Η Ναυσικά λυγίζει μπροστά στα παρακάλια της Τζουλιάνας και την φιλοξενεί στο σπίτι της για ένα βράδυ. Εκεί συνειδητοποιεί πόσο καλό κι ευγενικό παιδάκι είναι και λυπάται διπλά για τον πόνο που θα νιώσει με την επικείμενη απώλεια της μητέρας της.