Όταν ο αιδεσιμότατος Κότον Μάρκους φτάνει στη φάρμα του Λούις Σουίτζερ κάπου στην Λουιζιάνα, περιμένει ότι απλά θα κάνει έναν ακόμη συνηθισμένο εξορκισμό σε μια διαταραγμένη θεοσεβούμενη. Ο Σουίτζερ όμως έχει καλέσει τον Μάρκους γιατί είναι πεπεισμένος ότι η κόρη του Νελ έχει κυριευθεί από δαίμονα που πρέπει να εξορκιστεί προτού συμβεί κάποια τραγωδία. Ο Κότον και η ομάδα του σχεδιάζουν να γυρίσουν ένα ντοκιμαντέρ με θέμα αυτόν τον εξορκισμό. Τίποτα όμως δεν τον έχει προετοιμάσει για το πραγματικό κακό που θα συναντήσει εκεί.

Ένα δυνατό θρίλερ για γερά νεύρα, από τον Γερμανό σκηνοθέτη Ντάνιελ Σταμ, σε παραγωγή του Ιλάι Ροθ ("Cabin Fever", "Hostel"). Πρωταγωνιστούν ο Πάτρικ Φάμπιαν - γνωστός από τη συμμετοχή του σε τηλεοπτικές σειρές, όπως "Big Love", "Veronica Mars", "24"- και η νεαρή Άσλεϊ Μπελ ("United States of Tara").

Η Παραγωγή

Είτε εφαρμόζεται από Καθολικούς ιερείς, ευαγγελικούς παπάδες ή επισκόπους, το πανάρχαιο τελετουργικό του εξορκισμού παραμένει ζωντανό και στη νέα χιλιετία, με πολλούς ακαδημαϊκούς και θεραπευτές να δηλώνουν τα τελευταία χρόνια ότι η πρακτική του είναι στην ουσία σε άνθιση. Τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης του 2005 έδειξαν ότι το 42% των Αμερικανών πιστεύουν στον δαιμονισμό. Την προηγούμενη χρονιά, η Αρχιεπισκοπή του Σικάγου διόρισε τον πρώτο της εξορκιστή πλήρους απασχόλησης στην ιστορία της των 160 χρόνων. Επίσης, στη Νέα Υόρκη μια ομάδα 4 ιερέων διερευνά περίπου 40 περιπτώσεις δαιμονισμένων ατόμων κάθε χρόνο από το 1995. Ο Πατήρ Τζέιμς ΛεΜπαρ, πρώην εξορκιστής της Αρχιεπισκοπής της Νέας Υόρκης, πρόσφατα ισχυρίστηκε ότι 1 στους 10 Καθολικούς στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας ή έχει βιώσει έναν εξορκισμό. Όπως αναφέρει, "πριν 10 χρόνια δεν είχα καμιά τέτοια περίπτωση και τώρα έχω 300."
Η αναπτυσσόμενη αυτή τάση έχει φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα στο Βατικανό. Εν μέσω της ανησυχίας της Καθολικής Εκκλησίας για το συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον για τον σατανισμό και τον μυστικισμό, ο Πατήρ Γκάμπριελ Αμόρθ, ο βασικός εξορκιστής του Βατικανού εδώ και 25 χρόνια, ανακοίνωσε μια πρωτοβουλία με την υποστήριξη του Πάπα Βενέδικτου 16ου, που στόχο έχει να "κατατροπώσει τον Διάβολο" εκπαιδεύοντας εκατοντάδες ιερείς για να εκτελούν εξορκισμούς. Πολλοί πλέον φοιτούν στο υποστηριζόμενο από το Βατικανό Regina Apostolorum Pontifical University, ένα συντηρητικό καθολικό πανεπιστήμιο στα προάστια της Ρώμης, το οποίο παρέχει μια εξειδικευμένη σειρά μαθημάτων πάνω στον εξορκισμό, αποκλειστικά για ιερείς.
Στην ευαγγελική "αρένα", δημοφιλείς ιερείς όπως ο Μπομπ "The Real Exorcist" Λάρσον στην Νότια Καρολίνα και ο Τομ Μπράουν στο Τέξας πραγματοποιούν εκατοντάδες εξορκισμούς κάθε χρόνο. Ο Μάικλ Κούνεο, καθηγητής κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο Fordham, αναφέρει: "Με συντηρητικούς υπολογισμούς, υπάρχουν τουλάχιστον 500 ή 600 υπηρεσίες εξορκισμού σε λειτουργία σήμερα." Μόνο τους τελευταίους μήνες, τα μέσα ενημέρωσης έχουν αναφερθεί στον θάνατο ενός 4χρονου Ρώσου αγοριού που προκλήθηκε από μια βάναυση τελετή εξορκισμού και στην εξοργιστική άνοδο των παιδικών εξορκισμών από ευαγγελιστές στην Αφρική.

Είναι αυτοί οι εξορκισμοί πραγματικοί; Η κατοχή από τον δαίμονα είναι μια πραγματικότητα ή απλά ένα σύμπτωμα του υπερβολικού θρησκευτικού φανατισμού ή διανοητική ασθένεια; Η ταινία "Ο Τελευταίος Εξορκισμός" εξετάζει αυτά τα ερωτήματα μέσω της ιστορίας του αιδεσιμότατου Κότον Μάρκους. Πιστεύοντας βαθιά στις ευαγγελικές δοξασίες, ο αιδεσιμότατος Μάρκους πραγματοποιούσε εξορκισμούς για περισσότερα από 25 χρόνια, γνωρίζοντας ότι ήταν ψεύτικοι. Ώσπου επιτρέπει σε ένα συνεργείο που γυρίζει ντοκιμαντέρ να τραβήξει πλάνα ενώ αυτός εκτελεί έναν εξορκισμό στη Νελ, ένα κορίτσι που ζει στη Λουιζιάνα... κι έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με το ίδιο το κακό!
"Η ταινία θέτει το ερώτημα: Είναι κάτι το υπερφυσικό ή πρόκειται για ανθρώπινο κακό; Είναι η Νελ σχιζοφρενής ή κυριεύεται από τον διάβολο;", λέει ο σκηνοθέτης Ντάνιελ Σταμ. "Αυτή είναι για μένα η ενδιαφέρουσα ερώτηση. Το φιλμ έχει να κάνει με την πίστη, με τον ρόλο που παίζει στην ζωή μας και πώς επιδρά σε μας- πώς μπορεί να μας βοηθήσει και πώς να μας καταστρέψει."
"Η ταινία έχει να κάνει με το πώς αντιλαμβανόμαστε το καλό και το κακό", δηλώνει ο Πάτρικ Φάμπιαν, που υποδύεται τον αιδεσιμότατο Κότον.
"Αρκετές από τις σκηνές τρόμου ήταν κάτι καινούργιο για μένα", τονίζει ο Ντάνιελ Σταμ, "επομένως ήταν μια νέα πρόκληση. Οι πιο συναρπαστικές σκηνές ήταν αυτές που βασίζονταν στους ήρωες." Για τον σκηνοθέτη, η ύπαρξη μιας κάμερας μέσα στην ιστορία μιας ταινίας, χαρακτηριστικό των ντοκιμαντέρ, είναι βασικό συστατικό για την επιτυχία του ρεαλισμού της ταινίας. "Ο καμεραμάν ουσιαστικά υπάρχει μέσα στην ταινία ως ένας από τους ήρωες και αντιπροσωπεύει το κοινό. Κάτι τέτοιο για μια ταινία τρόμου είναι φοβερό, μιας και ο θεατής έρχεται πιο κοντά στα γεγονότα. Σε μια συνηθισμένη ταινία πιθανόν δεν θα είχαμε τόσο κοντινές λήψεις όπως συμβαίνει στα ντοκιμαντέρ."

Λίγο πριν την έναρξη των γυρισμάτων, ο Πάτρικ Φάμπιαν και η Άσλεϊ Μπελ είδαν στιγμιότυπα από πραγματικούς εξορκισμούς ώστε να αποφύγουν τα συνηθισμένα κλισέ μιας τέτοιας διαδικασίας. Όπως λέει ο Σταμ, "δεν θέλαμε να προσπαθήσουμε να μιμηθούμε ταινίες, όπως "Ο Εξορκιστής". Θέλαμε να δώσουμε στους φαν του είδους κάτι φρέσκο και καινούργιο, παρά να επαναλάβουμε παλιά πράγματα."
Επίσης η Άσλεϊ Μπελ διερεύνησε μια σειρά ψυχολογικών διαταραχών ως πιθανές εξηγήσεις για τη συμπεριφορά της Νελ, που υποδύεται: "Εξέτασα την μετατραυματική διαταραχή άγχους και διάφορες μανίες. Γυρνούσα όμως και πάλι πίσω στις ταινίες των πραγματικών εξορκισμών που είχα δει. Στην αρχή άκουγα ανθρώπινες φωνές και έπειτα ξαφνικά έναν ήχο που δεν ήταν ούτε αντρικός ούτε γυναικείος, ούτε άνθρωπος ούτε ζώο. Ανατριχιαστικό!"

Η ταινία γυρίστηκε στη Λουιζιάνα σε ένα αληθινό αγροτόσπιτο, περιτριγυρισμένο από αλλιγάτορες, φίδια και διάφορα ζωύφια. Η παλαιότητα του σπιτιού επέτρεψε μια σχετική αληθοφάνεια, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα ήταν εφικτή. Ο σκηνογράφος Άντριου Μποφίνγκερ βρήκε αρκετή έτοιμη δουλειά. "Το ίδιο το σπίτι είχε μια ανατριχιαστική αίσθηση", ομολογεί. "Και ήταν ήδη επιπλωμένο με μεγάλες ντουλάπες 100 ετών και έπιπλα αντίκες.
Προκειμένου να ανεβάσουν την ένταση του τρόμου που ενυπάρχει στα δωμάτια του επάνω ορόφου, ο Σταμ και ο Μποφίνγκερ επέλεξαν ένα πορτοκαλί φόντο για τα δωμάτια αυτά. Μέσω της χρήσης διαφόρων αντικειμένων, ο Μποφίνγκερ προσπάθησε να δώσει πληροφορίες για τους ήρωες που δεν είναι προφανείς. "Με την Νελ θέλαμε να κάνουμε αισθητή την απομόνωσή της από την κοινωνία", τονίζει. "Είναι 16 ετών και έχουν περάσει περίπου 6 χρόνια από τον θάνατο της μητέρας της, επομένως φτιάξαμε έτσι το δωμάτιό της ώστε να μοιάζει με δωμάτιο 10χρονης που δεν έχει μεγαλώσει."