Η αφοπλιστική Έμα Τόμσον (Λογική και Ευαισθησία) αναλαμβάνει έναν ακόμα απαιτητικό ρόλο στη μέχρι τώρα σαρωτική καριέρα της και πρωταγωνιστεί με τον Ντάριλ ΜακΚόρμακ (The Wheel of Time) σε μία απολαυστική, αστεία και συγκινητική ταινία για τη σεξουαλικότητα και τα στερεότυπα που μας παγιδεύουν. Οι κεντημένοι διάλογοι που εκτυλίσσονται σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες είναι μία τολμηρή, σύγχρονη και απελευθερωτική εξερεύνηση των ανθρώπινων σχέσεων πέρα από τα συνηθισμένα. Η χημεία των δύο πρωταγωνιστών συνεισφέρει καταλυτικά στις εξαιρετικές ερμηνείες και απογειώνει τις διακυμάνσεις και αποχρώσεις του εξαιρετικού σεναρίου.
Σημείωμα της σκηνοθέτριας Σόφι Χάιντ
Η ταινία είναι μία υπενθύμιση ότι κάποιος άσχετος μπορεί να σε απελευθερώσει από τα όρια σου με έναν μικρό αλλά σημαντικό τρόπο. Και αυτή η αναζήτηση της οικειότητας και της σύνδεσης μπορεί να αποδειχθεί πανίσχυρη και απαραίτητη.
Η ταινία είναι απλή, δύο ηθοποιοί σε έναν χώρο που εξερευνούν την οικειότητα, τη σύνδεση, το σεξ, την απόγνωση και τις εναλλασσόμενες δυναμικές, αλλά στον σύγχρονο διχασμένο μας κόσμο, αυτές οι ιδιωτικές ιστορίες είναι πιο καταλυτικές από ποτέ. Τα σώματα μας, η ντροπή μας, οι παρεξηγήσεις μεταξύ μας, οι σεξουαλικές σχέσεις ή οι αποτυχίες μας είναι αστείες, συγκινητικές ή συχνά τραγικές και πιστεύω ότι διψάμε για ιστορίες που μας καθρεφτίζουν, μας προκαλούν και μας επιτρέπουν να σκεφτούμε πώς συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλον.
Υπάρχουν πολλά να πούμε για δύο χαρακτήρες που συναντιούνται για να κάνουν καλό σεξ και λίγα μπορούν να εκφραστούν με λόγια. Μου αρέσει να δουλεύω με την επιθυμία, τις ανάγκες μας, τον τρόπο που οι ανάγκες μας ανταγωνίζονται μεταξύ τους και τον τρόπο που τις αποδεχόμαστε ή τις ενστερνιζόμαστε.
Η Νάνσι είναι ένας υπέροχος χαρακτήρας, είναι καταπιεσμένη αλλά θέλει να κάνει μία μεγάλη αλλαγή. Είναι αφοπλιστικά ειλικρινής για την αμηχανία της σε ό,τι αφορά το σεξ και είναι αποφασισμένη να εξερευνήσει γιατί της συμβαίνει αυτό. Μπορεί να είναι απότομη και να δείχνει σκληρή, αλλά κατά τη διάρκεια της ταινίας συνειδητοποιεί ότι μπορεί να έχει διαιωνίσει κάποιες πεποιθήσεις στις οποίες δεν πίστευε τελικά. Μπορεί να έχει αποδεχτεί και ενισχύσει ένα καθεστώς που δεν βοηθά τους γύρω της και τον εαυτό της. Είναι μία αφύπνιση που δεν αφορά μόνο το σώμα. Η Έμα είναι μία ηθοποιός που μπορεί να περάσει από την πνευματώδη ερμηνεία στη συγκινητική ακαριαία και ήταν μεγάλη απόλαυση να δουλεύω μαζί της.
Ο Λίο είναι ένας φρέσκος χαρακτήρας. Είναι ένας αυθεντικά παθιασμένος σεξεργάτης, ένας χαρακτήρας που δεν βλέπουμε συχνά στο πανί. Η δουλειά του Λίο είναι θεραπευτική, συναισθηματική και απελευθερωτική. Είναι ένα έργο ανοιχτό στο σεξ, γειωμένο και θετικό. Οι βαθιές πληγές του Λίο από τη μητέρα του τού δίνουν δύναμη στη δουλειά του. Τα όρια του είναι ξεκάθαρα, αλλά επιτρέπει να υπάρχει ανθρώπινη σύνδεση, κάτι που δεν υπακούει στους κανόνες. Είναι ικανός να αποφασίζει πώς θα ανταποκριθεί σε ένα όριο που καταπατήθηκε. Ο Ντάριλ είναι ένας ηθοποιός με θέρμη και γοητεία, που εξέλιξε τον Λίο με μία ικανότητα για συναισθηματική σύνδεση. Ήταν επίσης μία απολαυστική συνεργασία.
Οι δύο χαρακτήρες μαζί μάς επιτρέπουν να λάβουμε μέρος σε μία συζήτηση ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μπορεί να μην είχαν έρθει σε επαφή υπό κανονικές συνθήκες. Ως νεότερος ο Λίο είναι το αντίβαρο της ανιαρής ζωής της Νάνσι που νιώθει αιχμάλωτη και την προκαλεί για τις ξεπερασμένες συμπεριφορές της προτείνοντας μία νέα οπτική, αυτήν της ευχαρίστησης και της συγκατάθεσης. Αλλά ο ίδιος παίζει έναν ρόλο και η Νάνσι ανεβάζει τον πήχη κάνοντας τον ρόλο του πιο δύσκολο. Τελικά είναι δική τους η απόφαση να είναι πιο ανοιχτοί μεταξύ τους και να προκαλέσουν τα όρια τους για να αλλάξουν οι ίδιοι και ο ένας τον άλλον.
Η Νάνσι μπορεί να αποδεχτεί αυτό που προσφέρει ο Λίο, που είναι μία εξερεύνηση της οικειότητας, σεξουαλικής και όχι μόνο. Αλλά είναι μία οικειότητα με όρια, μία επαγγελματική οικειότητα, γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Έχει κομμάτια του εαυτού του που μοιράζεται για την εμπειρία και κομμάτια που προστατεύει ή που δεν εμφανίζει ποτέ. Η επαγγελματική οικειότητα που καλλιεργεί δεν είναι ψεύτικη, είναι πλαισιωμένη. Και δίκαιη. Όταν το σύνορο σπάει, πρέπει να διαλέξει πώς θα ανταποκριθεί.
Το σεξ και το σώμα είναι θεμελιώδη στοιχεία της ταινίας και είμαι ευγνώμων που είχα δύο ηθοποιούς που ένιωσαν έτοιμοι να είναι γνήσιοι και αποκαλυπτικοί. Ο Λίο ερμηνεύει το σεξ, το άγγιγμα και την ηδονή σαν κάτι που ανήκει στη διαδικασία, πάντα στα πλαίσια της συγκατάθεσης. Η νεανική, υγιής οπτική του για το σεξ είναι μακριά από αυτό που θα περίμενε η Νάνσι, ή το κοινό. Η Νάνσι αλλάζει ριζικά τη σχέση της με το σώμα της. Την έχει παρασύρει μία κουλτούρα που μας έμαθε να ντρεπόμαστε και να θέλουμε να ελέγχουμε και να αλλάζουμε το σώμα μας και είναι ευχάριστο να βλέπουμε τη Νάνσι να βρίσκει ευχαρίστηση και εκτίμηση στο σώμα της.
Σε αυτή την ταινία το ερεθιστικό κομμάτι είναι η οικειότητα. Ο ενθουσιασμός, το άγγιγμα, οι αισθήσεις, ο τρόπος που κάποιος μπορεί να μας πάρει την ανάσα και η αλήθεια δύο σωμάτων μακριά από τα σημάδια και τα σύμβολα που υποτίθεται ότι μας δείχνουν τι είναι σέξι. Πώς δύο σώματα και δύο άνθρωποι είναι ερεθιστικοί στα αλήθεια; Τι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι εξερευνούν πώς είναι κάτι χωρίς όρια ή καθώς πρέπει; Εξερευνούμε τη μοναδικότητα αυτών των δύο ανθρώπων που ψάχνουν τις ιδιαιτερότητες της ερωτικής ζωής που μπορεί να είναι αστεία, συγκινητική και ερεθιστική.
Οπτικά αναζητήσαμε την ηδονή, το φως που σαλεύει πάνω στους τοίχους και τα σώματα, τις αντανακλάσεις του έξω κόσμου στα παράθυρα, στα σώματα, στα χέρια, στις μικρές χειρονομίες και τις αδιόρατες εκφράσεις που μας επιτρέπουν να μπούμε στον κόσμο των χαρακτήρων. Δεν είμαστε σε απόσταση, δεν είμαστε ψυχροί θεατές. Το δωμάτιο του ξενοδοχείου δεν είναι βαρετό ή συνηθισμένο, αλλά ουδέτερο, ένας χώρος όπου οι χαρακτήρες κάνουν αναζητήσεις και δεν μπορούμε να τους επιβληθούμε. Τα κάδρα της αρχής είναι πιο στημένα και στην πορεία γίνονται πιο προσωπικά, καταγράφουν την υφή του δέρματος, του υφάσματος, του γυαλιού, της σάρκας, που είναι πανταχού παρούσα.
Νομίζω ότι αυτή η ταινία είναι αστεία και συγκινητική με δυνατές ερμηνείες και φρέσκια με χαρακτήρες που μας φαίνονται οικείοι και την ίδια στιγμή πρωτόγνωροι. Η ελπίδα μου είναι το κοινό να φτάσει με τη σκέψη ότι θα είναι αστεία ταινία και λίγο σέξι, αλλά θα φύγει αναζωογονημένο, ενδυναμωμένο και ψυχαγωγημένο. Και ότι θα γελάσει πολύ. Και ίσως θα ερεθιστεί λίγο, όχι από τη θέα, αλλά από το συναίσθημα. Και ίσως, το κοινό θα νιώσει λίγο πιο ανοιχτό στους άλλους και στον ίδιο του τον εαυτό.
Σόφι Χάιντ
Ένα χτύπημα στην πόρτα
Η Κέιτι Μπραντ άρχισε να γράφει το «Καλή Τύχη, Λίο Γκράντε» τον Ιανουάριο του 2020. «Δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω με αυτό ή τι θα συνέβαινε, αλλά είχα την ιδέα για καιρό» λέει η Μπραντ, όταν θυμάται την εναρκτήρια σκηνή. «Μία γυναίκα γύρω στα 60 περιμένει σε ένα ξενοδοχείο έναν νεαρό άντρα που έχει κλείσει για να κάνουν σεξ. Έναν σεξεργάτη. Είδα την εικόνα της σκηνής, αυτή η γυναίκα περιμένει, ο άντρας φτάνει και ακούγεται ένας απαλός χτύπος στην πόρτα. Εκείνη ανοίγει την πόρτα και έτσι ξεκινάνε όλα. «Μόλις οι δύο χαρακτήρες συναντιούνται, ο διάλογος αρχίζει να ρέει».
Η Μπραντ συνέχισε να γράφει και ανακάλυψε ότι της άρεσε πολύ η αλληλεπίδραση ανάμεσα στη Νάνσι και τον Λίο. «Πραγματικά άρχισα να απολαμβάνω να τους ακούω να μιλάνε μεταξύ τους. Οπότε έγραψα ελεύθερα αυτή την πρώτη γραφή. Ένιωσα ενθουσιασμένη που έγραφα τον διάλογο και τους άκουγα να μιλάνε».
Η πρώτη γραφή του σεναρίου ξεχείλισε από την Μπραντ. Μήνες μετά, το καλοκαίρι του 2020, κατάλαβε ότι είχε ένα σενάριο που ήταν ουσιαστικά για δύο ανθρώπους σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου. «Το είχα γράψει χωρίς να ξέρω τι θα γίνει προφανώς» λέει η Μπραντ, «αλλά σκέφτηκα ότι αν κάποιοι ήθελαν να κάνουν μία ταινία με αίσθημα ασφάλειας, έχω ένα σενάριο στο συρτάρι μου που θα μπορούσε να γίνει έτσι».
Η δημιουργός είχε στο μυαλό της την Έμα Τόμσον. «Έγραψα το σενάριο για την Έμα με τη φωνή της στο μυαλό» λέει η Μπραντ. «Ήξερα ότι θα είχε τη δική της εκφορά στον λόγο και θα έλεγε με έναν δικό της τρόπο τις ατάκες, έναν τρόπο να είναι αστεία, αλλά και γνήσια». Η Μπραντ έστειλε το σενάριο στην Τόμσον και εκείνη ανταποκρίθηκε αμέσως.
«Το διάβασα και αντέδρασα σωματικά και απάντησα ότι θέλω να το κάνω» εξηγεί η Έμα Τόμσον. «Δεν έμοιαζε με τίποτα άλλο που είχα διαβάσει, ήταν τόσο αστείο και τόσο συγκινητικό. Γέλασα τόσο δυνατά, δάκρυσα στο τέλος και όλα κύλησαν γρήγορα μετά από αυτό».
Ποιος είσαι, Λίο Γκράντε;
Ήταν σημαντικό να βρεθεί κάποιος που θα μπορούσε να σταθεί δίπλα στην Τόμσον. Ένα μήνα πριν το γύρισμα, ο Ντάριλ ΜακΚόρμακ πήρε το σενάριο και έδειξε αμέσως το ενδιαφέρον του, ειδικά μόλις έμαθε για τη συμμετοχή της Τόμσον. «Πριν διαβάσω το σενάριο ή καταλάβω ότι ήταν για δύο μόνο χαρακτήρες, με είχε ενθουσιάσει η ιδέα να συνεργαστώ μαζί της» εξηγεί ο ΜακΚόρμακ. «Μόλις άρχισα να το διαβάζω, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν κάτι για το οποίο θα μπορούσα να έχω μία ευκαιρία. Ερωτεύτηκα τον χαρακτήρα του Λίο και αυτό που εκπροσωπεί, το τι θα σήμαινε να δούμε έναν τύπο σαν αυτόν στη μεγάλη οθόνη και την ευκαιρία να τον ενσαρκώσω. Και μετά να δω πώς αυτοί οι δύο άνθρωποι σε ένα δωμάτιο μπορούν να αλλάξουν τις ζωές τους μέσα από την οικειότητα».
Ο ΜακΚόρμακ διάβασε το σενάριο δύο φορές και πήγε στην οντισιόν, όπου άρεσε πολύ. «Βρήκαμε την ενέργεια που θέλαμε στον Λίο. Αυτή η ανοιχτή του φύση και το χάρισμα και η τρυφερότητα του, αλλά και η άτακτη αίσθηση του χιούμορ που έχει» λέει η Μπραντ. «Ο Ντάριλ έχει ενσυναίσθηση και χαλαρώνει τους πάντες. Αυτός ο ρόλος ήταν πολύ σημαντικός, φανταστείτε κάποιον απέναντι σε ένα όνομα σαν την Έμα Τόμσον σε ένα έργο για δύο. Ο Ντάριλ τα κατάφερε. Στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων με κάθε τρόπο».
Ο ΜακΚόρμακ συνάντησε την Τόμσον την επόμενη μέρα για έναν περίπατο για να συζητήσουν τον ρόλο και την ιστορία. Την επόμενη μέρα του ανακοίνωσε ότι ήθελε να παίξει μαζί του. «Δεν το πίστευα, νόμιζα ότι είχε σώσει το τηλέφωνο μου με το λάθος όνομα ή ότι ήθελε κάποιον άλλον». Αλλά δεν έγινε έτσι και σε λιγότερο από μία εβδομάδα ο ΜακΚόρμακ είχε τον ρόλο και άρχισαν οι πρόβες.
Η έρευνα είναι καταλυτική
Η Χάιντ πέρασε πολύ χρόνο να δουλεύει το σενάριο με την Μπραντ πριν την τελική εκδοχή, για να αποδώσουν με ισορροπία τα θέματα της οικειότητας. «Όταν μπαίνω σε μία ταινία, μπαίνω με τα μπούνια στο σενάριο» εξηγεί η Χάιντ. «Έπρεπε να νιώσω ότι μπορώ να το κάνω από μέσα μου. Έτσι ξεκίνησε μία διαδικασία με την Κέιτι για να διευρύνουμε την ιστορία. Συνεργαστήκαμε για να λαξεύσουμε το σενάριο. Έκανα ερωτήσεις στην Κέιτι και στην Έμα για να εξασφαλίσω ότι κατάλαβα το είδος της ταινίας που θέλαμε να κάνουμε».
«Πέρασα πολύ ωραία στη συνεργασία μας με τη Σόφι» λέει η Μπραντ. «Οι σημειώσεις της και οι σκέψεις της ήταν εκπληκτικές. Ήξερα ότι θα δημιουργούσε μία ατμόσφαιρα οικειότητας στο γύρισμα με τους ηθοποιούς».
Οι δημιουργοί συμβουλεύτηκαν σεξεργάτες σε κάθε στάδιο. «Έκανα πολλή έρευνα με σεξεργάτης» λέει η Χάιντ. «Κάναμε πολλές συζητήσεις και οι απόψεις τους ήταν διαφωτιστικές και πανέξυπνες. Θέλαμε να είμαστε σίγουρες ότι δεν θα πληγώναμε κάποιον και ότι η ταινία θα ήταν πειστική σε κάποιον που εργάζεται σε αυτόν τον χώρο».
Ήταν σημαντικό ο Ντάριλ ΜακΚόρμακ να ενσαρκώσει τη δουλειά αυτή με ακρίβεια. «Η συνάντηση με σεξεργάτες ήταν πολύ σημαντική για μένα στην προετοιμασία του ρόλου» εξηγεί ο ηθοποιός. «Δεν εκπροσωπώ όλους τους σεξεργάτες σε αυτόν τον ρόλο, γιατί η δουλειά αυτή είναι πολύπλευρη. Αλλά είχε σημασία που τους μίλησα για το επάγγελμα τους, τις εμπειρίες τους και τους αφουγκράστηκα για να καταλάβω τον χαρακτήρα του Λίο».
Ευαισθησία
Σε ένα σενάριο που προσεγγίζει την οικειότητα και το σεξ με έναν κωμικό τρόπο, η ευαισθησία και το ανοιχτό μυαλό ήταν καταλυτικά. «Για να βρεθείς εκεί που φτάσαμε, η Έμα και ο Ντάριλ έπρεπε να θέλουν να φτάσουν εκεί» εξηγεί η Χάιντ. «Με έναν τρόπο ήταν και οι δύο έτοιμοι για αυτή την ταινία και ήταν πρόθυμοι να βγουν μπροστά και να αποκαλυφθούν».
Η Τόμσον και ο ΜακΚόρμακ αιφνιδιάστηκαν και οι ίδιοι στις πρόβες με το αστείο και το βαθιά συναισθηματικό σενάριο. «Κάναμε πρόβες και σταματούσαμε από τα πολλά γέλια. Λέγαμε τις ατάκες μας και κάποιες φορές καταλήγαμε να είμαστε συγκινημένοι» εξομολογείται η Τόμσον.
Εξαιτίας της φύσης της ιστορίας, η επικοινωνία και ο σεβασμός στα όρια ήταν συνεχώς ένα θέμα προς συζήτηση. Η Χάιντ εξηγεί, «Το θέμα της γυμνότητας για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να μην έχουμε καθόλου γυμνό και μόνο να υπονοείται. Εναλλακτικά, θα μπορούσαμε να έχουμε πολύ γυμνό. Οπότε το συζητήσαμε πολύ και κάναμε δοκιμαστικά και πάντα ήμασταν ανοιχτοί στις αποφάσεις τους και εκείνοι σε αυτό που ήθελα να κάνω. Υπήρχε, επίσης, πάντα η ιδέα ότι μπορεί να άλλαζαν γνώμη».
Οι πρόβες ήταν σημαντικές για να αποφασιστεί πώς θα δημιουργούνταν ένα ασφαλές μέρος για τους ηθοποιούς και τους δημιουργούς. «Η Έμα έκανε εκπληκτική δουλειά, ήταν έτοιμη για αυτό. Πολλά προέκυψαν από τις πρόβες. Ένιωσα ότι η Έμα, ο Ντάριλ κι εγώ μπήκαμε στο γύρισμα γνωρίζοντας πού θέλαμε να πάμε και είχαμε τον έλεγχο» λέει η Χάιντ. «Ο τρόπος που φτάσαμε σε τόση οικειότητα ήταν μέσα από τη συζήτηση για το θέμα του γυμνού, για το σεξουαλικό άγγιγμα και για το πού θα πηγαίναμε με την ταινία. Κάναμε πολλά εργαστήρια, ασκήσεις, παιχνίδια και τους οδήγησα με μία διαδικασία για να ανοιχτούν ο ένας στον άλλον και να νιώσουν άνετα».
Οι ερωτικές σκηνές γυρίστηκαν με το μικρότερο δυνατό συνεργείο. «Το σπουδαίο με την Έμα και τον Ντάριλ ήταν ότι δημιούργησαν έναν ασφαλή χώρο» λέει η Χάιντ. «Γνωρίστηκαν καλά και επέλεξαν πώς να δημιουργήσουν την ταινία και τους χαρακτήρες και είχαν τον έλεγχο. Η δουλειά μου ήταν να παρέχω αυτή τη δυνατότητα και να την προστατέψω».
Η Έμα Τόμσον για τη Νάνσι Στόουκς
Η Νάνσι είναι μία εξηντάρα συνταξιούχος δασκάλα που έχει χάσει τον σύζυγο της πριν από δύο χρόνια και παίρνει τη γενναία και ασυνήθιστη απόφαση να προσλάβει έναν νεαρό σεξεργάτη. Είναι θαρραλέα και γεμάτη ατέλειες. Πολλές από τις πεποιθήσεις της είναι ξεπερασμένες, κάτι που συμβαίνει στο 90% του πληθυσμού. Δεν είναι σπάνιο αυτό, οι συμπεριφορές της, οι προκαταλήψεις και οι θέσεις της. Είναι ένα υπέροχα συνηθισμένο άτομο που ξεκινάει μία πολύ παράξενη προσωπική και όχι ρομαντική σχέση.
Η Νάνσι υπάκουσε στους κανόνες όλη της τη ζωή, είναι αυτό που περιγράφουμε ως πυλώνα της κοινωνίας. Έχει στήσει τη ζωή της πολύ σωστά, είχε έναν επιτυχημένο γάμο για 31 χρόνια. Έκανε δύο επιτυχημένα, υγιή παιδιά. Δεν εργάζεται πια. Αλλά σιγά σιγά βλέπουμε πώς αυτή η δομή που μοιάζει τέλεια, δεν είναι καθόλου έτσι, γιατί εμπεριέχει ένα κενό που την έχει εμποδίσει να είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Λειτουργούμε πολύ προκαθορισμένα. Πολλές από τις κοινωνικές συμβάσεις μας εμποδίζουν να είμαστε παρόντες και νομίζω ότι η ταινία το προσεγγίζει αυτό. Αν δεν ακολουθείς τους κανόνες, τι θα επιθυμούσες; Πώς θα ήθελες να το εκφράσεις και πώς θα το έβρισκες;
Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε μεγαλύτερους άντρες με νεότερες γυναίκες, μας είναι οικείο, αλλά δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε μεγαλύτερες γυναίκες με νέους άντρες. Δεν το συναντάμε στην κοινωνία ούτε στη μεγάλη οθόνη, και αν το δούμε, υπάρχει κάτι πολύ σεξουαλικό γύρω από τη μεγαλύτερη κυρία, κάτι από αρπαχτικό. Μία αποτρεπτική εικόνα και ένα ακόμα στερεότυπο. Πρέπει να είναι ένα συγκεκριμένο είδος γυναίκας. Η Νάνσι είναι μία γυναίκα που δεν θα περίμενε κανείς να τη δει να απολαμβάνει το σεξ ελεύθερα. Να τη δει από γεμάτη νευρώσεις, τόσες που δεν άντεχε να την αγγίζουν, στο να φτάνει να έχει μία ωραία σχέση με αυτόν τον άντρα, μία βαθιά και όχι ρομαντική οικειότητα. Αυτό δεν το έχω ξαναδεί.
Ο Ντάριλ ΜακΚόρμακ για τον Λίο Γκράντε
Ο Λίο Γκράντε είναι ένας σύγχρονος νεαρός άντρας που βγάζει τα προς το ζην ως σεξεργάτης και συναντά τη Νάνσι όταν τον κλείνει για μία συνεδρία. Μου άρεσε πολύ σαν χαρακτήρας γιατί είναι κάποιος που εξερευνά τη δική του διαδρομή και ηδονή πολύ ανοιχτά, αυτή είναι η υπερδύναμη του. Έχει τις δικές του εμπειρίες με τη σεξουαλική αιδώ και ως αντίδραση ενδυνάμωσε τον εαυτό του. Χρησιμοποιεί την εκφραστικότητα του και τις δικές του σεξουαλικές επιθυμίες για να βοηθήσει τους άλλους να ανακαλύψουν τις δικές τους. Η Νάνσι είναι μία γυναίκα που λαχταρά μία υγιή και όμορφη σεξουαλική εμπειρία και ο Λίο έχει βρει ένα λειτούργημα που το προσφέρει αυτό στους πελάτες του και τους βοηθά να δουν τη δική τους δύναμη μέσα από τη σεξουαλικότητα.
Διαφορετικές γενιές καταλαβαίνουν το σεξ και την ηδονή με διαφορετικό τρόπο, κάτι που αξίζει να εξετάσουμε. Είναι ένα θέμα που έχει επηρεάσει τον Λίο πολύ σε προσωπικό επίπεδο και είναι ικανός να πάρει αυτές τις εμπειρίες και να τις χρησιμοποιήσει σαν ορμητήριο για να βρει τη δική του ταυτότητα. Τον βοηθάει και με τη Νάνσι αυτό και συνεργάζεται μαζί της για να καταλάβει αυτά τα κομμάτια της για πρώτη φορά.
Ο Λίο έχει ζήσει μία γεμάτη ζωή και ένα παρελθόν που δεν μοιράζεται με τους πελάτες του και δημιουργεί όρια για τον ίδιο μέσα στη δουλειά του, όπως σε κάθε επαγγελματικό περιβάλλον. Η δουλειά του είναι η οικειότητα και έχει πολύ ενδιαφέρον να εξερευνήσει κανείς τα διαφορετικά είδη οικειότητας που καλλιεργούνται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι συναρπαστικό και δυνατό, ότι μπορούμε να ανατρέψουμε το αναμενόμενο, να εξερευνήσουμε την οικειότητα και τη σύνδεση ανάμεσα στους ανθρώπους, όλους τους τύπους των ανθρώπων. Αυτή είναι η δουλειά του Λίο.
Ενδυνάμωση μέσω της οικειότητας
Ο τελικός σκοπός των δημιουργών είναι να απολαύσει το κοινό αυτή την ταινία. Η Μπραντ λέει, «Πιστεύω ότι όποιος γράφει ένα σενάριο θέλει να δει ο κόσμος την ταινία, να συγκινηθεί, να σκεφτεί κάτι παραπάνω και να ψυχαγωγηθεί». Οι δημιουργοί ελπίζουν για το κοινό να φύγει από την αίθουσα ενδυναμωμένο, ειδικά σε ό,τι αφορά τη σεξουαλική επιθυμία και την οικειότητα μεταξύ των ανθρώπων.
«Θα ήθελα οι θεατές να βγουν από την αίθουσα απελευθερωμένοι και πιο θαρραλέοι. Να σκεφτούν τι θέλουν πραγματικά, πώς νιώθουν την ηδονή, πώς επιτρέπουν στον εαυτό τους να νιώσουν την ηδονή, και αν όχι, τότε να αναρωτηθούν γιατί όχι. Γιατί μπορεί να φέρουν ντροπή; Γιατί ο πόνος, η ηδονή και η ντροπή είναι τόσο στενά συνδεδεμένα; Αυτές είναι συζητήσεις που μας απασχολούν όλους, σε όλες τις κουλτούρες» λέει η Έμα Τόμσον.
Ως σκηνοθέτιδα , η Χάιντ θέλησε με αυτή την ταινία να τονίσει ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος ελευθερίας που μπορεί να βρεθεί στην ηδονή και τη σύνδεση. «Είναι κάτι που χρειάζεται λίγο καιρό για να αποκαλυφθεί σε μερικούς από εμάς, αλλά αξίζει πραγματικά». Αντίστοιχα, όταν έγραφε το σενάριο, η Μπραντ ήθελε να εξερευνήσει τη δύναμη του να ξέρεις το σώμα σου, να απολαμβάνεις το σεξ και να του επιτρέψεις να σε απελευθερώσει.
Εντούτοις, η Νάνσι και ο Λίο αποκομίζουν περισσότερα από τη σχέση τους παρά από το σεξ. Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι ότι οι δημιουργοί ελπίζουν το κοινό να φύγει με την εντύπωση ότι έχουμε την ικανότητα να συνδεόμαστε σε ένα πιο βαθύ επίπεδο ο ένας με τον άλλον και ότι αυτό είναι κάτι πολύ ισχυρό. «Νομίζω ότι μπορείς να συνδεθείς με οποιονδήποτε οπουδήποτε και δεν χρειάζεται να κρατήσει για πάντα. Απλώς πρέπει να είσαι ανοιχτός για να κάνεις αυτές τις μικρές συνδέσεις με τους ανθρώπους, ακόμα κι όταν δεν το περιμένεις». Ο ΜακΚόρμακ λέει πως ελπίζει ότι οι θεατές θα αποχωρήσουν έχοντας κατανοήσει ότι χρειάζεται θάρρος για να ξεπεράσουμε τα στερεότυπα της κοινωνίας σε σχέση με την οικειότητα. «Το να ξεπεράσουμε τα στερεότυπα μας απελευθερώνει σε μεγάλο βαθμό».
Τέλος, η Έμα Τόμσον εύχεται οι θεατές να μιλάνε για τον ΜακΚόρμακ, «γιατί ανέλαβε έναν σπουδαίο ρόλο. Είναι ένα ντουέτο και εγώ είμαι βετεράνος, ο Ντάριλ είναι ακόμα νέος και δίνει μία αξιοσημείωτη ερμηνεία. Είμαι ενθουσιασμένη και περιμένω να δω πώς θα αντιδράσει το κοινό».
