Εν όψει της μεταφοράς της από το επιβλητικό Βαλλιάνειο κτίριο της οδού Πανεπιστημίου στο Ίδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, η Εθνική Βιβλιοθήκη αποκτά φωνή και αφηγείται την πολύπαθη διαδρομή της, αντανακλώντας μέσω αυτής κάθε ιστορικό ορόσημο από καταβολής του νεοελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Ένα ανεκτίμητο ψυχογράφημα μιας Αθήνας που συχνά θυμίζει πεδίο μάχης, ένα πολλαπλών αναγνώσεων ταξίδι στο χρόνο μέσα από τους ανεκτίμητους θησαυρούς του κορυφαίου πνευματικού φορέα της χώρας, μα προπάντων ένα επίκαιρο σχόλιο πάνω στη σημασία διαφύλαξης της μνήμης, με την υπογραφή ενός από τους κορυφαίους σύγχρονους Έλληνες κινηματογραφιστές. Παρουσία συντελεστών. 

Η Εθνική Βιβλιοθήκη ενώνει το παρελθόν με το παρόν και αναρωτιέται για το μέλλον της Αθήνας
Το παλιό κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδας δεσπόζει στο κέντρο της Αθήνας, με τους νεοκλασικούς του κίονες να προσπαθούν να θυμίζουν τη χρυσή εποχή του Περικλή και των αρχαίων σοφών. Ελάχιστοι από τους κατοίκους της πόλης φαίνεται να ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Ενώ έχουν ξεκινήσει οι προετοιμασίες για τη μεταφορά των λεηλατημένων και φθαρμένων μέσα στα χρόνια βιβλίων, η πόλη θυμίζει πεδίο μάχης. Παρακολουθούμε παράλληλα τη μεταφορά και την πόλη που βράζει, παραμένοντας όμως πάντα συναρπαστική. Και ακούμε τη φωνή της Εθνικής Βιβλιοθήκης που ενώνει το παρελθόν με το παρόν και αναρωτιέται για το μέλλον. Ένα ντοκιμαντέρ που επιχειρεί να συνθέσει ένα μεγάλο ψηφιδωτό ιστοριών και συναισθημάτων, μέσα από σύντομες αφηγήσεις και δράσεις, ενοποιώντας το χρόνο και το χώρο, με στόχο τη δημιουργία ενός συλλογικού υπαρξιακού ψυχογραφήματος μιας χώρας, μέσα από την Εθνική της Βιβλιοθήκη. 
Για μία μεταφορά που στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας ελάχιστοι πιστεύουν ότι τελικά θα πραγματοποιηθεί και όταν αυτό συμβαίνει, φαίνεται να γίνεται χωρίς να αφορά κανέναν, και κόντρα σε μία πόλη διχασμένη, παραδομένη στη φτώχεια και την ακρότητα. Μία μεταφορά, όμως, που ίσως τελικά να σηματοδοτεί πολλά περισσότερα από μία απλή τεχνική διαδικασία μετεγκατάστασης των βιβλίων.