ματα ορθοφωνίας και απαγγελίας για να απαλλαγεί και από την προφορά της Βόρειας Καρολίνας, καθώς και μαθήματα υποκριτικής τέχνης.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, συνάντησε στα πλατώ της MGM, το νεαρό ηθοποιό Μίκι Ρούνεϊ, ο οποίος σημείωνε μεγάλη επιτυχία μέσω της σειράς ταινιών «Άντυ Χάρντυ».
Ο πρωταθλητής των Box Office της γνώρισε όλο το Χόλλυγουντ και δεν την εγκατέλειψε.
Έτσι βγήκε από τη σκιά όταν νυμφεύτηκε το Ρούνεϊ, με τη συγκατάθεση του Λούις Μπ. Μάγιερ, μεγάλου αφεντικού της MGM. Ο γάμος, οργανωμένος απλά από το ίδιο το στούντιο, έλαβε χώρα στις 10 Ιανουαρίου 1942 στο Μπαλάρντ της Καλιφόρνια. «Επειδή οι άνθρωποι αναρωτιούνται συχνά αν το γεγονός ότι ήμουν παντρεμένη με το Μίκι με βοήθησε να πετύχω την πρώτη μου σειρά μεγάλων ρόλων, ωφείλω στην αλήθεια να πω ότι το να είσαι η κυρία Μίκι Ρούνεϊ στην πόλη δεν βοήθησε καθόλου στο να εκτοξευτώ στον ουρανό με τ’ άστρα. Ποτέ ο Μίκι δεν προσπάθησε να με κάνει ηθοποιό, δεν μου έμαθε ποτέ τίποτε, ποτέ δεν μου εξασφάλισε τον παραμικρό ρόλο». Ο γάμος είχε διάρκεια 16 μηνών.

Ακολούθως, συνάντησε τον πολυεκατομμυριούχο Χάουαρντ Χιουζ, ο οποίος την πολιορκούσε ερωτικά και την καταδιώκε με τις εμμονές του για πολλά χρόνια. Έφτασε μέχρι το σημείο να βάζει αστυνομικούς να την ακολουθούν ή να τις βάζει κοριούς. Η Άβα δεν ανησύχησε στο ελάχιστο από αυτή τη στενή παρακολούθηση, αλλά εξακολούθησε να αρνείται ευγενικά τις προσεγγίσεις του και τις προτάσεις για γάμο, διατηρώντας τα φιλικά της αισθήματα.

Μετά από λίγο καιρό, πραγματοποίησε δεύτερο γάμο με το μουσικό Άρτι Σω το 1945, αλλά και αυτός ο γάμος στέφθηκε με αποτυχία. Το ζεύγος χώρισε ένα χρόνο μετά.
Τα φιλμ χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον συνεχίζονταν μα η τύχη χαμογέλασε στην ηθοποιό το 1946, όταν εξασφάλισε τον πρώτο της μεγάλο ρόλο στο πλευρό του Τζωρτζ Ραφτ, στην ταινία «Whistle Stop».
Ωστόσο η πεταλούδα βγήκε από το κουκούλι της με την ταινία «Οι Δολοφόνοι», η οποία βασιζόταν στο ομώνυμο έργου του συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Χάρις σε αυτό το φιλμ νουάρ του Ρόμπερτ Σιόντμακ δημιούργησε την περσόνα της femme fatal, εξαπατώντας το Μπαρτ Λάνκαστερ για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη. «Πολλοί άνθρωποι μου είπαν έπειτα πως η εικόνα και η καριέρα μου σαν σταρ σκιαγραφήθηκαν στους «Δολοφόνους», όπου επιβλήθηκα ως θανάσιμη σειρήνα με κουνάμενους γοφούς και ιλιγγιώδες ντεκολτέ, ικανή να βάλει φωτιά στον πλανήτη παραμένοντας ακουμπισμένη σε ένα πιάνο». Αυτός ήταν ο πρώτος ρόλος για τον οποίο κέρδισε εγκωμιαστικές κριτικές από τους κριτικούς.

Εντούτοις, η καριέρα της ξεκινούσε με εμπόδια. Πολύ σύντομα, το όνομά της έγινε συνώνυμο του σεξαπίλ: λίγο ενδιέφερε αν έπαιζε καλά ή όχι, η παρουσία της ήταν αρκετή.
Η MGM είχε μεγάλα κέρδη από την επιτυχία της Άβα, δανείζοντάς την και σε άλλες κινηματογραφικές εταιρίες. Έπαιξε και με το είδωλο της νεανικής της ηλικίας, τον Κλαρκ Γκέιμπλ, ο οποίος επέμεινε προσωπικά να την έχει παρτενέρ στην ταινία «The Hucksters».
Για την Universal Pictures, ενσάρκωσε τη θεά του έρωτα, την Αφροδίτη, στην ταινία «One Touch of Venus».
Για τις ανάγκες της συγκεκριμένης ταινίας, δημιουργήθηκε ένα άγαλμα της θεάς, με τη μορφή της Άβας. Η λογοκρισία του στούντιο το έκρινε εξαιρετικά τολμηρό και το επέστρεψε στο γλύπτη με την παραγγελία να φτιάξει κάτι σεμνότερο. Ακολουθούν κάποιες μικρότερης σημασίας ταινίες, όπου η ηθοποιός έπαιξε στο πλευρό των Ρόμπερτ Τέιλορ, Τσαρλς Λώτον, Γκρέγκορι Πεκ, Μπάρμαρα Στάνγουικ και Ρόμπερτ Μίτσαμ.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’40, ο Χάουαρντ Χιουζ εξακολουθούσε να πολιορκεί την Άβα, ωστόσο εκείνη συνδέθηκε με άλλους άνδρες όπως ο Χάουαρντ Νταφ και ο Ρόμπερτ Τέιλορ. Πρόκειται για την εποχή που η ηθοποιός ερωτεύτηκε το Φρανκ Σινάτρα, ο οποίος ήταν ακόμη παντρεμένος με την πρώτη του σύζυγο, Νάνσυ.
Οι δύο τους έζησαν μια θυελλώδη σχέση, η οποία τροφοδότησε για χρόνια το σκανδαλοθηρικό Τύπο με υλικό. Κουρασμένοι και οι δύο από αμοιβαία κρούσματα ζήλειας, κατέφευγαν σε βίαια ξεσπάσματα. Όταν η σχέση τους έγινε επίσημα γνωστή, ο Τύπος οργίασε, η Άβα πήρε τον τίτλο εκείνης που κλείνει σπίτια, οι καθολικοί ιερείς της έστελναν επιστολές με αφορισμούς και διάφορες συντηρητικές οργανώσεις απειλούσαν τα έργα της με μποϊκοτάζ.
Τελικά, η Νάνσυ Σινάτρα πήρε διαζύγιο με το σύζυγό της, κι έτσι η Άβα και ο Φρανκ παντρεύτηκαν στις 7 Νοεμβρίου 1951.
Μετά από δύο χρόνια απουσίας, έφτασε η στιγμή για τους σημαντικούς ρόλους.
Μια ταινία θα ενώσει το μύθο της Αφροδίτης με έναν άλλο επίσης δημοφιλή, αυτό του Ιπτάμενου Ολλανδού που ταξιδεύει στην αιωνιότητα με ένα πλοίο φάντασμα.
Πρόκειται για την αλληγορική ταινία Η Πανδόρα και ο ιπτάμενος Ολλανδός (Pandora and the Flying Dutchman), η οποία γυρίστηκε το 1951. Πρόκειται για την πρώτη έγχρωμη ταινία με πρωταγωνίστρια την ηθοποιό.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ανακάλυψε για πρώτη φορά την Ευρώπη και ιδιαίτερα δύο χώρες που συνδέθηκαν ιδιαίτερα με τη ζωή και την καριέρα της: την Αγγλία και την Ισπανία. Ενθουσιασμένη από τη δεύτερη, εγκαταστάθηκε εκεί για πολλά χρόνια, ξεκινώντας από το Δεκέμβριο του 1955.

Η Άβα Γκάρντνερ έχει πλέον τον αέρα στα πανιά της και η MGM εκδίδει φωτογραφίες της με ρυθμό 3.000 την εβδομάδα. Ο Τζωρτζ Σίδνεϋ την επιλέγει για το ρόλο της Τζούλι Λαβέρν στη μουσική ταινία «Show Boat». Η ηθοποιός τραγούδησε η ίδια, ωστόσο η φωνή της τελικά ντουμπλαρίστηκε κατά την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες.

Η επόμενη ταινία της, «Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο», της εξασφαλίζει τη διεθνή αναγνώριση.
Αποτέλεσε την ιδανική ηρωίδα των μυθιστορημάτων του Χέμινγουεϊ, τον οποίο γνώρισε προσωπικά στα τα γυρίσματα των «Δολοφόνων» και με τον οποίο απέκτησε φιλία καιρό αργότερα. Συνολικά γύρισε τρεις ταινίες που βασίστηκαν σε δικά του έργα, τους «Δολοφόνους», «Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο» και «Ο ήλιος ανατέλλει ξανά».

Το 1951 συμμετείχε σε τρεις ταινίες, οι οποίες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Το πρώτο ήταν ένα έργο εμνευσμένο από την εποχή των ιπποτών, και το οποίο αποτέλεσε το μοντέλο για κατοπινά φιλμ ανάλογης θεματολογίας, με τίτλο «Οι Ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης». Τα γυρίσματα έγιναν στο Λονδίνο και συμπρωταγωνιστής της ήταν ο Ρόμπερτ Τέιλορ.
Πρόκειται για το πρώτο φιλμ που η MGM γύρισε σε σινεμασκόπ. Συνάντησε και πάλι τον Τέιλορ την ίδια χρονιά, στα γυρίσματα της ταινίας «Ride, Vaquero!», ένα γουέστερν.

Ακολουθεί η ταινία σταθμός «Μογκάμπο» (Mogambo, 1953), ριμέικ της ταινίας του 1932 «Μια γυναίκα πειρασμός» (Red Dust), όπου η Άβα πήρε τη σκυτάλη από τη Τζιν Χάρλοου, έχοντας στο πλευρό της τον Κλαρκ Γκέιμπλ, ο οποίος πρωταγωνιστούσε και στην πρωτότυπη ταινία.
Σκηνοθετημένη από το Τζον Φορντ, αυτή η πανάκριβη παραγωγή γυρίστηκε σε φυσικά τοπία της Αφρικής και έδωσε ακόμη μεγαλύτερο κύρος στην Άβα, καθώς έλαβε για την ερμηνεία της την πρώτη και μοναδική της υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Ωστόσο ο ωραιότερος ρόλος της δεν είχε ακόμη έρθει.
Ο Τζόζεφ Λ. Μάνκιεβιτς, σκηνοθέτης των δύο Όσκαρ, την πείθει, παρά τις ενστάσεις της MGM, να υποδυθεί τη Μαρία Βάργας στην «Ξυπόλυτη Κόμισσα».
Όταν κυκλοφόρησαν οι φήμες για τα γυρίσματα της ταινίας οι μεγαλύτερες σταρ της εποχής διεκδίκησαν το ρόλο της κοπέλας αυτής, που έμοιαζε αλλόκοτα με τη Ρίτα Χέιγουορθ (η ίδια αρνήθηκε να την υποδυθεί): η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, η Τζένιφερ Τζόουνς, η Λίντα Νταρνέλ, η Υβόν Ντε Κάρλο, η Τζοάν Κόλλινς περιλαμβάνονται στη μακρά λίστα. Ωστόσο ο Μάνκιεβιτς δεν ήθελε καμία άλλη παρά την Άβα Γκάρντνερ κι έτσι η MGM συμφώνησε να τη δανείσει, μα για ένα αστρονομικό ποσό.

Η ξυπόλυτη κόμισσα είναι επίσης η ιστορία της ίδιας της Γκάρντνερ: η ταπεινή καταγωγή, η απότομη άνοδος, η ψυχοσύνθεση, η απομάκρυνση λίγο λίγο από το επάγγελμα της ηθοποιού και οι παραισθήσεις/απογοητεύσεις σχετικά με το τι είναι πραγματικά ευτυχία.
Η αριστουργηματική αυτή ταινία παραμένει το απώγειο της καριέρας της.
Το 1955 και σε ηλικία 33 ετών, η Άβα εγκατέλειψε τις Ηνωμένες Πολιτείες για να εγκατασταθεί στην Ισπανία, και συγκεκριμένα στην περιοχή La Moraleja, κοντά στο κέντρο της Μαδρίτης.
Είχε γνωρίσει παλαιότερα το Λουίς Μιγκέλ Ντομινκίν, διάσημο ταυρομάχο, και η σταρ προχωρά σε σχέση μαζί του, μια σχέση πολύ πιο ήρεμη από εκείνη που μοιράστηκε με το Σινάτρα.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, το ζεύγος Γκάρντνερ – Σινάτρα ζει χωριστά για τρία χρόνια, καταλήγοντας σε διαζύγιο τον Ιούλιο του 1957.
Ωστόσο μέχρι το τέλος της ζωής τους συντηρούν βαθειά φιλία. Επειδή έδινε προτεραιότητα στην προσωπική της ζωή σε βάρος της καριέρας της («Όταν είμαι ερωτευμένη ή ζω μια περιπέτεια, σταματώ να δουλεύω»), η MGM βάζει στον πάγο το συμβόλαιό της όταν αρνήθηκε να υποδυθεί τη Ρουθ Έττινγκ στην ταινία «Αγάπα με ή άφησέ με» (ρόλος που δόθηκε τελικά στη Ντόρις Ντέι).

Μετά από δύο χρόνια εκτός δράσης, η Άβα κάνει την επιστροφή της παίζοντας σε μια ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη Τζωρτζ Κούκορ, με τίτλο «Το Μελαμψό Ρόδο της Ανατολής». Πρόκειται για μια υπερπαραγωγή που προετοιμαζόταν για δύο χρόνια και η οποία πραγματευόταν το ευαίσθητο θέμα της ανεξαρτησίας της Ινδίας και του φυλετικού ρατσισμού στη χώρα. Από την πλευρά του ο Ντάρρυλ Φ. Ζάνουκ την προσεγγίζει για την ταινία «Ο ήλιος ανατέλλει ξανά» με τη συμβουλή του Χέμινγουεϊ. Η πλοκή εξελίσσεται στην Ισπανία, όπως και εκείνη της επόμενης ταινίας της ηθοποιού, «Η Γυμνή Μάγια», μια βιογραφία του ζωγράφου Φρανσίσκο Γκόγια και της μούσας του, το τελευταίο έργο που η Άβα γύρισε για λογαριασμό της MGM.
Ως ανεξάρτητη πλέον ηθοποιός, έπαιξε στην ταινία του Στάνλεϋ Κράμερ «On The Beach», στο πλευρό του Γκρέγκορι Πεκ.

Μια από τις τελευταίες μεγάλες ταινίες της ηθοποιού ήταν «Η Νύχτα της Ιγκουάνα», του σκηνοθέτη Τζον Χιούστον.
Η ηθοποιός εξέφρασε υπέροχα τη ζωντάνια και τον αισθησιασμό της σε αυτή τη μεταφορά στον κινηματογράφο ενός θεατρικού του Τένεσι Ουίλιαμς.
Έκανε ακόμη κάποιες όμορφες εμφανίσεις, ανάμεσα στις οποίες συναντούμε το «Δικαστή», την τρίτη της συνεργασία με τον Χίούστον, με τον Πωλ Νιούμαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Είχε ακόμη έναν δεσμό με τον ηθοποιό Τζωρτζ Σ. Σκοτ, ο οποίος κάτω από την επιρροή του αλκοόλ γινόταν βίαιος.
Η σχέση τους ήταν βραχύβια.
Η Άβα Γκάρντνερ εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λονδίνο το 1968.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της πραγματοποίησε μια σειρά από τηλεοπτικές εμφανίσεις.
Εξαιτίας χρόνων καπνίσματος υπέφερε από εμφύσημα, ενώ το 1986 υπέστη δύο εγκεφαλικά επεισόδια που της προξένησαν μερική παράλυση.
Τα τελευταία αυτά χρόνια τη φρόντισε ο Σινάτρα, καλύπτοντας τα ιατρικά της έξοδα.
Απεβίωσε από πνευμονία στο Λονδίνο, στις 25 Ιανουαρίου 1990, στην ηλικία των 67 ετών.