Ο Πρεβέρ έγινε γνωστός μέσα στους κύκλους των Σουρεαλιστών και του Κινηματογράφου, τη δεκαετία του 1920. Ο πατέρας του ήθελε να τον κάνει ηθοποιό, και τον έπαιρνε στα παρασκήνια όταν ήταν παιδί. Στον Πρεβέρ, όμως δεν άρεσε καθόλου να παίζει μπροστά στην κάμερα, αλλά ήταν εκστασιασμένος με τη σκηνή και την ατμόσφαιρα του θεάτρου. Ο ίδιος κι ο αδελφός του Πιέρ, έγραφαν στίχους, σκετσάκια, μπαλάντες και σενάρια με μεγάλη ταχύτητα κι ευκολία.
Κι οι δυο λάτρευαν την παράδοση της φαρσοκωμωδίας και του μπουρλέσκ που ενσαρκώνονταν σε μια από τις αγαπημένες τους προσωπικότητες του κινηματογράφου, τον Μπάστερ Κίτον. Ενώ ο Ζακ τελειοποιούσε το έμφυτο ταλέντο του στους μεστούς διαλόγους και τις δραματικές συγκρούσεις, ο νεότερος αδελφός του προσανατολίστηκε στη σκηνοθεσία. Μαζί έκαναν τρεις ταινίες μεγάλου μήκους αλλά και πολλές τηλεταινίες. Οι περισσότερες είναι σαγηνευτικές κι ακόμα αναβιώνουν, οι δυο διασημότερες είναι η L' affaire est dans le sac (1932) και η Voyage Surprise (1946).
Παρόλο που έγραψε εξέχουσες ταινίες για τον Renoir, τον Grémillon και τον Cayate, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Jacques Prévert βρήκε το πνευματικό του ταίρι στον Marcel Carné, έξι χρόνια νεώτερο του αλλά αποφασισμένο να επιβληθεί στον Γαλλικό κινηματογράφο του 1930. Οι δυο άνδρες μοιράζονταν μια αντικομφορμιστική άποψη για την κοινωνία και μια ευχαρίστηση στη δημιουργία μιας αίσθησης μελαγχολίας στην οθόνη, που σύντομα ονομάστηκε “ποιητικός ρεαλισμός”. Ο Πρεβέρ ήταν γνωστός στους κύκλους των υπερρεαλιστών, ενώ οι πολιτικές πεποιθήσεις του τον είχαν φέρει σε αντιπαράθεση με τη λογοκρισία σε πολλές περιπτώσεις. Με τον Πρεβέρ πίσω από τη γραφομηχανή και τον Καρνέ πίσω από την κάμερα γυρίστηκαν πολλές μεγάλες επιτυχίες, όπως Drôle de Drame, Hôtel Du Nord, Le Jour Se Lève, Les Visiteurs Du Soir και φυσικά Les Enfants Du Paradis. Ο Ζακ Πρεβέρ καθιερώθηκε επίσης ως ένας από τους πιο πολυαγαπημένους στιχουργούς και η επιρροή του ως σεναριογράφου είναι εμφανής στο έργο του Γκοντάρ, του οποίου οι ανέμελες γυναίκες παρέπεμπαν στις ηρωίδες του Πρεβέρ.