Γεννήθηκε το 1958. Ξεκίνησε σπουδές ανθρωπιστικών επιστημών ενώ παράλληλα γύριζε πειραματικά Super-8, video clip, έγραφε νουβέλες και διηγήματα, εργαζόταν ως παραγωγός στο ραδιόφωνο και ως μπάρμαν στο θρυλικό X n’ Pop. Οι στενές του σχέσεις με την εναλλακτική κουλτούρα και ιδιαίτερα την ακμάζουσα μουσική σκηνή του Nυτικού Βερολίνου (Nick Cave and the Bad Seeds, Crime and the City solution και κυρίως Einstürzende Neubauten) διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα πορεία του και οικοδόμησαν μακροχρόνιες δημιουργικές συνεργασίες.
Από το 1984 ως το 1989 σπούδασε σκηνοθεσία και δραματουργία στην Ακαδημία Κινηματογράφου του Βερολίνου. Το 1989, με το μεσαίου μήκους «Nihil oder Alle Zeit der Welt» («Τίποτα ή Όλος ο χρόνος του Κόσμου» με πρωταγωνιστή τον Blixa Bargeld), βραβεύεται σε διάφορα φεστιβάλ. Το «The Road to God knows where» («Ο δρόμος για εκεί που ένας Θεός ξέρει», 1990), μια σκοτεινή καταγραφή της καθημερινότητας του Nick Cave και των Bad Seeds κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής τουρνέ τους, αποτέλεσε την πτυχιακή του εργασία. Το 2008 το φιλμ ψηφίστηκε από τους αναγνώστες του Total Film Magazine ως ένα από τα καλύτερα 20 band films της ιστορίας του σινεμά.
Η πρώτη του ταινία μυθοπλασίας, το «Vaterland» («Η γη των Πατέρων», 1992), η τραγική ιστορία ενός Αλγερινού πατέρα μετά την πτώση του Τείχους, βραβεύεται σε διεθνή Φεστιβάλ.
Από το 1994 ως το 1999 γυρίζει μια σειρά ντοκιμαντέρ και κινηματογραφικών δοκιμίων που συμμετέχουν και βραβεύονται σε σημαντικά φεστιβάλ (Βερολίνο, Ρότερνταμ, Εδιμβούργο, Νέα Υόρκη): To «Jahre der Kälte» («Χρονιές στον Πάγο», 1994), ένα φιλμ για τον εγκλεισμό του απελθόντα πατέρα του σε σταλινικό γκουλάγκ (μουσική Blixa Bargeld), το «Sid and Nacy - Ex&Pop» (1996), μια καταγραφή της διαδικασίας ανεβάσματος του ομώνυμου θεατρικού έργου και το «Der Platz» («Ο τόπος», 1999), ένα μουσικό δοκίμιο για την ανοικοδόμηση της πλατείας Ποτσντάμερ σε συνεργασία με τον μουσικό F.M. Einheit. To 1999, με το «Planet Alex» («Πλανήτης Άλεξ»), μια ταινία διασταυρούμενων ιστοριών με επίκεντρο την πλατεία Αλεξάντερπλατς (από τις πρώτες Γερμανικές παραγωγές γυρισμένες με Mini DV), αποσπά πολυάριθμα βραβεία σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο. Την ίδια εποχή συμμετέχει ως εκλέκτορας στην εβδομάδα Νέων Μέσων του Βερολίνου – Βρανδεμβούργου και δίνει διαλέξεις για την ψηφιακή κινηματογραφική δημιουργία σε ινστιτούτα και συνέδρια.
Το 2002 σκηνοθετεί το επίσημο τρέιλερ του Φεστιβάλ του Βερολίνου (το Φεστιβάλ δεν το έχει αλλά
... Διαβάστε περισσότεραξει μέχρι σήμερα). Το 2003-4, μαζί με τον Μπεν Μπέκερ και την Πέπι Στράιχ σκηνοθετεί το σουρεαλιστικό «Santos - Heldentaten, die keiner braucht» («Σάντος, αχρείαστα
ανδραγαθήματα»). Ακολουθεί το «The Song» («Το τραγούδι», 2004), ένα ντοκιμαντέρ μεσαίου μήκους για τον Nick Cave και τους Bad Seeds.
Το «Berlin Song» (2006), καταγράφει την νέα φολκ σκηνή του Βερολίνου και την συνομιλία της με τον μύθο της πόλης. Το φιλμ συμμετέχει στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Εως το 2007, σε συνεργασία με την Νορβηγίδα φωτογράφο Μαρί Σγιέβολντ παρουσιάζει μια σειρά
φωτογραφικών και video installation σε όλο τον κόσμο.
Το 2008 γυρίζει το δοκίμιο «Der Tag» («Η μέρα»), ένα κινηματογραφικό διαλογισμό πάνω στην καθημερινή παρουσία και γεωγραφία του θανάτου, σε μουσική F.M. Einheit. Το φιλμ συμμετέχει στα Φεστιβάλ του Ρότερνταμ και της Λειψίας.
Το «Off Ways – Berlin» (2009), παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Βερολίνου και προβάλλεται σε πολυάριθμα διεθνή Φεστιβάλ και αφιερώματα.
Το «Tranzania.Living.Room», μια ελεγειακή καταγραφή της εμπειρίας του σκηνοθέτη στην Τανζανία αποτελεί την τελευταία κινηματογραφική του δουλειά, με παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ.. Παράλληλα με το κινηματογραφικό του έργο ο Ούλι Σίπελ γυρίζει video clip για μουσικούς και γκρουπ όπως ο Mick Harvey, οι Crime and the City Solution και οι Singapore Sling. Nιευθύνει την δική του εταιρεία παραγωγής και από το 2002 είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
