Μια οικογένεια πηγαίνει εκεί για επαγγελματικούς λόγους κι ένα νεαρό ζευγάρι ετοιμάζεται για να παντρευτεί το φθινόπωρο, αλλά ζει καταστάσεις που φέρνουν τα πάνω κάτω στη ζωή του.Η ταινία αφηγείται το μεγάλο έρωτα ενός νέου άνδρα για μια πόλη, το Παρίσι, και μιλάει για τους ανθρώπους που έχουν την ψευδαίσθηση ότι αν είχαν μιαν άλλη ζωή, διαφορετική από τη δική τους, θα ζούσαν πολύ καλύτερα.

ΕΠΙΣΗΜΟ ΑΝΟΙΓΜΑ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ 2011

Η νέα ταινία του Γούντι Άλεν, “Μεσάνυχτα στο Παρίσι” είναι μία ρομαντική κομεντί που εκτυλίσσεται στην Πόλη του Φωτός.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν μεταξύ άλλων οι Όουεν Γουίλσον, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κάθι Μπέιτς και Κάρλα Μπρούνι.


Πληροφορίες για την παραγωγή της ταινίας

Ακόμη και για όσους δεν έχουν πάει ποτέ στο Παρίσι, το όνομα της πόλης είναι σχεδόν συνώνυμο με κάτι μαγικό. Ο Γούντι Άλεν δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερο μέρος στον κόσμο για τη νέα του ρομαντική κομεντί. Το Παρίσι είναι μια πόλη με το δικό της μύθο, με πολιτιστική κληρονομιά, που φημίζεται για την εξαιρετική αισθητική των δρόμων, των λεωφόρων και των κήπων της, καθώς και για το γεγονός ότι φιλοξενεί μερικά από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Η ιστορία της, που έχει χαραχτεί τόσο από τα πολιτικά και πολιτιστικά γεγονότα που έχουν λάβει χώρα σε αυτήν, αλλά και από θρυλικά εστιατόρια και καφέ της, γίνεται αισθητή παντού. Το παρελθόν είναι ακόμα ζωντανό και λάμπει στο Παρίσι, γεγονός που το καθιστά ιδανικό για να εκτυλιχθεί σε αυτό η ιστορία ενός άνδρα, του οποίου τα αισθήματα αναζωογονούνται και η πόλη αποτελεί για αυτόν έμπνευση, προκειμένου να δώσει νέο νόημα στη ζωή του.
Το Παρίσι, η πόλη του φωτός, είναι για τον Γούντι Άλεν ισάξια με τη Νέα Υόρκη. Τις θεωρεί δύο από τις πιο μεγάλες πόλεις του κόσμου. «Φυσικά και είμαι προκατειλημμένος υπέρ της Νέας Υόρκης επειδή γεννήθηκα και μεγάλωσα εκεί,» λέει, «αλλά αν δεν ζούσα στη Νέα Υόρκη, το Παρίσι θα ήταν η πόλη που θα ήθελα να ζήσω.»
Είναι η δεύτερη φορά που ο Άλεν γυρίζει μία ταινία στο Παρίσι, μετά το Everyone says I love you. «Μου δίνει μεγάλη χαρά να παρουσιάζω το Παρίσι στο κοινό μου με τον τρόπο που εγώ το βλέπω», λέει. «Ακριβώς όπως και με τη Νέα Υόρκη. Εγώ, την παρουσιάζω με το δικό μου τρόπο, και άλλοι σκηνοθέτες με το δικό τους. Το ίδιο συμβαίνει και με το Παρίσι. Θα μπορούσε να έρθει κάποιος σκηνοθέτης και να το παρουσιάσει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αλλά, εγώ θέλω να το παρουσιάσω με το δικό μου τρόπο, και να προβάλλω τα δικά μου συναισθήματα για αυτήν την πόλη.»
Ο Άλεν ερωτεύτηκε το Παρίσι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του WHAT'S NEW PUSSYCAT, το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως ηθοποιός και συγγραφέας. Όπως ακριβώς ο Ζιλ, ο πρωταγωνιστής στα ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, έχει μετανιώσει που δεν έμεινε εκεί όταν τελείωσαν τα γυρίσματα, όπως και άλλοι συντελεστές της ταινίας. «Το να κάνω κάτι τέτοιο, ήταν ένα πολύ μεγάλο ρίσκο για μένα εκείνη τη χρονική περίοδο,» λέει. «Εκ των υστέρων σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να είχα μείνει, ή τουλάχιστον να είχα ένα διαμέρισμα εκεί και να μοίραζα το χρόνο μου, αλλά δεν το έκανα, και το μετάνιωσα εκ των υστέρων.»
Ο Ζιλ, τον οποίο ενσαρκώνει ο Όουεν Γουίλσον, είναι ένας σεναριογράφος του Χόλιγουντ που όταν ήταν νέος, φιλοδοξούσε να γίνει ένας σοβαρός συγγραφέας. Είχε για πρότυπα Αμερικανούς συγγραφείς όπως o Χέμινγουεϊ και o Φιτζέραλντ, και ήθελε να ακολουθήσει τη δική τους συγγραφική «παράδοση». Αλλά κάπου στην πορεία, ο Ζιλ βγήκε από αυτό το μονοπάτι, ανακάλυψε ότι είχε ταλέντο στο να γράφει σενάρια, και έτσι συνήθισε σε μια καλά αμειβόμενη ρουτίνα, στην οποία ωστόσο δεν αισθανόταν και πολύ άνετα. «Έπεσε και ο ίδιος θύμα αυτού του παλιού ανέκδοτου του Χόλιγουντ», λέει ο Άλεν, «το οποίο λέει: ‘Άραξα για λίγο δίπλα στην πισίνα ... και όταν ξύπνησα είχαν περάσει δέκα χρόνια.»
Καθώς η ιστορία ξεκινά, ο Ζιλ και η μνηστή του Ινέζ (Ρέιτσελ Μακ Άνταμς) ετοιμάζονται για ένα ταξίδι στο Παρίσι με τον πατέρα της, Τζον (Kερτ Φούλερ), και τη μητέρα της, ‘Ελεν (Μίμι Κένεντι). Ο Τζον είναι ένας συντηρητικός επιχειρηματίας που έχει έρθει στο Παρίσι για να οριστικοποιήσει μια σημαντική συμφωνία, και ο οποίος δεν κάνει καμία προσπάθεια να κρύψει την αποδοκιμασία του για τον Ζιλ, τον οποίο δεν θεωρεί καλό γαμπρό για την κόρη του. Η συνεχής ενασχόληση του Ζιλ με το μυθιστόρημα που γράφει, αντί για το προσοδοφόρο επάγγελμα του σεναριογράφου που τον περιμένει στη χώρα του, τον κάνει να φαίνεται ακόμα πιο επιπόλαιος στα μάτια του Τζον.
Το Παρίσι, ενεργοποιεί τις πάλαι ποτέ λογοτεχνικές φιλοδοξίες του Ζιλ. «Ο Ζιλ έζησε στο Παρίσι, όταν ήταν είκοσι χρονών και είναι συναισθηματικά συνδεδεμένος με την πόλη,» λέει ο Γουίλσον. «Αντιπροσωπεύει τη χρονική περίοδο που αναλογιζόταν την επαγγελματική του σταδιοδρομία και το θα έκανε στη ζωή του. Τότε είχε βρεθεί σε ένα σταυροδρόμι. Έτσι, το να βρίσκεται και πάλι σε αυτήν την πόλη, τον κάνει να σκεφτεί για το χρόνο που έχει μεσολαβήσει και όλα αυτά τα οποία δεν έκανε τελικά στη ζωή του.»
Αρχικά ο Άλεν θέλησε να παρουσιάσει τον Ζιλ σαν ένα διανοούμενο του Χόλιγουντ, αλλά επανεξέτασε την ιδέα, όταν άρχισε να σχεδιάζει το ρόλο με την υπεύθυνη για την επιλογή των ηθοποιών, την Ζουλιέτ Τέιλορ. «Τον φανταζόμουν να είναι γοητευτικός και με χιούμορ, αλλά είχα αμφιβολίες κατά πόσο αυτό θα ταίριαζε με την persona ενός ανθρώπου που προέρχεται από την ανατολική ακτή των ΗΠΑ,» λέει ο Άλεν. Οπότε ξαναέγραψε το ρόλο και τον έδειξε στον Γουίλσον, ο οποίος συμφώνησε.
«Ο Όουεν είναι γεννημένος ηθοποιός,» λέει ο Άλεν. «Δεν καταλαβαίνεις ότι υποδύεται, του βγαίνει τόσο φυσικά, λες και μιλά, και αυτό είναι πολύ ελκυστικό για μένα. Έχει μία υπέροχη αστεία πλευρά, ένα θαυμάσιο κωμικό ένστικτο, αρκετά διαφορετικό από το δικό μου, εξαιρετικό για το είδος του. Είναι ένας ξανθός Τεξανός, το είδος του ήρωα που βλέπεις στις παλιές φωτογραφίες από το πόλεμο, που έχει ταυτόχρονα την ικανότητα να διασκεδάζει τον κόσμο. Είναι ένας σπάνιος συνδυασμός και σκέφτηκα ότι θα ήταν θαυμάσιος για το ρόλο.»
Η Ρέιτσελ Μακ Άνταμς συμμετέχει στην ταινία, ενσαρκώνοντας τη μνηστή του Ζιλ, την Ινέζ. «Η Ινέζ έχει τον τρόπο της», λέει η Μακ Άνταμς. «Είναι πολύ σίγουρη για το τι θέλει. Είναι ερωτευμένη με τον Ζιλ, ή νομίζει ότι είναι, και δεν ασχολείται ιδιαίτερα με την ποιότητα ή την υγεία της σχέσης τους. Θεωρεί τον Ζιλ κελεπούρι, εφόσον μέσω της δουλειάς του ως σεναριογράφου μπορεί να της προσφέρει μιαν άνετη ζωή στην Αμερική. Τον στηρίζει στην προσπάθειά του να γράψει το μυθιστόρημά του, αλλά μόνο εφόσον αυτό αποτελεί μία παράλληλη ενασχόληση, και δεν αποτελεί το όνειρο της ζωής του, κάτι στο οποίο θα πρέπει να δαπανήσει πάρα πολύ από το χρόνο του,» αναφέρει ο Άλεν. «Η Ινέζ θέλει απλά ο Ζιλ να βγάζει αρκετά χρήματα ώστε να μπορούν να ταξιδεύουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τις φιλοδοξίες της. Απλά δεν συμπίπτουν με τις φιλοδοξίες του Ζιλ.»
O Άλεν επαινεί ιδιαίτερα την Μακ Άνταμς για το ρόλο της στην ταινία. «Η Ρέιτσελ μπαίνει στο νόημα αμέσως,» λέει. «Είναι αστεία, όταν πρέπει να είναι αστεία. Είναι σοβαρή, όταν πρέπει να είναι σοβαρή. Δεν παίζει υπερβολικά και στο γύρισμα είναι γεμάτη ζωντάνια,» λέει ο Γουίλσον. «Η Ρέιτσελ κατάφερε να βγάλει μέσα από το ρόλο της ως Ινέζ και την αστεία πλευρά του χαρακτήρα, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο η Ινέζ χρησιμοποιεί τη σεξουαλικότητά της για να χειραγωγήσει τον Ζιλ. Η Ρέιτσελ έχει μια πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ και ήξερε ακριβώς τον τρόπο για να παίξει αυτές τις σκηνές.»
Η ταινία ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ είναι η δεύτερη ταινία στην οποία η Μακ Άνταμς και ο Γουίλσον συμπρωταγωνιστούν ως ζευγάρι, μετά το Wedding Crashers το 2005. «Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη που θα δούλευα και πάλι με τον Όουεν επειδή διασκεδάσαμε πολύ όταν είχαμε ξαναδουλέψει μαζί πριν από μερικά χρόνια», λέει η Μακ Άνταμς. «Δεδομένου ότι αυτή τη φορά η σχέση ήταν πολύ πιο ανταγωνιστική από εκείνη που είχαμε στην άλλη ταινία, ήμουν περίεργη για το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Έτσι, παρόλο που οι χαρακτήρες μας δεν τα πάνε και πολύ καλά μεταξύ τους αυτή τη φορά, τελικά τα καταφέραμε!». Ο Γουίλσον λέει: «Μου άρεσε που συνεργάστηκα με την Ρέιτσελ και πάλι. Ήρθε στο δεύτερο μισό των γυρισμάτων και νομίζω ότι προκάλεσε μία έκρηξη ενέργειας που μας ανανέωσε όλους και μας έδωσε ώθηση.»
Ενώ βρίσκεται στο Παρίσι, ο Ζιλ συναντά την Αντριάνα (Μαριόν Κοτιγιάρ), μία εξαιρετικά όμορφη και επίδοξη σχεδιάστρια μόδας, ερωμένη και μούσα μίας σειράς γνωστών καλλιτεχνών. «Η Αντριάνα δεν ξέρει πού ανήκει, αναζητά τη θέση της στον κόσμο», λέει η Κοτιγιάρ. «Θαυμάζει τους καλλιτέχνες, γιατί ο κόσμος τους είναι ευρύς και η φαντασία τους, τους μεταφέρει σε θαυμάσια μέρη. Θέλει να ονειρεύεται.» Ο Άλεν αναφέρει, «Υπήρχαν πάντα συγκεκριμένες γυναίκες που οι καλλιτέχνες ζωγράφιζαν, γυναίκες που ζούσαν με τους καλλιτέχνες και τους υποστήριζαν. Η Αντριάνα δεν είναι μόνο όμορφη, είναι και πολύ έξυπνη, είναι κάποια που μπορεί να τους προσφέρει μία ισχυρή καλλιτεχνική ώθηση και να πάει τα πράγματα πιο μακριά, να τους υποστηρίξει και να τους ανεβάσει το ηθικό, να τους ενθαρρύνει, ακόμα και να τους πει ότι είναι λάθος σε κάποιο σημείο. Σε πολλές περιπτώσεις, αυτή η σχέση είναι μία πολύτιμη βοήθεια για τον καλλιτέχνη.»
Ο ρόλος της Αντριάνα ταιριάζει γάντι στην Κοτιγιάρ, τη βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιό για το ρόλο της στην ταινία La Vie En Rose. Αρκεί να την κοιτάξεις για να καταλάβεις το γιατί έχει την ικανότητα να γίνεται αντικείμενο πόθου για τόσους πολλούς μεγάλους άνδρες. «Η Μαριόν διαθέτει χάρισμα», λέει ο Άλεν. «Μπορεί να κάνει και τις πιο απλές στιγμές, και τους πιο απλούς διαλόγους να γίνονται ενδιαφέροντες, διότι είναι και η ίδια αξιόλογη ως κινηματογραφική ηθοποιός. Και έχει ένα πολύ όμορφο και ενδιαφέρον πρόσωπο. Δεν χορταίνεις να την κοιτάς. Παρατήρησα επίσης ότι μπορεί να προκαλεί κάθε είδους συναίσθημα που θέλει, γρήγορα και εύκολα.»
Όταν Αντριάνα ακούει την πρώτη φράση του μυθιστορήματος που γράφει ο Ζιλ, σχεδόν αυτόματα νιώθει να ελκύεται από αυτόν. «Είχε πάντα την αίσθηση ότι δεν ανήκει στην εποχή που ζει και αισθάνεται ότι το ίδιο νιώθει και ο Ζιλ,» λέει η Κοτιγιάρ. «Αναγνωρίζει τον εαυτό της στο πρόσωπό του.» Παρά το γεγονός ότι είναι σχεδόν παντρεμένος, ο Ζιλ δεν πιστεύει στην καλή του τύχη, στο γεγονός δηλαδή ότι έχει προσελκύσει την προσοχή μίας τόσο όμορφης γυναίκας, και είναι κολακευμένος που κάποια που έχει αποτελέσει τη μούσα για τόσους πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες, θαυμάζει τον τρόπο που γράφει.
Αλλά καθώς το ενδιαφέρον του Ζιλ για την Αντριάνα μεγαλώνει, τόσο αυξάνουν και οι αμφιβολίες του για τη σχέση του με την Ινέζ. «Ενώ ο Ζιλ είναι πολύ δεμένος με την Ινέζ», λέει ο Γουίλσον, «διαπιστώνει παράλληλα, ότι δεν θέλουν να ζήσουν τα ίδια πράγματα στη ζωή τους, ακόμα και αν εκείνη φαίνεται να είναι το σωστό πρόσωπο για αυτόν,» «Κατά κάποιον τρόπο, τόσο ο Ζιλ όσο και η Ινέζ έχουν αυταπάτες: εκείνος ονειρεύεται μία άλλη ζωή και εκείνη θα ήθελε να αποκτήσει ένα status quo που δεν μπορεί να έχει. «Δεν νομίζω ότι πλέον καταλαβαίνουν πραγματικά ο ένας τον άλλον», λέει η Μακ Άνταμς. «Απλά αφήνουν να περνά ο καιρός, αλλά στην πραγματικότητα κανένας τους δεν θέλει να ταράξει τα νερά. Ωστόσο νομίζω ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι πιο μακριά από ποτέ μεταξύ τους.»
Ενώ ο Ζιλ απασχολείται με άλλα πράγματα, η Ινέζ περνά χρόνο με τον Πολ (Μάικλ Σιν), ένα γοητευτικό διανοούμενο που βρίσκεται στο Παρίσι με τη σύζυγό του Κάρολ (Νίνα Αριάντα), προκειμένου να δώσει κάποιες ομιλίες στη Σορβόννη. Παρόλο που η Ινέζ πιστεύει ότι ο Πολ, με τον οποίο ήταν ερωτευμένη στο κολέγιο, εξακολουθεί να είναι εξίσου γοητευτικός και πνευματώδης, ο Ζιλ τον βρίσκει ανυπόφορο και ξερόλα, και δεν μπορεί να τον αντέξει ούτε στιγμή. Και καθώς ο Ζιλ είναι όλο και περισσότερο απών, τόσο εξαιτίας του μυθιστορήματος του, όσο και εξαιτίας της Αντριάνας, ο Πολ φλερτάρει με την Ινέζ. Παρόλο που ο Ζιλ ενοχλείται από την παρουσία του Πολ, ο Πολ είναι πραγματικά μορφωμένος, γεγονός που δρα εξισορροπητικά για το χαρακτήρα του Σιν. «Ο Μάικλ κατάφερε να ενσαρκώσει από την αρχή και τον ψευτό-πνευματώδη, και τον γνήσιο διανοούμενο, και τον σχολαστικό,» λέει ο Άλεν.
Το αποκορύφωμα της πομπώδους συμπεριφοράς του Πολ είναι όταν έρχεται σε αντιπαράθεση με την ξεναγό στο Μουσείο Ροντέν, την οποία παίζει η Πρώτη Κυρία της Γαλλίας, η Κάρλα Μπρούνι. Ο Άλεν πρότεινε το ρόλο στην Μπρούνι, όταν αυτός και η σύζυγός του είχαν προσκληθεί από την Μπρούνι και το σύζυγό της Νικολά Σαρκοζί, πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, για πρωινό. Ενώ συνομιλούσε με την Μπρούνι, ο Άλεν τη βρήκε τόσο γοητευτική και όμορφη, και γνωρίζοντας ότι είναι διάσημη τραγουδίστρια/ τραγουδοποιός και ερμηνεύτρια, αποφάσισε επιτόπου να της προσφέρει το ρόλο. «Της είπα, δεν θα πάρει πολύ από τον χρόνο σας, απλά θα χρειαστεί να έρθετε μια-δυο μέρες στα γυρίσματα,» αναφέρει ο Άλεν. Και είπε, «Ναι, θα ήταν ωραία. Θα ήθελα να έχω να λέω στα εγγόνια μου, ότι έχω παίξει σε μια ταινία, απλά και μόνο για την εμπειρία» Ο Άλεν προσθέτει, «Έκανε όλες τις σκηνές πολύ καλά, και ακόμα και αν της έδινα μεγαλύτερο ρόλο, θα τα κατάφερνε εξίσου, αλλά δεν νομίζω ότι θα ήταν εφικτό για εκείνη να συμμετάσχει σε γυρίσματα επτά εβδομάδων.» Ο Όουεν Γουίλσον εντυπωσιάστηκε από το πόσο απλή ήταν η πρώτη κυρία, Μπρούνι-Σαρκοζί. «Ήταν τόσο όμορφη και ευγενική, τόσο απέναντί μου, όσο και απέναντι σε όλους τους άλλους ηθοποιούς και το συνεργείο της ταινίας. Είναι μια πολύ καλή πρεσβευτής για τη χώρα,» λέει.
Όπως συμβαίνει συνήθως με τις ταινίες του Γούντι Άλεν, μία πλειάδα αξιόλογων ηθοποιών συμμετέχουν σε αυτές. Έτσι και στα ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ παρελαύνουν γνωστοί ηθοποιοί όπως οι Έιντριεν Μπρόντι και Κάθι Μπέιτς, αλλά και ταλαντούχοι νέοι ηθοποιοί όπως οι Κόρεϊ Στολ, Νίνα Αριάντα, Τομ Χίντλστον, Άλισον Πιλ και Λέα Σεϊντού.
Στα γυρίσματα της ταινίας συμπεριλαμβάνονται μερικά από τα πιο γνωστά αξιοθέατα και σημεία στο Παρίσι: το βιβλιοπωλείο Shakespeare & Co., η αίθουσα με τους καθρέπτες στις Βερσαλίες, οι κήποι του Μονέ στο Ζιβερνί, το Μουσείο Οrangerie (όπου βρίσκεται ο πίνακας του Μονέ, ‘Water Lilies’), το μουσείο Rodin, το μουσείο Arts Forains, η ανοιχτή αγορά Paul Bert, ο δρόμος Montagne St. Genevieve (όπου πηγαίνει ο Ζιλ τα μεσάνυχτα), η πλατεία Jean XXXIII μπροστά από την Παναγία των Παρισίων (όπου η ξεναγός του μουσείου μεταφράζει για τον Ζιλ), η πλατεία Dauphin, η προκυμαία Quai de la Tournelle (με τα υπαίθρια βιβλιοπωλεία), η γέφυρα Alexandre III, καθώς και τα εστιατόρια Le Grand Vefour, Les Lyonnais, και Laperouse. «Ήταν τόσο μοναδικό το ότι βρεθήκαμε σε αυτά τα μέρη, τα οποία είναι συνήθως γεμάτα τουρίστες, και ήμασταν εντελώς μόνοι μας, με ένα πραγματικά μικρό συνεργείο και λίγους ηθοποιούς τριγύρω μας. Ήταν λες και μας ανήκαν,» λέει η Μακ Άνταμς. «Ήταν πραγματικά μαγικό.»
Ο Γούντι Άλεν έχει συχνά δηλώσει ότι προτιμά να δίνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ελευθερία στους ηθοποιούς την ώρα των γυρισμάτων. Μιλώντας, για τα ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, λέει, ίσως με κάποια υπερβολή, «Δεν χρειάστηκε να δώσω οποιαδήποτε οδηγία, σε κανέναν.» Από την άλλη μεριά, ο Όουεν Γουίλσον λέει ότι είχε ακούσει από άλλους ηθοποιούς, ότι ο Άλεν είναι αρκετά ‘διακριτικός’ στο σετ. Όμως εκείνος δεν είχε την ίδια εμπειρία. «Ένιωσα ότι είχε πολύ συγκεκριμένη άποψη για τον τρόπο που πρέπει να γυριστούν οι σκηνές,» λέει, «αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν γκρινιάρης ή πολύ αυστηρός στο να ακολουθούμε πιστά το σενάριο. Μπορούσαμε να αλλάξουμε τις ατάκες μας και να τις πούμε με το δικό μας τρόπο.».
Ο Γουίλσον παρατήρησε ότι ο Άλεν ήθελε να γυρίζει τρίλεπτες σκηνές με μία μόνο λήψη, αντί πολλές μικρότερες σε διάρκεια λήψεις, τις οποίες μετά να ενώνει. «Με αυτόν τον τρόπο ανεβαίνει η αδρεναλίνη, όπως όταν παίζεις ένα άθλημα,» λέει ο Γουίλσον, «συνειδητοποιείς ότι πρέπει να το κάνεις σωστά και ότι δεν θα έχεις άλλες ευκαιρίες. Και αυτό σε κάνει να συγκεντρώνεσαι περισσότερο.» Η Μακ Άνταμς αναφέρει, «Ήταν πολύ χαλαρός και μου άρεσε το γεγονός ότι ήξερε τι ήθελε και αυτό μου έδινε μια αίσθηση εμπιστοσύνης και προσανατολισμού. Και ταυτόχρονα είναι τόσο ανοιχτός και συνεργάσιμος που αποτελεί τον ιδανικό συνδυασμό για έναν ηθοποιό.» Η Κοτιγιάρ θεώρησε τον εαυτό της «τυχερό» που είχε την ευκαιρία να μπει στον κόσμο του Άλεν. «Ο Γούντι Άλεν είναι ένας λαμπρός άνθρωπος, εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο παρατηρεί τη ζωή, τους ανθρώπους, τα πράγματα», λέει. «Όταν είσαι δίπλα του αισθάνεσαι το χιούμορ, την τρυφερότητα και τη σπιρτάδα του.»
Παρόλο που υπάρχουν πάντα σκοτεινά θέματα στις ταινίες του Γούντι Άλεν, τα ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ είναι πιο αισιόδοξα. «Υπάρχουν πάντα σκοτεινά θέματα στις ταινίες μου, επειδή υπάρχουν και στη ζωή μου, ή στις σκέψεις μου,» λέει ο Άλεν. «Αλλά στη συγκεκριμένη ταινία, το κέντρο βάρους δεν είναι σε αυτά, αλλά σε μικρότερης σημασίας θέματα. Το ύφος και η έμφαση στην ταινία ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ είναι στη ρομαντική διάθεση και στο φως.»
Στο επίκεντρο της ιστορίας της ταινίας είναι το ασυνήθιστο ταξίδι του Ζιλ. Κάνει πολλά λάθη στην πορεία, και η συμπεριφορά του δεν είναι πάντα παράδειγμα προς μίμηση, αλλά συνολικά κάνει βήματα μπροστά. «Ο Ζιλ ψάχνει να βρει απαντήσεις έξω από τον εαυτό του, παρά μέσα του,» λέει η Μακ Άνταμς. «Διαταράσσει την ισορροπία του, βάζει τρικλοποδιά στον ίδιο του τον εαυτό, προκειμένου να κάνει αλλαγές στη ζωή του.» Μέσα από τη σχέση του με την Αντριάνα, φλερτάρει με την ιδέα ότι θα ήταν πιο ευτυχισμένος κάπου αλλού, αναγνωρίζει ωστόσο ότι το να βρεθεί κάπου αλλού, έχει και αυτό μειονεκτήματα. «Νομίζω ότι πρέπει να βρει έναν τρόπο για να είναι ευτυχισμένος εκεί που είναι, και με αυτά που έχει,» λέει ο Γουίλσον.
Ο Άλεν προσθέτει: «Αν πρόκειται να πάρει τον εαυτό του σοβαρά υπόψη, όχι μόνο ως καλλιτέχνη αλλά και ως άνθρωπο, καλά θα κάνει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να συνειδητοποιήσει ότι η ικανοποίηση, η ευτυχία και η πνευματική ηρεμία που χρειάζεται για να τα βγάλει πέρα στη ζωή είναι μέσα του. Έτσι, η ταινία ελπίζει ότι ο Ζιλ θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτερα να μην έχεις αυταπάτες. Ακόμα κι αν μερικές φορές είναι ευχάριστες και λιγότερο επώδυνες, είναι καλύτερο να ζεις χωρίς αυτές.»
«Νομίζω ότι αυτή η ταινία είναι πολύ αισιόδοξη», λέει ο Γουίλσον. «Δεν θα μπορούσε να είναι πιο αισιόδοξη, δεδομένου ότι εκτυλίσσεται στο Παρίσι, την πόλη όπου όλα είναι δυνατόν να συμβούν. Και η ταινία αυτό ακριβώς γιορτάζει.»