έδρα και αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία.

Ίδρυση Πολιτικής Άνοιξης

Στις 30 Ιουνίου 1993 ίδρυσε νέο πολιτικό κόμμα υπό τον τίτλο Πολιτική Άνοιξη συγκεντρώνοντας νέους πολιτικούς όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Ανδρέας Λεντάκης, ο Άκης Γεροντόπουλος, ο Δημήτρης Σταμάτης (Θεσσαλονίκης), ο Δημήτρης Σταμάτης (Αιτωλοακαρνανίας), ο Στέφανος Στεφανόπουλος , ο Μανώλης Καλαμίδας και άλλους. Την υποστήριξή του στο νέο κόμμα εξέφρασε ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης με γραπτή δημόσια δήλωση[2][3]. Εξάλλου, ο Οδυσσέας Ελύτης ήταν και εμπνευστής του ονόματος του κόμματος "Πολιτική Άνοιξη"[4]. Στις αρχές Σεπτεμβρίου 1993 δύο βουλευτές της ΝΔ προσχώρησαν στην Πολιτική Άνοιξη αλλά διατήρησαν τη βουλευτική τους έδρα ως ανεξάρτητοι, πρώτα ο Στέφανος Β. Στεφανόπουλος, βουλευτής Ηλείας, και μετά ο Γιώργος Συμπιλίδης, βουλευτής Κιλκίς. Έτσι, η Νέα Δημοκρατία απώλεσε τη δεδηλωμένη, έχοντας μόνο 150 έδρες στην κοινοβουλευτική της ομάδα. Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναγκάστηκε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τον Οκτώβριο του 1993.
Στις εκλογές του 1993 η Πολιτική Άνοιξη συγκέντρωσε 4,88% και εξέλεξε 10 βουλευτές.
Στις ευρωεκλογές του 1994 έλαβε 8,7% των ψήφων και δύο έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο.
Στις εκλογές του 1996 έλαβε 2,94% των ψήφων και έμεινε εκτός κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.
Στις ευρωεκλογές του 1999 έλαβε 2,3% των ψήφων και δεν μπόρεσε να επανεκλέξει ευρωβουλευτή.

Πρόσφατη πορεία - Επιστροφή στη ΝΔ

Η Πολιτική Άνοιξη δεν συμμετείχε στις εκλογές του 2000, αλλά ο Αντώνης Σαμαράς υποστήριξε δημόσια τη Νέα Δημοκρατία. Πριν από τις εκλογές του 2004, ο Σαμαράς εντάχτηκε και πάλι στη Νέα Δημοκρατία και συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο της για τις ευρωεκλογές Ιουνίου 2004. Εξελέγη ευρωβουλευτής, θέση την οποία κατείχε μέχρι το 2007, οπότε και εξελέγη βουλευτής Μεσσηνίας με τη Νέα Δημοκρατία. Με τον ανασχηματισμό της 7ης Ιανουαρίου του 2009, τοποθετήθηκε στη θέση του υπουργού Πολιτισμού, θέση που κράτησε μέχρι τις 7 Οκτωβρίου 2009[5]. Στις 15 Οκτωβρίου 2009, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την Προεδρία του Κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και εξελέγη πρόεδρος στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 29 Νοεμβρίου 2009, με ποσοστό 50,06% έναντι 39,72% της Ντόρας Μπακογιάννη. Η εκλογή του έγινε με ανοικτή διαδικασία από τα μέλη του κόμματος, κάτι που πρώτη η Μπακογιάννη είχε από ετών εισηγηθεί.

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι, επίσης, μέλος του Αμερικανικού Οικονομικού Οργανισμού και της Βρετανικής Βασιλικής Εταιρίας και έχει συμμετάσχει σε μία συνάντηση της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Ομιλεί Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά.

Αποφάσεις και κριτική

Ο Αντώνης Σαμαράς κατηγορείται από τους αντιπάλους του ότι ως Υπουργός Εξωτερικών από το 1990 επέτρεψε την είσοδο χιλιάδων μεταναστών από το καταρρέον τότε κράτος της Αλβανίας, μεταξύ των οποίων και πολλοί εγκληματίες, δραπέτες από τις φυλακές, με αποτέλεσμα την αύξηση της εγκληματικότητας σε όλη τη χώρα.

Παρότι υπερασπίζεται μέχρι και σήμερα την ορθότητα του χειρισμού του Σκοπιανού και την αποχώρησή του από τη Νέα Δημοκρατία εξ αυτής της αφορμής, όχι μόνο έχει υποχωρήσει από τις τότε απόψεις του ("θέσεις των 7 σημείων"), αλλά έχει υιοθετήσει τη λεγόμενη "κόκκινη γραμμή" (σύνθετη ονομασία erga omnes με γεωγραφικό προσδιορισμό που θα περιλαμβάνει τη λέξη Μακεδονία ή παράγωγό της για το κράτος των Σκοπίων), όπως αυτη είχε διατυπωθεί από τον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή.

Η αποχώρησή του από τη ΝΔ και η ίδρυση της Πολιτικής Άνοιξης αποτελεί μία ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη απόφαση, που προξένησε αντιδράσεις από τους οπαδούς της ΝΔ (οι οποίοι για πολλά χρόνια τον αντιμετώπιζαν ως αποστάτη), αλλά και αφορμή για πολλές συζητήσεις για τα πραγματικά κίνητρα του Σαμαρά μέχρι και σήμερα,καθώς ο τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έκανε λόγο για "διαπλεκόμενα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα" που οδήγησαν στην ανατροπή της Κυβέρνησής του, των οποίων όργανο αναφανδόν θεώρησε τον Αντώνη Σαμαρά.

Το 2010 το όνομά του ενεπλάκη στο σκάνδαλο της Siemens, τόσο μέσω συγγενικού του (εξ αγχιστείας) προσώπου που ενεπλέκετο στην υπόθεση[12], όσο και λόγω της φιλολογίας που ακολούθησε την κατάθεση του δημοσιογράφου Τάσου Τέλλογλου στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής. Συγκεκριμένα, ο δημοσιογράφος υπονόησε ότι η Πολιτική Άνοιξη είχε χρηματοδοτηθεί από τα "μαύρα ταμεία" της εταιρίας, χωρίς ωστόσο να την κατονομάσει (έκανε λόγο για "μικρό κεντροδεξιό κόμμα" που είχε εκλέξει βουλευτή). Η υπόθεση προκάλεσε έντονες συζητήσεις[15][16], παρά, ωστόσο, τη σοβαρότητα της κατηγορίας ο Σαμαράς απέφυγε να τοποθετηθεί επί της ουσίας της.

Ο Αντώνης Σαμαράς προχώρησε το Μάιο του 2010 στη διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη από την Κ.Ο. της Νέας Δημοκρατίας, καθώς η τότε βουλευτής της ΝΔ τάχθηκε υπέρ του μνημονίου και το υπερψήφισε

Εσωκομματική διαμάχη ξέσπασε τον Οκτώβριο του 2010. Ο πρώην πρωθυπουργός και επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, χαρακτήρισε λαϊκιστή τον Αντώνη Σαμαρά και ακολούθησαν αρκετές ανακοινώσεις από πλευράς Αντώνη Σαμαρά.

Αξιοσημείωτο, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι τον χαρακτηρισμό του λαϊκιστή αποδίδουν στον Σαμαρά πολιτικοί και σχολιαστές από όλο το πολιτικό φάσμα, ακόμα και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας (όπως ο σύμβουλος του Κώστα Καραμανλή Γιάννης Λούλης και ο πρώην υπουργός Γιώργος Βουλγαράκης). [19] [Εξάλλου, πολλοί αναλυτές παρατηρούν ότι επί της ηγεσίας του στη Νέα Δημοκρατία αλλοιώθηκε η ιδεολογία του κόμματος (ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός, όπως είχε προσδιορισθεί από τον ιδρυτή της), και ότι αναπτύσσει ρητορική με δεξιότερες ως ακροδεξιές επιρροές.

Η απορριπτική στάση του έναντι του Μνημονίου (σύμβαση δανεισμού της Ελλάδας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις χώρες-μέλη της ζώνης του ευρώ) και συνολικά η υψηλών τόνων αντιπολιτευτική τακτική του Σαμαρά καθόλο το διάστημα της κρίσης της χώρας προκάλεσε αλγεινές εντυπώσεις στα ιδεολογικά συγγενικά προς τη ΝΔ κόμματα της Ευρώπης, ώστε να συζητείται το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων (ακόμα και διαγραφής της) από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.