Υπόθεση
Τα μέλη μιας αποτυχημένης συμμορίας αποφασίζουν να διαρρήξουν ένα χρηματοκιβώτιο, με σκοπό να πιάσουν την καλή. Τίποτα όμως δεν θα πάει καλά… Επιμένοντας στην αγαπημένη του θεματική, αυτή της αποτυχίας, ο Μονιτσέλι σκηνοθέτησε μια ταινία πολιτική και κοινωνική, που με τον τρόπο της αποτελεί κλείσιμο και αφετηρία μιας νέας περιόδου στο ιταλικό σινεμά. Η συμμορία της πλάκας (την οποία ούτε η αστυνομία παίρνει στα σοβαρά!) που προσπαθεί να ληστέψει ένα ενεχυροδανειστήριο, γίνεται ο καθρέφτης ολόκληρης της Ιταλίας, μιας Ιταλίας που δεν έχει ακόμη συνέλθει από τον πόλεμο όπου η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων εξαναγκάζει τον πολίτη σε μια συνεχή πάλη με τις αντιξοότητες της ζωής. Ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, του οποίου η καριέρα δεν είχε ακόμη απογειωθεί (η φελινική Ντόλτσε Βίτα ήρθε λίγα χρόνια αργότερα), κάνει μια από τις καλύτερες εμφανίσεις του. Ο Τοτό υπογραμμίζει την κατεύθυνση της ταινίας, το «γλίστρημα» από μια εποχή σε μιαν άλλη, καθώς ενσαρκώνει έναν γέρο «δάσκαλο» που περνά στους αρχάριους την τέχνη τού να ανοίγεις θησαυροφυλάκια, ενώ ο Κάρλο Πισακάνε μένει στην ιστορία με το όνομα Καπανέλε, όνομα του χαρακτήρα που ενσάρκωσε.