Ενας γιάπης που βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, κινείται ανάμεσα στην τυπικότητα της δουλειάς του, τις νευρώσεις του και τις ομάδες υποστήριξης ανθρώπων με προβλήματα υγείας αναζητώντας την ίδια του την ταυτότητα. Η ζωή του αλλάζει όταν γνωρίζει έναν τύπο που τον μυεί σε μια βίαιη κοινωνική ομάδα, όπου η αυτοκαταστροφή είναι τρόπος ζωής...

Το Fight Club είναι ταινία του 1999 βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Τσακ Πόλανικ. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Ντέιβιντ Φίντσερ, και πρωταγωνιστές ο Μπραντ Πιτ, ο Έντουαρντ Νόρτον και η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ. Ο Νόρτον παίζει έναν ανώνυμο πρωταγωνιστή, έναν "οποιονδήποτε", που είναι δυσαρεστημένος με τη δουλειά γραφείου που κάνει. Οργανώνει ένα κλαμπ πάλης ("fight club") με έναν κατασκευαστή σαπουνιών, τον Τάιλερ Ντέρντεν, τον οποίο παίζει ο Μπραντ Πιτ. Στο κλαμπ τους συμμετέχουν κι άλλοι άντρες που θέλουν να παλέψουν για λόγους αναψυχής. Ο αφηγητής εμπλέκεται σε μια σχέση με τον Ντέρντεν και μία παράξενη γυναίκα, τη Μάρλα Σίνγκερ, την οποία παίζει η Μπόναμ Κάρτερ.

Η νουβέλα του Πόλανικ, επιλέχθηκε από την παραγωγό της 20th Century Fox, Laura Ziskin, που προσέλαβε τον Jim Uhls να γράψει το σενάριο της ταινίας. Ο Φίντσερ ήταν ένας από τους τέσσερις σκηνοθέτες που είχαν σκεφτεί οι παραγωγοί, και τελικά επιλέχθηκε εκείνος λόγω του ενθουσιασμού του για τη ταινία. Ο Φίντσερ εξέλιξε το σενάριο μαζί με τον Uhls και πήρε συμβουλές από τους ηθοποιούς και άλλους ανθρώπους της βιομηχανίας ταινιών. Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί, σύγκριναν το Fight Club με τις ταινίες Επαναστάτης Χωρίς Αιτία (1955) και Ο Πρωτάρης (1967). Ο Φίντσερ ήθελε η βία του Fight Club να χρησιμεύσει σαν αλληγορία για τη σύγκρουση ανάμεσα σε μια γενιά νέων ανθρώπων και ένα σύστημα αξιών από διαφημίσεις. Ο σκηνοθέτης αντέγραψε τους ομοφυλοφιλικούς απόηχους από τη νουβέλα του Πόλανικ για να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού και να τους αποτρέψει από το να προβλέψουν το τέλος.

Στα στελέχη του στούντιο, δεν άρεσε η ταινία και αναδιάρθρωσαν την διαφημιστική καμπάνια που είχε σχεδιάσει ο Φίντσερ, για να μειώσουν τις προβλεπόμενες απώλειες. Το Fight Club δε κατάφερε να εκπληρώσει τις επιθυμίες του στούντιο στο box office και έλαβε πολωμένες αντιδράσεις από κριτικούς που διαφωνούσαν σχετικά με τη βία και την ηθική ασάφεια, αλλά επαίνεσαν τις ερμηνείες, τη σκηνοθεσία, τη μουσική και τα μηνύματα. Θεωρήθηκε από τις πιο αμφιλεγόμενες και πολυσυζητημένες ταινίες του 1999. Αργότερα, η ταινία έγινε κριτική και εμπορική επιτυχία, με τη κυκλοφορία του DVD, που καθιέρωσε το Fight Club σαν καλτ ταινία