Βρισκόμαστε στο Μεξικό, στα τέλη του 1840, και η δημιουργία μίας σιδηροδρομικής γραμμής, που θα ενώνει το Μεξικό με τις Η.Π.Α., απειλεί τις εκτάσεις καλλιεργειών των Μεξικανών αγροτών. Ένας αδυσώπητος αντιπρόσωπος της τράπεζας, που έχει αναλάβει την κατασκευή της γραμμής, αναγκάζει τους αγρότες να εγκαταλείψουν την περιουσία τους και προς το παρόν δεν έχει βρει κάποιο εμπόδιο, που δεν μπορεί να ξεπεράσει. Δύο εκ διαμέτρου αντίθετες γυναίκες, η Μαρία, ένα αμόρφωτο και φτωχό αγροτοκόριτσο και η Σάρα, μία σπουδαγμένη στην Ευρώπη κόρη μεγαλογαιοκτήμονα, θα αφήσουν τις προσωπικές τους διαφορές στην άκρη και θα δημιουργήσουν ένα δυναμικό δίδυμο με σκοπό να βοηθήσουν τους αγρότες, που χάνουν τη γη τους. Ένα δίδυμο ληστών τραπεζών, που όμοιό του η δύση δεν έχει ξαναδεί. Σαν δύο μοντέρνες Ρομπέν των Δασών, οι όμορφες και σκληρές καουμπόισσες, ξαφρίζουν μία - μία μεγάλες τράπεζες και επιστρέφουν τα λάφυρα στους αδικημένους αγρότες.

Διαδραματίζεται στο Μεξικό. Είναι γουέστερν. Και κάθε γουέστερν που σέβεται τον εαυτό του, διαθέτει περιπέτεια, έγκλημα, χιούμορ και...ληστές, κατά προτίμηση τραπεζών! Όταν οι ληστές είναι...λησταρχίνες, και μάλιστα εξαιρετικά γοητευτικές, η δράση γίνεται σίγουρα πολύ πιο απολαυστική! Οι Ρένινγκ και Σάντμπεργκ, ως τώρα σκηνοθέτες διαφημιστικών, είναι σίγουρα πολύ τυχεροί άνθρωποι: η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία τους έχει δύο από τις πιο "καυτές" πρωταγωνίστριες του σύγχρονου κινηματογράφου και, επιπλέον, την υπογραφή του πολυτάλαντου και ανατρεπτικού Λικ Μπεσόν στo σενάριο και την παραγωγή!

Η ΠΕΝΕΛΟΠΕ ΚΡΟΥΖ παίρνει συνέντευξη από τη ΣΑΛΜΑ ΧΑΓΙΕΚ:

Ποια ήταν η γνώμη σου για το σενάριο όταν το διάβασες για πρώτη φορά;
Το χιούμορ του σεναρίου μου άρεσε πολύ... Ο Λικ Μπεσόν με εξέπληξε πραγματικά: στο Χόλιγουντ, η πρόταση για την πραγματοποίηση μιας ταινίας ισοδυναμεί με χρόνια προετοιμασίας, συναντήσεων και συζητήσεων ενώ πολλές φορές δεν αποδίδει καν καρπούς! Με τον Λικ όμως μέσα σε τρεις μήνες είχαμε στα χέρια μας το σενάριο και ήταν έτοιμος για να ξεκινήσουμε τα γυρίσματα. Δεν έχω ξαναδουλέψει ποτέ με κάποιον που τη μία στιγμή να λέει ότι θα γυρίσει μια ταινία και την άλλη να την γυρνάει!

Φαντάζομαι να σου άρεσε το γεγονός ότι τα γυρίσματα έγιναν στην πατρίδα σου, το Μεξικό...
Βέβαια, επειδή έτυχε να γνωρίζω και από πριν σχεδόν όλη την ομάδα: πολλοί από αυτούς είναι μάλιστα φίλοι μου μετά από 10 χρόνια συνεργασίας σε γυρίσματα και παραγωγές ταινιών. Και σίγουρα είναι μεγάλη ευτυχία να μπορείς να είσαι στο σπίτι σου και να μιλάς στη γλώσσα σου...

Ποια είναι η αγαπημένη σου σκηνή στην ταινία;
Υπάρχουν πολλές, αλλά θα διαλέξω εκείνη της "εκπαίδευσης" με τον Σαμ Σέπαρντ. Ήταν ένα πολύ απαιτητικό και εξαντλητικό γύρισμα καθώς έπρεπε να βάζουμε και να βγάζουμε συνεχώς τα κουστούμια, κάτω από υψηλές θερμοκρασίες και να βρισκόμαστε στη μέση του πουθενά... μετά το τέλος των γυρισμάτων θα μπορούσαμε ακόμα και να μην θέλαμε να αντικρίσουμε ο ένας τον άλλο, εξαιτίας αυτών των συνθηκών... Κι όμως, έγινε ακριβώς το αντίθετο. Δεν υπήρχε ούτε μία στιγμή που να μην είμαστε χαρούμενοι και φιλικοί ο ένας απέναντι στον άλλο: αυτή είναι σίγουρα η καλύτερη ανάμνησή μου, η αλχημεία που δημιουργήθηκε ανάμεσά μας, που νομίζω βγαίνει και στη μεγάλη οθόνη...

Από τι υπέφερες περισσότερο: από την "εκπαίδευση" ή από τον κορσέ;
Σίγουρα και από τα δύο!

Ποια είναι η εντύπωση που παίρνεις μαζί σου μετά την εμπειρία σου ως κριτή στις Κάννες;
Ήταν απίστευτα! Πάντα ονειρευόμουν να γνωρίσω τον Εμίρ Κουστουρίτσα και όλοι μου έλεγαν να προσέχω γιατί είναι ιδιότροπος, το ένα και το άλλο... Εγώ όμως ανακάλυψα μία ιδιοφυία, έναν συνδυασμό μικρού παιδιού και ολοκληρωμένου άνδρα. Ήμουνα πολύ τυχερή που με πήρε υπό την προστασία του: μου έμαθε πολλά πράγματα, ενώ μετά το τέλος της προβολής κάθε ταινίας με ρωτούσε πράγματα σαν να με "δοκίμαζε"... ήταν σαν αν επέστρεψα για λίγο στο σχολείο. Όχι μόνο ήταν μεγάλη μου τιμή να συμμετέχω ως μέλος της Επιτροπής –ένα άλλο όνειρό μου- αλλά είχα τη δυνατότητα να το κάνω υπό την προεδρεία του Εμίρ Κουστουρίτσα! Αλλά και ολόκληρη η επιτροπή απαρτιζόταν από πολύ αξιόλογες προσωπικότητες, αληθινές πηγές έμπνευσης για μένα...

Η ΣΑΛΜΑ ΧΑΓΙΕΚ παίρνει συνέντευξη από την ΠΕΝΕΛΟΠΕ ΚΡΟΥΖ.

Θυμάσαι την πρώτη φορά που μιλήσαμε για την ταινία;
Τη θυμάμαι πολύ καλά: από καιρό θέλαμε να πρωταγωνιστήσουμε μαζί σε μία ταινία. Γι’ αυτό άλλωστε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας "Fan Fan La Tulipe", είχα προτείνει στον Λικ Μπεσόν να μας "βάλει" να παίξουμε μαζί. Του άρεσε πολύ η ιδέα και μου είπε ότι θα μου έστελνε ένα σενάριο μέσα στους επόμενους τρεις μήνες- και ακριβώς αυτό έκανε! Θυμάμαι ότι ενθουσιάστηκες πολύ με το γεγονός όταν σε πήρα για να σου το ανακοινώσω και στη συνέχεια χαρήκαμε ακόμα πιο πολύ όταν διαβάσαμε το σενάριο: από το προσχέδιο κιόλας καταλάβαμε ότι αυτή η ταινία θα ήταν συνολικά μία πολύ απολαυστική εμπειρία για εμάς.

Είχες λοιπόν ξαναδουλέψει με τον Λικ Μπεσόν. Τί έβαλε από εσένα στον χαρακτήρα της Μαρία;
Το πάθος του χαρακτήρα μου, τη δύναμη της προσωπικότητας μου... Ξέρω ότι ο Λικ με γνωρίζει καλά και σίγουρα υπάρχουν κοινά σημεία ανάμεσα στη Μαρία και εμένα, αλλά ποτέ δεν αντιμετωπίζω έναν ρόλο έτσι, δεν ψάχνω να βρω κοινά σημεία αναφοράς. Στην προσέγγιση ενός ρόλου αυτό που με ενδιαφέρει είναι να καταλάβω τα κίνητρα και τις προθέσεις του χαρακτήρα...

Ποια είναι η χειρότερη ανάμνησή σου από τη συνεργασία μας;
Θα έλεγα κάποιες σκηνές με τα άλογα, αν και ξέρω να ιππεύω κι έχω γυρίσει και αρκετές ταινίες εποχής... Αλλά εδώ μας ζητήθηκε να καλπάσουμε με τα άλογα πολύ γρήγορα, για να μην πω τρομακτικά γρήγορα... Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία μεγάλη φοβία που μας έπιασε την προηγούμενη μέρα των γυρισμάτων: πήραμε σίγουρα πολλά ρίσκα σε αυτή την ταινία, κάναμε μόνες μας χωρίς κασκαντέρ τις περισσότερες δύσκολες σκηνές- δεν χρειάζεται να αναρωτηθείτε λοιπόν, εμείς είμαστε που βλέπετε στην οθόνη.

Μιλώντας για ρίσκα, υπερασπίστηκες πολύ καλά τον εαυτό σου μέσα στην εκκλησία...
Ήταν πολύ... διασκεδαστικό να παίζω ξύλο μαζί σου για την ταινία, αλλά στην καθημερινή μου ζωή δεν νομίζω να έρθει ποτέ η στιγμή που θα πιαστώ με κάποιον στα χέρια...

Ποια ήταν η σκηνή που σου έδωσε τη μεγαλύτερη χαρά;
Όλες οι σκηνές της "εκπαίδευσης" με τον Σαμ Σέπαρντ: είναι ένα αληθινό λιοντάρι! Λατρεύω τη δουλειά του ως ηθοποιού και ως σεναριογράφου... ήταν μία υπέροχη ευκαιρία να μπορούμε να καθόμαστε μαζί του στην έρημο και να τον βάζουμε να μας διηγείται τη ζωή του.

Μόλις τέλειωσες τα γυρίσματα της καινούρια ταινίας του Πέντρο Αλμοδόβαρ: είναι σημαντικό για σένα να συνεχίσεις να ‘γυρίζεις’ στην Ισπανία;
Πολύ σημαντικό, όχι μόνο στην Ισπανία αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Θέλω να είμαι σε θέση να συνδυάζω αυτά τα γυρίσματα με τη δουλειά μου στις ΗΠΑ, αν και πιστεύω ότι δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά στην προσέγγιση ενός ρόλου από εμένα αν κάνω μια ταινία με παχυλό προϋπολογισμό ή μία ταινία δημιουργού. Αντιθέτως, συνηθίζω να συνεργάζομαι με ταλαντούχους σκηνοθέτες- και στη Ευρώπη υπάρχουν πολλοί! Δεν καταλαβαίνω γιατί να πρέπει να κλείσω την πόστα σε κάποιες ταινίες εξαιτίας της εθνικότητά μου, εξάλλου γι’ αυτόν τον λόγο μαθαίνω τόσες γλώσσες. Αυτό με βάζει να προσπαθώ παραπάνω, αλλά είναι κάτι που μου αρέσει πολύ μέσα στο επάγγελμα μας.