Pame Cinema -

Στο Μπέλφαστ το 1973 ένα κοριτσάκι, η Κολέτ Μακβί, αντί να πάει η ίδια να αγοράσει τσιγάρα για τον πατέρα της όπως της ζήτησε, στέλνει τον μικρό της αδελφό. Από το δρόμο ακούγονται πυροβολισμοί και σε λίγο φέρνουν το παιδί πυροβολημένο θανάσιμα. Και ενώ η μητέρα της θρηνεί πάνω από το πτώμα του μικρού αγοριού, ο πατέρας κλείνει κατάμουτρα την πόρτα στην μικρή Κολέτ, εγκλωβίζοντάς την έτσι σε μια ζωή τύψεων.

Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1993, η Κολέτ (Andrea Riseborough) βρίσκεται στο μετρό του Λονδίνου, κατεβαίνει σε έναν έρημο σταθμό και αφήνει μια βαλίτσα – που χωρίς αμφιβολία περιέχει βόμβα – στα σκαλοπάτια μιας αποβάθρας, ενώ η ίδια προσπαθεί να διαφύγει από μια έξοδο κινδύνου. Όμως γίνεται αντιληπτή, συλλαμβάνεται και οδηγείται στον πράκτορα της ΜΙ5 Mακ (Clive Owen) που της δίνει την επιλογή: Είτε οδηγείται στη φυλακή για 25 χρόνια, οπότε ο μικρός γιός της θα μείνει χωρίς μητέρα, είτε γίνεται η πληροφοριοδότης του και για να ενισχύσει τα επιχειρήματά του της δείχνει μια έκθεση που δείχνει πως ο μικρός της αδελφός είχε σκοτωθεί από σφαίρες του IRA.

Η Κολέτ γυρίζει πίσω στο σπίτι της που μένει με την μητέρα της και τον γιό της και γίνεται πληροφοριοδότης αλλά στρέφει επάνω της τις υποψίες ενός σκληροπυρηνικού μέλους του IRA όταν οι πληροφορίες που δίνει στον Μακ χρησιμοποιούνται από την MI5 με τρόπο που την εκθέτουν. Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι όπως φαίνονται και στον αγώνα των μυστικών υπηρεσιών ο καθένας προσπαθεί να καλύψει τον δικό του πληροφοριοδότη αδιαφορώντας για την τύχη των υπολοίπων, ενώ κάπου εκεί ανάμεσα θα υπάρξει και ο έρωτας.

Δραματικό θρίλερ που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Tom Bradby, που το έχει μεταφέρει ο ίδιος σε σενάριο και σε σκηνοθεσία του James Marsh, γνωστού κυρίως για τα εξαιρετικά του ντοκιμαντέρ (Project Nim και Man on Wire).

Μετά από μια δυνατή εισαγωγή ο Marsh μας φέρνει κατευθείαν στο παρόν (της ιστορίας) χωρίς να μας αναφέρει τίποτα για τα είκοσι χρόνια που μεσολάβησαν, έτσι μπορούμε μόνο να υποθέσουμε πως η Κολέτ είναι μέλος του IRA περισσότερο από τύψεις και οικογενειακή παράδοση παρά από πραγματική πίστη στον αγώνα. Το ότι δεν γνωρίζουμε το πώς έφτασε να βάζει βόμβες, ούτε πώς βρίσκεται με ένα παιδί χωρίς πατέρα, ούτε ποιά είναι η σχέση της με τους δύο αδελφούς της, επίσης μέλη του IRA, δεν βοηθάει να κατανοήσουμε την προσωπικότητά της και παραμένει ένα χαρακτήρας θολός.

O Mac από την άλλη είναι ένας Βρετανός πράκτορας με αρχές που θα έρθει σε σύγκρουση με την προϊσταμένη του Kate Fletcher (μια θαυμάσια Gillian Anderson που θα θέλαμε να έχει μεγαλύτερο ρόλο), η οποία αντιπροσωπεύει το στυγνό στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών που δεν υπολογίζει ζωές και ηθική προκειμένου να πετύχει στο έργο της.

Ο συγγραφέας του βιβλίου και σεναριογράφος υπήρξε δημοσιογράφος που έζησε από κοντά τα γεγονότα της εποχής και αυτήν ακριβώς την ατμόσφαιρα ήθελε να περάσει στην ταινία. Όμως καθώς απουσιάζει από την ταινία οποιαδήποτε πληροφόρηση για αυτό το υπόβαθρο, ο θεατής θα πρέπει να γνωρίζει ο ίδιος πολύ καλά τα γεγονότα της εποχής για να κατανοήσει τα κίνητρα των χαρακτήρων και να αντιληφθεί πολλά από τα δρώμενα. Επειδή όμως η συντριπτική πλειοψηφία των θεατών δεν γνωρίζει τόσες λεπτομέρειες δεν κατανοεί το ‘γιατί’ σε πολλά από αυτά που διαδραματίζονται στην οθόνη.

Εκτός από το σενάριο που δεν βοηθά στην βαθύτερη κατανόηση της ιστορίας, η σκηνοθεσία αποτυγχάνει να καλύψει αυτά τα κενά και ακολουθώντας έναν αργό ρυθμό που θα ταίριαζε περισσότερο σε πολιτικό δράμα καταλήγει επίπεδη και άνευρη ενώ θα μπορούσε να γίνει ένα δυνατό θρίλερ.

Βαθμολογία: 5 στα 10

Ο Χορός των Κατασκόπων (Shadow Dancer) – Κριτική