Στο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας Skyline, παράξενα φώτα εμφανίζονται στην πόλη του Λος Άντζελες, κάνοντας τους ανθρώπους να βγουν έξω από τα σπίτια τους, όπως οι σκώροι στη φωτιά. Μόλις όμως βγαίνουν έξω, μια τρομακτική εξωγήινη δύναμη τους «καταπίνει», εξαφανίζοντας το ανθρώπινο γένος από το πρόσωπο της γης. Είναι θέμα ωρών πριν χαθούν όλοι.
Το ταξίδι του Τζάροντ (Έρικ Μπαλφούρ, The Texas Chainsaw Massacre) και της Ιλέιν (Σκότι Τόμσον, Star Trek) στη Νότια Καλιφόρνια υποτίθεται ότι θα ήταν μία απλή απόδραση του Σαββατοκύριακου, με σκοπό να επισκεφθούν τον καλύτερο φίλο του Τζάροντ, τον Τέρι (Ντόναλντ Φέσον, τηλεοπτική σειρά Scrubs), και την κοπέλα του, Κάντις (Μπρίτανι Ντάνιελ, Club Dredd), για να γιορτάσουν τα γενέθλιά του.
Αλλά όλα θα αλλάξουν, όταν στον ουρανό φανεί ένα εκτυφλωτικό φως που έρχεται από άγνωστη πηγή, δημιουργώντας την αίσθηση ότι ο ήλιος «ανατέλλει» δύο ώρες νωρίτερα. Οι πρωταγωνιστές κοιτούν με τρόμο από τα παράθυρα του ρετιρέ του Τέρι τεράστια διαστημόπλοια να έχουν γεμίσει τον ορίζοντα του Λος Άντζελες, να τραβούν και να "καταπίνουν" τους κατοίκους της πόλης.
Τώρα, θα πρέπει να θέσουν σε λειτουργία το ένστικτο επιβίωσης τους, για να μην πέσουν στα χέρια των χιλιάδων εξωγήινων πλασμάτων που έχουν κατακλύσει την πόλη και ψάχνουν για ανθρώπους. Τίποτα δεν φαίνεται να μπορεί να νικήσει τους εξωγήινους εισβολείς.
Στο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας Skyline, το τέλος του κόσμου έχει έρθει... και είναι ακριβώς έξω από το παράθυρό σας!


Το «Skyline» κέρδισε τις εντυπώσεις στο φετινό Comic Con, το φεστιβάλ κόμικ και φαντασίας του Σαν Ντιέγκο, όπου όλα τα στούντιο παρουσιάσουν στο κοινό και τα media το νέο τους κινηματογραφικό προϊόν.


Πληροφορίες σχετικά με την παραγωγή
Εμπνευσμένοι από την ιστορία: Η ταινία Skyline ξεκινά

Από την εφηβεία τους, οι αδελφοί Κόλιν και Γκρέγκ Στράους (γνωστοί και ως αδερφοί Στράους) ασχολούνται με την τέχνη των οπτικών εφέ. Άρχισαν τη σταδιοδρομία τους κάνοντας VFX για μουσικά βίντεο και διαφημίσεις, και ίδρυσαν την εταιρεία τους, την Hydraulx, στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, παρέχοντας ολοκληρωμένες υπηρεσίες VFX. Αφού για πολλά χρόνια ασχολήθηκαν με μικρού μήκους ταινίες και projects, προσλήφθηκαν για να στήσουν το τελευταίο κεφάλαιο στην υπερπαραγωγή AVPR 2007: Aliens vs. Predator Requiem. Όταν σκέφτηκαν το ενδεχόμενο να κάνουν ακόμα μία ταινία, αποφάσισαν ότι αυτό θα το έκαναν μόνο αν τη δημιουργήσουν in-house και είχαν τον έλεγχο σε όλα τα στάδια της παραγωγής.

Λίγες εβδομάδες πριν τη μέρα των Ευχαριστιών το 2009, οι αδελφοί βγήκαν έξω για φαγητό με τον Τζόσουα Κόρντς, για πολλά χρόνια υπεύθυνο animation της εταιρείας Hydraulx, και το σεναριογράφο Λίαμ Ο' Ντόνελ, με τον οποίο συνεργάζονταν σταθερά για τα μουσικά βίντεο που έφτιαχναν. Και στο τραπέζι άρχισαν να πέφτουν ιδέες για μία ταινία που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν εξ ολοκλήρου από την ομάδα τους.

Καθώς συζητούσαν για την πρώτη ταινία της Hydraulx, άρχισαν να αναρωτιόνται τι θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί αν κάτι τραβούσε το βλέμμα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στον ουρανό, λίγο πριν τους «καταπιούν» διαστημόπλοια και καταλήξουν τη γη ένα έρημο τοπίο. Ήξεραν ότι σε επίπεδο οπτικών εφέ, θα κατάφερναν να δώσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, που έχει κάνει την εταιρεία να είναι το No1 στα οπτικά εφέ, αλλά επίσης συνειδητοποίησαν ότι θα έπρεπε να απαντήσουν και σε άλλα μεγάλα ερωτήματα του κοινού. Τι γίνεται με όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν απαχθεί; Ποια είναι η απάντηση - αντίδραση των ανθρώπων που καταφέρνουν να επιβιώσουν;

Οι σεναριογράφοι και τα δύο αδέρφια αναρωτήθηκαν: «Τι θα γινόταν αν εξωγήινοι ερχόντουσαν στον πλανήτη μας για να μας παρασύρουν;» Τους ήρθαν στο μυαλό οι «φωνές των Σειρήνων», η αρχαιοελληνική αυτή ιστορία, στην οποία γυναίκες μαγευτικής ομορφιάς παρέσερναν με το τραγούδι τους ναυτικούς, προκειμένου να συντρίψουν τα πλοία τους στα βράχια.

Εκπέμποντας ένα σαγηνευτικό ήχο που θα κέντριζε την περιέργεια μας, το φως θα μας έκανε να τρέξουμε στο παράθυρο και να κοιτάξουμε. Μόλις το κάναμε αυτό, θα μας μετέτρεπε σε ανίσχυρα ζόμπι, θα μας έκανε να βγούμε από το σπίτι μας. Και μετά εφόσον είμαστε εντελώς ευάλωτοι, θα μας απήγαγαν εξωγήινοι.

Ο διευθυντής Κόλιν Στράους αναλύει: "Είναι μία πολύ δυνατή οπτικά ταινία για εξωγήινους απαγωγείς, που έχει όμως χαρακτήρα και συναίσθημα. Έχει στο επίκεντρό της μία μαζική απαγωγή, που συμβαίνει σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν είναι τυχαίο ότι, οι περισσότεροι άνθρωποι που οδηγούν σε έναν αυτοκινητόδρομο και βλέπουν ένα ατύχημα, σταματούν και παρατηρούν τα συντρίμμια. Αν κάποια οντότητα εκμεταλλευόταν αυτήν την ενστικτώδη αδυναμία εναντίον μας, τότε θα μπορούσε να μας αφανίσει αμέσως. Όλοι αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο απέναντι σε κάτι τέτοιο. Απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το μόνο που έχει σημασία είναι η επιβίωση.»

Σημειώνει ότι αυτό που ενδιέφερε περισσότερο τον αδελφό του, αλλά και αυτόν, ήταν να μην κάνουν καμία υποχώρηση στο όραμα που είχαν για το Skyline, επειδή ακριβώς είχαν τις ικανότητες να κάνουν μια ανεξάρτητη ταινία που να έχει μεγάλη απήχηση. «Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία του Paranormal Activity ήταν ότι οι δημιουργοί της ταινίας ότι έκαναν, το έκαναν μόνο για τον εαυτό τους,» λέει ο Κόλιν Στράους.

«Δεν χρειαζόταν να δίνουμε αναφορά σε κανένα.» Σκεφτήκαμε, «Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με κάποιον άλλο, αλλά θα μπορούσαμε να το κάνουμε και μόνοι μας 100 φορές καλύτερο... διότι έχουμε ένα δικό μας στούντιο οπτικών εφέ, έχουμε δουλέψει για σχεδόν 70 ταινίες και έχουμε και δικό μας εξοπλισμό.»

Μαζί με τον αδελφό του Γκρεγκ, ήξερε ότι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου project θα ήταν απελευθερωτική και ταυτόχρονα θα περιόριζε το πόσο θα έπρεπε να ενδώσουν στις απαιτήσεις ενός στούντιο που υπό άλλες συνθήκες θα το χρηματοδοτούσε.» «Εάν πρόκειται να ξοδέψει 100 εκατομμύρια δολάρια σε μια ταινία, το στούντιο είναι αναμενόμενο να έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις,» προσθέτει ο Κόλιν Στράους. Θα πρέπει να κάνεις συγκεκριμένους συμβιβασμούς. Αν είναι δικά σου τα χρήματα, τότε δεν υπάρχει κανένας συμβιβασμός.»

Ο Γκρεγκ Στράους συμφωνεί: «Ένας από τους λόγους που αναλάβαμε να κάνουμε το Skyline ήταν ότι σήμερα, οι προϋπολογισμοί των ταινιών είναι τεράστιοι. Την ίδια στιγμή, τα κινηματογραφικά στούντιο γενικά μειώνουν τον αριθμό των ταινιών που κάνουν. Είπαμε, «Θα γυρίσουμε μόνοι μας την ταινία. Και το Skyline από ιδέα, έγινε ταινία σε λιγότερο από ένα χρόνο.»

Σε απόδειξη ότι το Skyline θα μπορούσε να γίνει μέσα στον προϋπολογισμό και στο χρονοδιάγραμμα που είχαν θέσει, η ομάδα παραγωγής δημιούργησε το teaser trailer της ταινίας μέσα σε μια μέρα γυρισμάτων και εξασφάλισε την απαραίτητη χρηματοδότηση για όλη την ταινία στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, το Φεβρουάριο του 2010. Ο Γκρεγκ Στράους εξηγεί, «Είπαμε στους χρηματοδότες μας, αυτό είναι το teaser, το οποίο έγινε μέσα σε μία μέρα γυρίσματος... για δείτε αυτό.’ Με τον τρόπο αυτό, όλοι πίστεψαν ότι μπορούμε να κάνουμε την ταινία. Από εκεί και έπειτα, ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε.»
[[page_break]]
Μία ανεξάρτητη επική παραγωγή:
Ο σχεδιασμός και τα γυρίσματα της ταινίας

Ενώ οι αδελφοί έπρεπε να είναι πολύ αυστηροί με ορισμένες πτυχές της παραγωγής, είχαν άλλα πλεονεκτήματα, που άλλες ταινίες μπορούν μόνο να ονειρεύονται. Για παράδειγμα, είχαν ανθρώπους που γνώριζαν και εμπιστεύονταν να αναλαμβάνουν διάφορα πόστα στην ταινία. Εκτός από το σενάριο, ο Τζόσουα Κόρντ ήταν υπεύθυνος και σε ορισμένα τεχνικά κομμάτια της παραγωγής (οπτικά εφέ), καθώς και περιστασιακός χειριστής κάμερας. O Κρίστιαν Άντερσεν δεν ήταν μόνο παραγωγός σε αυτό το θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, αλλά εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη και υπεύθυνος για την ανεύρεση χώρων γυρισμάτων. Επίσης, ο δεύτερος σεναριογράφος, Κρις ο Ντόνελ, δούλεψε και ως υπεύθυνος script στα γυρίσματα, τα οποία κράτησαν 42 μέρες.

Η ομάδα που γύρισε το Skyline, είχε ως υπεύθυνους καλλιτεχνικής διεύθυνσης τους πολυτάλαντους Ντρου Ντάλτον και DP Μάικλ Γουάτσον. «Πόσες ταινίες έχουν καθημερινά στο πλατό τους σεναριογράφους;» αναρωτιέται ο Κόλιν Στράους. «Πόσες φορές ο σεναριογράφος είναι ταυτόχρονα και ο χειριστής κάμερας; Ώστε να ξέρει ανά πάσα στιγμή, που ακριβώς πρέπει να στρέψει την κάμερα; Αυτό βοήθησε ιδιαίτερα στο επίπεδο των συνεννοήσεων επειδή ο Τζος και ο Λίαμ έγραφαν μία σκηνή, τη ‘στήναμε’ αρχικά στον υπολογιστή και έτσι είχαμε έναν «μπούσουλα» για όλες τις σκηνές. Δεδομένου του γεγονότος ότι οι σεναριογράφοι ήταν εκεί όλη την ημέρα, δεν υπήρξε ούτε μία φορά που να έπρεπε να τους πάρουμε τηλέφωνο για να ρωτήσουμε κάτι.» Ο Τζόσουα Κόρντ εξηγεί: «Έχοντας δει εκ των προτέρων το τι επρόκειτο να κάνουν τα τέρατα, ήξερα τον τρόπο που η κάμερα θα ακολουθούσε τον Τζάροντ. Όταν είχα την κάμερα στο χέρι μου, ήμουν έτοιμος να τραβήξω τις κινήσεις του πλοκαμιού και το σημείο που επρόκειτο να χτυπήσει. Αν η κίνηση της κάμερας είναι φυσική, κάνει το τελικό αποτέλεσμα πολύ πιο πειστικό. Είναι σαν ο χειριστής της κάμερας να ακολουθεί κάτι που εξελίσσεται.»

Ενώ πολλά θρίλερ επιστημονικής φαντασίας γυρίζονται κατά τη διάρκεια της νύχτας, για να αντισταθμίσουν τυχόν προβλήματα που δημιουργούνται από τη χρησιμοποίηση της τεχνολογίας CGI, σε αυτήν την ταινία ήταν σημαντικό να φανεί ο τρόμος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Επειδή ακριβώς τα αδέρφια Στράους έχουν συμμετάσχει σε δεκάδες ταινίες μεγάλου προϋπολογισμού αισθάνονταν σίγουροι για τον εαυτό τους. Ο Κόλιν Στράους επισημαίνει, «Συνδυάσαμε την κλίμακα μιας περιπέτειας με τη δράση μιας ταινίας εισβολής. Έντρομοι, οι άνθρωποι παρακολουθούν δεκάδες διαστημόπλοια να ‘καταπίνουν’ εκατομμύρια συνανθρώπους τους και να τους εξαφανίζουν από προσώπου γης... αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δει κάποιος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, δεν θα φαινόταν όλη η έκτασή του. Επιπρόσθετα, στο φως της ημέρας έχεις την αίσθηση ότι δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά.»

Ο Ο’ Ντόνελ εκτίμησε πολύ το γεγονός ότι μπορούσαν να κάνουν εξωτερικά γυρίσματα κατά τη διάρκεια της ημέρας. Σημειώνει: «Δεν χρειάζεται κάτι να συμβαίνει κατά τη διάρκεια της νύχτας για να είναι τρομακτικό. Τα εξωτερικά γυρίσματα στο φως της ημέρας μπορούν να βοηθήσουν πολύ, επειδή σου επιτρέπουν να κινηθείς γρήγορα και να κάνεις πολλά πράγματα. Μας πήρε μόλις μισή μέρα να γυρίσουμε μία από τις πιο βασικές σκηνές της ταινίας.»

Δεδομένου ότι η παραγωγή δεν ακολούθησε την παραδοσιακή σειρά στον τρόπο που έγιναν τα γυρίσματα, η ομάδα έπρεπε να είναι πολύ ευέλικτη. Όλα θα έπρεπε να εξυπηρετούν και να γίνονται με συγκεκριμένο σκοπό. Ο Γκρεγκ Στράους λέει, «Θέλαμε να κάνουμε μια μεγάλη ταινία περιπέτειας με χαμηλό προϋπολογισμό, αλλά ταυτόχρονα να της δώσουμε κινηματογραφικό χαρακτήρα χρησιμοποιώντας οπτικά εφέ. Αυτό αφορά και την κάμερα και το φωτισμό. Όταν αναπτύσσαμε το σενάριο, ήταν λες και το κάρο έσυρε το άλογο. Είχαμε κάποια δεδομένα με τα οποία έπρεπε να δουλέψουμε. Συγκεκριμένους χώρους, συγκεκριμένο προϋπολογισμό. Έπρεπε να πιέσουμε τον Τζος και τον Λίαμ να εκμεταλλευτούν αυτά τα δεδομένα με τον πιο έξυπνο τρόπο, ώστε να εξυπηρετούν την πιο σημαντική πτυχή της ταινίας: την ιστορία.»

Όταν προσπαθούσαμε να αποφασίσουμε για τον καλύτερο τρόπο με τον οποίο θα δέναμε τις ερμηνείες των πραγματικών ηθοποιών με αυτές των εξωγήινων που επιτίθενται στο Λος Άντζελες, οι αδελφοί αποφάσισαν ότι δεν θέλουν να χρησιμοποιήσουν πράσινες οθόνες (green screens) για να δημιουργήσουν εκ νέου τη δράση. Αντίθετα, επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν την ακρίβεια των ελαφρών RED καμερών που ήδη είχαν για να κάνουν τα γυρίσματα.

Για να είναι πιο ρεαλιστική η δράση, η ομάδα κινηματογράφησε κανονικά τη δράση χρησιμοποιώντας κομπάρσους που επιτίθονταν στους κανονικούς ηθοποιούς. Με αυτόν τον τρόπο οι ηθοποιοί μπορούσαν να ρίχνουν γροθιές, να ρίχνουν κάτω και να χτυπούν τους «εξωγήινους» χωρίς ο διευθυντής φωτογραφίας, το συνεργείο και οι υπεύθυνοι της παραγωγής να ασχολούνται με green screens. Ο Γκρεγκ Στράους εξηγεί: «Αν θέλεις να έχεις συνεχώς την κάλυψη που σου προσφέρει η πράσινη οθόνη, δεν μπορείς να χρησιμοποιείς φυσικό φως για να δημιουργήσεις την αίσθηση που θέλεις για ένα εξωτερικό γύρισμα. Η πράσινη οθόνη σε εμποδίζει. Σε ‘εγκλωβίζει’. Επιλέγοντας να κάνουμε κάτι που ήταν οικονομικότερο, μπορέσαμε ταυτόχρονα να γυρίσουμε σκηνές που φαίνονταν πιο ρεαλιστικές και μας γλύτωσαν λεφτά στο post production της ταινίας.»

Όλοι επωφελήθηκαν από τη λογική επιλογή να γυρίσουμε πολύπλοκες ακολουθίες σκηνών με την κάμερα. Μία από τις πιο περίπλοκες σκηνές στήθηκε από τον Μαρκ Νόρμπι και το αποτέλεσμα ήταν κάτι που πολύ λίγοι έχουν ξαναδεί στο Λος Άντζελες (και ιδίως στο συγκρότημα Marina Del Rey). Ο Κόλιν Στράους σημειώνει, «Στερεώσαμε αυτό το τεράστιο σύρμα στο ελικοδρόμιο του κτιρίου, με το οποίο τραβούσαμε τους ηθοποιούς στον αέρα και από κάτω είχαμε ανεμιστήρες που δημιουργούσαν τεχνητό αέρα. Και από πίσω μας είχαμε το φυσικό φως του ήλιου την ώρα που οι ηθοποιοί κρέμονταν στον αέρα. Τα πλάνα αυτά ήταν πολύ ρεαλιστικά και ποτέ δεν θα μπορούσαμε να πετύχουμε αυτό το αποτέλεσμα με την τεχνική της πράσινης οθόνης.»

Πράγματι, στις σκηνές στο ελικοδρόμιο οι ηθοποιοί ήταν σαν να κρέμονταν 20 ορόφους πάνω από το έδαφος. Καθώς οι χειριστές ήταν παραταγμένοι με τις κάμερες και γύριζαν τις σκηνές με φόντο το λιμάνι, ήξεραν από πριν, από πού ακριβώς θα ερχόταν το εχθρικό διαστημόπλοιο. Αυτό επέτρεψε στους αδελφούς και στην ομάδα να προσθέσουν την εικόνα του διαστημόπλοιου στο post production... σε αντίθεση με το να δημιουργήσουν όλη τη σκηνή από το μηδέν. Ο Κόλιν Στράους εξηγεί το σκεπτικό: «Όταν περισσότερο από το 50% των σκηνών σου είναι στημένες στον υπολογιστή, το αποτέλεσμα δείχνει ψεύτικο, πολύ γρήγορα. Αλλά με τη μέθοδο μας, ξεκινήσαμε να γυρίζουμε σε πραγματικό σκηνικό και συνεχώς ενισχύαμε αυτήν την αίσθηση του αληθινού. Έτσι το αποτέλεσμα έδειχνε περισσότερο ρεαλιστικό.»

Ο Γκρεγκ Στράους εξηγεί πως προσπάθησε να δημιουργήσει μια ταινία εισβολής, της οποίας η εικόνα και η αίσθηση, να είναι ίδια με άλλες ταινίες που μπορεί να έχουν προϋπολογισμό άνω των 100 εκατομμύρια δολάρια. Κι αυτό το έκανε με την βοήθεια των οπτικών εφέ που χρησιμοποιούν: «Η φύση των οπτικών εφέ είναι κάτι που δεν μπορεί να κινηματογραφηθεί. Η Hydraulx έπαιξε τεράστιο ρόλο στο να μας επιτρέψει να δημιουργήσουμε αυτά τα οπτικά εφέ. χωρίς να ξεπεράσουμε τον προϋπολογισμό μας. Συνολικά, έχουμε περισσότερες από 900 σκηνές γυρισμένες με τεχνολογία VFΧ.»

Η μεγάλη κλίμακα και η πανταχού παρουσία των εξωγήινων δημιούργησε μία αναπόφευκτη κατάσταση για τους κεντρικούς χαρακτήρες στην ταινία. Και συντέλεσε στο να γυριστεί μία ταινία που αναμένεται να αποτελέσει μία μοναδική κινηματογραφική εμπειρία για το κοινό. Ο Γκρεγκ Στράους δηλώνει υπερήφανα: «Αν και ήταν μια μικρή ανεξάρτητη παραγωγή, είχαμε υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό και οπτικά εφέ. Από τα πρώτα στάδια είχαμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε τα οπτικά εφέ και μετά να επικεντρωθούμε στα γυρίσματα και στο μοντάζ. Όλοι έβλεπαν την ταινία να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται στο πλατό. Η τεχνολογία που χρησιμοποιήσαμε προς όφελός μας για να κάνουμε καλύτερο το Skyline, ήταν πολύ βασικό στοιχείο καθ΄όλη τη διάρκεια της παραγωγής.»
[[page_break]]
‘Αρματα μάχης, Ύδρες και Κηφήνες: Δημιουργώντας τους εξωγήινους εισβολείς

Η ομάδα που σχεδίαζε τους εξωγήινους εισβολείς, αποφάσισε να τους βάλει να επιτίθενται στους ανθρώπους, λίγο πριν την αυγή, την ώρα δηλαδή που κάποιος είναι περισσότερο ευάλωτος. Παρόλο που έχουμε συνηθίσει τους εξωγήινους εισβολείς να επιτίθενται μέσα από μεγάλα μεταλλικά διαστημόπλοια, η συγκεκριμένη ομάδα, μελετώντας την εικόνα που θα έπρεπε να έχουν τα πλάσματα αυτά, πήρε την απόφαση τα διαστημόπλοια τους να είναι φτιαγμένα από «οργανικά» υλικά.

Κατά τη διαδικασία καθορισμού της εικόνας της ταινίας, η ομάδα παραγωγής αναρωτήθηκε: "Τι και αν δεν είναι συνηθισμένα διαστημόπλοια; Τι και αν είναι απλά κάποιοι τεράστιοι οργανισμοί, βιολογικά σχεδιασμένοι;»

Οι βασικοί εξωγήινοι εισβολείς στην ταινία είναι οι φωτεινές σειρήνες, τα άρματα μάχης, οι κηφήνες (ντρόουνς) και οι ύδρες. Οι αδελφοί Στράους εξηγούν το διακριτό ρόλο του καθενός από αυτά: «Οι φωτεινές σειρήνες μοιάζουν με τα ψάρια που ζουν στα βάθη των θαλασσών και χρησιμοποιούν ένα φωτεινό πτερύγιο για να προσελκύουν όλα τα άλλα ψάρια,» λέει ο Κόλιν Στράους. «Μετά, έχουμε τα άρματα μάχης, που είναι τεράστια σε μέγεθος και με τα πλοκάμια τους ‘καθαρίζουν’ τα πάντα στο διάβα τους. Είναι αυτά που σηκώνουν τα μεγάλο βάρος και παρεμβαίνουν όταν συναντούν αντίσταση από τους ανθρώπους. Και υπάρχουν και πλάσματα που τα ονομάζουμε ύδρες και κηφήνες.»

Ο αδελφός του αναφέρεται στα πλάσματα αυτά: «Οι ύδρες είναι σαν ιπτάμενες μέδουσες που πετούν με μαχητικά σκάφη,» λέει ο Γκρεγκ Στράους, «ενώ οι κηφήνες είναι τα μικρότερα σε μέγεθος πλάσματα που έχουμε στο Skyline. Το μέγεθός τους, τους επιτρέπει να μπαίνουν σε κτίρια, να αναζητούν και να κυνηγούν όσους έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από τις φωτεινές σειρήνες, κατά την πρώτη φάση της απαγωγής.»

Καθώς προετοιμάζονταν για την παραγωγή, οι αδερφοί Στράους έψαχναν να βρουν κάποιο κεφαλόποδο οργανισμό για να εμπνευστούν. «Οι κινήσεις του χταποδιού μας ταίριαζαν πολύ,» σημειώνει ο Κόλιν Στράους. «Στηρίζει το βάρος του στα πλοκάμια του και οι κινήσεις του είναι πολύ αρμονικές, λες και χορεύει μπαλέτο. Αλλά είναι και πολύ τρομακτικά πλάσματα, καθώς μπορούν να ‘κολλάνε’ σε πράγματα. Αυτό το στοιχείο το χρησιμοποιήσαμε ως βάση αναφοράς για όλες τις κινήσεις που έκαναν οι κηφήνες και οι ύδρες. Για τα άρματα μάχης, εμπνευστήκαμε από τις κινήσεις που κάνουν οι γορίλες. Είναι σαν τον μεγάλο αδελφό που έρχεται για να ξεκαθαρίσει την κατάσταση.»

Η ομάδα του Skyline προσκάλεσε και την εταιρεία οπτικών εφέ Amalgamated Dynamics, Inc (ADI) για να βοηθήσει στο σχεδιασμό των πλασμάτων. Έτσι, τα πλάσματα στην ταινία σχεδιάστηκαν από την ομάδα του Άλεκ Γκίλις και του Τομ Γούντροφ. Ο παραγωγός Ο’ Ντόνελ σημειώνει ότι σε όλους στην ομάδα άρεσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι θα είχαν την ευκαιρία να σχεδιάσουν από το μηδέν τους εξωγήινους εισβολείς.

Δεδομένου ότι αυτή η ταινία είναι η πρώτη, ενός ενδεχόμενου σίκουελ, δεν υπήρχαν συγκεκριμένες προσδοκίες για το πώς θα έπρεπε να είναι τα πλάσματα. Σημειώνει, «Αυτό είναι πολύ απελευθερωτικό. Δεν σου φαίνεται παράξενο ένα πλάσμα, να έχει πλοκάμια που να βγαίνουν από τα χέρια του. Δεν χρειάζεται να είσαι πιστός σε κάποιο προηγούμενο πρότυπο. Ήταν φανταστικό το ότι δημιουργούσαμε τη δική μας μυθολογία και βιολογία.»

«Γνωρίζαμε ότι τα τέρατα πρέπει να είναι συμβολικά,» εξηγεί ο σεναριογράφος Κορντ. «Θέλαμε να δούμε τις ιδέες των ADI, χωρίς να τους έχουμε θέσει κανένα περιορισμό. Το τελικό σχέδιο του κηφήνα βγήκε από ένα αρχικό σχέδιο που είχαμε κάνει για τα άρματα μάχης και το μετατρέψαμε σε ένα μικρότερο τέρας στην ταινία.

Από τις πρώτες κιόλας μέρες, κατάφεραν να σχεδιάσουν τη ναυαρχίδα των εξωγήινων εισβολέων. Και στο post production της ταινίας προσθέσαμε βιοφωτισμό στα πλάσματα, γεγονός που τους έδωσε μία εντελώς διαφορετική διάσταση. Ο βασικός μας σχεδιαστής στην Hydraulx, ο Κίνο Σκιαλάμπα, δημιούργησε όλα αυτά τα καταπληκτικά σχέδια του διαστημόπλοιου, το οποίο θέτει την ταινία πραγματικά εκτός συναγωνισμού, σε σχέση με ότι άλλο είχαμε κάνει στο παρελθόν.»

Η παραγωγή ήθελε να μείνει πιστή στο πρότυπο των Χίτσκοκ και Ρομέρο και να κρατήσει γρήγορο ρυθμό στην ταινία, ώστε να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, δεδομένου ότι παρακολουθούν τους πρωταγωνιστές που είναι εγκλωβισμένοι σε ένα σημείο. Γνωρίζοντας ότι η οπτική των χαρακτήρων ήταν σημαντική για την κατανόηση του τρόπου, με τον οποίο λειτουργούν και σπέρνουν την καταστροφή τα πλάσματα, η ομάδα έπρεπε να εξασφαλίσει ότι κάθε οπτικό εφέ θα ήταν εκπληκτικό.

Ο Ο΄Ντόνελ μοιράζεται μια ιστορία για το πώς η διαδικασία αυτή μεταφέρθηκε από τη σελίδα στην οθόνη: «Υπήρξε ένα σημείο στο σενάριο που δείχνει τους χαρακτήρες να βλέπουν μια μάχη από απόσταση μέσω ενός τηλεσκοπίου. Υποτίθεται ότι βλέπουν μερικά φτερά και εκρήξεις. Αντ' αυτού, ο Κόλιν σκέφτηκε ότι θα ήταν πιο έξυπνο να βάλει εκεί ένα άρμα μάχης που να πατά αυτούς τους ανθρώπους, να ρίχνει πάνω τους ένα φορτηγό και να τους συνθλίβει. Αυτό είναι πιο εντυπωσιακό από το να βλέπεις εκρήξεις που να συμβαίνουν στον ορίζοντα.»