Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
Ο Αμπντελατίφ Κεσίς, ένας από τους πιο σημαντικούς Γάλλους σκηνοθέτες της νέας γενιάς, πριν μπει πίσω από την κάμερα, είχε ήδη μια πλούσια καριέρα μπροστά από την κάμερα αλλά και ως ηθοποιός στο θέατρο. Γεννήθηκε στην Τυνησία το 1960 και έζησε εκεί μέχρι τα έξι του χρόνια. Μεγάλωσε στη Νίκαια, όπου μετανάστευσε μαζί με την οικογένεια του και έγινε από ηθοποιός σκηνοθέτης επηρεασμένος από τις ταινίες του ΓΙΑΣΟΥΧΙΡΟ ΟΖΟΥ και θέλοντας να αφήσει πίσω του τη στερεοτυπική απεικόνιση των Γάλλων αραβικής καταγωγής. Με την πρώτη του ταινία "La Faute a Voltaire" (2001), αγαπήθηκε αμέσως από κοινό και κριτικούς, αφού κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στο Φεστιβάλ Βενετίας το 2000. Με την δεύτερή του ταινία, "L'Esquive" (2003), κέρδισε το βραβείο Σεζάρ αλλά και τον αμέριστο σεβασμό μερικών από τους μεγαλύτερους Γάλλους παραγωγούς, όπως του Κλοντ Μπερί, ο οποίος και του πρότεινε αμέσως να συνεργαστούνε. Το "Κους-κους με Φρέσκο Ψάρι" θεωρήθηκε ένα μικρό διαμάντι από τους κριτικούς στο Φεστιβάλ Βενετίας 2007 και αγαπήθηκε ιδιαίτερα από τους Έλληνες θεατές.

ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΚΑΙ Η «ΜΑΥΡΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ»
Ο Αμπντελατίφ Κεσίς έχει συνηθίσει να μας μεταφέρει με τις ταινίες του το συναίσθημα της μοναξιάς και της καταπίεσης περιθωριακών ομάδων, που προσπαθούν να ορθοποδήσουν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Γι’ αυτό ακριβώς το ταλέντο του, το 2008, μοιράστηκε με τον Φατίχ Ακίν το «ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΤΟΥ ΚΑΡΛΟΜΑΓΝΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΜΕΣΑ», που απονέμεται κάθε χρόνο σε ευρωπαϊκές προσωπικότητες, των οποίων η προσφορά συμβάλλει στην κοινωνική ενσωμάτωση μειονεκτούντων ομάδων. Ο Κεσίς υποστηρίζει για το φιλμ ότι έχει σύγχρονες προεκτάσεις, καθώς πολλές από τις θεωρίες που χρησιμοποιούσαν οι επιστήμονες στις αρχές του 19ου αιώνα, χρησιμοποιήθηκαν ξανά για την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη. Για την ιστορία, διάφορα εκμαγεία της Σάαρτζι, ο σκελετός της και βάζα που περιείχαν το μυαλό και το αιδοίο της, παρουσιάζονταν στο Μουσείο του Ανθρώπου του Παρισιού μέχρι το 1976 και μόλις το 2002 το λείψανο της επαναπατρίστηκε για να θαφτεί με νοτιοαφρικάνικη υπερηφάνεια στον τόπο της έστω μετά από 200 χρόνια από τη γέννησή της!