Αναζήτηση
Βασισμένο στο βιβλίο της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
“Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του θανάτου” το πολυαναμενόμενο έβδομο και τελευταίο κεφάλαιο των ταινιών Χάρι Πότερ, ολοκληρώνεται στις 14 Ιουλίου με το Β’ Μέρο και θα προβάλλεται και σε 3D.
Όλα τελειώνουν εδώ!
"Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου" φέρουν τη σκηνοθετική υπογραφή του Ντέιβιντ Γέιτς, ο οποίος είχε σκηνοθετήσει, επίσης, τα "Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα" και "Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ". Ο Ντέιβιντ Χέιμαν, ο παραγωγός όλων των ταινιών Χάρι Πότερ, ανέλαβε την παραγωγή και αυτής της ταινίας σε συνεργασία με τον Ντέιβιντ Μπάρον. Ο σεναριογράφος Στιβ Κλοβς προσάρμοσε το σενάριο που βασίζεται στο μυθιστόρημα της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ.
Επικεφαλής του καστ είναι ο Ντάνιελ Ράντκλιφ, ο Ρούπερτ Γκριντ και η Έμα Γουότσον στους ρόλους των Χάρι Πότερ, Ρον Ουέσλι και Ερμιόνης Γκρέιντζερ που τους καθιέρωσαν.
Στην ταινία επίσης συμπρωταγωνιστούν οι Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Ρόμπερτ Κόλτρεϊν, Τομ Φέλτον, Ρέιφ Φάινς, Μπρένταν Γκλίσον, Ρίτσαρντ Γκρίφιθς, Τζον Χερτ, Ελεν ΜακΚρόρκι, Μπιλ Νάιγκι, Μιράντα Ρίτσαρντσον, Άλαν Ρίκμαν, Μάγκι Σμιθ, Τίμοθι Σπαλ, Ιμέλντα Στόντον, Ντέιβιντ Θιούλις, Τζούλι Γουόλτερς και Μπόνι Ράιτ.
Η Warner Bros Pictures παρουσιάζει την ταινία "Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου", μια παραγωγή της Heyday Films που αποτελεί την τελευταία πράξη του πιο πετυχημένου κινηματογραφικού franchise όλων των εποχών. Το δεύτερο μέρος της ταινίας "Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου" αναμένεται στις αίθουσες στις 14 Ιουλίου 2011, ενώ θα προβάλλεται και σε 3D. Το βιβλίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
“Είσαι μάγος, Χάρι.”
Πριν από δέκα χρόνια, αυτές οι λέξεις σηματοδότησαν την αρχή του καταπληκτικού κινηματογραφικού ταξιδιού ενός παιδιού του οποίου το όνομα έγινε συνώνυμο της μαγείας: του Χάρι Πότερ. Μέσα στα δέκα αυτά χρόνια, η βιομηχανία που αναπτύχθηκε γύρω από αυτό το όνομα άλλαξε την ιστορία του κινηματογράφου καθώς και τη ζωή του καστ και των δημιουργών που αφοσιώθηκαν στη μεταφορά του λογοτεχνικού αριστουργήματος της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ στη μεγάλη οθόνη.
Ξεκινώντας το 2001 με τον «Χάρι Πότερ και τη Φιλοσοφική Λίθο» και καταλήγοντας με την κινηματογραφική μεταφορά σε δύο μέρη του τελευταίου βιβλίου «Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου», οι ταινίες κατάφεραν να ανέλθουν στην πρώτη θέση των εισπρακτικών επιτυχιών όλων των εποχών, καταφέρνοντας να αιχμαλωτίσουν τη φαντασία του κοινού σε ολόκληρο τον κόσμο. Ακόμα, τόσο τα βιβλία όσο και οι ταινίες κατάφεραν να γίνουν κομμάτι της καθημερινότητας, προσθέτοντας στο παγκόσμιο λεξιλόγιο λέξεις όπως «Μαγκλ», «Κουίντιτς», «Χόγκουαρτς» και «Αφοπλίσιους!».
Ο Ντέιβιντ Χέιμαν, ο οποίος το 1997 ανακάλυψε το μη δημοσιευμένο ακόμα χειρόγραφο του Χάρι Πότερ και έκανε την παραγωγή σε όλες τις ταινίες παραδέχεται, «Όταν ξεκινήσαμε την πρώτη ταινία, δεν μπορούσα καν να φανταστώ την αποδοχή της οποίας θα τύχαινε η ιστορία αυτή από το κοινό όλα αυτά τα χρόνια. Ξεπερνά ακόμα και τα πιο τρελά μου όνειρα. Γι’ αυτό και είναι κάτι το οποίο κρατώ με μεγάλη υπερηφάνεια αλλά και ευγνωμοσύνη τόσο απέναντι στο κοινό όσο και στην Τζο Ρόουλινγκ».
Συνολικά, οι ταινίες Χάρι Πότερ αποτελούν ένα άνευ προηγουμένου εγχείρημα για όλους όσοι συμμετείχαν σε αυτό – καμία άλλη σειρά κινηματογραφικών ταινιών δεν έχει ακολουθήσει τόσο γραμμικά μια ιστορία με πρωταγωνιστές τα ίδια πρόσωπα σε ένα βάθος οκτώ ετών.
Σε επίπεδο δημιουργικού, η συγγραφέας και παραγωγός Τζ. Κ. Ρόουιλινγκ, λέει ότι η βασική ιστορία ήταν κάτι που είχε εξ αρχής στο μυαλό της. «Από την πρώτη στιγμή, είχα μια πολύ σαφή εικόνα ως προς το πού θα οδηγούσε η ζωή τον Χάρι. Ήταν μια ιστορία που ήθελα να διηγηθώ. Για μένα, αυτό ήταν πάρα πολύ βασικό σε ό,τι αφορούσε την κινηματογραφική μεταφορά των βιβλίων. Αν ήταν να γίνουν ποτέ ταινίες, έπρεπε να γίνουν έτσι. Όταν λοιπόν, συνάντησα τον Ντέιβιντ Χέιμαν, κατάλαβε απόλυτα το τι ακριβώς ήθελα.»
Η Ρόουλινγκ βρήκε έναν ακόμα πολύτιμο συνεργάτη στο πρόσωπο του σεναριογράφου Στιβ Κλοβς, ο οποίος έκανε την προσαρμογή των έξι από τα επτά βιβλία. «Ο Στιβ πραγματικά κατάλαβε απόλυτα τα βιβλία,» λέει και προσθέτει, «ανέκαθεν ήμουν δεκτική στις αλλαγές που προστάζει η μεταφορά ενός μυθιστορήματος στη μεγάλη οθόνη. Ακόμα όμως, και οι σκηνές που τελικά βγήκαν εντελώς διαφορετικές, παρέμειναν απόλυτα πιστές στο πνεύμα των βιβλίων.»
Ο Κλοβς λέει χαρακτηριστικά, «Όταν ξεκινήσαμε, είχαμε στα χέρια μας μια ιστορία που είχε έντονη συνοχή αλλά κανείς δεν ήξερε το τέλος, δεδομένου ότι είχαν δημοσιευτεί μόνο τα πρώτα τρία βιβλία. Παρόλο που κατά καιρούς αντιμετώπισα πολλές αντιξοότητες, το ένστικτό μου παρέμεινε πιστό στο πνεύμα της ιστορίας. Τις στιγμές που χρειαζόμουν απεγνωσμένα βοήθεια, είχα πάντα στον πλευρό μου μια σύμμαχο, της οποίας οι συμβουλές έμοιαζαν απόλυτα λογικές: την Τζο,» λέει αφοπλιστικά. «Παρόλο που δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα αναλυτική, ήταν πάντα εκεί με κάθε καλή διάθεση να με σπρώξει προς την σωστή κατεύθυνση. Στο τέλος, ένα από τα βασικά αξιώματα που μου δίδαξε αποδείχθηκε πάρα πολύ αξιόπιστο: ακολούθησε τους χαρακτήρες.»
Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Γέιτς, λέει «Ακολουθώντας τους χαρακτήρες, πολλές από τις αξίες που η Τζο αναδεικνύει στα βιβλία, έρχονται στο προσκήνιο των ταινιών – η αξία της πίστης, της αγάπης, της φιλίας και της κατανόησης έναντι της μισαλλοδοξίας και του κακού.»
«Η δύναμη της αγάπης αποτελεί ένα από τα βασικά θέματα σε όλα τα βιβλία και τις ταινίες,» προσθέτει η Ρόουλινγκ. «Υπάρχουν διαφορετικές μορφές αγάπης που εκφράζονται κατά τη διάρκεια της ιστορίας, αλλά η φιλία είναι ίσως η δυνατότερη μορφή αγάπης που θα δει κανείς στις ταινίες.»
Η αγάπη μεταξύ φίλων βρίσκει την καλύτερη προσωποποίησή της στον Χάρι Πότερ, τον Ρον Ουέσλι και την Ερμιόνη Γκρέιντζερ. Οι τρεις ήρωες ενσαρκώνονται από τρεις νεαρούς ηθοποιούς οι οποίοι κυριολεκτικά μεγάλωσαν στη μεγάλη οθόνη: τον Ντάνιελ Ράντκλιφ, τον Ρούπερτ Γκριντ και την Έμμα Γουότσον.
Ο Ράντκλιφ λέει χαρακτηριστικά, «δεν μπορώ καν να προσπαθήσω να συνοψίσω τι σημαίνει για μένα ο ρόλος του Χάρι Πότερ, αλλά μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι ποτέ δεν τον αντιμετώπισα με ελαφρότητα. Μπορεί να είναι ο ίδιος χαρακτήρας σε όλες τις ταινίες, αλλά όπως και όλοι οι υπόλοιποι ήρωες, ο Χάρι άλλαξε με τα χρόνια. Έτσι, ως ηθοποιός, είδα κάθε ταινία σαν μια ευκαιρία για να κάνω κάτι καινούργιο και να αναπτύξω ακόμα περισσότερο τις ικανότητες και τις αρετές του.»
«Νιώθω πάρα πολύ τυχερή που έπαιξα την Ερμιόνη,» λέει η Γουότσον. «Πιστεύω ότι μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τα νέα κορίτσια γιατί πολύ απλά παραμένει πιστή σε αυτό που πιστεύει και αυθεντική. Είναι πανέξυπνη, πάρα πολύ θαρραλέα και πιστή φίλη, ενώ ξέρει να διατηρεί την ψυχραιμία της σε δύσκολες καταστάσεις. Ήταν πάρα πολύ ωραίο το γεγονός ότι κατάφερα να αποδώσω αυτά τα στοιχεία της στις ταινίες.»
«Ξέρω ότι θα μου λείψει πολύ ο ρόλος του Ρον, γιατί υπήρχε μια εποχή που του έμοιαζα πάρα πολύ,» λέει ο Γκριντ γελώντας. «Μου άρεσε πάρα πολύ η εξέλιξη που είχε. Ξεκίνησε ως ένα παιδί που φοβόταν με το παραμικρό και κατέληξε ένας γενναίος και επινοητικός τύπος, ειδικά στην τελευταία ταινία όπου όλοι τους βρίσκονται εν μέσω απρόβλεπτων και επικίνδυνων εξελίξεων.»
Ο Χέιμαν παρατηρεί, «Κατά τη διάρκεια αυτών των ταινιών, καταφέραμε να φέρουμε την αφρόκρεμα της αγγλικής θεατρικής σκηνής. Παρατηρώντας όμως, και την εξαιρετική εξέλιξη των νεαρών ηθοποιών μας, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο, ομολογώ ότι η συμμετοχή μου στις ταινίες Χάρι Πότερ ήταν πραγματικά μεγάλη χαρά. Είμαστε εξαιρετικά περήφανοι για αυτούς.»
Το κοινό όμως, είχε την ευκαιρία να παρατηρήσει όλους τους νεαρούς πρωταγωνιστές του Χάρι Πότερ να ωριμάζουν και να μεγαλώνουν μαζί με την ιστορία. «Έπρεπε να καταφέρνουμε να αιχμαλωτίσουμε την φαντασία γιατί και αυτή είναι ένας «μυς» που πρέπει να αναπτύσσεται παράλληλα με το παιδί,» λέει ο Άλαν Ρίκμαν, που ενσαρκώνει τον αινιγματικό Καθηγητή Σέβερους Σνέιπ σε όλες τις ταινίες. «Για να γίνει λοιπόν, αυτό σωστά έπρεπε να αναλογιστούμε πολύ σοβαρά θέματα. Τι είναι σωστό και τι λάθος; Ποιον μπορώ να εμπιστευτώ και ποιον όχι; Τι σημαίνει γενναιότητα και τι σημαίνει πίστη; Όλα αυτά υπάρχουν στις ταινίες.»
Με κάθε καινούργιο τίτλο, ο πήχης ανέβαινε ψηλότερα και οι κίνδυνοι διευρύνονταν καθώς ο Λόρδος Βόλντεμορτ όχι μόνο επέστρεψε αλλά κατάφερε να κυριαρχήσει.
Στην ταινία «Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι Του Θανάτου – Μέρος Β’», οι νεαροί μάγοι βρίσκονται στην πρώτη γραμμή ενός εμπόλεμου κόσμου. Ο Χέιμαν λέει χαρακτηριστικά «Είναι η τελική μάχη για το Χόγκουαρτς, η τελική μάχη για τον κόσμο της μαγείας – κάτι που στηνόταν μεθοδικά από την αρχή – η τελική αναμέτρηση ανάμεσα στον Χάρι και τον Βόλντεμορτ.»
Ο Γέιτς προσθέτει, «Ήταν σημαντικό να τελειώσει η ιστορία με ένα επικό φινάλε, έτσι έχουμε μάχες και δράκους, αράχνες και γίγαντες... στην ουσία όμως, η ιστορία παραμένει μια ιστορία χαρακτήρων. Το στοιχείο του εντυπωσιασμού ήταν πολύ σημαντικό, αλλά αυτό που τελικά κάνει τον κόσμο να θέλει να ακολουθήσει τους ήρωες στο ταξίδι τους είναι το γεγονός ότι νοιάζεται για αυτούς.»
«Υπάρχει πολύ εντονότερη δράση, αλλά το συναισθηματικό υπόβαθρο υπήρξε ανέκαθεν ο πυρήνας των ταινιών και ήταν κάτι που δεν θέλαμε επουδενί να επισκιάσουμε,» λέει ο Μπάρον.
Η κλιμακωτή κατακλείδα της ιστορίας αποκαλύπτει πτυχές πολλών αγαπημένων χαρακτήρων που κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει. Ο Γέιτς τονίζει, «Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του τρόπου που εξελίσσεται η ιστορία είναι ότι η γραμμή που χωρίζει τις δυνάμεις του καλού και του κακού γίνεται εξαιρετικά δυσδιάκριτη και εν τέλει καταλαβαίνουμε ότι πολλοί από τους χαρακτήρες είναι πολύ πιο περίπλοκοι απ’ό,τι είχαμε αρχικά εκτιμήσει.»
«Όλοι οι ήρωες – και ο Χάρι – έχουν ελαττώματα,» λέει η Ρόουλινγκ. «Δεν υπάρχει κανένας χαρακτήρας που να είναι αμιγώς καλώς ή αμιγώς κακός... εξαιρουμένου του Βόλντεμορτ. Αυτός είναι η επιτομή του κακού. Σε αυτόν δεν υπάρχει τίποτα καλό που να αντισταθμίζει την κακία του,» λέει γελώντας.
Η τελευταία ταινία φέρνει τους ήρωες σε γνωστά μέρη, όπως τη Σχολή για Μαγείες και Ξόρκια Χόγκουαρτς, που δεν είδαμε καθόλου στο πρώτο μέρος των Κλήρων του Θανάτου, πράγμα που αποτελεί πρωτοτυπία για τις ταινίες. Το Χόγκουαρτς, που αποτέλεσε σύλληψη της Ρόουλινγκ και πήρε σάρκα και οστά από τον σχεδιαστή Στούαρτ Κρεγκ, υπήρξε σπίτι, αρχηγείο και παράδεισος για τους μαθητές του και το σινάφι.
Τώρα όμως, θα γίνει πεδίο μάχης.
“Αν αληθεύουν αυτά που λες, ότι έχει το ραβδί από κουφοξυλιά,
τότε πολύ φοβάμαι ότι δεν έχεις καμία ελπίδα.”
Ο «Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου – Μέρος Β’» ξεκινά εκεί όπου τελείωσε το «Μέρος Α’»: με μια κλοπή που πρόκειται να έχει τραγικές συνέπειες. Η κρύπτη του Άλμπους Ντάμπλντορ έχει συληθεί και το ιδιόμορφο ραβδί του έχει απομακρυνθεί από τα χέρια του εκλιπόντος διδασκάλου. Με θριαμβευτική κακία, ο κλέφτης – ο Λόρδος Βόλντεμορτ – κραδαίνει το ραβδί από κουφοξυλιά ψηλά στον αέρα, στέλνοντας βροντερούς κεραυνούς στα σκοτεινά σύννεφα.
Σύμφωνα με τον θρύλο, το Ραβδί από Κουφοξυλιά είναι ένας από τους Κλήρους του Θανάτου – μαζί με την Πέτρα της Ανάστασης και τον Αόρατο Μανδύα – που χαρίζουν σε όποιον κατέχει και τους τρεις, κυριαρχία επί του θανάτου. Ο κάθε κλήρος έχει τις δικές του μοναδικές ιδιότητες, αλλά το Ραβδί από Κουφοξυλιά φέρεται να είναι το πιο ισχυρό ραβδί που υπάρχει.
Ο Ρέιφ Φάινς, που επιστρέφει για ακόμη μια φορά στον ρόλο του κακού εξηγεί, «Ο Βόλντεμορτ πιστεύει ότι όποιος έχει το Ραβδί από Κουφοξυλιά έχει την απόλυτη κυριαρχία, αλλά προς μεγάλη του απογοήτευση, το θέμα είναι λίγο πιο περίπλοκο.»
Ο Βόλντεμορτ πληροφορήθηκε την ύπαρξη του Ραβδιού από Κουφοξυλιά από τον κύριο Ολιβάντερ, τον οποίο βασάνισε προκειμένου να του αποκαλύψει πού βρίσκεται. Ο ειδικός κατασκευαστής ραβδιών προειδοποιεί τον Χάρι ότι αν ο Βόλντεμορτ έχει πράγματι το Ραβδί από Κουφοξυλιά, τότε δεν έχει καμία ελπίδα. Η απειλή αυτή όμως, δεν θα αποπροσανατολίσει τον Χάρι Πότερ από την αποστολή του – να βρει και να καταστρέψει τους εναπομείναντες Πεμπτουσιωτές, αντικείμενα στα οποία ο Σκοτεινός Άρχοντας έχει κρύψει κομμάτια της ψυχής του στην αναζήτησή του για αθανασία. Οι τρεις έχουν ήδη καταστραφεί και απομένουν ακόμη τέσσερις. Αν όμως, δεν καταστραφούν όλοι, ο Σκοτεινός Άρχοντας δεν μπορεί να ηττηθεί.
Ο Γέιτς σχολιάζει, «Στην αρχή του δεύτερου μέρους, ο Χάρι είναι πλέον άνδρας και είναι βέβαιος για την αποστολή του. Πρέπει να σκοτώσει τον Βόλντεμορτ. Ξέρει ότι αυτός που θα δώσει τέλος είναι ο ίδιος και είναι αποφασισμένος να το κάνει.»
“Ακόμα και στους κύκλους των καλικάτζαρων
είσαι διάσημος, Χάρι Πότερ.”
Ένα στοιχείο για έναν ακόμα Πεμπτουσιωτή θα έρθει από έναν παλιό γνώριμο του Χάρι Πότερ. Κάποιον που γνώρισε στη Διαγώνιο Αλέα πριν από πολλά χρόνια: ένα καλικάτζαρο ονόματι Γκρίπχουκ, που εργάζεται στην τράπεζα Γκρίνγκοτς.
Ο Γόργουικ Ντέιβις, που δάνεισε τη φωνή του στον Γκρίπχουκ στην ταινία «Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος», επιστρέφει για ακόμα μια φορά στην τελευταία ταινία. Ο Ντέιβις είναι επίσης γνωστός στο κοινό ως ο καθηγητής Φίλιους Φλίτγουικ και λέει ότι το γεγονός ότι έπαιξε και τους δύο ρόλους «πραγματικά μου έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσω τα όριά μου ως ηθοποιός, δεδομένου ότι οι δύο χαρακτήρες είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι. Ο Φλίτγουικ είναι μάγος και αρκετά θερμός χαρακτήρας, ενώ ο Γκρίπχουκ είναι ένας καλικάτζαρος που θεωρεί όλους τους μάγους αναξιόπιστους. Από την άλλη, ο Γκρίπχουκ είναι αυτός που θα προσπαθήσει να διαχειριστεί την κατάσταση έτσι ώστε να αποβεί προς όφελός του. Εν πάσει περιπτώσει, αν συναντήσετε ποτέ σας καλικάτζαρο να είστε πολύ προσεκτικοί,» λέει με αποφασιστικότητα. «Είναι εγωιστές και θα κάνουν το παν για να περάσει το δικό τους.»
Ο Γκρίπχουκ λέει στον Χάρι ότι υπάρχει ένα αντίγραφο του ξίφους του Γκρίφιντορ στο θησαυροφυλάκιο της Μπελατρίξ Λεστρέιντζ και ο Χάρι υποψιάζεται ότι το θησαυροφυλάκιο ενός έμπιστου Θανατοφάγου είναι ίσως το ιδανικό μέρος για να κρύψει κανείς έναν Πεμτουσιωτή.
«Βασικά, πρέπει να κάνουν κάτι σαν ληστεία τράπεζας,» λέει ο Γέιτς. «Πρέπει να μπουν μέσα, για να δουν αν υπάρχει πράγματι κάποιος Πεμπτουσιωτής στο θησαυροφυλάκιο της Μπελατρίξ. Αν τον βρουν και τον καταστρέψουν, θα είναι ένα βήμα πιο κοντά στον αφανισμό του Βόλντεμορτ. Το να κάνουν όμως ληστεία στο Γκρίνκγοτς δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θα αντιμετωπίσουν πάρα πολλά εμπόδια.»
Ο Γκρίπχουκ συμφωνεί να τους βοηθήσει να μπουν στο Γκρίνγκοτς ζητώντας ένα πολύ μεγάλο αντάλλαγμα: το ξίφος του Γκρίφιντορ. Η πρόσβαση βέβαια στο θησαυροφυλάκιο της Μπελατρίξ είναι μια άλλη υπόθεση. Με τη βοήθεια πολυχημικού φίλτρου, θα μπουν μέσα υπό τη συνοδεία της Μαντάμ Λεστρέιντζ αυτοπροσώπως – ή μάλλον της Ερμιόνης Γκρέιντζερ μεταμορφωμένη σε Μπελατρίξ.
Από την πρώτη της εμφάνιση στην ταινία «Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα», ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της Μπελατρίξ είναι ότι πρόκειται για μια πραγματικά τρελή γυναίκα. Η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, που την ενσαρκώνει ανέκαθεν κατάφερνε να αποδώσει το πηγαίο του χαρακτήρα. Χαρακτηριστικά αναφέρει «Δεν είναι η Μπελατρίξ. Είναι η εκδοχή της Ερμιόνης για την Μπελατρίξ. Οι δύο γυναίκες είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, έτσι, απόλαυσα πραγματικά το γεγονός ότι έπρεπε να δώσω διαφορετική υφή στον ρόλο.»
Για να αποδοθεί η διχοτόμηση, χρειάστηκε η Μπόναμ Κάρτερ και ο Γέιτς να συνεργαστούν με αυτή που ξέρει την Ερμιόνη καλύτερα από τον καθένα: την Έμμα Γουότσον.
Ο Γέιτς θυμάται, «Κάναμε μια πολύωρη πρόβα κατά την οποία ουσιαστικά η Έμμα έκανε τη σκηνή, δείχνοντας πώς θα περπατούσε και πώς θα έλεγε τις ατάκες της. Αυτή την πρόβα την μαγνητοσκοπήσαμε ώστε να μπορέσει η Έλενα να εντάξει αυτά τα στοιχεία στην ερμηνεία της.»
Η Μπόναμ Κάρτερ προσθέτει, «Συζητήσαμε πολύ τη σκηνή με την Έμμα και μου έδωσε καταπληκτικά στοιχεία-κλειδιά, από τα οποία προέκυψε ο προσωπικός μου ‘οδηγός’ για την Ερμιόνη.»
«Αυτό που ήθελα πολύ να δώσει η Έλενα ήταν το πόσο παράξενη ήταν η όλη εμπειρία για την Ερμιόνη,» λέει η Γουότσον. «Νιώθει πάρα πολύ άβολα γιατί, πρώτον, η Ερμιόνη είναι πιο πουριτανή και σεμνή ενώ η Μπελατρίξ είναι το εντελώς αντίθετο. Κυκλοφορεί φορώντας δερμάτινους κορσέδες. Επίσης, η Μπελατρίξ είναι σατανική και υπερόπτης, ενώ η Ερμιόνη είναι καλή, άρα το να είναι κακιά και απαιτητική με τον κόσμο γύρω της, δεν της βγαίνει.»
Με τον Ρον μεταμφιεσμένο σε Θανατοφάγο και τον Χάρι και τον Γκρίπχουκ κρυμμένους κάτω από τον Αόρατο Μανδύα, η ομάδα καταφέρνει να μπει στο Γκρίνγκοτς, όπου ολόκληρες σειρές καλικάτζαρων ίσα που μπορούν να δουν τι συμβαίνει πέρα από τα έδρανά τους.
Για τη σκηνή του Γκρίνγκοτς, ο Ντέιβις έκανε διπλή βάρδια, όχι μόνο ως ηθοποιός αλλά και ως υπεύθυνος casting. Εξηγεί, «Είμαι ο εκπρόσωπος των ηθοποιών που το ύψος τους δεν υπερβαίνει το ένα μέτρο. Έτσι, οι δημιουργοί μου ζήτησαν να τους βοηθήσω να βρουν πάνω από 60 άτομα για τους ρόλους των καλικάτζαρων, τα οποία θα μπορούσαν να αντέξουν τα διάφορα προσθετικά που απαιτούνταν για τους ρόλους τους. Καλέσαμε ηθοποιούς από όλη την Ευρώπη, έτσι ήταν λες και βρισκόσουν στα Ηνωμένα Έθνη των καλικάτζαρων.»
«Τελικά,» λέει ο Ράντκλιφ, «όλοι ξέρουν τον λόγο για τον οποίο βρίσκονται σε αυτή την αποστολή. Ξέρουν ότι είναι κάτι μεγαλύτερο από τους ίδιους, μεγαλύτερο από τους τρεις τους, μεγαλύτερο από όλους μαζί. Το γεγονός ότι αυτοί οι 17χρονοι έχουν την ωριμότητα και το κουράγιο να το αναγνωρίσουν αυτό, να αναγνωρίσουν ότι το διακύβευμα είναι πολύ πιο σημαντικό από τη ζωή τους είναι πολύ εντυπωσιακό και νομίζω ότι αυτό ακριβώς κάνει και τόσο συγκινητική αυτή την ιστορία.»
“Ο μικρός ανακάλυψε το μυστικό μας, Ναγκίνι.”
Ο μοναδικός δεσμός που έχει ο Χάρι Πότερ με τον Βόλντεμορτ προκάλεσε στον νεαρό μάγο πολύ φόβο και πόνο, αλλά του χάρισε και μια μοναδική διόραση στο μυαλό του Σκοτεινού Άρχοντα, φέρνοντάς τον σε θέση να γνωρίζει ότι ο Βόλντεμορτ ξέρει πολύ καλά τι ετοιμάζουν. Και το χειρότερο; Αντί να τον αποδυναμώνει, η καταστροφή κάθε Πεμπτουσιωτή τον κάνει να συμπεριφέρεται σαν πληγωμένο ζώο... τον γεμίζει απελπισία και αυτό τον καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνο.
Ο Γέιτς λέει για το συγκεκριμένο θέμα, «Όταν ο Βόλντεμορτ ανακαλύπτει ότι ο Χάρι ψάχνει να βρει τους Πεμπτουσιωτές, καταλαβαίνει για πρώτη φορά ότι μπορεί να είναι τρωτός και αρχίζουμε σιγά-σιγά να τον βλέπουμε να αποδομείται, όχι σωματικά αλλά εσωτερικά.»
«Κάθε φορά που ένας Πεμπτουσιωτής καταστρέφεται, ο Βόλντεμορτ χάνει κάτι ζωτικής σημασίας γι’αυτόν. Χάρη στην παρότρυνση του Ντέιβιντ, επέλεξα η ερμηνεία μου σε εκείνες τις σκηνές να είναι σαν να συρρικνώνομαι,» λέει ο Φάινς. «Ο Ντέιβιντ ήταν καταπληκτικός. Είχαμε μια σκηνή – η οποία στο τελικό μοντάζ δεν διαρκεί παρά μερικά δευτερόλεπτα- στην οποία δεν προσπάθησε για να βγάλει όλα αυτά που συμβαίνουν μέσα στον Βόλντεμορτ, και αυτό το εκτίμησα ιδιαίτερα.»
Ο σκηνοθέτης λέει, «Τόσο ο Ρέιφ όσο και εγώ θέλαμε να εξερευνήσουμε τον φόβο του Βόλντεμορτ, την οργή του και όλα αυτά που τον καθιστούν το τέρας που είναι.»
Από πλευράς οπτικών εφέ, ο Τιμ Μπερκ λέει ότι ήθελαν κάθε καταστροφή Πεμπτουσιωτή να επιδρά και σωματικά πάνω στον Βόλντεμορτ. «Θέλαμε να δείξουμε το κακό του Βόλντεμορτ με σκοτεινές και τρομακτικές εικόνες που πηγάζουν από τους υποσυνείδητους φόβους του κόσμου.»
Από τη στιγμή που ο Βόλντεμορτ αναστήθηκε επί της οθόνης στην ταινία «Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς», η ομάδα παραγωγής επιστράτευσε τα ειδικά εφέ προκειμένου να αποδοθεί το όμοιο με ερπετού πρόσωπό του. Ο Μπερκ λέει χαρακτηριστικά, «Χρησιμοποιήσαμε μια τεχνική που ονομάζεται «ψηφιακή προσθετική», με την οποία αφαιρέσαμε κάποια από τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του Ρέιφ και προσθέσαμε κάποια χαρακτηριστικά ερπετού. Έπρεπε να επεξεργαστούμε καρέ-καρέ όλες τις εκφράσεις του, πράγμα που όπως καταλαβαίνετε ήταν πολλή δουλειά.»
Κυριολεκτικά, η ομάδα ειδικών εφέ έδωσε ζωή και στο κανονικό φίδι, Ναγκίνι, που δεν αφήνει ούτε λεπτό το πλευρό του Βόλντεμορτ. Ο Φάινς λέει, «Είναι πολύ τρυφερός μαζί της. Είναι πιθανότατα η πιο στενή και προσωπική σχέση που έκανε ποτέ. Την αντιμετωπίζει σαν το δεύτερο μισό του.»
“Είσαι ο Άμπερφορθ. Ο αδερφός του Ντάμπλντορ.”
Μέσα από τα μάτια του Βόλντεμορτ, ο Χάρι βλέπει ότι ένας από τους Πεμπτουσιωτές βρίσκεται μέσα στο Χόγκουαρτς. Η Ρόουλινγκ λέει σχετικά, «Είναι απόλυτα λογικό ο Βόλντεμορτ να έχει κρύψει έναν Πεμπτουσιωτή εκεί, δεδομένου ότι όλους τους έχει τοποθετήσει σε σημαντικά για εκείνον σημεία. Το Χόγκουαρτς, υπήρξε κάποτε το σπίτι του. Είναι κάτι που μοιράζονται με τον Χάρι. Και για τους δύο, το Χόγκουαρτς ήταν το καταφύγιό τους.»
Το μέρος όμως, που κάποτε αποτελούσε ασφαλή παράδεισο για τον Χάρι, πλέον είναι εχθρική περιοχή, δεδομένου ότι οι Θανατοφάγοι έχουν κυριεύσει τη σχολή. Η επιστροφή στο Χόγκουαρτς θα θέσει τόσο τον ίδιο όσο και όλους τους υπόλοιπους σε μεγάλο κίνδυνο, αλλά πρέπει να το ρισκάρει.
Ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη θα πρέπει να μπουν κρυφά μέσω ενός κρυφού περάσματος. Από τη στιγμή όμως, που θα εμφανιστούν, σημαίνει συναγερμός. Η τριάδα βρίσκεται σε δύσκολη θέση όταν μια πόρτα ανοίγει και μια φαινομενικά οικεία φυσιογνωμία τους σπρώχνει μέσα. Για μια στιγμή, πιστεύουν ότι πρόκειται για τον Άλμπους Ντάμπλντορ, αλλά θα αποδειχθεί ότι ο σωτήρας τους είναι ο αποξενωμένος αδερφός του, Άμπερφορθ.
Ο Κιαράν Χιντς, ανέλαβε τον ρόλο του Άμπερφορθ Ντάμπλντορ, του οποίου η απέχθεια για τον αδερφό του χάνεται στα χρόνια της νιότης τους. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο Χιντς, «Οι δύο τους ήρθαν σε ρήξη λόγω των επιλογών που έκανε ο Άλμπους σχετικά με την μικρή τους αδερφή, Αριάνα. Και αυτό φαίνεται από τον τρόπου που ο Άμπερφορθ μιλάει για τον αδερφό του. Φαίνεται ότι δεν κατάφεραν ποτέ να το ξεπεράσουν.»
Παρόλο που οι δημιουργοί δεν ήθελαν ο Άμπερφορθ του Χιντς να μοιάζει στον Άλμπους του Γκάμπον, ο Ντάντμαν και η Αμάντα Νάιτ (επικεφαλής του τμήματος μακιγιάζ) φρόντισαν να τους κάνουν να μοιάζουν αρκετά.
Ο Άμπερφορθ μπορεί να βοήθησε τον Χάρι, αλλά μη καταφέρνοντας να ξεπεράσει την πικρία του, προσπαθεί να τον πείσει να εγκαταλείψει την αποστολή που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, και την οποία του ανέθεσε ο Άλμπους. Παρά όμως, όλα τα αρνητικά στοιχεία που έρχονται στο φως σχετικά με τον Καθηγητή Ντάμπλντορ, ο Χάρι έχει κάνει την επιλογή του. «Ένα από τα μεγάλα θέματα σε αυτή την τελευταία ταινία, είναι το θέμα της πίστης,» λέει ο Ράντκλιφ. «Πόσο θα αντέξει η πίστη του Χάρι σε αυτόν τον άνθρωπο, του οποίου η προσωπικότητα γίνεται ολοένα και πιο αμφισβητούμενη;»
Ο Μπάρον λέει απαντώντας σε αυτό, «Ο Χάρι αποφασίζει να εμπιστευτεί τον Ντάμπλντορ που εκείνος ήξερε, τον άνθρωπο στον οποίο πίστευε και που ποτέ δεν τον απογοήτευσε. Ο Ντάμπλντορ του ανέθεσε μια κρίσιμη αποστολή, και θα την φέρει σε πέρας ό,τι κι αν χρειαστεί, όποιο κι αν είναι το τίμημα.»
“Ο Σνέιπ ξέρει. Ξέρει ότι ο Χάρι εντοπίστηκε...”
Η αποφασιστικότητα του Χάρι αποδεικνύεται ισχυρότερη από τις πιέσεις του Άμπερφορθ. Θα ανασυγκροτηθεί και θα ζητήσει βοήθεια, η οποία θα έρθει από έναν παλιό του φίλο: τον Νέβιλ Λόνγκμποτομ, που για ακόμη μια φορά ενσαρκώνει ο Μάθιου Λιούις. Παρόλη τη χαρά τους που ξανασμίγουν με τον φίλο τους, ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη θα εκπλαγούν από την εμφανή κακοποίηση που έχει υποστεί ο Νέβιλ. Αυτό είναι και το πρώτο σημάδι για το πόσο πολύ έχουν αλλάξει τα πράγματα στο σχολείο τους, το οποίο έχει πλέον νέο διευθυντή, τον Σέβερους Σνέιπ.
«Το Χόγκουαρτς είναι σκιά του εαυτού του,» λέει ο Χέιμαν. «Οι Θανατοφάγοι έχουν αναλάβει τον πλήρη έλεγχο και όποιος παραβαίνει τους κανονισμούς τιμωρείται αυστηρά και βίαια.»
«Έχει γίνει ένα ζοφερό μέρος. Θυμίζει περισσότερο φυλακή παρά σχολή μαγείας,» λέει ο Γέιτς, ο οποίος προσθέτει ότι μαζί με τον διευθυντή φωτογραφίας Εντουάρντο Σέρα εφάρμοσαν ένα διαφορετικό τρόπο γυρίσματος, προκειμένου να αποδώσουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα. «Χρησιμοποιήσαμε μια πολύ συγκεκριμένη παλέτα χρωμάτων: αφαιρέσαμε το μπλε και τα ψυχρά χρώματα, ώστε να αναδειχθούν τα θερμά, τα κίτρινα και τα κόκκινα – τα χρώματα της φωτιάς και του αίματος... Υπάρχουν σκηνές στο δεύτερο μέρος που ήθελα να θυμίζουν πολεμική ταινία επικής κλίμακας.»
Υπό την καθοδήγηση του Νέβιλ σε ένα κρυφό τούνελ, ο Χάρι, η Ερμιόνη και ο Ρον φτάνουν στο Χόγκουαρτς, όπου πολλοί από τους παλιούς τους φίλους θα τους δεχθούν με ιδιαίτερη χαρά και ανακούφιση. Μεταξύ αυτών είναι η Λούνα Λάβγκουντ (Εβάνα Λιντς), η Τσο Τσανγκ (Κέιτι Λανγκ), ο Σίμους Φίνιγκαν (Ντέβον Μάρεϊ), και ο Ντιν Τόμας (Άλφι Ένοτς). Υπάρχει μια αίσθηση ελπίδας ότι η άφιξη του Χάρι σηματοδοτεί μια νέα επανάσταση της Στρατιάς του Ντάμπλντορ. «Και μόνο η παρουσία του εκεί, τους εμπνέει,» λέει ο Μπάρον. «Τους δίνει την αίσθηση ότι δεν είναι μόνοι τους.»
Προς το παρόν, ο Χάρι χρειάζεται τη δική τους βοήθεια για να συνδέσει τα στοιχεία που έχει συλλέξει για τον Πεμπτουσιωτή, που ξέρει ότι έχει κάποια σχέση με την Ροβένα Ράβενκλοου. Η Λούνα και η Τσου, που ήταν και οι δύο στον κοιτώνα της Ράβενκλοου, υποθέτουν ότι θα μπορούσε να είναι το χαμένο διάδημα της Ροβένα, το οποίο περιγράφουν ως τιάρα... που κανένας ζωντανός δεν έχει δει. Πριν ο Χάρι προλάβει να αντιδράσει στην καινούργια αυτή πληροφορία, μπαίνει τρέχοντας η Τζίνι Ουέσλι, η οποία αφού πρώτα συγκρατεί τη χαρά της που βλέπει τον Χάρι, τους ενημερώνει ότι ο Χάρι έχει εντοπιστεί και ότι ο Σνέιπ το ξέρει.
Η Μπόνι Ράιτ επιστρέφει στον ρόλο της Τζίνι, της οποίας η σχέση με τον Χάρι Πότερ έχει εξελιχθεί από σχολικό φλερτ σε φλογερό έρωτα. «Τη στιγμή εκείνη που ξανασυναντιούνται, είναι εμφανές το τι νιώθουν, αλλά δεν υπάρχει χρόνος για να το εκδηλώσουν, γιατί πολύ απλά οι εξελίξεις τρέχουν,» λέει σχετικά. «Η Τζίνι καταλαβαίνει ότι ο Χάρι έχει πολύ μεγαλύτερες ευθύνες αυτή τη στιγμή. Είναι ένας από τους λόγους που ο Χάρι την ερωτεύτηκε. Η Τζίνι δεν τον αντιμετωπίζει ως τον «Εκλεκτό». Τον αντιμετωπίζει ως Χάρι. Μου άρεσε που υποδύθηκα την Τζίνι από τότε που ήταν ένα μικρό δειλό κορίτσι μέχρι σήμερα που έχει γίνει μια νεαρή γυναίκα γεμάτη αυτοπεποίθηση.»
Ο Σνέιπ έχει καλέσει άπαντες στη Μεγάλη Αίθουσα, που πλέον είναι κρύα και γκρίζα, σε αντίθεση με την θέρμη και τη χαρά των περασμένων ετών. Τα μεγάλα τραπέζια και τα αιωρούμενα κεριά έχουν εξαφανιστεί. Στη θέση τους βλέπουμε μαθητές που παρατάσσονται σιωπηλά σε σειρές ανάλογα με τον Οίκο στον οποίο ανήκουν. Ο σχηματισμός αυτός, αποτελεί την τέλεια κάλυψη για τον ευδιάκριτο νέο με το χαρακτηριστικό σημάδι.
Ο αυστηρός Καθηγητής Σνέιπ (Άλαν Ρίκμαν), με την χαρακτηριστική επιβλητική εκφορά λόγου, προειδοποιεί τους μαθητές πως όποιος συλληφθεί να βοηθά τον Χάρι Πότερ θα τιμωρηθεί πολύ αυστηρά. Ο Γέιτς παρατηρεί, «Ο τρόπος που ο Άλαν χρησιμοποιεί όχι μόνο τις λέξεις αλλά και τις παύσεις ανάμεσα σε αυτές, είναι απλά υπέροχος. Δεν έχω δουλέψει με άλλο ηθοποιό που να μπορεί να εκφωνεί ατάκες τόσο αργά όσο ο Άλαν,» λέει εντυπωσιασμένος ο σκηνοθέτης και προσθέτει «και μάλιστα, κάνοντάς σε να κρέμεσαι από κάθε του λέξη, από κάθε παύση, από κάθε ανάσα, γιατί πολύ απλά ανυπομονείς να δεις τι θα πει αμέσως μετά.»
«Κατά ένα μεγάλο μέρος, αυτό το οφείλω στο γεγονός ότι αφέθηκα εντελώς στο υλικό που μου δόθηκε,» λέει ο Ρίκμαν. «Η Τζο μάς έδωσε ένα καταπληκτικό υλικό. Όλοι έχουμε δει τα μαλλιά του Σνέιπ. Όλοι έχουμε δει τα ρούχα του. Ένα κοστούμι έχει όλο κι όλο, είναι προφανές,» λέει γελώντας. «Ξέρουμε ότι διάγει μια μοναχική ζωή. Ξέρουμε ότι δεν έχει υψώσει ποτέ τον τόνο της φωνής του. Διαθέτει μια εκρηκτική ενέργεια, αλλά συγκρατημένη.»
Πριν καλά-καλά τελειώσει τη φράση του ο Σνέιπ, ο Χάρι αποφασίζει να αντιμετωπίσει τον άνθρωπο που είδε να σκοτώνει τον Καθηγητή Ντάμπλντορ και μετά με θράσος να παίρνει τη θέση του. Το θάρρος του Χάρι κινητοποιεί τους φίλους του και τους δασκάλους τους, μεταξύ των οποίων είναι και οι καθηγητές ΜακΓκόναγκαλ και Φλίτγουικ. Στη πόρτα στέκεται ο Ρέμους Λούπιν (Ντέιβιντ Θιούλις) και ο Κίνγκσλεϊ Σάκλμπολτ (Τζορτζ Χάρις), καθώς και μέλη της οικογένειας Ουέσλι: η μητέρα Μόλι (Τζούλι Γουόλτερς) και ο πατέρας Άρθουρ (Μαρκ Γουίλιαμς), οι δίδυμοι Φρεντ και Τζορτζ (Τζέιμς και Όλιβερ Φελπς) και οι νεόνυμφοι Μπιλ και Φλερ (Ντόμναλ Γκλίσον και Κλεμένς Ποεζί). Στο πλευρό του Εκλεκτού, βρίσκονται και τα εναπομείναντα μέλη του Τάγματος του Φοίνικα, οι οποίοι ήρθαν για να αντισταθούν στις δυνάμεις του Σκοτεινού Άρχοντα.
Η Μάγκι Σμιθ επιστρέφει στον ρόλο της Μινέρβα ΜακΓκόναγκαλ, που μπαίνει ανάμεσα στον Σνέιπ και τον Χάρι και εμπλέκεται σε μια τρομερή μονομαχία με τον πρώην συνάδελφό της. «Η Μάγκι είναι μια παγκοσμίου κλάσης ηθοποιός, που αναδεικνύει στο μέγιστο κάθε ατάκα και κάθε σκηνή στην οποία συμμετέχει. Μου άρεσε πάρα πολύ που συνεργάστηκα για ακόμη μια φορά μαζί της,» λέει ο Γέιτς.
Ο Σνέιπ υποχωρεί με δραματικό τρόπο, αλλά οι πανηγυρισμοί θα κρατήσουν πολύ λίγο καθώς ο Βόλντεμορτ θα κάνει για ακόμη μια φορά αισθητή την παρουσία του. Με τον πόλεμο να θολώνει τον ορίζοντα, η ΜακΓκόναγκαλ θα κάνει ένα ξόρκι το οποίο καλεί όλα τα πνεύματα του Χόγκουαρτς να προστατεύσουν το κάστρο, φέρνοντας στη ζωή τους πέτρινους στρατιώτες που τόσα χρόνια παρέμεναν σιωπηλοί. Οι στρατιώτες σχεδιάστηκαν από το καλλιτεχνικό τμήμα του Στούαρτ Κρεγκ και πήραν ζωή χάρη στα οπτικά εφέ.
Η ομάδα ειδικών εφέ του Τιμ Μπερκ είχε επίσης αναλάβει τη δημιουργία του ενεργειακού πεδίου που δημιουργείται από τα μαγικά ραβδιά, για το οποίο όπως ο ίδιος λέει πηγή έμπνευσης αποτέλεσαν οι μέδουσες. «Οι μέδουσες έχουν απίστευτες δομές. Κι όμως, μοιάζουν απόλυτα διαφανείς ενώ κάποιες φορές εκπέμπουν φωσφορίζον φως. Αυτό αποτέλεσε για όλους εμάς πηγή έμπνευσης για το ενεργειακό πεδίο των ραβδιών καθώς του προσέδωσε και μια πιο οργανική αίσθηση.»
Οι μάγοι γνωρίζουν ότι το ενεργειακό πεδίο δεν θα κρατήσει για πολύ τους Θανατοφάγους. Θα τους εξασφαλίσει όμως, αρκετό χρόνο ώστε ο Νέβιλ, ο Σίμους και η Τζίνι να ετοιμάσουν μια «εκρηκτική» υποδοχή στους εισβολείς. Και αυτό με τη σειρά του, θα εξασφαλίσει αρκετό χρόνο στον Χάρι ώστε να συνεχίσει την αποστολή του. «Κι αυτό γιατί,» όπως εξηγεί ο Χέιμαν, «αν δεν βρει τους εναπομείναντες Πεμπτουσιωτές, δεν μπορούν να ελπίζουν ότι θα τα καταφέρουν.»
“Αν πεθάνουμε για χάρη τους, θα σε σκοτώσω, Χάρι!”
Καθώς η μάχη κλιμακώνεται, ο Χάρι, η Ερμιόνη και ο Ρον χωρίζουν – με τον Χάρι να αναζητά τον Πεμπτουσιωτή, και την Ερμιόνη με τον Ρον να αναζητούν τον τρόπο για να τον καταστρέψουν. Το ξίφος του Γκρίφιντορ, που χρησιμοποίησαν για να καταστρέψουν το μενταγιόν του Σλίθεριν στο πρώτο μέρος, χάθηκε στο Γκρίνγκοτς, αλλά ο Ρον θα σκεφτεί κάτι που ίσως τους βοηθήσει. Ο Ρούπερτ Γκριντ εξηγεί, «Σκέφτεται να χρησιμοποιήσει ένα δόντι Βασιλίσκου για να καταστρέψει τον Πεμπτουσιωτή, όπως ακριβώς έκανε και ο Χάρι με το ημερολόγιο του Τομ Ριντλ στην Κάμαρα με τα Μυστικά.»
Ο Βασιλίσκος είχε εξοντωθεί, αλλά ο σκελετός του – με τα δόντια του – παρέμενε ακέραιος. Ο Ρον και η Ερμιόνη καταφέρνουν να φτάσουν στην Κάμαρα, της οποίας η χωροταξία παραμένει ίδια με αυτή της δεύτερης ταινίας, με μια μικρή προσθήκη: τον σκελετό του νεκρού Βασιλίσκου.
Ο Ρον βγάζει ένα από τα δόντια και το δίνει στην Ερμιόνη, η οποία με μια αστραπιαία κίνηση θα το καρφώσει στο κύπελλο, απελευθερώνοντας έναν ορυμαγδό θυμού και τρόμου που θα αφήσει τους δύο ήρωες άναυδους. Χωρίς να πουν λέξη, θα αγκαλιαστούν και θα ανταλλάξουν το θερμό φιλί που τόσο καιρό περιμένει το κοινό.
Ήταν μια στιγμή που και ο Γκριντ με την Γουότσον περίμεναν με ανυπομονησία, αλλά για διαφορετικούς λόγους. «Επειδή με την Έμμα γνωριζόμαστε από παιδιά, πίστευα ότι θα ένιωθα περίεργα,» παραδέχεται ο Γκριντ. «Χωρίς να θέλω να την προσβάλω, δεδομένου ότι είναι πάρα πολύ όμορφη, δεν μπορούσα να το φανταστώ. Και όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο περισσότερο αγχωνόμουν.»
Όπως αποδεικνύεται, το ίδιο άγχος είχε και η Γουότσον. «Με τον Ρούπερτ είμαστε πάρα πολύ καλοί φίλοι εδώ και πολλά χρόνια, και αυτό με έκανε να νιώθω λίγο άβολα,» λέει εμπιστευτικά. «Όταν μεγαλώνεις με κάποιον και τον νιώθεις κυριολεκτικά σαν αδερφό σου και μετά βρίσκεσαι σε μια κατάσταση που πρέπει να τον φιλήσεις, νιώθεις πραγματικά άβολα.»
Καταλαβαίνοντας τους ενδοιασμούς τους, ο Ντέιβιντ Γέιτς, δεν τους αποκάλυπτε το πότε θα γυριστεί η σκηνή του φιλιού μέχρι την προηγούμενη του γυρίσματος. Αμέσως μετά τους έδωσε τις σκηνοθετικές του οδηγίες και συμβουλές. «Τους είπα να ξεχάσουν ότι είναι ο Ρούπερτ και η Έμμα και να αφήσουν τον Ρον και την Ερμιόνη να πάρουν το τιμόνι. Ακολούθησαν αυτό που τους είπα και το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό.»
Στο μεταξύ, ο Χάρι σπεύδει στην κεντρική σάλα του κοιτώνα Ράβενκλοου, όπου θα τον σταματήσει η Λούνα Λάβγκουντ, σε μια σπάνια επίδειξη της δυναμικής της προσωπικότητας. Η Εβάνα Λιντς λέει σχετικά, «Ο Χάρι πιστεύει ότι δεν έχει χρόνο για τις τρελές θεωρίες της Λούνα, αλλά εκείνη έχει κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να του πει. Όταν λοιπόν, εκείνος αρνείται να την ακούσει, απογοητεύεται και του φωνάζει, κάτι που ο Χάρι δεν περιμένει από την Λούνα.»
Θυμίζοντάς του ότι κανένας ζωντανός δεν έχει δει το διάδημα της Ροβένα Ράβενκλοου, η Λούνα στέλνει τον Χάρι να συναντήσει έναν άνθρωπο, ή μάλλον πνεύμα, που ίσως μπορεί να τον βοηθήσει. Η Κέλι ΜακΝτόναλντ εμφανίζεται στον Πύργο του Ράβενκλοου στο ρόλο της θρυλικής Γκρίζας Κυρίας, η οποία είναι το πνεύμα της Έλενα, της κόρης της Ροβένα. Απρόθυμη να πει ξεκάθαρα στον Χάρι που βρίσκεται το διάδημα, του δίνει έναν γρίφο, η απάντηση του οποίου μοιάζει να ξαναστέλνει τον Χάρι στο Δωμάτιο των Κρυμμένων Αντικειμένων, όπου βρίσκεται κρυμμένος ο Πεμπτουσιωτής μεταξύ παμπάλαιων επίπλων, βιβλίων και εκατοντάδων άλλων αντικειμένων.
Ο Κρεγκ λέει σχετικά, το Δωμάτιο των Κρυμμένων Αντικειμένων καταλάμβανε πάρα πολύ χώρο – γύρω στα εκατό μέτρα – και ήταν γεμάτος από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι με έπιπλα και αντικείμενα κάθε λογής, μεγέθους και σχήματος. Η σκηνογράφος Στέφανι ΜακΜίλαν και η ομάδα της αγόραζαν έπιπλα επί πολλούς μήνες πριν ξεκινήσουμε τα γυρίσματα – δεν μπορείτε να φανταστείτε για τι ποσότητα μιλάμε.»
Τεράστια green screen στήθηκαν γύρω από το πλατό προκειμένου να μπορέσει η ομάδα των ειδικών εφέ να δώσει τις κατάλληλες διαστάσεις στον χώρο και να βάλει τον απαραίτητο όγκο αντικειμένων προκειμένου να αποδοθεί αυτό που είχε ζητήσει ο Ντέιβιντ Γέιτς: η αίθουσα να θυμίζει ένα βουνό από διάφορα πράγματα.
Ανάμεσα στους τόνους πραγμάτων, υπάρχουν συγκεκριμένα αντικείμενα που οι φανατικοί των ταινιών Χάρι Πότερ ίσως αναγνωρίσουν. Όπως λέει η ΜακΜίλαν «Ανακυκλώσαμε πολλά αντικείμενα από παλιότερες ταινίες: παλιά γραφεία, τα τραπέζια και τους πάγκους από τη Μεγάλη Αίθουσα, σκούπες, τις καρέκλες των καθηγητών, πιόνια του σκακιού, τα διακοσμητικά από το πάρτι του καθηγητή Σλάγκθορν...»
«Υπάρχουν κομμάτια από όλες τις ταινίες... πολλή ιστορία,» λέει ο Χέιμαν. «Γι’αυτό και είναι ένα από τα αγαπημένα μου σκηνικά.»
Ένας από τους σωρούς έπρεπε να στερεωθεί καλά προκειμένου να μπορούν να σκαρφαλώσουν σε αυτόν οι ηθοποιοί με ασφάλεια – πρώτος σκαρφαλώνει ο Χάρι αναζητώντας τον Πεμπτουσιωτή και μετά ανεβαίνει ο Ντράκο Μαλφόι κυνηγώντας τον Χάρι. Ο Ντράκο πηγαίνει να βρει τον Χάρι για να του ζητήσει πίσω το ραβδί του, το οποίο ο Χάρι του πήρε στην έπαυλη των Μαλφόι στο πρώτο μέρος, στη σκηνή που για έναν εντυπωσιακό λόγο, ο Ντράκο έσωσε τη ζωή του Χάρι μη αποκαλύπτοντας την ταυτότητά του στη θεία του, Μπελατρίξ.
Επιστρέφοντας για ακόμη μια φορά στον ρόλο του Ντράκο, ο Τομ Φέλτον λέει, «Δεν υπάρχει σαφής εξήγηση γιατί ο Ντράκο επιλέγει να το κάνει αυτό. Είναι ωραίο που η Τζο αφήνει στον καθένα να δώσει τη δική του εξήγηση. Εγώ προσωπικά, πιστεύω ότι έφτασε σε ένα σημείο που ήθελε να γίνει καλός, αλλά το κακό είναι στο DNA του. Είναι ένας δύσκολος αγώνας για τον Ντράκο αλλά πολύ διασκεδαστικός για μένα που τον υποδύομαι.»
«Ο Ντράκο εξελίχθηκε από έναν δισδιάστατο νταή, σε έναν πολύ περίπλοκο χαρακτήρα,» λέει η Ρόουλινγκ. «Ο Τομ μας εξέπληξε με τον τρόπο που απέδωσε τον Ντράκο όταν ο ήρωας αρχίζει να σπάει, εκδηλώνοντας μια πληθώρα συναισθημάτων που κανείς δεν περίμενε από εκείνον στις πρώτες ταινίες.»
Με την συνοδεία των Μπλέιζ και Γκόιλ, δύο από τους λακέδες, ο Ντράκο στριμώχνει τον Χάρη στο Δωμάτιο των Κρυμμένων Αντικειμένων. Η διαμάχη όμως, θα πάρει απρόσμενη τροπή όταν το ραβδί του Γκόιλ θα πάθει εμπλοκή και θα τυλίξει την αίθουσα στις φλόγες. Κι ενώ οι περισσότερες φλόγες προστέθηκαν στο post-production, τα ειδικά εφέ της ομάδας του Ρίτσαρντσον προσέδωσαν έναν φλογερό τόνο στην ατμόσφαιρα του δωματίου. «Νιώθαμε τη ζέστη,» λέει χαρακτηριστικά ο Φέλτον. «Ουσιαστικά έπρεπε να φανταστούμε τι θα έπρεπε να βλέπουμε εκτός από αυτό που βλέπαμε κανονικά μπροστά μας.»
Με τη φωτιά να κλείνει κάθε πιθανή διέξοδο, ο Χάρι – μαζί με την Ερμιόνη και τον Ρον που έχουν επιστρέψει πάνω στην ώρα – αρπάζει μια σκούπα και φεύγει. Τώρα, οι τρεις φίλοι πρέπει να επιλέξουν αν θα αφήσουν πίσω τον Ντράκο ή αν θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να σώσουν την νέμεσή τους. Ο Ρον καθιστά σαφή την άποψή του, αλλά για τον Χάρι, δεν τίθεται θέμα επιλογής. Ο Γκριντ λέει χαρακτηριστικά, «Ήταν πολύ ωραία σκηνή. Ήταν τέλειο που είχαμε την ευκαιρία να ξαναπετάξουμε με τις σκούπες, ειδικά εφόσον γνωρίζαμε ότι θα ήταν η τελευταία φορά.»
Στη γέφυρα, ο Νέβιλ τα βάζει με πληθώρα Θανατοφάγων, πράγμα που αποδεικνύει όπως λέει και ο Μάθιου Λιούις ότι «Ο Νέβιλ κρύβει πολλά ταλέντα. Τα φαινόμενα απατούν.» Έχοντας ενσαρκώσει τον ρόλο από την αρχή, ο ηθοποιός δέχτηκε με χαρά τον ηρωισμό που επιδεικνύει ο Νέβιλ. «Ο Νέβιλ δεν έδωσε ποτέ την εντύπωση του θαρραλέου ατόμου, ούτε αυτού που του άξιζε δικαιωματικά να είναι μέλος του Γκρίφιντορ. Ο Χάρι όμως, ανέκαθεν πίστευε σε εκείνον και αυτό έκανε τον Νέβιλ να αρχίσει να πιστεύει και ο ίδιος στον εαυτό του. Τελικά, όλη αυτή η δύναμη και η αρετή που κρυβόταν μέσα του, αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της. Έτσι τώρα, έχει εξελιχθεί σε έναν γενναίο μαχητή της ελευθερίας, πράγμα που προσωπικά βρίσκω καταπληκτικό και ομολογώ ότι τον αποκαθιστά.»
Ο Γέιτς λέει, «Μέχρι να τελειώσει η μάχη, ο Νέβιλ έχει τραυματιστεί και έχει ματώσει, αλλά αρνείται να το βάλει κάτω. Και αυτό είναι εξαιρετικά συγκινητικό.»
“Χάρι Πότερ. Το παιδί που έζησε. Έλα να πεθάνεις.”
Η μάχη για το Χόγκουαρτς μαίνεται γύρω τους, αλλά ο Χάρι, η Ερμιόνη και ο Ρον περιμένουν έναν άλλο πόλεμο. Αυτόν για τον κόσμο της μαγείας. Η αναζήτηση του επόμενου και ίσως του πιο επικίνδυνου Πεμπτουσιωτή, τους οδηγεί στο λεμβοστάσιο της σχολής, όπου η τριάδα θα γίνει μάρτυρας μιας καίριας αναμέτρησης ανάμεσα στον Σνέιπ και τον Βόλντεμορτ.
Ο Χέιμαν λέει, «Ένα από τα πιο συναρπαστικά στοιχεία των βιβλίων της Τζο είναι ότι οι χαρακτήρες βρίσκονται σε μια γκρίζα περιοχή ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το καλό και το κακό, όπως όλοι μας. Η ιστορία του Σνέιπ, είναι πολύ πιο περίπλοκη απ’όσο μπορούμε να φανταστούμε, και πιστεύω ότι το κοινό θα απολαύσει την αποκάλυψή της.»
«Από την αρχή ξέραμε ότι είχε κάποιο απώτερο στόχο,» παρατηρεί ο Ρίκμαν. «Ήταν θέμα χρόνου να αποκαλυφθεί ποιος ήταν αυτός... Και τα διακυβεύματα γίνονταν όλο και μεγαλύτερα καθώς εισερχόταν όλο και πιο βαθιά στον κόσμο του κακού. Τελικά, κατέληξε να είναι η λύτρωση και η πίστη και μια αίσθηση βαθιάς αφοσίωσης.»
Στο βιβλίο, η κρίσιμη αναμέτρηση μεταξύ του Σκοτεινού Άρχοντα και του Σέβερους Σνέιπ διαδραματίζεται στην Καλύβα Που Ουρλιάζει, αλλά ο Ντέιβιντ Γέιτς πήρε την έγκριση της ίδιας της Ρόουλινγκ για να την μεταφέρει σε άλλη τοποθεσία.
Το λεμβοστάσιο βρίσκεται στην όχθη κάτω από το κάστρο του Χόγκουαρτς. Ο Κρεγκ σχεδίασε το γυάλινο κτίριο σε ρυθμό Τυδώρ. Όπως χαρακτηριστικά λέει «Με αυτό τον τρόπο είσαι σε διαρκή επαφή με τις μάχες που γίνονται, καθώς οι φλόγες αντανακλώνται τόσο στο γυαλί όσο και στο νερό.»
Το νερό όμως, αντανακλά και μνήμες στο γραφείο του Ντάμπλντορ και εκεί ακριβώς ο Χάρι θα συνειδητοποιήσει τι πρέπει να κάνει. Ο Ντάνιελ Ράντκλιφ θυμάται, «Στο Τάγμα του Φοίνικα, ο Χάρι έμαθε την προφητεία που έλεγε ότι «ο ένας δεν μπορεί να ζήσει, όσο ο άλλος επιβιώνει.» Από τότε, σε κάθε σκέλος του ταξιδιού του, ήξερε ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα για τη μοιραία αναμέτρηση, και αυτή τη στιγμή έχει πλήρη επίγνωση του ότι η ώρα αυτή έχει έρθει.»
«Ο Χάρι ξέρει ότι η μοίρα του είναι άρρηκτα δεμένη με του Βόλντερμορτ,» λέει ο Χέιμαν. «Ο Χάρι πρέπει να επιλέξει. Ή θα αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο τον Σκοτεινό Άρχοντα ή θα αφήσει όλο τον κόσμο να πεθάνει. Και τότε ακριβώς, βλέπουμε ότι ο Χάρι είναι έτοιμος να εκπληρώσει το πεπρωμένο του. Ο Νταν ήταν καταπληκτικός. Απέδωσε με σοφία και ωριμότητα που δεν αρμόζει στην ηλικία του αυτές τις σκηνές. Πραγματικά μελέτησε τα συναισθήματα και τους λόγους που ωθούν τον Χάρι να συμπεριφερθεί όπως συμπεριφέρεται και έδωσε μια πραγματικά αληθινή και ειλικρινή ερμηνεία.»
Ο Γέιτς προσθέτει, «Μια από τις αγαπημένες μου σκηνές είναι όταν ο Χάρι επιλέγει τον μοναχικό αυτό δρόμο που θα οδηγήσει στη σωτηρία των υπολοίπων. Υπάρχει κάτι πραγματικά όμορφο και απόκοσμο στην αποφασιστικότητά του.»
“Έλα, Τομ. Ας το τελειώσουμε όπως το ξεκινήσαμε... Μαζί.”
Η πολυαναμενόμενη αναμέτρηση ανάμεσα στον Χάρι και τον Βόλντεμορτ «τους οδηγεί πίσω στο σημείο που τους μεταμόρφωσε σε αυτό που είναι τώρα,» λέει η Ρόουλινγκ. «Όλα έπρεπε να τελειώσουν στο Χόγκουαρτς».
Η μάχη τους θα λάβει χώρα στις αίθουσες τις σχολής. Ο Γέιτς σκηνοθέτησε έτσι τη σκηνή, ώστε το κοινό να μην δει απλά δύο μάγους να μονομαχούν με τα ραβδιά τους, αλλά δύο ορκισμένους εχθρούς εγκλωβισμένους σε μια μοιραία μάχη που θα τελειώσει μόνο όταν πεθάνει είτε ένας από αυτούς είτε και οι δύο.
Χαρακτηριστικά, ο σκηνοθέτης αναφέρει, «Τους βλέπουμε να τρέχουν μέσα σε όλη τη σχολή εξαπολύοντας ξόρκια ο ένας στον άλλο. Υπάρχουν όμως και σκηνές που έρχονται στα χέρια. Σε μια σκηνή μάλιστα, είναι πιασμένοι από το λαιμό, πέφτουν από ένα ύψωμα και πραγματικά δεν μπορείς να διακρίνεις ποιος είναι ποιος. Ήθελα πάρα πολύ να το θίξουμε αυτό το θέμα και οπτικά, γιατί από την πρώτη ταινία αυτό το δέσιμο μεταξύ τους αναπτύσσεται πολύ μεθοδικά.»
Ο Χάρι κι ο Βόλντεμορτ όμως, δεν είναι οι μόνοι που θα πολεμήσουν μέχρι θανάτου. Γύρω τους, οι δυνάμεις του καλού και του κακού κόσμου της μαγείας – συμπεριλαμβανομένων γιγαντιαίων και μικροσκοπικών πλασμάτων – έχουν εμπλακεί σε έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας, που ξαναφέρνει στο προσκήνιο οικεία πρόσωπα.
Ο Ντέιβιντ Μπάρον σχολιάζει, «Ήμασταν πάρα πολύ τυχεροί γιατί σχεδόν όλο το καστ ήθελε να συμμετέχει στο φινάλε. Κάποιοι εμφανίζονται μόνο για μερικά δευτερόλεπτα, αλλά ήταν πολύ σημαντικό και για εκείνους αλλά και για εμάς να βρίσκονται εκεί. Μάλιστα υπάρχουν και κάποιοι χαρακτήρες που είχαν δραματικό τέλος στις προηγούμενες ταινίες και οι οποίοι θα κάνουν και πάλι αισθητή την παρουσία τους με πολύ εντυπωσιακό και απρόσμενο τρόπο, όπως ο Γκάρι Όλντμαν και ο Μάικλ Γκάμπον.»
Στη μάχη νάντια στους Θανατοφάγους, πολλοί αγαπημένοι χαρακτήρες θα χάσουν τη ζωή τους. Αγαπημένοι μάγοι θα πεθάνουν και η Μπελατρίξ Λεστρέιντζ θα απειλήσει τη ζωή μιας άλλης αγαπημένης προσωπικότητας, της Τζίνι Ουέσλι, παροδικά όμως, χάρη στην καίρια παρέμβαση της Μόλι Ουέσλι.
Η Τζούλι Γουόλτερς που ενσαρκώνει την Μόλι σχολιάζει, «Εννοείται ότι η Μπελατρίξ σκέφτεται ‘έλα, γριούλα, θα σε κανονίσω και εσένα’. Δεν ξέρει όμως, τι την περιμένει καθώς τα βάζει με την απεριόριστη και προστατευτική αγάπη μιας μάνας.»
Η δύναμη της μητρικής αγάπης είναι ένα διαρκές θέμα σε όλες τις ιστορίες Χάρι Πότερ, με βασικότερο έμβλημα την Λίλι Πότερ, της οποίας η υπέρτατη θυσία επέτρεψε στον γιό της να γίνει «το αγόρι που επέζησε». Η Ρόουλινγκ εξηγεί, «έχασα τη μητέρα μου έξι μήνες αφότου ξεκίνησα να γράφω τον Χάρι Πότερ και έγινα η ίδια μητέρα λίγο αργότερα. Η μητρότητα, επηρέασε πάρα πολύ τη ζωή μου καθώς έγραφα τα βιβλία, συνεπώς αυτό καταγράφηκε με διάφορους τρόπους και στην ιστορία.»
Αντιμέτωπη με μια επιλογή που θα μπορούσε να σημαίνει είτε ζωή, είτε θάνατο για τον Χάρι, η Ναρκίσα Μαλφόι αποδεικνύει ότι η μητρική αγάπη δεν γνωρίζει χαρακτήρες και όρια. «Η Ναρκίσα μπορεί να είναι Λεστρέιντζ στην καταγωγή και να έχει παντρευτεί έναν Μαλφόι, αλλά αυτό που την ορίζει είναι η παθιασμένη αφοσίωσή της στον γιό της. Με κίνδυνο της ζωής της, προστατεύει τον Ντράκο – γιατί πάνω απ’όλα είναι μητέρα.»
Από την άλλη, «Ο Βόλντεμορτ δεν βρίσκει κανένα όφελος στην αγάπη ή στη φιλία ή στη συμπόνια,» παρατηρεί ο Ράντκλιφ. «Πιστεύει ότι είναι ποταπότητες και αδυναμίες, αλλά αυτό είναι η δική του αδυναμία.»
Στο τέλος του δεκαετούς ταξιδιού τους, οι ηθοποιοί και οι δημιουργοί μοιράζονται μια κοινή αίσθηση ευγνωμοσύνης και περηφάνιας καθώς πέφτει η αυλαία αυτής της ιστορικής ιστορίας.
Ο Ντέιβιντ Μπάρον θυμάται, «Νόμιζα ότι ήμουν προετοιμασμένος. Ξέραμε εδώ και πολύ καιρό ότι θα ερχόταν αυτή η μέρα. Η συγκίνηση όμως, ήταν τεράστια για όλους μας. Όλοι κατέθεσαν ψυχή στις ταινίες αυτές, ενώ η τελευταία ταινία αποτέλεσε ένα κοινό στοίχημα για όλους εμάς που θέλαμε ένα αντάξιο επικό φινάλε.»
«Ο αποχαιρετισμός είναι κομμάτι της δουλειάς μας,» λέει ο Άλαν Ρίκμαν. «Και τότε, έρχεται εκείνη η στιγμή που πρέπει να πεις το αντίο και να συνεχίσεις, διαφορετικά μένεις στάσιμος. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι όλα τελείωσαν με τον καλύτερο και σωστότερο τρόπο.»
Ο Ρούπερτ Γκριντ σχολιάζει, «Η εμπειρία του Χάρι Πότερ ήταν συναρπαστική και δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Είμαι πολύ περήφανος που συμμετείχα.»
«Πώς να περιγράψω με λέξεις αυτό που νιώθω;» λέει η Έμμα Γουότσον. «Δεν θεωρώ ότι τελείωσε, γιατί πάντα θα είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Νιώθω πραγματικά τυχερή που συμμετείχα σε αυτό το εγχείρημα.»
Ο Ντάνιελ Ράντκλιφ λέει, «Ξέρω ότι κάθε φορά που θα βλέπω έστω και μια σκηνή από αυτές τις ταινίες, θα μου έρχεται η ανάμνηση ενός τόπου, μιας εποχής, ενός ανθρώπου. Δεν μπορώ να εκφράσω πόσο σημαντικό ήταν για μένα όλο αυτό, αλλά μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι πέρασα πάρα πολύ καλά και ότι είναι μια εμπειρία που δεν νομίζω ότι θα ξαναζήσω.»
Ο Ντέιβιντ Γέιτς συμφωνεί. «Είναι πραγματικά δύσκολο να το περιγράψεις με λέξεις. Το μόνο που μπορείς να πεις ήταν ότι ήταν πολύ διασκεδαστικό – έντονο και δύσκολο κατά καιρούς, αλλά πάντα διασκεδαστικό. Δεν θα το άλλαζα με τίποτα στον κόσμο και είμαι χαρούμενος και περήφανος που ήμουν κομμάτι του μέχρι το τέλος.»
«Ήταν μια υπέροχη συνεργασία,» λέει η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ. «Ήταν τιμή μου που δούλεψα και ανέπτυξα δεσμούς με απίστευτα ταλαντούχους ανθρώπους. Η εμπειρία, αν την κρίνουμε συνολικά, για μένα ήταν κάτι το πραγματικά μοναδικό.»
«Θεωρώ τον εαυτό μου πάρα πολύ τυχερό που υπήρξα κομμάτι του Χάρι Πότερ. Κανείς μας όμως, δεν θα είχε αυτή την ευκαιρία αν η Τζο Ρόουλινγκ δεν δημιουργούσε αυτό τον υπέροχο κόσμο,» λέει ο Ντέιβιντ Χέιμαν. «Αυτόπ ου μου λατρεύω στα βιβλία είναι ότι η ιστορία που διηγούνται ξεπερνά τα όρια του χρόνου... Ελπίζω μόνο, να καταφέραμε το ίδιο και με τις ταινίες μας.»
