Πρωτοπόρος συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στη Βρέστη το 1922 και πέθανε το 2008 στην Καέν. Μαζί με τον Μισέλ Μπουτόρ, τον Κλοντ Σιμόν και την Ναταλί Σαρότ, «ίδρυσε» το Νέο Μυθιστόρημα τη δεκαετία του ’50. Κατάργηση του βολέματος της γραμμικής αφήγησης με παράλληλη εγκαθίδρυση της παρατήρησης και η δημιουργία λεπτομερών μηχανισμών ενός επινοημένου κόσμου, ήταν μερικά από τα προστάγματα του συγκεκριμένου κινήματος. Αρχικά σπούδασε γεωπόνος, παίρνοντας μαθήματα αγρονομίας. Τον χειμώνα του 1943 μέχρι το καλοκαίρι του ’44 δούλεψε μηχανικός σε στρατόπεδο εργασίας στη Νυρεμβέργη. Μαρτινίκα, Γαλλική Γουινέα, Μαρόκο και Γουαδελούπη υπήρξαν μερικές από τις κατά καιρούς κατοικίες του.
Το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο «Les Gommes» (1953) απέσπασε διθυραμβικές κριτικές ανάμεσα στο κύκλο των «ερμηνευτικών» φιλοσόφων όπως ο Ρολάν Μπαρτ και ο Μορίς Μπλανσό. Ύστερα από πέντε έργα συνεργάστηκε με τον Αλέν Ρενέ στη συγκεκριμένη ταινία. Το ημερολόγιο έγραφε 1961. Τα χρόνια που ακολουθούν καρπούται αρκετές διακρίσεις, μεταξύ άλλων: Μέλος της επιτροπής προώθησης της Γαλλικής γλώσσας, ίδρυσε το Ινστιτούτο για την Κοινωνιολογία της Λογοτεχνίας, ενώ έγινε δεκτός στην Γαλλική Ακαδημία λίγο πριν πεθάνει.
Το στυλ γραψίματος του Αλέν-Ρομπ Γκριγιέ είναι ρεαλιστικό και φαινομενολογικό ταυτόχρονα (με την έννοια του Χάιντεγκερ). Η θεωρία της αγνής επιφάνειας αποτελούσε την αβελτηρία της σκέψης του. Μεθοδικές, γεωμετρικές φόρμες που εκφράζονταν σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα αντικειμένων, αντικαθιστούσαν τη ψυχολογία του χαρακτήρα. Ο αναγνώστης καλείται να συμπληρώσει τα κομμάτια του παζλ με υπομονή. Είναι μια συναισθηματική εμπειρία.
Το τελικό αποτέλεσμα προσομοιάζεται περισσότερο με κυβιστικό πίνακα. Ένας συγγραφέα ανοιχτός σε πολλές ερμηνείες. Έλεγε: «Πέρασε ο καιρός όπου τα μυθιστορήματα αφορούσαν άτομα και χαρακτήρες. Η ιδέα του να πεις μια ιστορία δεν σχετίζεται με την αφήγηση αυτή καθεαυτή Εάν ένας μοντέρνος συνθέτης θέλει να παράξει επακριβώς τη μουσική του Μπετόβεν, κανείς δεν θα προθυμοποιηθεί να τον ακούσει». Η γραφή της «φυσικής παρουσίας» είναι το απόσταγμα του πνεύματος, του Γκριγιέ.