Η θέση ενός παντρεμένου ζευγαριού, που βρίσκεται αιχμάλωτο για λύτρα, δυσχεραίνεται ακόμα περισσότερο όταν απρόσμενες αποκαλύψεις προδοσίας και απάτης έρχονται στο φως.

Ο Τζόελ Σουμάχερ (“8MM”) σκηνοθετεί τους βραβευμένους με Όσκαρ Νίκολας Κέιτζ (“Knowing”) και Νικόλ Κίντμαν (“Rabbit Hole”), καθώς και τον ανερχόμενο Καμ Γκίγκαντετ (“Twilight”), σε ένα αγωνιώδες θρίλερ, που συνδυάζει τη δράση με τον ψυχολογικό τρόμο.

Ο Σκηνοθέτης
Ο Τζόελ Σούμαχερ γεννήθηκε το 1939 στην Νέα Υόρκη και ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα ως σχεδιαστής κοστουμιών για θρυλικούς σκηνοθέτες, όπως ο Γούντι Άλεν (“Sleeper”, “Interiors”) και ο Χέρμπερτ Ρος (“The Last of Sheila”), πριν γίνει γνωστός ως σεναριογράφος, έχοντας γράψει τα σενάρια των ταινιών “Sparkle” και “Car Wash”. Έχοντας πάρει μια πρώτη γεύση από σκηνοθεσία, σκηνοθετώντας δύο τηλεταινίες, ο Σούμαχερ έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στον κινηματογράφο με την ταινία “The Incredible Shrinking Woman”, το 1981.

Το βιογραφικό του περιλαμβάνει πληθώρα γνωστών ταινιών κάθε είδους, όπως “St. Elmo’s Fire”, “The Lost Boys”, “Flatliners”, “Falling Down”, τις κινηματογραφικές διασκευές των μυθιστορημάτων του Τζον Γκρίσαμ “The Client” και “A Time to Kill”, “Batman Forever”, “Batman and Robin”, “8MM”, “Tigerland”, “Phone Booth”, “Veronica Guerin” και “The Phantom of the Opera”. Το 2010, ο Σούμαχερ μετέφερε στην μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα “Twelve” του Νικ ΜακΝτόνελ. Το “Twelve” προβλήθηκε ως ταινία κλεισίματος στο κινηματογραφικό φεστιβάλ Sundance.

Οι Πρωταγωνιστές
Ο Νίκολας Κέιτζ γεννήθηκε το 1964 στην Καλιφόρνια, όπου και έζησε μέχρι που μετακόμισε με την οικογένειά του στο Σαν Φρανσίσκο, σε ηλικία 12 ετών. Η ενασχόλησή του με την υποκριτική ξεκίνησε σε ηλικία 15 ετών, όταν έγινε μέλος στο American Conservatory Theatre του Σαν Φρανσίσκο. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Λος Άντζελες όπου, ενώ ήταν ακόμα μαθητής, κατάφερε να πάρει ένα ρόλο στην τηλεταινία "The Best of Times". Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο θα είχε γίνει με την κλασική πλέον ΄80s ταινία "Fast Times at Ridgemont High", εάν δεν είχαν κοπεί οι σκηνές του. Η πρώτη του εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη έγινε το 1983 στην ταινία του θείου του, Φράνσις Φορντ Κόπολα, "Ο Αταίριαστος".

Ακολούθησαν ρόλοι σε πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες, όπως "Birdy" του Άλαν Πάρκερ, "Η Πέγκι Σου Παντρεύτηκε", "Αριζόνα Τζούνιορ" του Τζόελ Κοέν, "Moonstruck", "Ατίθαση Καρδιά" του Ντέιβιντ Λιντς, "Honeymoon in Vegas", "Ο Φρουρός της Τες" και "Το Φιλί του Θανάτου". Το 1995, ο Κέιτζ κέρδισε το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία "Αφήνοντας το Λας Βέγκας" του Μάικ Φίγκις, και έγινε ένας από τους πιο περιζήτητους πρωταγωνιστές στο Χόλιγουντ.

Το βιογραφικό του περιλαμβάνει επίσης τις ταινίες "The Rock", "Face/Off" του Τζον Γου, "Snake Eyes" του Μπράιαν Ντε Πάλμα, "8 MM" του Τζόελ Σουμάχερ, "Σταυροδρόμια της Ψυχής" του Μάρτιν Σκορσέζε, "Adaptation" με το οποίο προτάθηκε για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, "Matchstick Men" του Ρίντλεϊ Σκοτ, "Στα Ίχνη του Χαμένου Θησαυρού", "Lord of War", "Έχει ο Καιρός Γυρίσματα", "World Trade Center" του Όλιβερ Στόουν, "Ghost Rider", "Στα Ίχνη του Χαμένου Θησαυρού: Το Βιβλίο με τα Μυστικά", "Knowing", "Διαφθορά στην Νέα Ορλεάνη", "Kick-Ass", "The Sorcerer’s Apprentice", "Season of the Witch" και “Drive Angry”. Προσεχώς θα τον δούμε στο θρίλερ δράσης “Seeking Justice”, δίπλα στους Τζάνιουαρι Τζόουνς και Γκάι Πιρς, στο sequel “Ghost Rider: Spirit of Vengeance”, στην ταινία δράσης “Medallion” του Σάιμον Ουέστ, καθώς και στο θρίλερ “The Frozen Ground”, δίπλα στους Τζον Κιούζακ, Ράντα Μίτσελ και 50 Cent.

Η Νικόλ Κίντμαν γεννήθηκε το 1967 στη Χαβάη από πατέρα βιοχημικό και κλινικό ψυχολόγο και μητέρα νοσηλεύτρια. Η οικογένεια μετακόμισε σχεδόν αμέσως μετά τη γέννησή της στην Ουάσινγκτον. Η πρώτη αγάπη της Νικόλ ήταν το μπαλέτο, αλλά τελικά ασχολήθηκε με την υποκριτική. Κέντρισε για πρώτη φορά την προσοχή του κοινού στην Αμερική με την ερμηνεία της στο ψυχολογικό θρίλερ του Φίλιπ Νόις "Κρουαζιέρα στην Άκρη του Τρόμου". Από τότε και στο εξής, έχει συμμετάσχει σε πληθώρα ταινιών με αξιόλογες ερμηνείες, αποσπώντας μάλιστα σημαντικές βραβεύσεις και επαινευτικά σχόλια από κοινό και κριτικούς.

Το 2003 απέσπασε Όσκαρ Α' Γυναικείου ρόλου, Χρυσή Σφαίρα, βραβείο BAFTA και Αργυρή Άρκτο (μαζί με τις Μέριλ Στριπ και Τζούλιαν Μουρ) για την ερμηνεία της ως Βιρτζίνια Γουλφ στις "Ώρες" του Στίβεν Ντάλντρι. Το 2002 τιμήθηκε με την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου ρόλου για την ταινία "Moulin Rouge!" του Μπαζ Λούρμαν. Για το ρόλο αυτό, αλλά και για την ερμηνεία της στο ψυχολογικό θρίλερ "Οι Άλλοι" του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ προτάθηκε το 2002 για 2 Χρυσές Σφαίρες, αποσπώντας αυτή της Καλύτερης Ηθοποιού σε Κωμωδία/ Μιούζικαλ για το "Moulin Rouge!". Το 1996 ήταν όμως που απέσπασε την πρώτη της Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ηθοποιού σε Κωμωδία/ Μιούζικαλ για το ρόλο της στην ταινία του Γκας Βαν Σαντ "Έτοιμη Για Όλα". Άλλες υποψηφιότητές της για Χρυσή Σφαίρα ήταν το 1992 για το "Billy Bathgate" του Ρόμπερτ Μπέντον, το 2004 για το "Επιστροφή στο Cold Mountain" του Άντονι Μινγκέλα και, πιο πρόσφατα, το 2005 για τη "Γέννηση" του Τζόναθαν Γκλέιζερ.

Οι τελευταίες κινηματογραφικές δουλειές της ήταν οι ταινίες "Η Μάργκο Πάει στο Γάμο", "The Golden Compass", "Η Εισβολή", "Η Μάγισσα", "Australia" και “Nine”. Το 2010 η Κίντμαν βρέθηκε ξανά υποψήφια για Όσκαρ, στην κατηγορία του Α΄ Γυναικείου Ρόλου, για την συγκλονιστική ερμηνεία της στην ταινία “Απώλεια”. Προσεχώς θα τη δούμε στο θρίλερ “Stoker” του Τσαν-Γουκ Παρκ, καθώς και στο θρίλερ “The Paperboy”, δίπλα στους Μάθιου ΜακΚόναχι, Τζον Κιούζακ και Ζακ Έφρον.

Ο Καμ Γκίγκαντετ γεννήθηκε το 1982 στην Ουάσινγκτον και αποφοίτησε από το Auburn High School το 2001. Ξεκίνησε την καριέρα του στην υποκριτική το 2003, συμμετέχοντας σε δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές, όπως “CSI: Crime Scene Investigation”, “The Young and the Restless” και “The O.C.”. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε το 2007 με την κωμωδία “Who’s Your Caddy?”, αλλά η ταινία που του χάρισε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα ήταν το “Λυκόφως”, το 2008. Σε μικρό χρονικό διάστημα έχει χτίσει ένα ενδιαφέρον βιογραφικό, που περιλαμβάνει ταινίες όπως “Pandorum”, “Το Πείραμα”, “Easy A”, “Burlesque” και “Priest”.

Λίγα Λόγια για την Παραγωγή
Συμβαίνει καθημερινά. Ακούμε ειδήσεις για επιθέσεις και εγκλήματα και, καθώς βγάζουμε έναν στεναγμό ανακούφισης, σκεφτόμαστε “Τι θα γινόταν αν…;”. Αυτή ήταν η αρχική ιδέα που συνέλαβε ο παραγωγός Ίρβιν Ουίνκλερ και, μαζί με τον σεναριογράφο Καρλ Γκάντζουσεκ, ανέπτυξε στην ταινία χαρακτήρων “Trespass”. “Ήταν μεγάλη χαρά για μένα να συνεργαστώ με τον φίλο μου Τζόελ Σούμαχερ και το εκπληκτικό cast, τους βραβευμένους με Όσκαρ Νίκολας Κέιτζ και Νικόλ Κίντμαν” δηλώνει ο Ουίνκλερ. “Ο Καρλ έγραψε ένα εκρηκτικό σενάριο, γεμάτο με ωμό συναίσθημα.”

“Νομίζω πως ο σεναριογράφος έκανε εξαιρετική δουλειά στη δημιουργία των χαρακτήρων κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες” λέει ο Τζόελ Σούμαχερ. “Νομίζω πως η εισβολή στο σπίτι είναι κάτι που ο καθένας φοβάται, αλλά είναι και πολλά περισσότερα. Υπάρχουν τόσα πολλά μυστικά και ψέματα, οπότε είναι ένα ψυχολογικό δράμα που εκτυλίσσεται ανάμεσα σε επτά άτομα, παγιδευμένα στο χώρο αυτό.”

Το σενάριο στάλθηκε στον Νίκολας Κέιτζ για το ρόλο του Ιλίας αρχικά. “Άρχισα να σκέφτομαι το ρόλο του Κάιλ, διότι μου φαινόταν ένας ρόλος με τον οποίο θα μπορούσα να κάνω κάτι ανατρεπτικό” εξηγεί ο Κέιτζ. “Ο Κάιλ αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες και μια σχέση που δεν είναι πια η ίδια. Ο ρόλος αυτός μου έδωσε την ευκαιρία να υποδυθώ ένα χαρακτήρα που, στην πραγματικότητα, είναι ένας καθημερινός άνθρωπος, με τον οποίο όλοι μπορούμε να ταυτιστούμε ως ένα βαθμό. Ένιωθα πως μπορούσα να δώσω λίγη αλήθεια στο ρόλο αυτό. Ο απρόσμενος ήρωας έχει ενδιαφέρον για μένα, γι’ αυτό στράφηκα στον Κάιλ.”

“Όπως πολλοί άνθρωποι, ο Κάιλ τα πήγαινε πολύ καλά κατά τη διάρκεια της φούσκας” προσθέτει ο Σούμαχερ. “Δε φαινόταν ύποπτο όταν άνθρωποι, που έβγαζαν $ 25,000 το χρόνο, έπαιρναν υποθήκες για σπίτια της τάξεως των $ 450,000. Μετά ήρθε η κρίση κι οι αξίες των ακινήτων έπεσαν, οπότε η οικογένεια Μίλερ έχει μείνει μ’ ένα σπίτι που δεν έχει τελειώσει και δεν έχουν να πληρώσουν γι’ αυτό. Ο Κάιλ Μίλερ μοιάζει μ’ εμάς. Νομίζαμε πως οι καλές εποχές θα κρατήσουν για πάντα. Θα ήταν όμορφα αν όντως είχε συμβεί αυτό.”

Ο Σούμαχερ είχε συνεργαστεί ξανά και με τους δύο πρωταγωνιστές σε διαφορετικές ταινίες, με τον Κέιτζ στο “8MM” και με την Κίντμαν στο “Batman Forever”, αλλά το “Trespass” είναι η πρώτη ταινία στην οποία συνεργάζονται οι δύο ηθοποιοί. “Είναι τόσο έμπειρος όσον αφορά τους χαρακτήρες και την κάμερα” λέει η Νικόλ Κίντμαν για τον Σούμαχερ. Το πάθος του σκηνοθέτη για το project ήταν αυτό που την ενέπνευσε να αναλάβει το ρόλο της Σάρα, μιας καταξιωμένης αρχιτέκτονα που έχει βάλει την επαγγελματική της ζωή στην άκρη για να χτίσει την οικογένειά της και το σπίτι των ονείρων τους.“Αυτό είναι που θες σ’ έναν σκηνοθέτη. Ένιωθε πως μπορεί πραγματικά να αφηγηθεί την ιστορία, τιμώντας ταυτόχρονα το είδος του θρίλερ.”

Ο Σούμαχερ και η Κίντμαν είναι φίλοι από την εποχή που η Κίντμαν πήγε στην Αμερική, αμέσως μετά την ταινία "Κρουαζιέρα στην Άκρη του Τρόμου". Όταν της ζήτησε να υποδυθεί τη Σάρα, η Κίντμαν “ήθελε να μάθει ποιος θα υποδυόταν τον σύζυγό της, διότι θα έπρεπε να δουλέψει δίπλα του” αναφέρει ο Σούμαχερ. “Ο Νίκολας θα ήταν εξαιρετικός ως ο “κακός”, αλλά το έχει κάνει αυτό και τον ήθελα για το ρόλο του συζύγου μου” προσθέτει η Κίντμαν.

“Είναι μια από τις πιο ταλαντούχες, απρόβλεπτες και σαγηνευτικές ηθοποιούς” λέει ο Κέιτζ για την Κίντμαν. “Με το ρόλο της Σάρα, δεν ξέρεις ποτέ τι σκέφτεται. Είναι τόσο μυστηριώδης και γεμάτη εκπλήξεις. Νομίζω πως αυτό θα ενισχύσει την αγωνία και το σοκ των αποκαλύψεων.”

“Η οικογένειά μας βρίσκεται εν μέσω κρίσης και νομίζω πως υπάρχουν πολλά μυστικά” λέει η Κίντμαν, αναφερόμενη στην οικογένεια Μίλερ. “Ο Νίκολας έχει ένα διαφορετικό τρόπο να προσεγγίζει το χαρακτήρα κι αυτό το λατρεύω. Είναι ασυνήθιστος, πάρα πολύ ανοιχτός και γοητευτικός.”

“Ο Σούμαχερ μπορεί πραγματικά να βλέπει τους χαρακτήρες και να διακρίνει την ανθρωπιά τους, χωρίς να τους κρίνει”δηλώνει ο Καμ Γκίγκαντετ.“Εξηγεί με απλά λόγια γιατί κάνουν ότι κάνουν. Δεν υπάρχουν “καλοί” και “κακοί”. Όλοι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα και να επιβιώσουν.”

“Κανένα ζώο δεν τραυματίστηκε στην ταινία αυτή, αλλά νομίζω πως όλοι οι ηθοποιοί τραυματίστηκαν” λέει γελώντας ο Σούμαχερ. “Ο Νικ έπαθε μια πολύ ελαφριά διάσειση, ο Μπεν χτύπησε το μάτι του, η Κίντμαν γέμισε καρούμπαλα και μελανιές. Είχαμε εξαιρετικούς συνεργάτες για τις επικίνδυνες σκηνές, αλλά οι ηθοποιοί γύρισαν οι ίδιοι πολλές από τις επικίνδυνες σκηνές τους.”

“Όπως και στις ταινίες “Falling Down”, “Phone Booth”, ακόμα και στο “8MM”, νομίζω πως κι εδώ υπάρχει μαύρο χιούμορ” παραδέχεται ο Σούμαχερ. “Ελπίζω πως οι θεατές θα καταλάβουν ότι αυτό είναι σκόπιμο. Τίποτα δεν είναι πάντα μόνο αστείο ή μόνο σοβαρό, οι άνθρωποι λένε κάποια πολύ αστεία πράγματα εν μέσω τρέλας. Πολλοί ξεχνούν νομίζω πόσο αστείο είναι το “Falling Down”. Έχουν στον μυαλό τους τον Μάικλ Ντάγκλας να τριγυρνά στο Λος Άντζελες μ’ ένα όπλο. Χαίρομαι που το έχουν στο μυαλό τους έτσι, αλλά είναι αστείο, είναι τρομακτικό και αστείο.”