Έχοντας συνειδητοποιήσει από νωρίς στη ζωή του ότι μπορεί να καταφέρει πολλά μόνο με την ομορφιά του, το χαμόγελό του και τον ευλαβικό τόνο ομιλίας, ο Φέλιξ Κρουλ, αποφασίζει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα πλεονεκτήματα αυτά. Σαν ένας βιρτουόζος ο οποίος κατέχει κάθε νότα του οργάνου του –στην περίπτωσή του ο καθένας που μπορεί να του φανεί χρήσιμος- ο Φέλιξ ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της κοινωνικής ιεραρχίας μέσω της κολακείας, των μισόλογων, των επιδέξιων ψεμάτων και της ψεύτικης αθωότητας.

Πολύ κοντά στη θεματική του, η μισοτελειωμένη νουβέλα του Τόμας Μαν, μεταφέρεται στην οθόνη με επιτυχία, δημιουργώντας μια ευφυή παραβολή του καλλιτέχνη ο οποίος μελετά προσεκτικά τις αμφισβητούμενες νόρμες της κοινωνίας, με σκοπό να προωθήσει την καριέρα του, και του οποίου η επιτυχημένη ξεδιαντροπιά αντικατοπτρίζει την αποσαρθρωμένη πραγματικότητα της εποχής του.