Ο Μποράτ, καταδικασμένος από την κυβέρνηση του Καζακστάν σε ισόβια για το ρεζίλεμα της χώρας στην προηγούμενη ταινία του, παίρνει χάρη από τον Πρόεδρο, προκειμένου να ταξιδέψει ξανά στην αμερική και να δώσει ένα δώρο στον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς προκειμένου, ο Πρόεδρος της χώρας του να κερδίσει την εύνοια του Τραμπ όπως κι άλλοι άθλιοι ηγέτες του πλανήτη.
Μόνο που το πλάνο του θα πάει εντελώς στραβά κι ο ήρωάς μας θα βρεθεί στη χώρα με την σχεδόν ημιάγρια έφηβη κόρη του, την οποία θα προσπαθήσει να μεταμορφώσει σε ελκυστικό θηλυκό στα πρότυπα των αμερικανίδων προκειμένου να την χαρίσει στον Μάικ Πενς. Η κόρη του Τουτάρ πιστεύει ότι οι γυναίκες πρέπει να ζουν σε κλουβί ή ότι το αιδίο της θα την δαγκώσει και θα την καταπιέ αν το αγγίξει, πιστή στις διδαχές που τα κορίτσια μαθαίνουν στην πατρίδα της και για εκείνη, το ταξιδι της στην Αμερική θα είναι μια αληθινή αποκάλυψη.
Η δεύτερη ταινία του Μποράτ, δεν είναι ούτε τόσο αστεία, ούτε τόσο αποκαλυπτική. Αλλά με κάποιο τρόπο είναι χρήσιμη, αν όχι απαραίτητη.
Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Μποράτ μοιάζει με κάποιου είδους υπερήρωα που επιστρέφει κάθε φορά που ο κόσμος τον χρειάζεται, αφού πέρασαν ήδη 14 χρόνια από την προηγούμενη θριαμβευτική του εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη. Και θα μπορούσε να πει κανείς πως ο κόσμος (ή η Αμερική) όντως τον χρειάζεται με τον McDonald Τραμπ να είναι πρόεδρος της χώρας και τον κορονοϊό να σαρώνει ολόκληρο τον κόσμο.