Καριέρα 

Πρώτοι Ρόλοι 

Το 1982, η Τόμσον ανέλαβε ένα μικρό ρόλο στο θεατρικό Not the Nine O'Clock News. Έπειτα στράφηκε προς την τηλεόραση όπου συμμετείχε σε παραγωγές μαζί με τους πρώην της συμφοιτητές στο Κέιμπριτζ Χιου Λόρι και Στίβεν Φράι. Η πρώτη της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στην κωμική σειρά There's Nothing To Worry About! το 1982 κι έπειτα στο The Crystal Show. Η εμφάνισή της στο σόου Alfresco (1982-1984) που προβλήθηκε για δυο χρόνια στέφθηκε με επιτυχία και το 1985 πρωταγωνίστησε στο μιούζικαλ Me and My Girl που προβλήθηκε στο West End. Οι κριτικές ήταν διθυραμβικές και η ηθοποιός έλαβε αναγνωρισιμότητα. Στο τέλος της χρονιάς η Τόμσον επιμελήθηκε του δικού της τηλεοπτικού της προγράμματος με τίτλο Emma Thompson: Up for Grabs που προβλήθηκε από το Channel 4. Το 1987 πρωταγωνίστησε σε δυο μίνι τηλεοπτικές σειρές: το Fortunes of War πλάι στον Κένεθ Μπράνα και το Tutti Frutti πλάι στον Ρόμπι Κολτρέιν. Για τις σειρές αυτές η Τόμσον κέρδισε βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας της τηλεόρασής ως η καλύτερη ηθοποιός. Την επόμενη χρονιά έγραψε και πρωταγωνίστησε στην σειρά Tompson, αλλά οι κριτικές που έλαβε ήταν μέτριες. Το 1989, συμπρωταγωνίστησε με τον Κένεθ Μπράνα με τον οποίο είχε σχέση εκείνη την περίοδο, στο θεατρικό του Τζον Όσμπορν Οργισμένα νιάτα (Look Back in Anger) σε σκηνοθεσία της ηθοποιού Τζούντι Ντεντς Αργότερα την ίδια χρονιά το ζευγάρι πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική μεταφορά του θεατρικού.. Την ίδια χρονιά η ηθοποιός έκανε το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο όπου συμπρωταγωνίστησε με τον Τζεφ Γκόλντμπλουμ στην κωμωδία Για...ψύλλου πήδημα (The Tall Guy, 1989) λαμβάνοντας καλές κριτικές για το έμφυτο κωμικό της ταλέντο, έπειτα συμπρωταγωνίστησε με τον Κένεθ Μπράνα (τον οποίο είχε πλέον νυμφευτεί) στην κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Ερρίκος ο Ε΄ σκηνοθετημένη από τον ίδιο τον Μπράνα. Η ταινία έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Το 1990 συνέχισε τη συνεργασία με το σύζυγό της εμφανιζόμενη στα θεατρικά του Σαίξπηρ Όνειρο θερινής νυκτός και Βασιλιάς Ληρ, εμφανίσεις που στέφθηκαν με επιτυχία. Το 1991 επέστρεψε στα κινηματογραφικά δρώμενα εμφανιζόμενη πλάι στους Χιου Γκραντ και Τζούντι Ντέιβις στο δράμα εποχής Ερωτική έμπνευση (Impromptu) για το οποίο προτάθηκε για βραβείο Independent Spirit και πρωταγωνίστησε στο neo-noir Νεκροί ξανά (Dead Again, 1991) σε σκηνοθεσία του Μπράνα.

Παγκόσμια Αναγνώριση 

Σημαντική ταινία για την καριέρα της Τόμσον ήταν η Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ (Howards End) το 1992, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Έντουαρντ Φόστερ . Η ηθοποιός κλήθηκε να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο πλάι στους Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Άντονι Χόπκινς και Ελένα Μπόναμ Κάρτερ. Η ταινία που σκηνοθετήθηκε από τον Τζέιμς Άιβορι έκανε τεράστια επιτυχία, έλαβε 9 υποψηφιότητες για Όσκαρ και χάρισε στην Τόμσον το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου και παγκόσμια αναγνώριση. Οι κριτικοί εκθείασαν την ερμηνεία της Τόμσον με τον Βίνσεντ Κάνμπαϊ να υποστηρίζει ότι ο ρόλος επέτρεψε στην ηθοποιό να ξεδιπλώσει το ερμηνευτικό της ταλέντο μακριά από την επιρροή του Μπράνα. και τον Ρότζερ Ίμπερτ να γράφει ότι η ηθοποιός ήταν εξαιρετική στον κεντρικό ρόλο: ήρεμη, ειρωνική, παρατηρητική με ατσάλι μέσα της. Η New York Times έγραψε ότι η ηθοποιός έλαβε παγκόσμια επιτυχία εν ριπή νυκτός.

Μετά την επιτυχία της η ηθοποιός συνέχισε να συνεργάζεται με το σύζυγό της Κένεθ Μπράνα, με τον οποίο γύρισε δυο ταινίες: την κωμωδία Οι φίλοι του Πίτερ (Peter's Friends, 1992) και την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού του Σαίξπηρ Πολύ κακό για το τίποτα (Much Ado About Nothing, 1993) λαμβάνοντας θετικές κριτικές και για τις δυο. Έπειτα γύρισε άλλες δυο ταινίες οι οποίες καθιέρωσαν το όνομά της μεταξύ των αστέρων του Χόλιγουντ το Εις το όνομα του πατρός (In the Name of the Father, 1993) του Τζιμ Σέρινταν, όπου ερμήνευσε το ρόλο της δικηγόρου Γκάρεθ Πιρς στο πλευρό του Ντάνιελ Ντέι Λιούις και Τα σπομεινάρια μιας μέρας (The Remains of the Day, 1993) που σηματοδότησαν τη δεύτερη της συνεργασία με τον Άντονι Χόπκινς και τον Τζέιμς Άιβορι. Οι δυο αυτές ταινίες της χάρισαν τη δεύτερη και τρίτη υποψηφιότητα για Όσκαρ καθώς την ίδια χρονιά βρέθηκε υποψήφια τόσο για Όσκαρ Α' Γυναικείου όσο και για Β' Γυναικείου Ρόλου. Το 1995 η ηθοποιός διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη το κλασικό μυθιστόρημα της Τζέιν Όστεν Λογική και ευαισθησία και ερμήνευσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Έλινορ Ντάσγουντ στη μεγάλη οθόνη με συμπρωταγωνιστές τους Κέιτ Γουίνσλετ και Χιου Γκραντ και σκηνοθέτη τον Ανγκ Λι. Για άλλη μια φορά βρέθηκε υποψήφια για δυο Όσκαρ: Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου και Όσκαρ Διασκευασμένου Σεναρίου κερδίζοντας το δεύτερο.

Η εμφάνισή της ως γκεστ σε ένα επεισόδιο της σειράς Ellen το 1997 της χάρισε το βραβείο Έμμυ, ενώ το 2003 εμφανίστηκε στην τηλεταινία του Μάικ Νίκολς Ο Θεός ξέχασε τον Παράδεισο (Angels in America) πλάι στους Μέριλ Στριπ και Αλ Πατσίνο. Την ίδια χρονιά εμφανίστηκε στη σπονδυλωτή ταινία Αγάπη είναι... (Love Actually) κι έπειτα ανέλαβε το ρόλο της Σίμπιλ Τρελόνι στο τρίτο μέρος και τέταρτο μέρος της σειράς ταινιών Χάρι Πότερ με τίτλο Ο Χάρι Πότερ και ο αιχμάλωτος του Αζκαμπάν (Harry Potter and the Prisoner of Azkaban, 2004) και Ο Χάρι Πότερ και το τάγμα του φοίνικα (Harry Potter and the Order of the Phoenix, 2007). Το 2005 έγραψε το σενάριο και πρωταγωνίστησε στην παιδική ταινία Νάννυ ΜακΦι - Η μαγική νταντά (Nanny McPhee). Το 2008 συμπρωταγωνήσε με τον Ντάστιν Χόφμαν στην ταινία Η Τελευταία Ευκαιρία (Last Chance Harvey) κι έπειτα εμφανίστηκε στις ταινίες Μια κάποια εκπαίδευση (An Education, 2009) και Ροκ εν πλω (The Boat That Rocked, 2009). Το 2011 η ηθοποιός ανέλαβε ξανά το ρόλο της Σύμπιλ Τρελόνι στην ταινία Ο Χάρι Πότερ και οι κλήροι του θανάτου - Μέρος 2 (Harry Potter and the Deathly Hallows – Part 2) και το 2013 ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Η μαγική ομπρέλα (Saving Mr. Banks, 2013) όπου υποδύεται την Πάμελα Τράβερς συγγραφέα του μυθιστορήματος Μαίρη Πόπινς. Ο ρόλος αυτός της χάρισε βραβείο από το Nation Board of Review, Βραβείο των κριτικών του Λας Βέγκας και υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.