Υποψήφιο για Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου (Mariel Hemingway) και αυθεντικού σεναρίου.
Υποψήφιο για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας (δράμα).
Βραβείο Bafta καλύτερης ταινίας και σεναρίου. Υποψήφιο για σκηνοθεσία, πρώτο αντρικό ρόλο (Woody Allen), πρώτο γυναικείο ρόλο (Diane Keaton), δεύτερο γυναικείο ρόλο (Mariel Hemingway και Meryl Streep), φωτογραφία, μοντάζ και σάουντρακ.
Γυρίστηκε σε ασπρόμαυρο και 2.35:1 widescreen. Αυτό σύμφωνα με τον σκηνοθέτη θα έδινε μια άλλη οντότητα στη Νέα Υόρκη, όπου τίθεται ως ένας από τους χαρακτήρες του φιλμ.
Σύμφωνα με την ηθοποιό Stacey Nelkin, το σενάριο βασίστηκε στη σχέση της με τον Allen. Ήταν 17 ετών φοιτήτρια όταν έπαιξε έναν μικρό ρόλο στον Νευρικό Εραστή. Ο Allen παραδέχτηκε δημόσια για πρώτη φορά αυτή τη σχέση το 2014.
Ο δημιουργός ήθελε την Jodie Foster ως Τρέισι.
Η Meryl Streep γύρισε τις σκηνές της κατά τα διαλείμματα του Κράμερ Εναντίον Κράμερ.Η διάσημη σκηνή στη γέφυρα Κουίνσμπορο γυρίστηκε στις 5 τα ξημερώματα. Ο φωτογράφος Gordon Willis έκανε ειδική συμφωνία με τον δήμο να αφήσει ανοιχτά τα φώτα ακόμα κι όταν βγήκε ο ήλιος, υπό την ευθύνη του να τους ειδοποιήσει όταν τελειώσει ώστε να τα κλείσουν. Κι επειδή δεν υπήρχαν εκεί παγκάκια, η παραγωγή έφερε ένα δικό της.
Όταν τελείωσαν τα γυρίσματα, ο Allen ένιωθε ιδιαίτερα δυσαρεστημένος με το αποτέλεσμα. Έφτασε σε σημείο να παρακαλέσει τη United Artists να μη βγάλει την ταινία στις αίθουσες, κι αυτός ως αντίτιμο θα τους έκανε δωρεάν κάποια άλλη ταινία.
Χαρακτηριστική έμεινε η χρήση της μουσικής του George Gershwin (ειδικά από το Rhapsody in Blue), η οποία και αποτελεί την έμπνευση για τη δημιουργία της ταινίας.