Γεννημένος στο Μπλούμινγτον της Ιντιάνα, το 1967, ο Τζόσουα Μπελ δεν είναι μόνο ένας εκθαμβωτικός βιρτουόζος που συνδυάζει ιδανικά άψογη τεχνική και απόλυτη μουσικότητα. Παράλληλα, ανήκει σε εκείνη την ομάδα μουσικών, που ξαναδιαβάζουν την κλασική μουσική για να της δώσουν μια νέα σημερινή ζωή με τολμηρές ερμηνείες και να φέρουν στις αίθουσες συναυλιών τις νέες γενιές.
Αγαπά τη ρομαντική μουσική και τη μουσική των αρχών του 20ου αιώνα, με κομψή και άνετη δεξιοτεχνία , αυθεντικό μουσικό ένστικτο, και μια ορμητικότητα στην ερμηνεία, που απογειώνει πολλές φορές τη μουσική και της δίνει χροιές ροκ.
Το περιοδικό Gramophone έχει χαρακτηρίσει τις ερμηνείες του εκθαμβωτικές και οι New York Times έχουν γράψει ότι ο Μπελ «δεν στέκει στη σκιά κανενός». Η διαδρομή που έχει διαγράψει, αφηγείται μια από τις πιο επιτυχημένες ιστορίες στην αμερικανική κλασική μουσική: είναι εξαιρετικά δραστήριος, κάνει τα πάντα, προσπαθεί να αλλάξει το τοπίο, είναι βέβηλος και το κοινό τον ακολουθεί όπως τους μεγάλους σταρ.
Ηχογραφεί αποκλειστικά για τη Sony Classical και ο πλούσιος κατάλογος των ηχογραφήσεών του περιλαμβάνει, τις Τέσσερις Εποχές του Βιβάλντι (με την Ακαδημία του Αγίου Μαρτίνου των Αγρών), το έργο του Τζον Κοριλιάνο, The Red Violin (έχει γίνει μπεστ σελερ), το Κοντσέρτο για βιολί του Τσαϊκόφσκι, τους δίσκους, “The Essential Joshua Bell”, “Voice of the Violin” και “Romance of Violin”. Ο τελευταίος δίσκος αναδείχθηκε από το Billboard ως το καλύτερο CD Κλασικής Μουσικής για το 2004 και ο Μπελ ως ο καλύτερος ερμηνευτής της χρονιάς.
Πρόσφατα συμμετείχε σε ένα δίωρο ντοκιμαντέρ για τον Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ μαζί με τον Bobby McFerrin, τον Philip Glass, την Hilary Hahn, τον Simon Dinnerstein, τους Swingle Singers, τον John Bayless, τον Edgar Meyer, το Emerson String Quartet και άλλους. Στα δυο DVD που κυκλοφορούν, οι ξεχωριστοί αυτοί μουσικοί μοιράζονται τις πιο μύχιες σκέψεις και τους στοχασμούς τους για τη δύναμη και την ευφυΐα της μουσικής του πιο ισχυρού συνθέτη όλων των εποχών και ερμηνεύουν πολλά από τα αριστουργήματά του.
Ο Μπελ προτιμάει πάντα τα σύγχρονα μουσικά όργανα. «Ένα από τα προβλήματά μου με τις ακαδημαϊκές ερμηνείες της παλιάς μουσικής είναι ότι πολλές φορές ο ήχος ακούγεται επιτηδευμένος, ψεύτικος και πληκτικός. Ο Μπαχ θα ενθουσιαζόταν αν μπορούσε να ακούσει τη μουσική του εμπλουτισμένη από τον ήχο του πιάνου».