Βερολίνο 1930. Στο καμπαρέ Κιτ Κατ, η Σάλυ, μια νεαρή Αμερικανίδα τραγουδίστρια μαγεύει κάθε βράδυ ένα ανάμεικτο κιτς ακροατήριο όπου
συνυπάρχουν πλούσιοι βιομήχανοι, κακοποιοί και απατεώνες. Έξω από το καμπαρέ, η χώρα καταρρέει, οι άνεργοι πολλαπλασιάζονται, η κρίση μαστίζει και ο ναζισμός δείχνει τα δόντια του. Η ζωή της Σάλυ περιπλέκεται όταν γνωρίζεται με έναν πλούσιο Γερμανό πολιτικό και μ’ έναν νέο Άγγλο φιλόλογο....
Δεύτερη μόλις ταινία του σκηνοθέτη, χορευτή και χορογράφου Μπομπ Φόσι, το περίφημο Καμπαρέ, φορτωμένο με οκτώ Όσκαρ, υπήρξε ίσως το πιο αυθεντικό μιούζικαλ της δεκαετίας του ’70, παρά τους αρχικούς φόβους ότι ένα μιούζικαλ με θέμα την ναζιστική Γερμανία δεν θα είχε απήχηση στο κοινό.
«Η ζωή είναι καμπαρέ» τραγουδάει η Λάιζα και τα ευφάνταστα μουσικοχορευτικά νούμερα σε συνδυασμό με την μαγευτική αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο του καμπαρέ και αυτόν της πραγματικής ζωής, πλαισιώνουν έξοχα μια ιστορία φιλόδοξων ονείρων και αδιέξοδου έρωτα.
Με άλλα λόγια, για τον Φόσι, ο θάνατος και το θέαμα διαπλέκονται δημιουργικά και η αίσθηση του τραγικού διαποτίζει την ταινία του όπως το υπογραμμίζει άλλωστε και η ευφυής αντιπαράθεση της ανόδου του ναζισμου στην Γερμανία με την κιτς ατμόσφαιρα του βερολινέζικου καμπαρέ.
Έξοχη στον ρόλο της η Λάιζα Μινέλι, που με την πυρετώδη ζωντάνια και το μοναδικό ταλέντο της προσθέτει ζεστασιά και ευαισθησία σε ένα αριστουργηματικό θέαμα.
Η ταινία απέσπασε συνολικά οκτώ Όσκαρ χωρίς τον τίτλο της Καλύτερης Ταινίας. Αναλυτικά βραβεύεται με Όσκαρ Α' Γυναικείου, Β' Ανδρικού Ρόλου, Σκηνοθεσίας, Φωτογραφίας, Ήχου, Μοντάζ, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Μουσικής.
