Ένας από τους πλέον περιζήτητους οπερατέρ του Χόλιγουντ, ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία για την εκπληκτική φωτογραφία στη μία και μοναδική «Τζίλντα», ο κινηματογραφιστής που έκανε το σκηνοθετικό του άλμα με το «D.O. A.» το 1950 και έμεινε επίσης στην ιστορία ως ο δημιουργός ενός από τα κορυφαία φιλμ νουάρ.
Γεννημένος στην Κρακοβία, ο πολωνικής καταγωγής Ρούντολφ Μάγερ, όπως ήταν το κανονικό του όνομα, μπήκε στα κινηματογραφικά χωράφια αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης, πιάνοντας αρχικά δουλειά ως βοηθός κάμεραμαν στην Ουγγαρία και στη συνέχεια σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.
Το όνομά του έγινε γνωστό για πρώτη φορά στο χώρο της ευρωπαϊκής κινηματογραφικής βιομηχανίας όταν προσελήφθη για να τραβήξει κάποια δευτερεύοντα πλάνα από τους Καρλ Ντράιερ και Έριχ Πρόμερ. Ο πρώτος έμεινε τόσο εντυπωσιασμένος από τη δουλειά του νεαρού Πολωνού που αμέσως τον προσέλαβε ως βασικό οπερατέρ στην ταινία του «La Passion de Jeanne d'Arc».
Ο δρόμος πια είχε ανοίξει για τον Ματέ, που έγινε περιζήτητος ανά την Ευρώπη, κινηματογραφώντας αρκετές από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές ταινίες του μεσοπολέμου. Επόμενος, αναπόφευκτα, σταθμός του το Χόλυγουντ, που τον κάλεσε με κάθε επισημότητα το 1935. Για δώδεκα χρόνια εργάστηκε ως διευθυντής φωτογραφίας σε δεκάδες ταινίες, κάνοντας το μεγάλο «μπαμ» με την Τζίλντα το 1946, μιας ταινίας της οποίας η ασύγκριτη ασπρόμαυρη φωτογραφία υμνήθηκε από κοινό και κριτικούς.
Το σκηνοθετικό του ντεμπούτο έγινε το 1947 με την ταινία «I had to be you». Ακολούθησαν άλλες δύο μάλλον αδιάφορες ταινίες, ώσπου ήρθε το «D.O.A.» το 1950 και ο Ματέ έδειξε ότι όντως οι καλοί οπερατέρ μπορούν κάλλιστα να γίνουν εξαιρετικοί σκηνοθέτες.
Η συνέχειά του, πάντως, δεν ήταν εξίσου εντυπωσιακή. Από τις ταινίες που γύρισε τα επόμενα χρόνια και μέχρι τον ξαφνικό θάνατό του από καρδιακή προσβολή (1964) ξεχωρίζουν το γουέστερν «Βίαιος Άντρας» (1955) και «Οι 300 Σπαρτιάτες» (1962)