Προκειμένου να απολαύσουν την οδύνη της εμπειρίας του φόνου, δύο νεαροί στραγγαλίζουν έναν συμμαθητή τους, κρύβοντας τη σορό μέσα σε ένα μπαούλο το οποίο την ίδια μέρα χρησιμοποιούν ως τραπεζαρία για το πάρτι που διοργανώνουν. Καλεσμένοι είναι ο πατέρας του θύματος, η αρραβωνιαστικιά του, ο πρώην φίλος της και ένας παλιός καθηγητής τους, την ευφυία του οποίου οι δολοφόνοι θαυμάζουν και θέλουν να προκαλέσουν.

Ολόκληρη η ταινία γυρίστηκε σε δέκα λήψεις. Ο Hitchcock εξαντλούσε το όριο που μπορούσε να τραβήξει η κάμερα, και μοντάροντας ενδιάμεσα σε ένα αντικείμενο που ξανάνοιγε στο άλλο πλάνο, όλα ήταν σαν ένα απέραντο μονοπλάνο. Την έμπνευση για αυτά τα μονοπλάνα την είχε από την τηλεοπτική εκδοχή του Rope του 1939 από το BBC.

Η ταινία διαρκεί 80 λεπτά, αλλά ο πραγματικός της χρόνος είναι λίγο πάνω από 100. Αυτό το κατάφερε ο μαιτρ με το να επιταχύνει στιγμιότυπα όπως το δείπνο ή την κίνηση του ήλιου.

Πρώτη Technicolor ταινία για τον Hitchcock.

Το θεατρικό λέγεται ότι δανείστηκε την έμπνευση του από την αληθινή ιστορία των Nathan Leopold και Richard Loeb, που το 1924 δολοφόνησαν τον συμφοιτητή τους, Bobby Franks. Αυτό είναι το επίκεντρο και της ταινίας Σύντροφοι του Κακού (1959) του Richard Fleischer.

Το κινητό μπαγκράουντ του σκηνικού (με τη Νέα Υόρκη), γνωστό ως cyclorama, είναι το μεγαλύτερο που κατασκευάστηκε ποτέ για γύρισμα σε στούντιο δωματίου.

Το κάμεο του μαιτρ είναι στους τίτλους αρχής, με τον ίδιο απλά να περπατάει στο πεζοδρόμιο, που είναι και το μόνο εξωτερικό πλάνο του φιλμ. Όπως όμως αναλύει ο Arthur Laurents στο ντοκιμαντέρ Rope Unleashed, στο 55ο λεπτό, μια νέον επιγραφή στο μπαγκράουντ δείχνει τον Hitchcock που διαφημίζει το μυθοπλαστικό προϊόν Reduco, από την ταινία Στον Ίσκιο του Θανάτου (1944).