Ο Μερτκάν, 21 ετών, ζει στην Κωνσταντινούπολη. Η ζωή του είναι σταθερή και προβλέψιμη, αλλά δεν τον γεμίζει. Μένει στο σπίτι των γονιών του, είναι το παιδί για όλες τις δουλειές στα γραφεία της κατασκευαστικής εταιρείας του πατέρα του, και διασκεδάζει με τους κολλητούς του σε εμπορικά κέντρα και ντισκοτέκ. Όταν γνωρίζει την Γκιλ, Κούρδη από την Ανατολική Τουρκία, ο άχαρος Μερτκάν αρχίζει να αποκτά λίγη αυτοπεποίθηση και μοιάζει να μπορεί να αντιταχθεί στους καταπιεστικούς γονείς του. Ο πατέρας του, όμως, αρνείται κάθε σχέση με "τους ανθρώπους αυτούς που θέλουν να διχάσουν τη χώρα μας". Θα είναι άραγε ο Μερτκάν αρκετά δυνατός ώστε να μην γίνει το είδος του ανθρώπου που ο πατέρας του θέλει να τον κάνει;
Ο σκηνοθέτης Σερέν Γιουτζέ κατάφερε με την πρώτη του μόλις ταινία μεγάλου μήκους να αποσπάσει το Λιοντάρι του Μέλλοντος ? Βραβείο "Luigi De Laurentiis" Πρώτης Ταινίας στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Βενετίας του 2010, καθώς και τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Μπαρτού Κιουτσιουκτσαγκλαγιάν) στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Τουρκίας, στην Αντάλια, την ίδια χρονιά.
Με τη ματιά του Σκηνοθέτη
Η ταινία αυτή είναι ένα είδος αυτο-κριτικής: του εαυτού μου και της τουρκικής κοινωνίας, της οποίας είμαι μέλος... Σκοπός μου ήταν να ρίξω μια ματιά σε "εμάς" μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας: η οικογένεια είναι η ουσία της κοινωνίας μας. Υπάρχουν τρία στοιχεία που καθορίζουν την ταινία: ένας άνδρας, οι γυναίκες και ο χώρος δράσης. Το φιλμ μιλά για το πώς ο Μερτκάν, ο βασικός πρωταγωνιστής, γίνεται "άνδρας" στη σημερινή κοινωνία. Η ιστορία είναι ειπωμένη μέσα από τη σχέση του Μερτκάν με τον πατέρα του, από την περίοδο που είναι ακόμη ένα μικρό αγόρι μέχρι το παρόν, που έχει πατήσει τα 20. Ο Κεμάλ, πατέρας του Μερτκάν, είναι ένας μεσοαστός με υψηλή καταναλωτική δύναμη, στενόμυαλος και ανένδοτος στις απόψεις του. Φυσικά ο Κεμάλ θέλει να μεγαλώσει τον γιο του ώστε να του μοιάσει, όμως ο Μερτκάν είναι ένα αδέξιο και δειλό αγόρι. Είναι αδύναμος και του λείπει η αυτοπεποίθηση, μιας και ποτέ δεν έχει αναγκαστεί να πάρει οποιαδήποτε απόφαση για τη ζωή του. Ήταν πάντοτε εξαρτώμενος από τον πατέρα του. Μέχρι τώρα, ο Μερτκάν έχει ζήσει τον φόβο περισσότερο απ' ό,τι έχει ζήσει την αγάπη στη ζωή του. Όσο μεγαλώνει και μπαίνει στην κοινωνία, μαθαίνει την έννοια των διακρίσεων, ενώ ο πατέρας του τού υπενθυμίζει συνεχώς να είναι "προσεκτικός" με τις νέες του φιλίες. Για τον Κεμάλ, κάθε Τούρκος πρέπει να είναι πατριώτης. Ο τρόπος για να το αποδείξει είναι να κατατάσσεται στον στρατό. Κάθε Τούρκος έφηβος πρέπει να γνωρίζει πώς να κρατά ένα όπλο. Ο Μερτκάν ωστόσο, βλέπει την κατάταξη στον στρατό ως πιθανότητα να τραυματιστεί, να μείνει ανάπηρος ή να πεθάνει. Δεν υπάρχει επιλογή γι' αυτόν ή για άλλον έφηβο, το να παραδοθεί στον φόβο του θανάτου δεν αποτελεί επιλογή για κανέναν τους. Θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με μια εξουσία στη ζωή του, είτε είναι ο πατέρας του ή η ίδια η κυβέρνηση.
