Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που αποφυλακίστηκαν πρόσφατα, αποφασίζουν να φτιάξουν μια μπάντα. Μαζί, περιπλανώνται στη σκοτεινή πλευρά της Τεχεράνης, ψάχνοντας για μουσικούς. Καθώς η ροκ μουσική απαγορεύεται στο Ιράν, σχεδιάζουν να δραπετεύσουν από την αναγκαστική παρανομία κι ονειρεύονται να παίξουν στην Ευρώπη. Όμως, χωρίς χρήματα και διαβατήρια, δεν είναι καθόλου εύκολο.
Βραβευμένος με τη Χρυσή Κάμερα για τα “Μεθυσμένα Άλογα” ο Μπαχμάν Γκομπαντί επέστρεψε στις Κάννες με μια ταινία για ένα Ιράν, που υπάρχει, αλλά δεν το ξέρουμε και δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ. Στα μάτια του Ισλάμ, η μουσική είναι “βρώμικη”, αφού γεννάει ευφορία και χαρά. Τα τελευταία 30 χρόνια, η δυτική μουσική είναι απαγορευμένη στη χώρα, όμωςαυτό δε σημαίνει ότι δεν παίζεται και δεν ακούγεται, κρυμμένη σε υπόγεια.
Ένας αθέατος κόσμος από επαναστατημένους μουσικούς, που κανείς δεν έχει δει και ελάχιστοι έχουν ακούσει. Κυνηγημένοι απ’ τις Αρχές, ζώντας σ’ ένα διαρκή κίνδυνο, απλά και μόνο γιατί τραγουδούν, παίζουν ένα όργανο, αγαπούν τη μουσική...
Ο Γκομπαντί παίρνει κι αυτός τα ρίσκα του, εμπλέκεται στ’ αλήθεια και βρίσκει ένα τόνο κι ένα στιλ, προσαρμοσμένο στο δυναμισμό και το πείσμα αυτών των μουσικών, που δείχνει ανάγλυφα τη σημερινή ατμόσφαιρα στο Ιράν.
Αναμφίβολα, μία από τις πιο δυνατές, πρωτότυπες και ενδιαφέρουσες ιρανικές ταινίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, αγοράστηκε και θα προβληθεί στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, όχι όμως και στο Ιράν, όπου όλοι οι συντελεστές βρίσκονται στη μαύρη λίστα του καθεστώτος.