Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος (12 Ιουλίου 1912 - 13 Απριλίου 1984) ήταν Έλληνας ηθοποιός.

Γεννήθηκε στο Διακοφτό Αχαΐας στις 12 Ιουλίου 1912. Σπούδασε στην Αθήνα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Την πρώτη του εμφάνιση στην σκηνή την έκανε στον ρόλο του ιππότη στον Βασιλιά Ληρ.
Στο Εθνικό Θέατρο παρέμεινε μέχρι το 1941.

Συνολικά για 46 χρόνια, ερμήνευσε και έπαιξε στους μεγαλύτερους θιάσους της εποχής του.
Πρώτη του ταινία ήταν, το 1947, τα «Παιδιά της Αθήνας». Συνολικά έπαιξε σε 136 ταινίες, ανάμεσά τους «Ένας ιππότης για τη Βασούλα», «Η βίλα των οργίων», «Ο κυρ Γιώργης εκπαιδεύεται», «Φουσκοθαλασσιές», «Ο Κύριος Πτέραρχος» κ.τ.λ.
Τελευταία ταινία του ήταν το «Ταξίδι στα Κύθηρα».

Ο εγγονός του, Τάκης Βλαστός, ακολούθησε τα βήματά του και έγινε και αυτός ηθοποιός.

Έπαιξε και στην τηλεόραση όπου ο ρόλος του Μπάρμπα-Γιώργου στο «Λούνα-Παρκ» τον καθιέρωσε στην λαϊκή ψυχή.

Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του μόνος, καθότι άγαμος και πέθανε στις 13 Απριλίου 1984.

Προς τιμή του, ο Δήμος Διακοφτού τοποθέτησε τη προτομή του στη παραλία του δήμου.
Ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος έκανε πολλές αγαθοεργίες, κυρίως στην περιοχή όπου γεννήθηκε, χωρίς αυτό να είναι ευρέως γνωστό.

Το 1968 βραβεύτηκε με το βραβείο των Ελλήνων κριτικών για την ταινία Το κανόνι και το αηδόνι.