Οι “Ευτυχισμένες Μέρες” προσφέρουν δύο χαρακτήρες, της Γουίνυ, μιας γυναίκας γύρω στα πενήντα και του Γουίλυ, ενός άνδρας γύρω στα εξήντα.
Στην πρώτη πράξη, η Γουίνυ, θαμμένη μέχρι την μέση σε ένα λοφάκι, μπορεί να μεταχειριστεί ακόμη τα χέρια της και κάποια αντικείμενα της - μια οδοντόβουρτσα, ένα μικρό καθρεφτάκι - περίστροφο, ένα μαντήλι και τα γυαλιά της. Στη δεύτερη πράξη η Γουίνυ είναι θαμμένη μέχρι το λαιμό και μπορεί να κινεί μόνο τα μάτια της. Ο Γουίλυ ζει και κινείται με τα τέσσερα γύρω από το λοφάκι και εμφανίζεται που και που, απαντώντας σπάνια στο μακρύ μονόλογο της Γουίνυ. Η παρουσία του είναι πηγή παρηγοριάς και αισιοδοξίας για την Γουίνυ.
Στα μέσα του Γενάρη 2011 θα ζωντανέψει, στην Κεντρική Σκηνή του ΑΠΛΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ το κωμικοτραγικό Μπεκετικό σύμπαν μέσα από το θεατρικό έργο του Σάμουελ Μπέκετ “Ευτυχισμένες Μέρες” σε μετάφραση Διονύση Καψάλη, σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα και με την μοναδική Ράνια Οικονομίδου να ενσαρκώνει το ρόλο – θρύλο της Γουίνυ. Η ηρωίδα του Μπέκετ είναι το δραματικό πρόσωπο που κατορθώνει να δαμάσει την μελαγχολία και να διασκεδάσει την φθορά χάρη σε μια σοφή και λυτρωτική αισιοδοξία. Είναι μια φιγούρα μέσα από την οποία ο Μπέκετ αναζητά το νόημα της ύπαρξης, ψηλαφώντας τις τεταμένες σχέσεις που δένουν τα πρόσωπα μεταξύ τους και το καθένα με το σύμπαν, με το παρελθόν και το παρόν.
Οι “Ευτυχισμένες Μέρες” παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στις 17 Σεπτεμβρίου 1961 στην Νέα Υόρκη στο Cherrylane Theatre, σε σκηνοθεσία Alan Schneider, με την Ruth White που πήρε το βραβείο Obie για την ερμηνεία της. Το 1963 το έργο ανεβαίνει στο Παρίσι από την Μαντλέν Ρενώ στη Γαλλική μετάφραση του ίδιου του συγγραφέα και έκτοτε γνωρίζει θριαμβευτική καριέρα σε ολόκληρο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Οι πρώτες ερμηνεύτριες της Γουίνυ στην Αθήνα ήταν η Βάσω Μανωλίδου και η Χριστίνα Τσίγκου.
Οι “Eυτυχισμένες Μέρες” ανεβαίνουν σε μετάφραση Διονύση Καψάλη, σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα, σκηνικά – κοστούμια Γιώργου Πάτσα, μουσική Ελένης Καραΐνδρου, φωτισμούς Ανδρέα Σινάνου και συνεργάτη σκηνοθέτη την Σύλβια Λιούλιου.
