Ο Εντ Γουντ έμεινε στη ιστορία του κινηματογράφου ως ο «χειρότερος σκηνοθέτης του κόσμου». Στη δεκαετία του 50, γύρισε ταινίες που σήμερα χαρακτηρίζονται παρωδίες… Ταινίες γεμάτες λάθη, οι οποίες διασώθηκαν από την φθορά του χρόνου, εξαιτίας αυτής τους της ιδιαιτερότητας. Ο Εντ Γουντ λάτρευε την σκηνοθεσία. Για εκείνον, η κάθε μέρα που περνούσε πίσω από την κάμερα ήταν μια μέρα υπέροχη, ακόμα και αν τα σκηνικά του γκρεμίζονταν, τα ειδικά εφέ ήταν της πλάκας, οι διάλογοι για γέλια και οι ηθοποιοί εντελώς ατάλαντοι. Ο κινηματογράφος ωστόσο ήταν η ζωή του. Ονειρευόταν με όλη του την ψυχή να εισχωρήσει στο μαγικό κόσμο του Χόλιγουντ. Δηλωμένος ετεροφυλόφιλος, λάτρευε να μεταμφιέζεται γυναίκα, να σοκάρει και να προκαλεί. Οι φίλοι του ήταν σαν αιώνιοι έφηβοι χαμένοι στο κόσμο των μεγάλων, με τις ίδιες φιλοδοξίες και πάθος για το σινεμά. Ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους στην ζωή του ήταν ο πρώτος «Κόμης Δράκουλας» της Ιστορίας του κινηματογράφου (στην κλασική ταινία του Τοντ Μπράουνινγκ), ο Μπέλα Λουγκόζι, που πρωταγωνίστησε σε ταινίες του και που η φιλία τους στιγματίστηκε από την εξάρτησή τους στα ναρκωτικά…

Ο Τιμ Μπάρτον, φανατικός θεατής των ταινιών του Εντ Γούντ από μικρή ηλικία, αποφάσισε, 24 χρόνια μετά τον θάνατο του, να γυρίσει τη ζωή του σε ταινία σαν τρυφερό φόρο τιμής προς έναν ξεχασμένο καλτ σκηνοθέτη. Γοητευμένος από το ακραίο πάθος του για τον κινηματογράφο, την εκκεντρικότητα και το μοναδικό ταμπεραμέντο του αλλά κυρίως από την παραδοξότητα του χαρακτηρισμού που τον ακολούθησε όλη του την ζωή, παρακολουθεί την ζωή και τα «οράματα» του Γουντ και τα αποτυπώνει με χιούμορ και ευαισθησία. Σέβεται απόλυτα τα όνειρα του ήρωα του και του παραχωρεί το δικαίωμα στην έλλειψη ταλέντου, ενώ εξυμνεί το πάθος του και την αστείρευτη πηγή ζωντάνιας και δημιουργικότητας. Τον ρόλο του Έντ Γούντ υποδύεται έξοχα ο Τζόνι Ντεπ, τονίζοντας το πάθος, την αισιοδοξία και τη μαχητική διάθεση ενώ εξίσου καλός είναι και ο Μάρτιν Λαντάου στον ρόλο του Μπέλα Λουγκόζι.