Ο Δημήτρης Νικολαΐδης ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Γεννήθηκε το 1922 στη Μικρά Ασία.
Πέθανε τον Ιανουάριο του 1993.
Το ταξίδι της ζωής του ξεκινάει σε ένα πλοίο που σάλπαρε από την Κωνσταντινούπολη προς Πειραιά, μέσα σε αυτό και δυο νέοι, η Ευταλία και ο Νίκος.
Οι γονείς τους, τους είχαν παντρέψει άρον - άρον και τους έστελναν στην Ελλάδα για να τους προστατέψουν από τους Τούρκους. Σε εκείνο το ταξίδι ο πατέρας του αρρώστησε.
Εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα όμως η αρρώστια δεν λέει να υποχωρήσει (το πρόβλημα ήταν όμως εκ γενετής αφού από τον οργανισμό του πατέρα του έλειπε ένα ένζυμο, η αντιθρυψίνη, που καθαρίζει το αίμα και χωρίς αυτό δεν μπορεί να αναζωογονηθεί το ανθρώπινο σώμα).
Σε λίγο καιρό πεθαίνει στο νοσοκομείο "Σωτηρία" από καλπάζουσα πνευμονία.
Εννιά μέρες νωρίτερα είχε γεννηθεί ο Δημήτρης.
Από μικρή ηλικία του άρεσε ο αθλητισμός και ιδιαίτερα ο στίβος. Ήταν καλός μαθητής αφού υπήρξε ένα από τα 30 παιδιά που περάσαν με υποτροφία στο Πειραματικό Σχολείο στο Κολωνάκι.
Πέρασε στο Πανεπιστήμιο στη Νομική Σχόλη και παράλληλα σπούδαζε στη Σχόλη του Κουν.
Στην κατοχή συμμετείχε ενεργά και δυναμικά στην Αντίσταση.
Το 1942 ο Κουν ίδρυσε το Θέατρο Τέχνης με μια παράσταση που χρησιμοποίησε μαθητές του ανάμεσά τους και ο Δημήτρης. Το ουσιαστικό του ντεμπούτο το κάνει το 1944 πλάι στο δάσκαλό του στο έργο του Αλέξη Σολομού "Ο Τελευταίος Ασπροκόρακας" κι αμέσως μετά στο "Βυθό" του Γκόρκι.
Το 1945 προσλαμβάνεται στο θίασο της Κυρίας Κατερίνας όπου παραμένει μέχρι και το 1949, ακολούθως συμμετέχει στο θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη με το έργο του Αλέκου Σακελάριου "Δελησταύρου και Υιός".
Για μία τετραετία περιπλανιέται σε διαφόρους θιάσους όπου το 1954 συνεργάζεται ξανά με τον Λογοθετίδη για μια τριετία σε κινηματογραφικές ταινίες και όχι μόνο με πρωταγωνιστή το Λογοθετίδη.
Με τη γυναίκα του, Σούλη Σαμπάχ, γνωρίστηκαν μέσω της Ίλυας Λιβυκού στην Αθήνα σε ένα ταξίδι που έκανε η Σούλη από την Αίγυπτο που έμενε (ένα χρόνο πριν είχε φιλοξενήσει το θίασο) και μετά ένα μήνα γνωριμίας στις 15 Σεπτεμβρίου του 1955 στον Ιερό Ναό Διονυσίου του Αρεοπαγίτη στο Κολωνάκι, παντρεύτηκαν με 13 κουμπάρους, όλο το θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη.
Στον κινηματογράφο κάνει την πρώτη του ταινία το "Το κορίτσι της γειτονιάς" το 1954 με πρωταγωνιστές τους Σμαρούλα Γιούλη, Γιώργο Φούντα, Ορέστη Μάκρη κ.α.
Έπαιξε ακόμα σε διεθνεί
... Διαβάστε περισσότερας παραγωγές όπως το "Αμέρικα Αμέρικα" του Ηλία Καζάν.
Συνολικά γύρισε 80 ταινίες.
Το καλοκαίρι του 1965 παίζει και σκηνοθετεί το πρώτο του θεατρικό έργο στο θέατρο "Μινώα", το "Μια Πεντάρας Νιάτα" των Πρεντεντέρη -Γιαλαμά που σημειώνει επιτυχία.
Αυτό ήταν η αρχή.
Έκτοτε σκηνοθετεί και τις περισσότερες φορές παίζει και σαν ηθοποιός σε θεατρικά έργα όπως "Ούτε γάτα ούτε ζημιά" του Αλέκου Σακελλάριου -Γιανακόπουλου "Αγάπη Μου Παλιόγρια" των Πολύβιου Βασιλειάδη - Λάκη Μιχαηλίδη κλπ.
Η τελευταία παράστασή του στην σκηνή ήταν το 1980 στο έργο "Οι ερωτιάρηδες" του Βάσου Ανδριανού.
Συνεργάστηκε με τους περισσότερους σχεδόν πρωταγωνιστές όπως Έλλη Λαμπέτη, Τζένη Καρέζη, Λάμπρος Κωνσταντάρας (που υπήρξε στενός του φίλος), Κώστας Βουτσάς κ.ά.
Στη μικρή οθόνη ήταν παρών και με τις δύο ιδιότητές του, από τις πιο γνωστές επιτυχίες είναι το "Εκείνες κι εγώ" με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Ένας ακόμα αγαπημένος φίλος και συνεργάτης του ήταν ο θεατρικός συγγραφέας Κώστας Πρετεντέρης. Μαζί έκαναν την πετυχημένη σειρά στο ραδιόφωνο "Ο Θυρωρός" όπου έκανε τον Μπουλντόζα.
Στον κινηματογράφο σκηνοθέτησε μόνο μία ταινία, την κωμωδία Η γυναίκα μου τρελλάθηκε με τους Μαίρη Αρώνη και Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Σύζυγος της επίσης ηθοποιού Σούλης Σαμπάχ (Κάιρο 1931-). Σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης. Σκηνοθέτησε στην ΥΕΝΕΔ το πετυχημένο σίριαλ "Εκείνες κι εγώ" με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα.