Ο Ρόμπερτ είναι ένας μεσήλικας Νεοϋορκέζος μουσικός που έχει μείνει χωρίς σπίτι. Πάσχει από κατάθλιψη και η ανάγκη του για χρήματα είναι πιο άμεση από ποτέ. Δέχεται, λοιπόν, την πρόταση του Μπράνκο, ενός νεαρού Σέρβου μετανάστη που ζει κάτω από δύσκολες συνθήκες στη Νέα Υόρκη. Συμφωνούν να ταξιδέψει ο Ρόμπερτ στο Βελιγράδι, στη Σερβία, και να παντρευτεί την κοπέλα του Μπράνκο, την Ιβάνα, που χρειάζεται τα απαραίτητα χαρτιά για να μεταναστεύσει στις Η.Π.Α. Με αυτό τον τρόπο, θα βγάλει εύκολα και γρήγορα χρήματα. Το σχέδιο, όμως, δεν πηγαίνει όπως είχε σχεδιαστεί, εξαιτίας διαφόρων προβλημάτων και ατυχημάτων που συμβαίνουν στον Μπράνκο. Ενώ και ο Ρόμπερτ δεν παίρνει ποτέ τα χρήματα που του είχαν υποσχεθεί. Παρολαυτά, στη διάρκεια του ταξιδιού του στη Σερβία, ο Ρόμπερτ μένει στο σπίτι του Μπράνκο και γνωρίζει τη μητέρα του. Μια ιδιαίτερη τρυφερή σχέση αναπτύσσεται μεταξύ τους. Τότε, ο Αμερικανός μουσικός αναρωτιέται αν –εντέλει- το «γιατρικό» του είναι η αγάπη και η ευτυχία και όχι τα χρήματα, όπως νόμιζε μέχρι τότε. Την ίδια στιγμή, ο Μπράνκο, πίσω στη Νέα Υόρκη, προσπαθεί απεγνωσμένα και με κάθε τρόπο να φέρει την κοπέλα του από τη Σερβία στην Αμερική. Δυο ιστορίες για την ελπίδα μιας καλύτερης ζωής, που συνδέονται μεταξύ τους.

Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ της Τραϊμπέκα, όπου και ενθουσίασε, απέσπασε το Βραβείο Κοινού στο 50ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ενώ ήταν η επίσημη πρόταση της Σερβίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας 2009.

Μια Αμερικανο-σερβική παραγωγή, που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της και ενθουσίασε στο Φεστιβάλ της Τραϊμπέκα. Έχει κερδίσει δεκάδες βραβεία σε πολλά φεστιβάλ παγκοσμίως.

Επίσημη πρόταση της Σερβίας για το Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας 2009.

Ενθουσιώδεις κριτικές έχουν γράψει έντυπα όπως New York Times, L.A. Times, The Hollywood Reporter, Village Voice .


Σημείωμα σκηνοθέτη
Η ιστορία του «Εδώ κι εκεί» βασίζεται κατά κάποιο τρόπο στην πενταετή εργασία μου, ως μεταφορέας, στη Νέα Υόρκη. Ενώ σπούδαζα κινηματογράφο στο City College της Νέας Υόρκης, δούλευα ως οδηγός σε φορτηγό και κουβαλούσα κούτες και έπιπλα πριν και μετά τα κινηματογραφικά μαθήματα. Κάθε φορά που χτυπούσε ο βομβητής μου, έβγαινα αμέσως έξω από την τάξη για να τηλεφωνήσω στους πελάτες μου. Οι καθηγητές και οι συνάδελφοι μου στο πανεπιστήμιο, πίστευαν τότε ότι ήμουν έμπορος ναρκωτικών.

ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Ποια ήταν εκείνα τα βιώματα που σας ώθησαν να γίνετε σκηνοθέτης;

Οι πρώτες ταινίες του Τζιμ Τζάρμους, ο εμφύλιος πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, οι περικοπές στον προϋπολογισμό του Κολεγίου της Νέας Υόρκης. Ενώ μεγάλωνα στο Βελιγράδι, στη Σερβία της δεκαετίας του 1980, έβλεπα συνεχώς ταινίες, ήμουν ένας εραστής ταινιών με άλλα λόγια. Έτσι, ήθελα να γυρίσω τις δικές μου ταινίες αλλά σκεφτόμουν ότι ήταν αδύνατο να τις κάνω με τον τρόπο που ήθελα.

Εκείνη την εποχή βλέπαμε πάρα πολλές αμερικανικές ταινίες, οι οποίες με αποθάρρυναν ακόμη και να σκεφτώ να ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία. Στη συνέχεια, βέβαια, είδα τις ταινίες του Τζιμ Τζάρμους, «Πέρα από τον παράδεισο» και «Στην παγίδα του νόμου», μες σε ένα γεμάτο δωμάτιο στο φοιτητικό πολιτιστικό κέντρο. Αυτές οι ταινίες, μου έδωσαν ελπίδα και μεγάλη έμπνευση ώστε να εξακολουθώ να ονειρεύομαι τη σκηνοθεσία ως επάγγελμα. Είναι εκπληκτικό, ακόμη, ότι ένας από τους συμπαραγωγούς του «Εδώ κι εκεί», είναι ο θρυλικός Τζιμ Σταρκ, ο οποίος έχει κάνει την παραγωγή στις ταινίες του Τζάρμους «Στην παγίδα του νόμου», «Mystery train» και «Μια νύχτα στον κόσμο».

Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία με ανάγκασε να μετακομίσω στη Νέα Υόρκη. Εκεί, ενώ δούλευα υπάλληλος σε φορτηγό, μάζεψα χρήματα και γράφτηκα στο City College της Νέας Υόρκης. Ευτυχώς για μένα, λόγω περικοπών στο προϋπολογισμό, οι Ρωσικές σπουδές, που δεν ήθελα με τίποτα να κάνω παρόλο που ήταν μια «ασφαλής» επιλογή, βγήκαν από τον προγραμματισμό του κολεγίου. Αυτή η εξέλιξη μου έδωσε την αφορμή που έψαχνα ώστε να γραφτώ αμέσως στο πρόγραμμα Φιλμ και Βίντεο, μια κίνηση άλλωστε που ήθελα να κάνω από καιρό.

Πείτε μας δυο λόγια για το πώς γυρίσατε την ταινία σας.

Πιστεύω ό,τι η ποιότητα μιας low-budget ταινίας βασίζεται στην τιμιότητα της, η οποία και επιτυγχάνεται όταν ο κινηματογραφιστής παραμένει στα όρια της ιστορίας. Όπως επίσης και στα όρια του προϋπολογισμού και των περιστάσεων. Το να είσαι επιτηδευμένος με κάθε τρόπο είναι μεγάλο έγκλημα για τη σκηνοθεσία σου, ειδικώς όταν κάνεις την πρώτη σου ταινία. Στην περίπτωση του «Εδώ κι εκεί», προσπάθησα να μείνω στα πλαίσια αυτής της λογικής.

Τι προκλήσεις αντιμετωπίσατε στη διάρκεια αυτού του project;

Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν, περίπου, 12 μέρες πριν το πρώτο γύρισμα στο Βελιγράδι, όταν η αμερικανική πρεσβεία δέχτηκε επίθεση και κάηκε από εξαγριωμένους διαδηλωτές. Τότε, η αμερικανική κυβέρνηση έβγαλε μια προειδοποιητική ανακοίνωση για τα ταξίδια στη Σερβία, ενώ σύστηνε στους Αμερικανούς πολίτες να εγκαταλείψουν τη χώρα. Εκείνη τη στιγμή, ο πρωταγωνιστής της ταινίας, ο Ντέιβιντ Θόρντον με πήρε τηλέφωνο από το Λος Άντζελες για να με ρωτήσει, «Είναι όλα ασφαλή εκεί;».

Εγώ βρισκόμουν στο Βελιγράδι και του εγγυήθηκα ότι το μέρος είναι ασφαλές. Σε πολύ λίγες μέρες, τα πράγματα ηρέμησαν και εμείς ξεκινήσαμε να σχεδιάζουμε και να γυρίζουμε για τις επόμενες τρεις εβδομάδες στις καλύτερες πιθανές συνθήκες. Η πρώτη μέρα των γυρισμάτων στο Βελιγράδι ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Στο τέλος των γυρισμάτων, όλο το επιτελείο και το καστ από την Αμερική και τη Γερμανία, ήταν στεναχωρημένο που άφηνε τη Σερβία.

Ήταν μια πολύ φιλόδοξη ταινία για σκηνοθετικό ντεμπούτο, μια και πραγματικά γύρισα δυο ταινίες σε δυο διαφορετικές ηπείρους. Γυρίσαμε το κομμάτι της Νέας Υόρκης τον Οκτώβριο του 2007, σε 12 μέρες. Ήταν ένα εξαντλητικό, χαμηλού κόστους γύρισμα, με ένα ενθουσιώδες διεθνές επιτελείο από κάθε χώρα, όπου οι άνθρωποι του κοιμόντουσαν κατάχαμα στα διαμερίσματα για να κάνουν οικονομία.

Κάποτε, νομίζαμε ότι είχαμε χάσει μια HD κασέτα που περιείχε μια πολύ σημαντική σκηνή της ταινίας, την οποία και δεν μπορούσαμε να ξαναγυρίσουμε μια και ο ηθοποιός μας, ο Μπράνισλαβ Τριφούνοβιτς, έπρεπε να πετάξει πίσω στη Σερβία την επόμενη μέρα. Έπειτα, μας πήρε τέσσερις μήνες να προετοιμαστούμε για τα γυρίσματα στη Σερβία, όπου η απογοήτευση ξεχείλιζε λόγω του προϋπολογισμού, των χρημάτων, και των λοιπών λογιστικών ζητημάτων.

Κατά τη γνώμη σας, πως καθορίζεται η επιτυχία ενός σκηνοθέτη, και ποιες είναι οι προσωπικές σας φιλοδοξίες;

Επιτυχία για μένα είναι να ζω καλά και να μπορώ να συντηρώ την οικογένειά μου από τις ταινίες μου. Και οι φιλοδοξίες μου είναι να κάνω ταινίες ειλικρινείς, συναισθηματικές, αστείες, τις οποίες να μην βαριέται το κοινό.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;

Το επόμενο σχέδιο μου λέγεται «The Monument to Michael Jackson», μια κωμωδία που μιλά για τις παράξενες τάσεις που αναπτύσσονται τον τελευταίο καιρό σε μικρές πόλεις της Σερβίας. Άνθρωποι χτίζουν μνημεία για χολιγουντιανά και ποπ είδωλα, όπως ο Ρόκι και ο Μπρους Λι. Ο Μάρκο, ένας αισιόδοξος ονειροπόλος, έχει το εξής απλό σχέδιο : να δώσει ζωή στο υποτονικό σερβικό χωριό του, χτίζοντας ένα μνημείο στον Μάικλ Τζάκσον. Θα είναι μια τρυφερή κωμωδία, από καρδιάς, για το σημερινό, παράξενο πρόσωπο της Σερβίας. Όπως και στο «Εδώ κι εκεί», θα παίζουν και Αμερικανοί ηθοποιοί.
[[page_break]]
ΒΡΑΒΕΙΑ ΣΕ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

Παγκόσμια πρεμιέρα στο Tribeca International Film Festival 2009 - Best New York Narrative Award

Cinema Tous Ecrans Festival, Switzerland - Best Directing Award «Golden Reflection», Reflet d’Or pour la meilleure Realisation, International Critics Award, Prix Fipresci de la Critique internationale, TITRA Award to distributor, Prix Titra Film SA Encouragement ‡ la distribution cinema, Mention Speciale du Jury des Jeunes

Fort Lauderdale International Film Festival, USA - Best Director of Foreign film, Best Actor in Foreign Film (David Thornton), Spirit of Independence Award

Orlando International Festival, USA - Best Foreign Film Award

Ευρωπαϊκή πρεμιέρα στο Karlovy Vary 2009 – Variety Critics Choice Europe Now

Ασιατική πρεμιέρα στο Skip City Festival, Japan - Special Jury Award

Hoboken International Film Festival 2009, USA - Best Actor Award (David Thornton)

Festival International du Film D’ arras, France - Special Mention Mirjana Karanovic

Bursa Silk Road Festival, Turkey - Special Mention Mirjana Karanovic

Thesaloniki International Film Festival, Greece - 2nd Best film by the votes of audience

National Awards : Best Director in 2009 - Fipresci Award - Best Actress (The International Federation of Film Critics, Serbia), Fipresci Award - Mirjana Karanovic (Cinema City Festival 2009), Mirjana Karanovic – Best Female Role Award (SOFEST 2009), Darko Lungulov - Best Director Award Mirjana Karanovic – Best Actress Award (Nis Film Festival), FIPRESCI Award – Film Critics of Serbia Mirjana Karanovic – Best Female Role Award - Special Award for Extraordinary Achievement of Foreign actor in Serbian film to David Thornton - Special Award for Extraordinary Acting Achievement to Mirjana Karanovic, Voted by Serbian Film Academy for the candidate from Serbia for Foreign language film Oscar (US Film Academy)
[[page_break]]
ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

Κομψά μινιμαλιστική, με έξοχες ερμηνείες, αυτή η εκπληκτική feelgood ταινία.
The Hollywood Reporter

Η όμορφη σκηνοθεσία και οι υπέροχες ερμηνείες των Θόρντον, Καράνοβιτς, αποδεικνύουν τη λεπταίσθητη ματιά του Λουνγκούλοφ.
Los Angeles Times

Μια απροσδόκητα θαυμάσια ταινία, που αξίζει της προσοχής σας.
Village Voice

Θα ταυτιστείς με την ταινία, θα κυλήσει μέσα σου.
The New York Times

Μια πολύ καλή ιδέα γύρισε ο Λουνγκούλοφ, με λίγα χρήματα.
Film Journal

Μικρή, εξαιρετικά καλαίσθητη, γλυκιά ιστορία μετανάστευσης αυτή η ταινία του Λουνγκούλοφ, θυμίζει το «The Visitor» και το «Goodbye solo».
Variety

Χωρίς ρομαντισμούς, εξιδανικεύσεις και όμορφες εικόνες, ο Λουνγκούλοφ αφηγείται μια υπέροχη, χαριτωμένη ιστορία μετανάστευσης.
Indie Wire