Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του ιταλικού κινηματογράφου.
Από τα γνωστότερα έργα του, τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης θυμίζουν τα C' eravamo tanto amati (Είχαμε αγαπηθεί τόσο) με τους Στεφάνια Σαντρέλλι, Νίνο Μανφρέντι και Βιττόριο Γκάσμαν, Una Giornata Particolare (Μια ξεχωριστή μέρα) με τους Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι και Σοφία Λόρεν και La Famiglia (Η Οικογένεια) με τον Βιττόριο Γκάσμαν.
Το 1976 ο Σκόλα είχε κερδίσει το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ των Καννών με το έργο Brutti, sporchi e cattivi (Βίαιοι, βρώμικοι, κακοί), το σενάριο του οποίου παρουσίαζε την ανθρώπινη και υλική μιζέρια σε παραγκούπολη της Ρώμης, στην αρχή της δεκαετίας του '70.
Ο Έτορε Σκόλα είχε αρχίσει να συνεργάζεται στη συγγραφή σεναρίων τη δεκαετία του '50. Η πρώτη του σκηνοθετική προσπάθεια έγινε το 1964, με το έργο Se permette parliamo di donne (Αν μας επιτρέπετε μιλάμε για γυναίκες).
Όλοι οι κριτικοί κινηματογράφου εντοπίζουν στη δεκαετία του '70 την «χρυσή περίοδο» του Σκόλα, κατά την οποία συνεργάσθηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ιταλικού κινηματογράφου.
Αριστερός διανοούμενος, είχε συμμετάσχει στην «σκιώδη κυβέρνηση» του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος το 1989, με τομέα αρμοδιότητας την πολιτιστική κληρονομιά.
Πέθανε σε ηλικία 84 ετών, σε νοσοκομείο της Ρώμης.