Η Μαρία είναι μια φοιτήτρια που παίζει μπάσκετ κι εργάζεται στο βενζινάδικο του πατέρα της. Ο Τζόζεφ είναι ένας τίμιος νεαρός που παράτησε το σχολείο κι εργάζεται ως ταξιτζής. Ο άγγελος Γαβριήλ πρέπει να πειθαρχήσει τον Τζόζεφ να αποδεχτεί την εγκυμοσύνη της Μαρίας, καθώς κι αυτή να αποδεχτεί τα σχέδια του θεού, τα οποία της εμφανίζονται μέσω διαλογισμών που κάποιες φορές είναι οργισμένοι, αλλά και εν είδη εικόνων της φύσης.

Συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου.

Υποψήφιο για καλύτερη γαλλόφωνη ταινία στα Cesar.

Μια μεταφορά της βιβλικής ιστορίας της γέννησης του Ιησού με φόντο τη σύγχρονη Γενεύη. Εκεί είχε ανατραφεί ο Jean-Luc Godard ως καλβινιστής προτεστάντης (χωρίς όμως να προσχωρήσει ποτέ στο δόγμα).

Η γυμνή παρουσία της πρωταγωνίστριας σόκαρε τους πιστούς καθολικούς, οδηγώντας ακόμα και σε βίαιες διαμαρτυρίες. Ο ίδιος ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β’ εξέλαβε ως προσβολή την ταινία και στήριξε τους διαδηλωτές, αν και το έργο έτυχε επαίνου από κάποιους επίσημους καθολικούς κύκλους.

Ο Godard επιστρατεύει μια αφήγηση που συνεχώς αλλάζει πορεία, μια μουσική ασταθή και αταίριαστη με τις εικόνες, αλλά και αυτόνομες εικόνες φύσης, χιούμορ και ειρωνεία.

Της ταινίας προηγήθηκε το μικρού μήκους φιλμ Le Livre de Marie (1984) της Anne-Marie Mieville (με τους Aurore Clement και Bruno Cremer), που επικεντρώνεται στη μητρική αγάπη. Για να τη δημιουργήσει, χρησιμοποίησε το επιτελείο τού επί καιρό συντρόφου της, Godard. Πλέον οι δύο ταινίες θεωρούνται ενιαίες (με τη μικρού μήκους ως πρόλογο), με μια συνολική διάρκεια 107 λεπτών.

Τρίτη συνεχόμενη αλλά και τελευταία ταινία της Myriem Roussel στο πλάι του Godard. Ο δημιουργός τη θεωρούσε μούσα του, και είχε μια πλέον περίεργη σχέση μαζί της, την οποία δεν ενέκρινε η Mieville.

Μουσικά η ταινία επενδύεται κυρίως από έργα του Johann Sebastian Bach.