Στη μεσαιωνική Ιαπωνία, όταν ένας ιδεαλιστής κυβερνήτης δεν υπακούει τις προσταγές του κυρίαρχου φεουδάρχη, η σύζυγος και τα δυο παιδιά του αφήνονται να επιβιώσουν μόνοι τους, με αποτέλεσμα να απαχθούν από ληστές. Η μητέρα πουλιέται ως πόρνη και τα παιδιά γίνονται σκλάβοι στο φέουδο του σκληρού επιστάτη Σάνσο, όπου μεγαλώνουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες.

Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βενετίας. Αργυρός Λέοντας.

Από τις πλέον κλασικές ταινίες του ιαπωνικού κινηματογράφου, μια κριτική πάνω στη φτώχεια και στη θέση των γυναικών σε μια κοινωνία σαν την ιαπωνική. Κλασικά έμειναν και τα πανοραμικά πλάνα, τα οποία ήταν περίτεχνα χορογραφημένα από τον διευθυντή φωτογραφίας Kazuo Miyagawa. Μάλιστα, ο Miyagawa είχε το ελεύθερο από τον Mizoguchi να χειρίζεται όπως θέλει την κάμερα του, άρα το κρέντιτ για τα πλάνα αυτά πηγαίνει σε αυτόν.

Βασίζεται σε διήγημα του 1915, αλλά κι αυτό με τη σειρά του σε έναν από τους πλέον δημοφιλείς φολκλορικούς μύθους της Ιαπωνίας.

Το 1961, είχαμε μια anime εκδοχή, το Anju and Zushiomaru.

Το 1993, ο Andrzej Wajda σκηνοθέτησε τη θεατρική εκδοχή, μετά από δουλειά που ξεκίνησε ο Terrence Malick.