αλλά με την βοήθεια του Ντέιβιντ Μπάουι ένωσαν και πάλι τις δυνάμεις τους και μετακόμισαν στην Αγγλία.

Αφού υπέγραψαν στην Columbia Records, κυκλοφόρησαν το "Raw Power", με τον Μπάουι στην παραγωγή. Ο δίσκος δεν γνώρισε την επιτυχία που ήλπιζαν να έχουν και τα μέλη του συγκροτήματος έπεσαν και πάλι σε έντονη χρήση βαριών ναρκωτικών ουσιών, για να διαλυθούν το 1974.

Ο Ίγκι Ποπ έζησε για ένα διάστημα άστεγος στο Χόλιγουντ, πριν εισαχθεί στο νευροψυχιατρικό ινστιτούτο του Λος Άντζελες. Όσο βρισκόταν στην κλινική, συνέθεσε κάποια νέα κομμάτια με τον Τζέιμς Ουίλιαμσον, αλλά εφόσον δεν παρουσιάστηκε ενδιαφέρον από κάποια δισκογραφική εταιρεία, οι δύο μουσικοί διέκοψαν την συνεργασία τους.

Την ίδια περίοδο τον επισκέφθηκε ο Μπάουι, ο οποίος του πρότεινε να παίξουν μαζί στην περιοδεία για το άλμπουμ του, "Station to Station". Η συνεργασία τους κύλησε τόσο καλά, που μετακόμισαν στο Βερολίνο στα τέλη του 1976, όπου ο Ποπ υπέγραψε στην RCA.


Ο Ποπ κυκλοφόρησε τα άλμπουμ "The Idiot" και "Lust for Life" μέσα στο 1977, τα οποία μπήκαν στο βρετανικό Top-30 και πούλησαν καλύτερα από όλα τα άλμπουμ των Stooges.

Ο Μπάουι ακολούθησε τον Ποπ στην παγκόσμια περιοδεία του παίζοντας πλήκτρα και το ζωντανά ηχογραφημένο "TV Eye Live 1977" προέκυψε από αυτή την συνεργασία.

Το 1978, υπέγραψε στην Arista και συνεργάστηκε με τον Ουίλιαμσον για το άλμπουμ "New Values", την πρώτη από μία σειρά κυκλοφοριών με μπερδεμένο ηχητικό μοτίβο, όπως τα "Soldier" του 1980, "Party" του 1981 και "Zombie Birdhouse" του 1982.

Το 1982, ο Ποπ έγραψε την αυτοβιογραφία του με τίτλο "I Need More" και αποσύρθηκε για ένα διάστημα με σκοπό να αντιμετωπίσει τα προβλήματα ναρκωτικών του.

Ο Μπάουι γνώρισε μεγάλη επιτυχία με το κομμάτι "China Girl", μία από κοινού τους σύνθεση που είχε κυκλοφορήσει αρχικά στο άλμπουμ "The Idiot".

Ο τραγουδιστής επανήλθε στο προσκήνιο το 1986, υπογράφοντας στην A&M και κυκλοφορώντας τον δίσκο "Blah-Blah-Blah", με παραγωγό και πάλι τον Μπάουι.

Στο άλμπουμ συμπεριλαμβανόταν η πρώτη του επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες, το κομμάτι "Real Wild Child (Wild One)".

Δύο χρόνια αργότερα, πειραματίστηκε με το hard rock/heavy metal ύφος στο άλμπουμ "Instinct", αλλά η μεγάλη του επιτυχία ήλθε το 1990, όταν κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Brick by Brick", μαζί με το σινγκλ "Candy", όπου συνεργάστηκε με την Κέιτ Πίρσον των B-52's.

Η μουσική του Ποπ και των Stooges έγινε και πάλι επίκαιρη με την άνοδο της δημοτικότητας του grunge και ο Ίγκι Ποπ κυκλοφόρησε τον δίσκο "American Caesar",[30] ενώ τρία χρόνια αργότερα επιχείρησε να επαναφέρει την μουσική προσέγγιση των Stooges με το άλμπουμ "Naughty Little Doggie", χωρίς να γνωρίσει την εμπορική επιτυχία που είχε στις προηγούμενες κυκλοφορίες του.

Την ίδια χρονιά, επανεκδόθηκε το τραγούδι "Lust for Life" για το σάουντρακ της ταινίας "Trainspotting", δίνοντας του μία Top-30 επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Κατά την δεκαετία του '90, ο Ποπ έπαιξε σε διάφορες ταινίες όπως τα "Cry Baby", "Dead Man" και "The Crow II: City of Angels", όπως και στην τηλεοπτική σειρά "The Adventures of Pete & Pete". Επίσης, η ταινία του 1998 με τίτλο "Velvet Goldmine" ήταν βασισμένη στην σχέση του Ποπ με τον Μπάουι στις αρχές της δεκαετίας του '70.

Το 1999, ο Ποπ υπήρξε το αντικείμενο ενός επεισοδίου του ντοκιμαντέρ "Behind the Music" του VH1, ενώ παράλληλα κυκλοφόρησε τον δίσκο "Avenue B", ακολουθούμενο από το "Beat 'Em Up", δύο χρόνια αργότερα.

Το 2003, συνεργάστηκε με τους Ρον και Σκοτ Άστον για τέσσερα κομμάτια του άλμπουμ του "Skull Ring", αλλά και για την περιοδεία του δίσκου, όπου το set list κατακλυζόταν από κομμάτια των Stooges.

Την ίδια χρονιά, ο Ποπ έπαιξε στην ταινία "Coffee and Cigarettes" του Τζιμ Τζάρμους και το 2005 κυκλοφόρησε την συλλογή "A Million in Prizes: The Anthology", με 37 τραγούδια απ' όλη του την καριέρα.

Στα επόμενα χρόνια συμμετείχε στο κομμάτι "Punkrocker" των Teddybears, τραγούδησε διάφορα κομμάτια της Μαντόνα για το Rock and Roll Hall of Fame και εμφανίστηκε σε διάφορες διαφημίσεις της ασφαλιστικής εταιρείας Swiftcover. Με τους Stooges, κυκλοφόρησε το άλμπουμ "The Weirdness",[38] αλλά το 2009 ο Ρον Άστον πέθανε λόγω καρδιακής προσβολής.

Ο Ποπ κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Préliminaires" το 2009, εμπνευσμένο από την μουσική τζαζ και το έργο του Γάλλου νοβελίστα Μισέλ Ουελμπέκ.

Το 2010, εντάχθηκε μαζί με τους Stooges στο Rock and Roll Hall of Fame. Συνέχισε να περιοδεύει μαζί τους ως το 2011, σταματώντας για να ηχογραφήσει το "Après" του 2012.

Τον Απρίλιο του 2013, κυκλοφόρησε το πέμπτο στούντιο άλμπουμ των Stooges με τίτλο "Ready to Die", μπαίνοντας στο Top-100 και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Παρ' όλα αυτά, ο Σκοτ Άστον πέθανε το 2014, με τον Ποπ να περιοδεύει στη Βόρεια Αμερική το 2015 ως σόλο καλλιτέχνης.

Το 2016, συνεργάστηκε με τον Τζος Χόουμ για τον δίσκο "Post Pop Depression", ο οποίος ακολουθήθηκε από μία ακόμη περιοδεία.