Ο «Κυνόδοντας» (2009) απετέλεσε το όχημα για τη διεθνή αναγνώριση του Γιώργου Λάνθιμου (υποψηφιότητα για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας 2011 και πολλά άλλα βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ) προτείνοντας τη δική του προσωπική κινηματογραφική γραφή, προκειμένου να εκφράσει το δυστοπικό του σύμπαν.
Ο πατέρας η μητέρα και τα τρία τους παιδιά, ζουν σε έναν απομονωμένο μικρόκοσμο, μία πολυτελή κατοικία έξω από την πόλη.
Γύρω από το σπίτι υπάρχει ένας ψηλός φράχτης.Τα παιδιά δεν έχουν φύγει ποτέ από το σπίτι, ζουν χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα, διαπαιδαγωγούνται, ψυχαγωγούνται και αθλούνται, σύμφωνα με τους κανόνες και τις τελετουργίες που έχουν επιβληθεί από τους γονείς.
Η ταινία μέσα από ένα παιχνίδι συμβολισμών, κάνει ένα ακραίο σχόλιο πάνω στη δυναμική της οικογένειας και στις εξουσιαστικές κοινωνικές δομές μιας περίκλειστης κοινωνίας, που δεν επιτρέπει στα μέλη της την ενηλικίωση και την αυτονόμηση.