Δάκρυα συγκίνησης για την Αγγελική Ηλιάδη, η οποία στη Γιορτή του Απόδημου Ελληνισμού στα Μακρίσια της Αρχαίας Ολυμπίας δεν άντεξε και λύγισε όταν άρχισε να τραγουδάει την τεράστια επιτυχία της γιαγιάς της Καίτης Γκρέυ, το περίφημο «Βουνό».

Και ας μην ήταν παρούσα η εκατοντάχρονη πλέον θρυλική τραγουδίστρια στην πρώτη συναυλία που διοργανώθηκε προς τιμήν της, στην οποία τραγούδησε για πρώτη φορά τις μεγάλες και διαχρονικές επιτυχίες της η πολυαγαπημένη της εγγονή. Κυριακή βράδυ και σε έναν ειδυλλιακό λόφο της Αρχαίας Ολυμπίας όλα ήταν έτοιμα για να υποδεχτούν τους χιλιάδες απόδημους Ελληνες, όπως γίνεται κάθε χρόνο, στη μοναδική αυτή εκδήλωση που διοργανώνει ο στιχουργός και επί πολλά χρόνια ραδιοφωνικός παραγωγός της ΕΡΤ Γιάννης Τζουανόπουλος και που φέτος, στα 35 χρόνια του θεσμού, τιμήθηκαν τα τραγούδια ενός αιώνα του Μίμη Πλέσσα και της Καίτης Γκρέυ, των δύο ογκόλιθων που ξεπέρασαν τα 100 χρόνια ζωής.

Ο κόσμος που κατέκλυσε τον χώρο από πολύ νωρίς στις πρόβες είχε αντιληφθεί ότι η βραδιά θα έχει πολλή συγκίνηση. Από τους πρώτους που έφτασαν ήταν ο ηθοποιός Κώστας Πρέκας, ο τραγουδιστής Γιάννης Πετρόπουλος, η κόρη του μουσικοσυνθέτη Γιάννη Παπαϊωάννου, Χρύσα, ενώ στην παρέα προστέθηκαν ο νεαρός τραγουδιστής Γιώργος Αδαμόπουλος και ένας νέος τραγουδιστής, ο Κώστας Πέρας, που γνωρίζει τεράστια επιτυχία στον απόδημο Ελληνισμό της Αμερικής. Η εκδήλωση ξεκίνησε με ένα ποίημα του Δόξα που αναφερόταν στο ολυμπιακό ιδεώδες, και διάβασε με στόμφο και συγκίνηση ο Κώστας Πρέκας. Λίγα λεπτά αργότερα ο Γιάννης Τζουανόπουλος μίλησε για τον φίλο του και συνοδοιπόρο του Μίμη Πλέσσα, τα τραγούδια του οποίου τραγούδησε ο Γιάννης Πετρόπουλος (και ο Γιώργος Αδαμόπουλος) που τιμήθηκε για την πολύχρονη προσφορά του με πλακέτα.

Ωστόσο η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς ήταν όταν στη σκηνή ανέβηκε η Αγγελική Ηλιάδη για να τιμήσει μουσικά τη γιαγιά της Καίτη Γκρέυ. Μια σειρά από μεγάλες επιτυχίες της θρυλικής τραγουδίστριας, όπως «Το μαράζι», «Το ‘πες και το ‘κανες», «Τα ξένα χέρια», «Θέλω να είναι Κυριακή» και πολλά άλλα, ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο η εγγονή της, η οποία καταχειροκροτήθηκε από το κοινό, που φώναζε εκστασιασμένο «άξια». Όταν τα όργανα της ορχήστρας άρχισαν να παίζουν το περίφημο ρεφρέν από το «Βουνό», η Αγγελική Ηλιάδη έσκυψε το κεφάλι της.

Ο Γιάννης Τζουανόπουλος πήγε κοντά της και της είπε από μικροφώνου: «Η γιαγιά σου, αν ήταν εδώ, θα ήταν πολύ περήφανη για σένα», με την Ηλιάδη να προσπαθεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της.

«Μη με κάνετε να κλαίω. Ξέρετε πόσο πολύ την αγαπώ. Θέλω να ζήσει πολλά πολλά χρόνια ακόμα κοντά μας» είπε, γυρίζοντας το κεφάλι της από την άλλη μεριά της εξέδρας, φανερά συγκινημένη. Αν και η σχέση γιαγιάς και εγγονής έχει περάσει από πολλά στάδια, εδώ και μερικά χρόνια οι δυο τους έχουν έρθει ξανά κοντά. «Το αίμα νερό δεν γίνεται» είχε πει μάλιστα παλιότερα η θρυλική ερμηνεύτρια. Η βραδιά έκλεισε με ένα μικρό αφιέρωμα στον Γιάννη Παπαϊωάννου και στο τελευταίο τραγούδι που είχε ερμηνεύσει η Καίτη Γκρέυ σε στίχους Γιάννη Τζουανόπουλου.

Πηγή: Espresso