Η Μάργκαρετ Θάτσερ έγραψε ιστορία ως η πρώτη γυναίκα δυτικού κράτους που έγινε πρωθυπουργός και έγινε γνωστή ως Σιδηρά Κυρία λόγω της απίστευτης εμμονής της στην υλοποίηση των αποφάσεών της με οποιοδήποτε κόστος.

Στην ενδεκαετή σχεδόν θητεία της στην Ντάουνιγκ Στρίτ από το 1979 μέχρι το 1990 κατέλυσε το κοινωνικό κράτος της Μεγάλης Βρετανίας, διέλυσε το συνδικαλιστικό της κίνημα ενώ διέρρηξε τον κοινωνικό ιστό της χώρας επιβάλλοντας βαριά έμμεση φορολογία. Διεξήγαγε έναν μικρό αλλά νικηφόρο πόλεμο με την Αργεντινή για τα Φώκλαντ, βομβάρδισε την Λιβύη, υπήρξε ανελέητη στην δίωξη του ΙΡΑ αφήνοντας εκτός των άλλων και εννέα κρατούμενους να πεθάνουν από απεργία πείνας και υποστήριξε τον Γκορμπατσώφ για την αλλαγή της κατάστασης στη Σοβιετική Ένωση. Είδε το τείχος του Βερολίνου να γκρεμίζεται πριν την έξοδό της από την πρωθυπουργία και οι υποστηρικτές της τής πιστώνουν πως έθεσε τα θεμέλια της οικονομικής ανάπτυξης της Βρετανίας και επανέφερε την παλιά της αίγλη με την εξωτερική της πολιτική.

Τί απ΄ όλα αυτά βλέπουμε στην βιογραφία της Phyllida Lloyd για ένα τόσο σημαντικό πρόσωπο που οι αντικρουόμενες απόψεις υποστηρικτών και επικριτών δεν έχουν κατασταλάξει είκοσι χρόνια μετά? Σχεδόν τίποτα!

Στα 105 λεπτά της διάρκειας της ταινίας τα περισσότερα καταναλώνονται στο να βλέπουμε την Θάτσερ σε μεγάλη ηλικία, μια γερασμένη γυναίκα με Άλτσχάιμερ, χαμένη ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, με εκλάμψεις του παλιού της εαυτού, να ζει με το φάντασμα του πεθαμένου συζύγου της Ντένις και να προσπαθεί να ξεπεράσει τις συνέπειες της ασθένειάς της. Ενδιάμεσα βλέπουμε λίγο από την άνοδό της στο κόμμα και την πρωθυπουργία, λίγο από τον πόλεμο των Φώκλαντς, ελάχιστες γραμμές για την οικονομική της πολιτική και τίποτα από τα υπόλοιπα.

Πώς κατάφερε και έκανε η σκηνοθέτης του Μamma Mia! μια τόσο συμβατική και ανούσια ταινία έχοντας σαν υλικό μια τέτοια προσωπικότητα είναι απορίας άξιο. Ένα πολύ μέτριο σενάριο από την Abi Morgan, που παραδόξως έχει γράψει και το σενάριο για το Shame του Steve McQueen, προσπαθεί να αναδείξει τον χαρακτήρα της Σιδηράς Κυρίας αλλά το αποτέλεσμα είναι χλιαρό.

Αυτό ωστόσο δεν μειώνει καθόλου την εκπληκτική ερμηνεία της Meryl Streep, που δίνει μια συγκλονιστική Μάργκαρετ Θάτσερ που και με τη βοήθεια ενός εξαιρετικού μακιγιάζ καταλήγει να είναι τρομακτικό το πόσο πολύ μοιάζει στην Βρετανίδα πολιτικό, τόσο εμφανισιακά όσο και στην φωνή αλλά κυρίως στην αλαζονεία της στάσης και της έκφρασης που εκπέμπει και που μας κάνει και πιστεύουμε πως πραγματικά βλέπουμε την Σιδηρά Κυρία.

Αν χάσει το τρίτο της χρυσό αγαλματίδιο η Μέριλ Στριπ θα είναι αδικία, αλλά με μια τόσο μέτρια κατά τα άλλα ταινία, μειώνεται και η αξία της δική της θαυμάσιας ερμηνείας.

Βαθμολογία: 5,5 στα 10