Μετά τη νίκη των φρανκικών στρατευμάτων το 1939, ο Φράνκο υπόσχεται ότι θα τιμωρηθούν μόνο όσοι από τους αντιπάλους έχουν «ματωμένα χέρια». Δεκατρείς γυναίκες που δεν είχαν ωστόσο διαπράξει κανένα έγκλημα, συλλαμβάνονται με την κατηγορία της ανταρσίας, και καταδικάζονται σε θάνατο.

Βραβείο δεύτερου αντρικού ρόλου (Jose Manuel Cervino), μουσικής, φωτογραφίας και κοστουμιών στα Goya. Υποψήφιο για καλύτερη ταινία, σκηνοθεσία, νέα ηθοποιό (Nadia de Santiago), σενάριο, παραγωγή, μοντάζ, σκηνικά, ήχο, ειδικά εφέ και μακιγιάζ/κομμώσεις.

Η τραγική αυτή ιστορία αναδείχτηκε αληθινά μόλις κατά τη δεκαετία του 2000, τόσο μέσα από τη βιβλιογραφία (από τον Jesus Ferrero το 2003 και τον Carlos Fonseca το 2004), όσο και ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ του 2006 από τους Jose Maria Almela και Veronica Vigil. Από το 2005, δε, είχε δημιουργηθεί το ίδρυμα Trece Rosas για τη διατήρηση της μνήμης εκείνων των γυναικών. Η ταινία ήρθε ως επιστέγασμα αυτών, αν και παίρνει αρκετές ελευθερίες εκεί που τα ιστορικά γεγονότα αφήναν “σκιές”.