Ο Robert McCall (Denzel Washington) βάζει τα δυνατά του για να προσαρμοστεί σε πιο ήρεμους ρυθμούς ζωής και να απωθήσει από το μυαλό του εικόνες, πρόσωπα και καταστάσεις από το πρόσφατο, ζοφερό παρελθόν. Όταν όμως ο McCall γνωρίζει την Teri (Chloe Grace Moretz), μια νεαρή κοπέλα που έχει καταντήσει υποχείριο σκληρών Ρώσων μαφιόζων, δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Χωρίς δεύτερες σκέψεις εγκαταλείπει την ήσυχη και αποστασιοποιημένη ζωή του και αποφασίζει να εκδικηθεί αυτούς που κακοποιούν και εκμεταλλεύονται τους αδύναμους. Η άρτια εκπαίδευση του θα φανεί εξαιρετικά χρήσιμη στον νέο ρόλο που πρόκειται να αναλάβει. Όταν κάποιος έχει ένα σοβαρό πρόβλημα και δεν έχει που να στραφεί, ο McCall θα σταθεί στο πλευρό του. Γιατί, απλώς, είναι ο Equalizer, αυτός που επαναφέρει τα πράγματα στη φυσική τους θέση.

Βασισμένο στην ομώνυμη αστυνομική τηλεοπτική σειρά του CBS (1985-1989), το The Equalizer είναι μια αγωνιώδης ταινία δράσης με συναρπαστική πλοκή και δυνατές ερμηνείες. Ο σκηνοθέτης Antoine Fuqua (Olympus Has Fallen) συνεργάζεται για δεύτερη φορά με τον Denzel Washington, μετά την «Ημέρα Εκπαίδευσης» η οποία μάλιστα εξασφάλισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου στον διάσημο ηθοποιό το 2002. Το καστ συμπληρώνει η ανερχόμενη σταρ του Χόλυγουντ Chloe-Grace Moretz (Hugo, Kick-Ass) μαζί με την ξεχωριστή Melissa Leo (Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου για το «The Fighter»).


Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Η έμφυτη τάση για απονομή δικαιοσύνης είναι το καύσιμο που κινεί τον Robert McCall στην περιπέτεια The Equalizer, σύμφωνα με τον Denzel Washington. “Ο Robert McCall δεν είναι και ιδιαίτερα περήφανος για το παρελθόν του. Έχει κάνει κάποια πολύ άσχημα πράγματα και προσπαθεί τώρα να τα ξεπεράσει. Η αναπτυγμένη αίσθησή του για δικαιοσύνη διεγείρεται ξανά, όταν μια αβοήθητη κοπέλα στρέφεται σε εκείνον. Η ήσυχη ζωή που μάταια προσπαθούσε να ζήσει πάει περίπατο” τονίζει εμφατικά ο Washington.

“Τα κίνητρα του McCall είναι πολύ απλά” αναφέρει ο Todd Black, ένας από τους παραγωγούς της ταινίας. “Όταν κάποιος που δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του, υφίσταται μια κατάφορη αδικία, αυτός θα είναι εκεί, για να τακτοποιήσει τα πράγματα λειτουργώντας άλλοτε βίαια και άλλοτε όχι, ανάλογα την περίσταση”.

Ο σκηνοθέτης Antoine Fuqua που μετά την ταινία Ημέρα Εκπαίδευσης συνεργάζεται ξανά με τον Washington σχολιάζει: “Στον McCall βρίσκει κανείς κάποια αρχετυπικά ηρωικά γνωρίσματα που κληρονομούνται μέσα από γενετικούς κώδικες. Αντιμετώπισα την ταινία σαν μια ιστoρική αναδρομή, σαν τα γουέστερν που έκανε ο Sergio Leone. Στην ταινία βλέπουμε αυτόν τον αντιήρωα να αντιμετωπίζει ένα εσωτερικό δίλημμα για το αν θα πρέπει να σηκώσει το όπλο του ή όχι. Όταν βλέπει, όμως, ανθρώπους να κινδυνεύουν δεν διστάζει καθόλου. Είναι εκπαιδευμένος για κάτι τέτοιο”.

“Όλοι θέλουμε να πιστεύουμε πως εκεί έξω υπάρχει κάποιος που μπορεί να μας βοηθήσει, αρκεί μόνο να γνωρίζαμε πώς θα τον εντοπίσουμε” σχολιάζει ο παραγωγός Jason Blumenthal. “Αν είχαμε τη δυνατότητα να επικοινωνήσουμε κάπως μέσα από το διαδίκτυο και να ζητήσουμε τη βοήθειά του. Θέλω να πιστεύω πως την ύστατη αυτή στιγμή κάποιος θα τα παρατούσε όλα και θα έτρεχε για βοήθεια. Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Γιατί έτσι! Αυτός δεν θα ήταν άλλος από τον Equalizer.”

H ταινία είναι βασισμένη στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του ’80. Η κεντρική ιδέα παραμένει η ίδια: ΄Ενας άντρας, άρτια εκπαιδευμένος, προσπαθεί να “εξαλείψει” τις αδικίες που γίνονται εις βάρος ανήμπορων ανθρώπων. “Η λέξη ‘equalizer’ έχει τρομερή δυναμική” παρατηρεί ο Blumenthal. “Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι υπάρχει μια ανισορροπία αυτήν τη στιγμή στον κόσμο. Έτσι η έννοια να δημιουργήσεις μια ισορροπία, να εξισώσεις κάτι έχει βαρύνουσα σημασία πια. Πιστεύω πως ο τίτλος της ταινίας είναι άκρως επίκαιρος” καταλήγει.

Η Chloe Grace Moretz που υποδύεται την Teri, το νεαρό κορίτσι που θα σώσει ο McCall, αναφέρει για τον χαρακτήρα του Washington: “O McCall είναι ο πιο γλυκός και γοητευτικός άνθρωπος με ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Την επόμενη στιγμή, όμως, μπορεί να γίνει ο πιο σκληρός δολοφόνος που υπάρχει. Τότε σκέφτεσαι, ‘Γουάου, αυτό έγινε πολύ γρήγορα!’”.

“Ο McCall δεν κουβαλάει όπλο” σχολιάζει ο σκηνοθέτης. “Μπαίνει σε ένα δωμάτιο και σκανάρει το χώρο μέσα σε 2 δευτερόλεπτα. Γνωρίζει ακριβώς τι βρίσκεται στα δεξιά του ή στα αριστερά του και θα χρησιμοποιήσει τα αντικείμενα του χώρου για να σταματήσει τους κακούς. Δεν σκοτώνει από απόσταση, αλλά θα βρεθεί μπροστά στα μούτρα σου και το πρόσωπό του θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα αντικρίσεις. Κάνει τα δικά του κόλπα. Μπορώ να εγγυηθώ ότι, μετά την ταινία, ο θεατής δεν θα ξαναδεί ποτέ ένα τιρμπουσόν με τον ίδιο τρόπο, ” καταλήγει ο Fuqua.

Την ιδέα για αυτό το τιρμπουσόν, που διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο σε μια από τις πιο αξέχαστες σκηνές της ταινίας, την είχε ο Fuqua. “Συνάντησα έναν φίλο που είναι αρκετά εξοικειωμένος με τέτοιες καταστάσεις. Του είπα ότι ο καβγάς γίνεται σε ένα μπαρ, όπου ξαφνικά διάφορα πράγματα πέφτουν κάτω. Το πρώτο πράγμα που του ήρθε στο μυαλό ήταν το ανοιχτήρι”, εξομολογείται ο σκηνοθέτης.

Ο Washington ήταν πολύ ενθουσιασμένος που θα είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί ξανά με τον Fuqua. “Είναι εξαιρετικά ταλαντούχος και γεμάτος αυτοπεποίθηση. Έχει όραμα για αυτό που κάνει και συνεργάζεται στενά με τους ηθοποιούς, τους τεχνικούς και την υπόλοιπη ομάδα” σχολιάζει ο ηθοποιός.

“Εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος,” αναφέρει χαρακτηριστικά ο Fuqua. “Υπήρχαν στιγμές που δεν χρειαζόταν καν να μιλήσουμε. Γνωρίζαμε και οι δύο αυτό ακριβώς που έπρεπε να κάνουμε”.

Μετά την Ημέρα Εκπαίδευσης, ο Fuqua και ο Washington είχαν ευκαιρίες να συνεργαστούν ξανά, αλλά το The Equalizer ήταν η ταινία που τους έφερε πάλι μαζί. “Δεν θέλαμε να το πιέσουμε” σχολιάζει ο Blumenthal. Πιστεύω πως ο Antoine ήθελε να κάνει μια ταινία που θα μπορούσε να χτίσει με τον καλύτερο τρόπο έναν χαρακτήρα. Ένας χαρακτήρας αναδεικνύεται εξαιρετικά, όταν έχεις στη διάθεσή σου έναν τόσο χαρισματικό ηθοποιό σαν τον Denzel. Έτσι, λοιπόν η πρόκληση ήταν να βρούμε έναν ρόλο που θα μπορούσε να βυθιστεί μέσα σε αυτόν ο Denzel και έναν κόσμο που θα μπορούσε να χτίσει ο Antoine” καταλήγει ο παραγωγός.


Θύτες και θύματα.

Η Chloe Grace Moretz υποδύεται την Teri, μια νεαρή κοπέλα που εξαναγκάζεται να ζήσει μια ζωή γεμάτη φόβο και πόνο. Η συνάντησή της με τον McCall, θα εγείρει ξανά στον τελευταίο το αίσθημά του για δικαιοσύνη.

“Όταν έμαθα στην αρχή ότι επρόκειτο για μια πόρνη, θεώρησα πως ο ρόλος θα θυμίζει τον Ταξιτζή του Σκορσέζε. Τελικά, όμως, τα πράγματα δεν ήταν έτσι. Ο ρόλος δεν εξυμνεί την πορνεία, ούτε ωραιοποιεί μια τέτοια κατάσταση. Δεν θα τη δούμε σε κανένα σημείο του έργου σε κάποια ερωτική σκηνή. Η ταινία επικεντρώνεται όχι στο επάγγελμά της, αλλά στην προσωπικότητά της. Μπορεί κανείς να διακρίνει τη λαχτάρα της για μια καλύτερη ζωή.”, σχολιάζει η ηθοποιός.

Ο Washington αναφέρει για την Teri πως έχει την ικανότητα να βλέπει πίσω από τα πράγματα. “Μπορεί να διαβάζει τους άντρες - είτε πρόκειται για ένα φυσικό χάρισμα είτε για κάτι που εξέλιξε μέσα από το επάγγελμά της. Έτσι, μπορεί να διακρίνει ξεκάθαρα τον πόνο και τη θλίψη που βιώνει ο McCall” καταλήγει ο ηθοποιός.

“Από την πρώτη στιγμή που τον αντικρίζει, αντιλαμβάνεται τα πάντα. Τον κοιτάζει εξεταστικά κατευθείαν στα μάτια. Παρατηρεί αμέσως τα επίμονα συμπτώματά του και τα όλα τα τικ του. Μετακινεί συνεχώς τα πράγματά του και ανοιγοκλείνει νευρικά το βιβλίο του όλη την ώρα” σχολιάζει η Moretz.

Η Moretz, για να κατανοήσει καλύτερα το ρόλο, έκανε έρευνα. “Επισκέφθηκα την οργάνωση Children of the Night, στην οποία απευθύνονται κοπέλες από όλη την Αμερική για να ξεφύγουν από το δρόμο και να βρουν καταφύγιο εκεί, σε ένα σπίτι που κάποιος τις νοιάζεται. Σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να εκμεταλλευτώ το δράμα αυτών των κοριτσιών. Εγώ είμαι απλώς μια ηθοποιός που υποδύομαι έναν ρόλο. Σαν γυναίκα, όμως, είχα και εγώ την ανάγκη να μάθω, να καταλάβω”.

Καθώς ο McCall προσπαθεί να σώσει την Teri, οδηγείται στον πυρήνα της ρώσικης μαφίας. Το ρόλο του αρχιγκάγκστερ Teddy υποδύεται ο ηθοποιός Marton Csokas. “Μου άρεσε η πρόκληση να υποδυθώ έναν κακό. Έχω παίξει αρκετούς κακούς στο παρελθόν, όπως επίσης και έναν Ρώσο κακοποιό. Δεν ήθελα με τίποτα να βγει κάτι καρμπόν με το προηγούμενο. Έτσι, προσπάθησα να το πιάσω από την αρχή, αλλά και παράλληλα να εκμεταλλευτώ την εμπειρία που έχω αποκομίσει.”

O Csokas σχολιάζει για τον χαρακτήρα του: “Προσπάθησα να αναδείξω τον ψυχωτικό του χαρακτήρα, όπως επίσης και την απουσία οποιουδήποτε ίχνους συνείδησης που τον χαρακτηρίζει. Πραγματικά, δεν του καίγεται καρφάκι για την ηθική του μέσου σκεπτόμενου ανθρώπου. Αυτή είναι και η ειδοποιός διαφορά του Teddy με τον McCall. Ο πρώτος δεν νοιάζεται για τους συνανθρώπους του, ενώ ο δεύτερος νοιάζεται τόσο πολύ που θα επιστρέψει σε μια ζωή που είχε υποσχεθεί στον εαυτό του ότι θα την άφηνε στο παρελθόν”.

Σχετικά με το ιδιαίτερο της προφοράς που έπρεπε να έχει για το ρόλο του, ο ηθοποιός σχολιάζει: “Δεν ήθελα να έχει την κλασική ρώσικη προφορά. Οι Ρώσοι που μαθαίνουν να μιλάνε Αγγλικά ο καθένας μιλάει πολύ διαφορετικά. Θεώρησα ότι μιας και είχε ζήσει στην Αγγλία και συγκεκριμένα στο Λονδίνο, θα είχε υιοθετήσει μια πιο λονδρέζικη προφορά”.

Ο David Harbour υποδύεται τον Frank Masters, έναν διεφθαρμένο αστυνομικό που υπηρετεί στο αστυνομικό τμήμα της Βοστόνης. “Συνεργάζεται με τη ρώσικη και την ιρλανδική μαφία. Κερδίζει πολλά χρήματα από αυτές τις συνεργασίες’’, σχολιάζει ο Harbour. “Όταν ο McCall ξεκινάει να καταδιώκει τους ανθρώπους που έχουν βλάψει την Teri, ο Masters θα προσπαθήσει να προστατεύσει τα κερδοφόρα αυτά νταραβέρια με κάθε κόστος. Τελικά θα καταλήξει να βρει απέναντί του, όχι μόνο τον McCall, αλλά και τον Teddy, αφού αστυνομικός και μαφιόζος έχουν μια πολύ διαφορετική εκτίμηση για το πώς πρέπει να ‘προσεγγίσουν’ κάποιον”, καταλήγει ο ηθοποιός.

Ο Bill Pullman και η Melissa Leo υποδύονται τους ρόλους των Brian και Susan Plummer, ενός παντρεμένου ζευγαριού που είναι παλιοί γνώριμοι του McCall. Η Susan και ο τελευταίος έχουν χτίσει μια σχέση που έχει κρατήσει πάνω από 20 χρόνια.

Η Leo σχολιάζει πως η σχέση της Susan Plummer και του McCall έχει τόσο βαθιές ρίζες που καμιά φορά δεν χρειάζεται να ειπωθεί μεταξύ τους τίποτα. “Στο δικό τους κόσμο όλα είναι τόσο ασυνήθιστα. Υπάρχουν τόσο μυστικά. Επίσης, και οι δύο έχουν εκπαιδευτεί, ώστε να μπορούν να αποκρυπτογραφούν ανθρώπινες συμπεριφορές”. Δεν είναι ξεκάθαρο ποια πράγματα έχουν κάνει στο παρελθόν μαζί. Όλα είναι στη σφαίρα της φαντασίας. Η πιο εύλογη απορία θα ήταν η εξής, όχι τι έχουν κάνει στο παρελθόν, αλλά τι δεν έχουν κάνει.


Ξύλο με το γάντι.

Για τις σκηνές δράσης του McCall ο σκηνοθέτης εμπνεύστηκε από τις συναναστροφές του με πραγματικούς πυγμάχους. “Έχω έναν πολύ καλό φίλο που είναι και εξαιρετικός πυγμάχος, τον Sugar Ray Leonard. Όταν διηγείται ιστορίες, μπορείς να καταλάβεις πόσο εύστροφοι είναι οι πυγμάχοι. Θα σου μιλήσουν και θα σε ακουμπήσουν. Είναι ο τρόπος τους να τσεκάρουν αν αποτελείς για αυτούς απειλή. Σε κοιτούν για να δουν πώς κινείσαι, ποια είναι η γλώσσα του σώματός σου, ποια είναι τα δυνατά σου σημεία και ποια τα τρωτά σου. Ο McCall είναι εκπαιδευμένος κατά αυτόν τον τρόπο. Παρατηρεί πράγματα και τα χρησιμοποιεί προς όφελός του. ”, σχολιάζει ο σκηνοθέτης.

Ήταν πολύ σημαντικό όλες οι σκηνές να είναι ρεαλιστικές. “Κάποια στιγμή αναρωτηθήκαμε, αν θα μπορούσαμε να το πετύχουμε αυτό απόλυτα. Διαθέτει κάποιος τις σωματικές ικανότητες να κατορθώσει τέτοια πράγματα; Για τους απλούς και συνηθισμένους ανθρώπους κάτι τέτοιο είναι ακατόρθωτο. Όταν εμπλακείς σε κάποιο ατύχημα, η καρδιά σου χτυπάει πολύ δυνατά και βρίσκεσαι σε κατάσταση πανικού. Για ανθρώπους σαν τον McCall ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Οι παλμοί του σε τέτοιες καταστάσεις πέφτουν. Η αναπνοή του είναι χαλαρή”.

Ο Keith Woulard, υπεύθυνος των κασκαντέρ, συνεργάστηκε στενά και με τους δύο, σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή. “Συζητήσαμε πολλές ώρες με τους Denzel και Antoine για αυτό που ήθελαν να κάνουν ακριβώς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Denzel δεν ήθελε να χρησιμοποιήσει πολλές κινήσεις από πολεμικές τέχνες. Ήθελε ξερά, ύπουλα χτυπήματα του δρόμου. Φυσικά, ο Antoine συμφώνησε. Στο 95% των σκηνών δράσης είναι ο Denzel. Ένα μήνα πριν τα γυρίσματα, ξεκίνησε η εκπαίδευσή του”.

Έπρεπε απαραιτήτως να εκπαιδευτεί, αφού ο χαρακτήρας του είναι πολύ μάχιμος και διαθέτει τρομερές ικανότητες. “Αν κρατάς ένα μαχαίρι σε ένα καβγά με τη λεπίδα να κοιτάει μπροστά, τότε κάποιος που γνωρίζει από αυτά, μπορεί εύκολα να σε αφοπλίσει. Αν, όμως, το κρατάς προς τα κάτω σαν αν ετοιμάζεσαι να παίξεις μπουνιές, τότε φαίνεται ότι διαθέτεις εμπειρία του δρόμου” σχολιάζει ο Woulard.

Ένα ακόμη στοιχείο που κάνει τον Robert McCall να ξεχωρίσει είναι το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιεί όπλο. Αναχαιτίζει τους αντιπάλους του εκμεταλλευόμενος το ίδιο το περιβάλλον. “Μπορεί να είναι ένα τασάκι πάνω σε ένα τραπέζι ή ένα βάζο, κάποιο βιβλίο, ένα πιρούνι ή ένα φλιτζάνι. Όταν μάλιστα πολεμάει εντός έδρας, οι επιλογές του διευρύνονται σε μεγάλο βαθμό, αφού γνωρίζει με μαθηματική ακρίβεια που βρίσκεται το καθετί” σχολιάζει ο Woulard.