Ο Martin Scorsese αποτίει φόρο τιμής στις απαρχές του σινεμά και στον πιονέρο κινηματογραφιστή Ζωρζ Μελιέ χρησιμοποιώντας με εκπληκτική μαεστρία την τελευταία λέξη της τεχνολογίας και δημιουργώντας μια σπάνια αισθητική και συναισθηματική εμπειρία για μικρούς και μεγάλους.

Ο Χιούγκο Καμπρέ (Asa Butterfield), ένα μικρό αγόρι στο Παρίσι του 1931, μένει ορφανός και τον περιθάλπει ένας μακρινός θείος που κουρδίζει τα ρολόγια του σιδηροδρομικού σταθμού. Όταν ο θείος εξαφανίζεται ο μικρός Χιούγκο μένει μόνος του και αναλαμβάνει κρυφά ο ίδιος την δουλειά. Ζει στα υπόγεια και στους δαιδαλώδεις διαδρόμους πίσω από τα ρολόγια ενώ προσπαθεί να επιδιορθώσει ένα ‘οτοματόν’ (αυτόματο), μια σιδερένια κούκλα που κινείται με γρανάζια, γιατί είναι το μόνο που του έχει μείνει σαν ενθύμιο από τον πατέρα του (Jude Law). Κλέβει φαγητό για να ζήσει και ανταλλακτικά και εργαλεία για το οτοματόν από ένα μαγαζάκι του σταθμού που το έχει ένας ηλικιωμένος κύριος.

Μια μέρα ο ηλικιωμένος, ο κύριος Ζωρζ (Ben Kingsley), τον πιάνει να κλέβει και τον απειλεί πως θα τον καταδώσει στον Σταθμάρχη που κυνηγάει τα ορφανά και τα στέλνει στο ορφανοτροφείο. Ο Χιούγκο όμως ξεφεύγει και συνεχίζει να αναζητά το τελευταίο ανταλλακτικό που του λείπει για να λειτουργήσει το οτοματόν, ένα κλειδί σε σχήμα καρδιάς. Θα γνωρίσει τότε την Ιζαμπέλ (Chloe Grace Moretz) λίγο μεγαλύτερη από αυτόν που είναι βαφτισιμιά του ηλικιωμένου κυρίου Ζωρζ και που στο λαιμό της έχει περασμένο το κλειδί. Τα δύο παιδιά θα γίνουν φίλοι και θα μυήσει το ένα το άλλο στον δικό του μαγικό κόσμο, η Ιζαμπέλ τον Χιούγκο στην τεράστια βιβλιοθήκη και την ομορφιά των βιβλίων και της γνώσης και ο Χιούγκο την Ιζαμπέλ στον κινηματογράφο και στην μαγεία των κινουμένων εικόνων.

Η ταινία ξεκινάει με μια εκπληκτική σκηνή καταδίωξης του μικρού Χιούγκο από τον κουτσό Σταθμάρχη μέσα στον σταθμό του Παρισιού και πίσω από τα ρολόγια με τα τεράστια γρανάζια και ελατήρια. Και μας κερδίζει ολόψυχα από την αρχή. Χρησιμοποιώντας το 3D και τα CGI με μοναδικό τρόπο – εδώ καταλάβαμε την πραγματική αξία και των δύο – συνεχίζει να δημιουργεί την μια μετά την άλλη εικόνες μοναδικής ομορφιάς και να τις ντύνει με τα πιο γλυκά συναισθήματα χωρίς να γίνει ούτε στιγμή μελοδραματικός.

Αλλά ακόμα καλύτερο είναι το δεύτερο μέρος της ταινίας που είναι αφιερωμένο στον Ζωρζ Μελιέ. Η αγάπη που τρέφει ο Σκορτσέζε για τον κινηματογράφο και ειδικά για τις απαρχές του είναι γνωστή. Και εδώ στο Χιούγκο αυτή η αγάπη ξεχειλίζει σε κάθε σκηνή με τρυφερότητα αλλά και μια αρτιότητα και φινέτσα που γοητεύει.

Πολλές σκηνές είναι εμπνευσμένες από τον παλιό κινηματογράφο, όπως όταν ο μικρός Χιούγκο κρέμεται από τους δείκτες του ρολογιού ως άλλος Χάρολντ Λόιντ, και μας παρουσιάζει και την περίφημη ταινία των αδελφών Λυμιέρ την Είσοδο του Τραίνου στη Σιοτά του 1895 τότε που οι θεατές φώναζαν τρομοκρατημένοι όταν το τραίνο ερχόταν καταπάνω τους.

Από πλευράς ερμηνειών όλοι είναι εξαιρετικοί με ιδιαίτερο τον Μπεν Κίγκσλεϊ ως Ζωρζ Μελιέ, αλλά και τον μικρό Άσα Μπάτερφιλντ, την Κλόι Μόρετζ , τον Σάσα Μπαρόν Κοέν και τον Christopher Lee σε ένα μικρό αλλά πολύ καλό ρόλο.

Φωτογραφία και μοντάζ θαυμάσια όπως και η μουσική του Howard Shore αλλά εξαιρετική και η μεταφορά σε σενάριο από τον John Loganτου βιβλίου ‘H Εφεύρεση του Χιούγκο Καμπρέ” του Brian Selznick (ξαδέλφου του μεγάλου David O. Selznick) στο οποίο βασίζεται και η ταινία.

Το Hugo δείτε το στην καλύτερη αίθουσα που μπορείτε να βρείτε και απαραίτητα σε 3D και χαθείτε στην μαγεία που μας έκανε να αγαπάμε τον κινηματογράφο.

Βαθμολογία 9.5 στα 10