Ο νεαρός δικηγόρος Άρθουρ Κιπς (Ντάνιελ Ράντκλιφ) αναγκάζεται να αφήσει τον τρίχρονο γιο του στο Λονδίνο για να ταξιδέψει στο απομακρυσμένο χωριό Κράιθιν Γκίφορντ και να τακτοποιήσει τις κληρονομικές εκκρεμότητες του Οίκου Ιλ Μαρς. Όταν όμως φτάνει στο ανατριχιαστικό παλιό αρχοντικό ανακαλύπτει σταδιακά μια σειρά από σκοτεινά μυστικά που στοιχειώνουν το παρελθόν της περιοχής. Και η ανησυχία του Άρθουρ μεγαλώνει όταν μια μυστηριώδης γυναικεία φιγούρα ντυμένη στα μαύρα αρχίζει να εμφανίζεται μπροστά του, επιβεβαιώνοντας τους φόβους και τις προλήψεις των χωρικών.

Ο Ντάνιελ Ράντκλιφ, όπως δεν τον έχετε δει ποτέ, πρωταγωνιστεί σε ένα έντονο ψυχολογικό θρίλερ, μια από τις πιο τρομακτικές ιστορίες φαντασμάτων όλων των εποχών και δίνει μια πολύ δυνατή ερμηνεία αντιμέτωπος με μια σκοτεινή παρουσία, τη «Γυναίκα με τα Μαύρα» ("The Woman In Black").
Εσείς, πιστεύετε στα φαντάσματα;

Η ταινία βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Σούζαν Χιλ.

Η ΤΑΙΝΙΑ

ΜΙΑ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ

Όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο “Η Γυναίκα με τα Μαύρα” το 1982, η συγγραφέας Σούζαν Χιλ δεν φανταζόταν ότι με τα χρόνια θα το έβλεπε να γίνεται τηλεταινία, ραδιοφωνική σειρά, θεατρικό έργο και τελικά κινηματογραφική ταινία. «Το σημαντικό είναι ότι το βιβλίο είναι πάντοτε παρόν, ανεξάρτητα από το μέσον, χάρη στην τέχνη της απόδοσης – κάτι που δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω μόνη μου» λέει η Χιλ. Αυτή είναι η πρώτη φορά, μετά από τριάντα χρόνια, που το μυθιστόρημα της Χιλ βρίσκει το δρόμο του προς τη μεγάλη οθόνη.

Το εγχείρημα της κινηματογραφικής μεταφοράς ανατέθηκε στον παραγωγό Ρίτσαρντ Τζάκσον το 1997: «Η ιστορία του βιβλίου “Η Γυναίκα με τα Μαύρα” αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολη στην κινηματογραφική της προσαρμογή. Μέσα στα χρόνια κάναμε αρκετές απόπειρες με διαφορετικούς σεναριογράφους αλλά δεν έμεινα ποτέ ικανοποιημένος από τα σενάριά τους» λέει ο παραγωγός. Όλα αυτά μέχρι που ο Τζάκσον συναντήθηκε με τον Σάιμον Όουκς, τον πρόεδρο της θρυλικής εταιρείας παραγωγής Hammer. Η συνάντηση έγινε την εποχή που ο Όουκς σχεδίαζε το επαναλανσάρισμά της της θρυλικής Βρετανικής εταιρείας παραγωγής ταινιών τρόμου Hammer Films που από το 1934 μέχρι και το 1980 σημάδεψε την ιστορία του κινηματογράφου με ταινίες όπως ‘Δράκουλας’ και ‘Η Κατάρα του Φράνκενσταϊν’. Η ιστορία της Χιλ ήταν ακριβώς στο ύφος που αναζητούσε ο Όουκς και οι δύο παραγωγοί συμφώνησαν να αναθέσουν το δύσκολο έργο της προσαρμογής στη σεναριογράφο Τζέιν Γκόλντμαν, γνωστή από τη δουλειά της για τις ταινίες ‘Αστερόσκονη’,, ‘Kick-ass’ και ‘X-Men: Πρώτη Γενιά’. «Το σενάριό της Τζέιν κατάφερε να βάλει πολλά πράγματα στη θέση τους» λέει ο Όουκς. «Ο σκηνοθέτης Τζέιμς Γουότκινς ενθουσιάστηκε με το σενάριο. Ο Ντάνιελ Ράντκλιφ το διάβασε αμέσως μετά τα γυρίσματα του Χάρι Πότερ και το λάτρεψε. Χάρη στη Τζέιν καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό να εξασφαλίσουμε τους κατάλληλους συντελεστές για το έργο».

Συμπτωματικά, την περίοδο που η Γκόλντμαν ολοκλήρωσε το σενάριο, ο σκηνοθέτης Τζέιμς Γουότκινς προσπαθούσε να γράψει μία δική του ιστορία φαντασμάτων. «Το σενάριό μου δεν με ικανοποιούσε. Όταν διάβασα αυτό της Τζέιν αναγνώρισα όλα τα στοιχεία που ήθελα για την ταινία μου. Ήταν τρομακτικό μεν αλλά είχε και συναισθηματικά στοιχεία. Με συγκίνησε πραγματικά και από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι ήθελα να το σκηνοθετήσω» λέει ο Γουότκινς. Σε συνεργασία με το σκηνοθέτη, η Γκόλντμαν στην πορεία βελτίωσε την αφηγηματική δομή του σεναρίου. «Στην αρχική εκδοχή υπήρχαν πολλά φλασμπάκ» λέει η σεναριογράφος «στην συνέχεια όμως τα αντικαταστήσαμε με τις προσωπικές εμπειρίες του Άρθουρ. Καθώς ανακαλύπτει σιγά σιγά τα τρομερά μυστικά της Γυναίκας με τα Μαύρα, ανακαλύπτουν κι οι θεατές μέσα από τα μάτια του τι είχε πραγματικά συμβεί».


ΝΤΑΝΙΕΛ ΡΑΝΤΚΛΙΦ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ ΣΤΟΝ ΑΡΘΟΥΡ ΚΙΠΣ

Για το ρόλο του Άρθουρ ο Τζέιμς Γουότκινς αναζητούσε ένα νεαρό ηθοποιό με πολύ ταλέντο, ικανό να αποδώσει τον ιδιαίτερο ψυχισμό και τη γκάμα των συναισθημάτων του χαρακτήρα. Και ο Ντάνιελ Ράντκλιφ ήταν για το σκηνοθέτη η προφανής επιλογή. Αλλά και ο παραγωγός Ρίτσαρντ Τζάκσον επιζητούσε ένα δυνατό όνομα σαν αυτό του Ράντκλιφ, γιατί ήθελε να απευθύνει την ταινία σε ένα ευρύτερο κοινό, όχι μόνο τους πιστούς οπαδούς των θρίλερ.

«Είχαμε την τύχη με το μέρος μας όσον αφορά τη στιγμή που προσεγγίσαμε τον Ντάνιελ» εξηγεί ο Τζάκσον. «Διάβασε το σενάριο κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Αμερική και μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο τηλεφώνησε στον ατζέντη του για να του πει ότι θέλει να αναλάβει το ρόλο». «Είμαι πολύ πολύ περήφανος για τον Χάρι Πότερ» εξηγεί ο Ράντκλιφ, «τώρα όμως πρέπει να αποδείξω στον κόσμο ότι είμαι σοβαρός στη δουλειά μου και ο μόνος τρόπος για να το πετύχω είναι μέσα από ενδιαφέροντες ρόλους». Στην πρώτη συνάντηση του νεαρού ηθοποιού με το σκηνοθέτη αποκαλύφθηκε ότι έβλεπαν το χαρακτήρα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Κι έτσι ο Ράντκλιφ δέχθηκε την πρόταση, προς μεγάλη χαρά του Γουότκινς: «είναι πολύ αφοσιωμένος στη δουλειά του, μου έδειξε μεγάλη εμπιστοσύνη και με άφησε να πειραματιστώ με διάφορες εκδοχές, δοκιμάζοντας τον εαυτό του σε πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις» λέει ο σκηνοθέτης, που υπόσχεται ότι το κοινό θα εντυπωσιαστεί από τη μεταμόρφωση του Ράντκλιφ. «Είναι ένας νέος Νταν, ο Νταν ως ενήλικος ηθοποιός».

Εκτός από τον Ράντκλιφ, στην ταινία συμμετέχουν και οι Κίραν Χίντς, Τζάνετ Μακ Τιρ και Σον Ντούλεϊ ως κάτοικοι του ανατριχιαστικού χωριού Κράιθιν Γκίφορντ. «Ήθελα ο κάθε χαρακτήρας να διηγείται μία μικρή προσωπική ιστορία» λέει ο σκηνοθέτης «γι’αυτό συνεργαστήκαμε στενά με την Τζέιν στη διάρκεια του κάστινγκ, ψάχνοντας σε βάθος όλους τους ρόλους». Στο ρόλο του γιου του Άρθουρ Κιπς, Τζόζεφ, βρίσκουμε τον Μίσα Χάντλεϊ που είναι και βαφτισιμιός του Ντάνιελ Ράντκλιφ στην πραγματική ζωή. «Είδαμε πολλά παιδιά για το ρόλο, όμως ο Ντάνιελ και ο Μίσα έχουν μια τόσο στενή σχέση που αποτυπώνεται στο έργο. Ο Μίσα έχει το μεγαλύτερο φυσικό ταλέντο που έχω συναντήσει ποτέ σε παιδί» υποστηρίζει ο Γουότκινς. Στην ταινία, ο γιος του Κιπς εμφανίζεται πολύ νωρίτερα από ότι στο βιβλίο (μία από τις ελάχιστες παρεκκλίσεις σε σχέση με το πρωτότυπο έργο), γεγονός που εντείνει τη συναισθηματική κατάσταση του Άρθουρ κατά την επίσκεψή του στο Κράιθιν Γκίφορντ.


ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ J HORROR ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΕΠΟΧΗΣ

Το μυθιστόρημα της Σούζαν Χιλ ακολουθεί την παράδοση των βικτωριανών ιστοριών τρόμου, γεγονός που τήρησε πιστά και η Τζέιν Γκόλντμαν στο σενάριο της. Η σεναριογράφος όμως είχε μία ακόμα αποστολή: να εξερευνήσει τις κινηματογραφικές δυνατότητες που θα έκαναν την ιστορία ακόμα πιο δυνατή. Έτσι μελέτησε με προσοχή τις ιαπωνικές ταινίες τρόμου (γνωστές και ως ταινίες J Horror) όπως τα ‘The Ring’ και ‘Η Κατάρα’. «Ένα από τα χαρακτηριστικά τους είναι ότι συνδυάζουν τα έντονα συναισθηματικά θέματα με τον τρόμο. Αυτά τα δύο στοιχεία δεν αλληλοαποκλείονται απαραίτητα» παρατηρεί η Γκόλντμαν. Και ο Γουότκινς συμπληρώνει: «Δεν ήθελα να γυρίσω μία ταινία εποχής. Ήθελα να χρησιμοποιήσω ένα σύγχρονο κινηματογραφικό ιδίωμα, από την κίνηση της κάμερας και το στήσιμο των σκηνών μέχρι τη σκηνοθεσία. Συνδυάζοντας έναν κόσμο «εποχής» με τον κόσμο των ταινιών J Horror προέκυψε κάτι ενδιαφέρον και φρέσκο».

Όσον αφορά στο αρχοντικό Ιλ Μαρς, που βρίσκεται αποκομμένο από το υπόλοιπο χωριό, ο Γουότκινς δεν θέλησε να παίξει με τα στερεότυπα των στοιχειωμένων σπιτιών: «ήθελα να έχει μία αίσθηση αποσύνθεσης, όχι όμως ακολουθώντας το μονοχρωματικό κλισέ». Έτσι, σε συνεργασία με την καλλιτεχνική διευθύντρια Κέιβ Κουίν, δημιούργησε μια πλούσια παλέτα από «σκοτεινά» χρώματα: μωβ, μαύρο, σκούρο πορφυρό, πράσινο της μούχλας. Μεγάλο ρόλο έπαιξε φυσικά και το σπίτι που επιλέχθηκε κατά το ρεπεράζ: «βρήκαμε ένα σπίτι που είχε χαρακτήρα από μόνο του. Μοιάζει σα να έχει μάτια και να σε κοιτάζει. Είναι ένα κτίριο της Ιακωβιανής εποχής και το αέτωμα στην είσοδό του το κάνει να φαίνεται πραγματικά ‘κακό’» περιγράφει η Κουίν. Η καλλιτεχνική διευθύντρια έπρεπε στη συνέχεια να προσαρμόσει τα σχέδιά της για το εσωτερικό του χώρου στην εξωτερική όψη του σπιτιού που επιλέχθηκε. Ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι στην επιλογή των χώρων ήταν η εύρεση του χωριού που θα φιλοξενούσε το ‘στοιχειωμένο’ Κράιθιν Γκίφορντ. «Στον 21ο αιώνα, όπου κι αν πας θα συναντήσεις αυτοκίνητα, πινακίδες, καινούρια κτίρια. Εμείς πάλι θέλαμε κάτι ανέγγιχτο από το χρόνο. Και το βρήκαμε στο Χάλτον Γκιλ, ένα χωριό που δύσκολα θα επισκεπτόσουν, στη μέση της κοιλάδας του Γιόρκσαϊρ. Όλα τα σπίτια του είναι αυθεντικά και χτίστηκαν πριν από 400 χρόνια».

Ο σκηνοθέτης συνοψίζει: «μία ιστορία τρόμου προκύπτει από αυτό που δεν μπορείς να διακρίνεις – αυτό που βρίσκεται στις γωνίες και στα περιθώρια του πλάνου. Όλα αυτά τα στοιχεία είχαν προβλεφθεί στον καλλιτεχνικό σχεδιασμό». Η βασική οδηγία που δόθηκε στο διευθυντή φωτογραφίας Τιμ Μόρις-Τζόουνς ήταν να υπάρχει αντίθεση, γεγονός που εξασφαλίστηκε σε μεγάλο βαθμό από τους φωτισμούς. Ο Γουότκινς έπαιξε επίσης με τις βασικές συμβάσεις της σκηνοθεσίας, θέλοντας να ταρακουνήσει λίγο τις ισορροπίες. Έτσι άλλαζε συχνά ταχύτητα κινηματογράφησης, χρησιμοποίησε jump cuts και ασυνεχές μοντάζ.


Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ

Η Λιζ Γουάιτ, η ηθοποιός που υποδύεται τη Γυναίκα με τα Μαύρα ισχυρίζεται ότι είναι ένας χαρακτήρας με τον οποίον μπορείς να ταυτιστείς και να συμπάσχεις μαζί του. Η ίδια ήρθε πιο κοντά με το χαρακτήρα της χάρη στη βοήθεια των κοστουμιών και του μέικ-απ. «Σε κάνουν να αισθάνεσαι απευθείας αποκομμένη από όλους τους άλλους. Δεν μπορείς να τους κοιτάξεις απευθείας στα μάτια, αλλά ούτε κι εκείνοι εσένα. Έτσι μπαίνεις στον κόσμο της κι εκεί σου επιτρέπεται να χρησιμοποιήσεις όλη σου τη φαντασία για να δημιουργήσεις μία εσωτερική ζωή».

Ο ενδυματολόγος Κιθ Μάντεν πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα ερευνώντας τα Βικτωριανά φορέματα πένθους για να δημιουργήσει τη σωστή εμφάνιση της Γυναίκας με τα Μαύρα. «Ήθελα να είναι η νύφη της θλίψης, να καλύπτεται από επάλληλα πέπλα. Ένα από τα σημαντικά στοιχεία ήταν ότι δεν θέλαμε να φαίνεται καθόλου το δέρμα της, ούτε καν αυτές η μικρή επιφάνεια του καρπού, ανάμεσα στη μπλούζα και το γάντι, ή στο πίσω μέρος του λαιμού. Θέλαμε να πέσει όλη η βαρύτητα στο πρόσωπο». Μία ιδιαίτερη λεπτομέρεια στο κοστούμι του Μάντεν είναι το μαύρο βέλο, που καλύπτει το πρόσωπο της Γυναίκας με τα Μαύρα σχηματίζοντας ‘ρωγμές’ στο δέρμα της.

Ο υπεύθυνος για τα μαλλιά και το μέικ-απ, Τζέρεμι Γούντχεντ, δηλώνει ότι απόλαυσε πραγματικά τη συμμετοχή του στην ταινία γιατί το αντικείμενό του είχε άμεση σχέση με τη δημιουργία του χαρακτήρα, και όχι με θέματα «ματαιοδοξίας» όπως συμβαίνει στα περισσότερα έργα. «Δεν θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε τα γνωστά κλισέ των φαντασμάτων. Η Γυναίκα με τα Μαύρα είναι εκ των πραγμάτων αφυδατωμένη και το δέρμα της ξερό, γεγονός που προσθέτει στη θλίψη του χαρακτήρα. Δεν θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα τέρας. Είναι μια γυναίκα που έχει πονέσει και αδικηθεί βαθιά, αλλά κάποτε υπήρξε όμορφη» λέει ο Γούντχεντ. Για την προετοιμασία της πριν από κάθε γύρισμα η Γουάιτ χρειαζόταν περίπου δύο ώρες στο μακιγιάζ, ώστε να εφαρμοστούν στο πρόσωπό της τρεις διαφορετικές στρώσεις από κολλώδη υλικά.

Ένα από τα χαρακτηριστικά της Γυναίκας με τα Μαύρα είναι ότι εμφανίζεται για κλάσματα του δευτερολέπτου εκεί όπου δεν την περιμένεις, πίσω από ένα παράθυρο ή στο βάθος ενός διαδρόμου. Ο Γουότκινς τράβηξε αρκετά τέτοια πλάνα της Γουάιτ, που του έδωσαν το περιθώριο να πειραματιστεί με διάφορες εκδοχές στο μοντάζ. «Ήθελα να φτιάξω μια εκλεπτυσμένη ιστορία φαντασμάτων, με μια αίσθηση τρόμου και κινδύνου που κλιμακώνεται» συνοψίζει ο σκηνοθέτης για το όραμά του. «Ήθελα, για παράδειγμα, να αναρωτιέται ο θεατής αν πίσω από το παράθυρο κρύβεται κάτι. Ίσα που να προλαβαίνει να το διακρίνει. Για μένα αυτό είναι πολύ πιο τρομακτικό».

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: 9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ: 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2012