Δύο ζευγάρια - μεσαίας τάξης αλλά οικονομικά ασφαλείς, πάνω κάτω 30 ετών συναντιούνται, υπάρχει αμοιβαία έλξη και ερωτικό δέσιμο. Το κοινό τους πάθος μετατρέπεται σε εθισμό. Χάνονται ολοκληρωτικά και μετά προσπαθούν να ξεφύγουν από το χάος. Είναι δυνατόν να βιώσεις ποτέ ένα νέο σεξουαλικό πάθος χωρίς να προβείς σε απιστία; Μπορεί ο πόθος να συνυπάρχει με την καθημερινότητα; Μπορείς ποτέ να τα έχεις όλα; Όταν τα φυσιολογικά όρια της οικογένειας και των σχέσεων καταρρίπτονται, πώς ξέρεις ποιος είσαι;

Έχοντας επιλεχθεί για το διαγωνιστικό τμήμα του 67ου Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Βενετίας, η ταινία "Happy Few" περιγράφει μια ερωτική ιστορία για ενήλικες.


Μια Συζήτηση με τον Σκηνοθέτη

Η ταινία ξεκινά με τη Ρέιτσελ (Μαρίνα Φουά) να λέει: "Στη ζωή, ακόμη κι αν είσαι πολύ ευτυχισμένος, πάντα ελπίζεις ότι κάτι θα συμβεί, κάτι που θα οδηγήσει σε αλλαγή κατεύθυνσης". Αυτό υποδηλώνει μια ανέφικτη αναζήτηση της ευτυχίας; Αυτή η πρόταση είναι ένας τρόπος για να πει ότι είναι ευτυχισμένη, ότι τα πάντα είναι καλά και πως ό,τι πρόκειται να της συμβεί δεν σχετίζεται με το γεγονός ότι κάτι λείπει από τη ζωή της, ή ότι υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα στη σχέση της. Σχετίζεται με κάτι άλλο. Η αρχή της ταινίας δείχνει τη Ρέιτσελ να δουλεύει για να βγάλει τα προς το ζην. Έπειτα "κάτι συμβαίνει", όπως λέει. Γνωρίζει τον Βενσάν (Νικολά Ντιβοσέλ). Συναντιούνται στη δουλειά. Είναι πολύ διαφορετικοί αλλά γρήγορα στη Ρέιτσελ εμφανίζεται η άγρια πλευρά του Βενσάν. Υπάρχει μια απόλυτη ειλικρίνεια από την πρώτη τους συνάντηση, ακόμη και σε επουσιώδη πράγματα. Δεν προσπαθεί να ευχαριστήσει ο ένας τον άλλον. Και από αυτό, ένα ενήλικο είδος αγάπης μπορεί να εμφανιστεί. Ο έρωτας ανάμεσα στους ενήλικες, αυτό είναι το θέμα της ταινίας. Τι κάνεις με το συναίσθημα του έρωτα; Τι κάνεις με το πάθος; Όταν είσαι έφηβος, μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον έρωτα για να απελευθερωθείς. Τι γίνεται όμως, όταν είσαι ενήλικας; Έτσι, εσείς μπορείτε να το αποκαλέσετε αυτό "ανέφικτη αναζήτηση της ευτυχίας", εγώ το αποκαλώ "ουτοπία".

Ο τίτλος "Happy Few" είναι μια έκφραση, που σημαίνει "μικρή ομάδα προνομιούχων ανθρώπων". Γιατί τον επιλέξατε; Πρόκειται για τους "δημοφιλέστερους φίλους". Σε ένα δεδομένο σημείο, οι τέσσερίς τους ζουν με αυτάρκεια, μοιάζει σαν να μην είναι ποτέ χωριστά ο ένας από τον άλλον. Στην ταινία, υπάρχει η αντίληψη ότι οι άνθρωποι "ανεβαίνουν", όταν ερωτεύονται. Προσπαθούν να είναι επιβλητικοί. Όμως δεν ανήκουν καθόλου στην κοινωνική ελίτ. Από αυτή την άποψη, ο τίτλος είναι ειρωνικός.

Επίσημη συμμετοχή – 67ο Φεστιβάλ Βενετίας