Αναζήτηση
Το 2073 είναι μια βρετανική ταινία ντοκιουντράμα επιστημονικής φαντασίας του 2024 σε σκηνοθεσία του Ασίφ Καπάντια. Διαδραματίζεται σε ένα δυστοπικό μέλλον, η ταινία είναι εμπνευσμένη από τη μεγάλου μήκους ταινία ''La Jetee'' του Κρις Μαρκέρ του 1962. Η ταινία πραγματεύεται μεγάλα θέματα όπως η κλιματική αλλαγή, ο εταιρικός φασισμός, η παγκόσμια διάβρωση της δημοκρατίας μέσω της ανόδου του φασισμού και απεικονίζει φανταστικά ένα μέλλον όπου αυτές οι δυνάμεις επιτρέπεται να συνεχίσουν ανεξέλεγκτες.
Το ντοκιουντράμα έκανε πρεμιέρα εκτός συναγωνισμού στο 81ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας στις 3 Σεπτεμβρίου 2024.
Το ''2073'' έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο τμήμα 'Εκτός Συναγωνισμού – Μη-Μυθοπλασία' του 81ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 3 Σεπτεμβρίου 2024 στη Sala Grande. Παρουσιάστηκε επίσης στην ενότητα 'Strands: Debate' του Φεστιβάλ Κινηματογράφου BFI του Λονδίνου 2024 στις 16 Οκτωβρίου 2024. Η ταινία διαγωνίστηκε στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σίτζες στην ενότητα 'Oficial Fantastic Competicio'. Προβλήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2024. Η ταινία κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο από την Neon στις 27 Δεκεμβρίου 2024.
Ο Πίτερ Μπράντσο του ''The Guardian'' βαθμολόγησε την ταινία με τρία αστέρια στα πέντε και έγραψε: «Το ''2073'' είναι σίγουρα μια σχετική κραυγή οργής ενάντια στις αυταρχικές δυνάμεις που καταστρέφουν τη δημοκρατία και το περιβάλλον μας—και την ήπια και εφησυχαστική αφέλεια που το επιτρέπει να συμβεί».
Ο Λι Μάρσαλ για το ''Screen Daily'' έδωσε μια θετική κριτική, γράφοντας: «Λειτουργεί η εναλλαγή μεταξύ ντοκιουμενταρίστικων ένθετων και επιστημονικής φαντασίας; Όχι πάντα... Αλλά ο Καπάντια και ο συν-σεναριογράφος του Τόνι Γκρίσονι φαίνεται να καταλαβαίνουν ότι το καταπονημένο κοινό μπορεί να αντέξει μόνο τόσο πολύ κινηματογραφικό ‘doomscrolling’».
Η Μόνικα Καστίγιο έγραψε στο ''RogerEbert.com'': «Χρησιμοποιώντας διαφορετικές περιπτωσιολογικές μελέτες από όλο τον κόσμο, ο Καπάντια βλέπει σημάδια του δρόμου μας προς την καταστροφή ήδη να εξελίσσονται, δείχνοντας απροκάλυπτα τη βαρβαρότητα και τη βία όσων έχουν συμβεί ως προάγγελο αυτού που θα έρθει... Το ''2073'' είναι ένα έξυπνο βίντεο-δοκίμιο μέσα στις παγίδες μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας, αλλά δεν υπάρχει αρκετή αφήγηση για να συνεπάρει το κοινό πέρα από τον εκφοβισμό».
Ο Μάθιου Κάρεϊ για το ''Deadline Hollywood'' έδωσε μια θετική κριτική, δηλώνοντας: «Υπάρχει μια ανησυχητική ευλογοφάνεια στο ντοκιουντράμα ''2073'' του σκηνοθέτη Ασίφ Καπάντια». Ολοκλήρωσε την κριτική με μια φράση από την ταινία: «Αυτό δεν είναι μυθοπλασία. Αυτό δεν είναι ντοκιμαντέρ. Αυτή είναι μια προειδοποίηση».
Ο Ρόμπι Κόλιν για το ''The Daily Telegraph'' βαθμολόγησε την ταινία με δύο αστέρια στα πέντε και έγραψε: «Η ιδέα μιας ταινίας ως προειδοποίηση από το μέλλον είναι πολλά υποσχόμενη, αλλά το ''2073'' μοιάζει περισσότερο με πολιτικό μήνυμα για το παρόν».
Ο Ρομπέρτο Οτζιάνο, στην κριτική του στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου BFI του Λονδίνου 2024 για το ''Cineuropa'', έγραψε: «Η νέα ταινία του Ασίφ Καπάντια είναι ένα ντοκιμαντέρ με αποκαλυπτικούς τόνους που υιοθετεί μια συγκεχυμένη προσέγγιση στην ανάμειξη του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, της πραγματικότητας και της φαντασίας».
Ο Νταβίντε Αμπατεσκιάνι γράφοντας για το ''New Scientist'' υπογράμμισε πώς το πεδίο εφαρμογής της ταινίας του Καπάντια είναι «πολύ ευρύ» και υπεραπλουστεύει σύνθετα ζητήματα. Πρόσθεσε: «Ενώ τα μεμονωμένα γεγονότα που αναφέρονται είναι συχνά σωστά, ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται μπορεί να μοιάζει χαλαρά με έργα όπου η ανάδειξη παγκόσμιων ζητημάτων γίνεται πλατφόρμα για την εμβάθυνση σε θεωρίες συνωμοσίας».
Η δημοσιογράφος του ''Guardian'' Κάρολ Κάντγουολαντρ, η οποία εμφανίζεται στην ταινία, καλύπτει το πλαίσιο της. Περιγράφει πώς οι εμπειρίες του σκηνοθέτη Καπάντια μεγαλώνοντας στο Χάκνεϊ του Λονδίνου, η τοποθέτησή του σε λίστα παρακολούθησης των Ηνωμένων Πολιτειών και η παρατήρηση δημοσιογράφων που αντιτίθενται σε καταπιεστικά καθεστώτα σήμερα έχουν πιθανώς επηρεάσει την ταινία.
