Τα παραμύθια γίνονται πραγματικότητα αρκεί να πληρώσεις.

Πολύχρωμη, εκθαμβωτικά όμορφη, παραμυθένια ατμόσφαιρα σε μία σκληρή και τολμηρή ταινία, επίσημη Συμμετοχή της Ουγγαρίας στο φετινό Φεστιβάλ Βερολίνου 2010.

Ο Ούγγρος σκηνοθέτης, Σάμπολτς Χαϊντού είχε έρθει στο παγκόσμιο κινηματογραφικό προσκήνιο το 2006 συμμετέχοντας στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών των Καννών με το αυτοβιογραφικό «Λευκές Παλάμες». Τέσσερα χρόνια μετά, η νέα του ταινία «Νύχτες στου Πασκάλ» με την καθοδήγηση του Ούγγρου Μπέλα Ταρρ που έχει βάλει την πινελιά του στο σενάριο της ταινίας, απέσπασε διθυραμβικές κριτικές στο Βερολίνο, όπου συμμετείχε στο Φόρουμ, παράλληλο τμήμα της Μπερλινάλε. Ο Χαϊντού θέλησε αυτή τη φορά να σχολιάσει το επίκαιρο και σκληρό θέμα της παράνομης διακίνησης γυναικών, προβάλλοντας στο πανί μια πανδαισία από εικόνες, χρώματα, αισθήσεις, συναισθήματα, υποσχέσεις, πόνο και ηδονή. Το μυστηριώδες “Bibliotheque Pascal” είναι ένα classy πορνείο, στα σκοτεινά δωμάτια του οποίου τα ακραία παιχνίδια διαστροφής που υποκινεί ο Πασκάλ, είναι εμπνευσμένα από ήρωες της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Από την Ιωάννα της Λωραίνης, έως τη Λολίτα και τη Δεισδαιμόνα, η Μόνα, πρωταγωνίστρια της ταινίας, θα βρεθεί παγιδευμένη στον διεστραμμένο κόσμο της διανόησης και της κουλτούρας με φόντο ένα S&M κλαμπ του Λίβερπουλ. Ο Χαϊντού δε διστάζει να ξεσκεπάσει με αυτή την ποιητική και σουρεαλιστική ταινία την υποκρισία της καθωσπρέπει τάξης των διανοούμενων και μεγαλοαστών και να εξερευνήσει την άβυσσο της σεξουαλικής διαστροφής.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
«Αμφιβάλλω εάν υπάρχει έστω μια ταινία στην οποία ένα αντικείμενο, μια εικόνα , μια πρόταση ή μια σκηνή ολόκληρη, σκοπίμως ή τυχαία, δεν είναι ανοιχτά σε πολλαπλές ερμηνείες και μεταφορές και όπου το κοινό δε φαντάζεται ένα κρυμμένο νόημα πίσω από όλα αυτά. Το στοιχείο της ανοιχτής ερμηνείας είναι κυρίαρχο στην τελευταία ταινία μου. Υπάρχουν σκηνές που μπορώ να εξηγήσω και σκηνές που δεν περιμένω να μπορεί να αναλύσει κανείς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Μπορώ να τις καταγράψω, να μιλήσω γι’ αυτές, να αναλύσω αυτές τις εικόνες αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να αφαιρέσω από αυτές την αίσθηση του μυστηρίου. Πιστεύω ότι η πραγματική επιθυμία να αφηγηθείς μια ιστορία ζει μέσα σου μόνο ωσότου έχεις καταφέρει να διαφυλάξεις αυτά τα αινίγματα. Ένα τέτοιο αίνιγμα αποτελεί το“Biblioteque Pascale”, το οποίο είναι απλώς μια «φέτα» του πραγματικού έξω κόσμου, όπου αρχίζει και τελειώνει η δοκιμασία της Μόνας. Ο χώρος εκεί έχει μια ενδιαφέρουσα ντοκιμαντερίστικη ατμόσφαιρα. Χιλιάδες παρόμοια και πιο προχωρημένα κλαμπ υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Για εμένα, όμως, το συγκεκριμένο καταδεικνύει την υποκουλτούρα της χορτασμένης δυτικής διανόησης της οποία τα αισθητήρια έχουν νεκρωθεί αλλά και όλους αυτούς που υπηρετούν την τέχνη: τους σκηνοθέτες με τις κενές και παραπλανητικές υποσχέσεις τους σε καλλιτέχνες που είναι έτοιμοι να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να ικανοποιήσουν τη ματαιοδοξία τους. Και γενικά τη σόου μπίζνες που καταστρέφει την αγνή φύση της πραγματικής κουλτούρας. Την ψευτοκουλτούρα δηλαδή που μεταμφιέζεται ως τέχνη κάτω από ένα φανταχτερό περιτύλιγμα».

Η ΤΑΙΝΙΑ ΣΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ
- Hungarian Film Week , Budapest (2-8/02/2010)
- Berlinale – International Forum of New Cinema, Berlin (11-21/02/2010)
- LA Film Fest, Los Angeles (17-27/06/2010)
- TIFF, Transylvania, Romania (28/05-06/06/2010)
- Brussels Film Festival, Brussels (23/06-30/06/2010)
- Melbourne International Film Festival, Australia (22/07-08/08/2010)
- 16th Sarajevo Film Festival, Bosnia and Herzegovina 23-31/07/2010)
[[page_break]]
INFO
- Η διάρκεια της ταινίας είναι 111’.
- Στην ταινία ακούγονται τέσσερις ξένες γλώσσες: Ρουμανικά, Ουγγρικά, Αγγλικά και Ισπανικά
-Τα γυρίσματα της ταινίας έχουν γίνει στη Γερμανία, Ουγγαρία, Ρουμανία και Μεγάλη Βρετανία.
-Την ταινία έχει «ντύσει» μουσικά ο αγαπημένος συνθέτης του Χαϊντού, Μπερντ Φρίντμαν και το συγκρότημα Φλάντζερ, που αποτελείται από τους Γερμανούς Φρίντμαν και Άτομ Χάρτ.
-Η ηθοποιός που ερμηνεύει τη Μόνα, Ορσόλια Τολόκ-Ιλιές, είναι σύζυγος του Χαϊντού και έχει συνεργαστεί μαζί του και στις τέσσερις ταινίες της φιλμογραφίας του. Είναι η μούσα του.
-Ο ηθοποιός που υποδύεται τον Πασκάλ, Shamgar Amram, ερμηνεύει στην ταινία το τραγούδι “Penny Lane” που οι Beatles τραγούδησαν το 1967 για ένα μικρό στενό στο Λίβερπουλ (όπου βρίσκεται και το κλαμπ του Πασκάλ) που ονομάζεται Penny Lane κάνοντας το γνωστό σε όλο τον κόσμο.
-Ο μεγάλος ηθοποιός της Ρουμανίας, Ραζβάν Βασιλέσκου, που υποδύεται τον πατέρα της Μόνας, αρνήθηκε τον ρόλο που του πρότεινε ο Hajdu τρεις φορές. Στην αρχή της δεκαετίας του ’90 το ρουμάνικο σινεμά και θέατρο βρισκόταν στην ακμή του και ο Βασιλέσκου ήταν ένας σταρ για την εποχή του.
- Τα λόγια που ο Πασκάλ επιβάλλει στη Μόνα να αποστηθίσει μέσα σε ένα από τα σκοτεινά του δωμάτια προέρχονται από το γνωστό βιβλίο του Μπέρναρντ Σω η «Αγία Ιωάννα».
-Ο κορυφαίος Ούγγρος δημιουργός Μπέλα Ταρρ επικοινώνησε ο ίδιος με τον Χαϊντού για να τον προσκαλέσει να συνεργαστεί μαζί του στο καινούριο του στούντιο. Τα γυρίσματα δεν έγιναν τελικά στο στούντιο του Ταρρ αλλά ο Ταρρ υπήρξε ο σύμβουλος του σεναρίου του “Biblioteque Pascal” επιβάλλοντας αρκετές διορθώσεις στην αρχική του μορφή. Πάντως, την πρώτη ιδέα του «Biblioteque Pascal” τη συνέλαβε ο Χαϊντού δέκα χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας “Sticky Matters”.
-Το αγαπημένο βιβλίο του Χαϊντού που τον ενέπνευσε να γυρίσει το “Biblioteque Pascale” είναι η Άννα Καρένινα του Ρώσου Τολστόι, το οποίο θεωρεί διαχρονικό δηλώνοντας: «Τίποτε δε φαίνεται να έχει αλλάξει τα τελευταία 100-150 χρόνια. Η υψηλή κοινωνία και διανόηση είχε από τότε τη σκοτεινή της πλευρά».
-Η ταινία συνειδητά αναφέρεται στο κλασικό φιλμ του Μιχαήλ Καλατόζοφ «Είμαι η Κούβα» (1964),
Σύμφωνα με δηλώσεις του Αντράς Νάγκι διευθυντή φωτογραφίας της ταινίας.
- Οι πίνακες που βλέπουμε στην ταινία ανήκουν στον Γερμανό ζωγράφο και γελοιογράφο Γκέοργκ Γκρος . Ο Γκρος υπήρξε βασικό μέλος του κινήματος Νταντά του Βερολίνου.