Η Feelgood Entertainment παρουσιάζει το «Αγοροκόριτσο», σε σενάριο και σκηνοθεσία της Σελίν Σιαμά. Η 31χρονη Γαλλίδα κινηματογραφίστρια, η οποία προ τετραετίας είχε αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις με το «Water Lilies» («Νούφαρα»), το μεγάλου μήκους σκηνοθετικό της ντεμπούτο (το οποίο, μάλιστα, είχε αποσπάσει το βραβείο κοινού στις 13ες «Νύχτες Πρεμιέρας»), προσεγγίζει με ιδιαίτερη ευαισθησία, εξερευνητική ματιά και έντονα νοσταλγική διάθεση την καθημερινότητα ενός κοριτσιού αλλιώτικου από τα άλλα, που διανύει το πιο ξεχωριστό καλοκαίρι της ζωής του. Η άχαρη προεφηβική ηλικία, η άγουρη σεξουαλικότητα και οι δεσμοί φιλίας και αίματος, είναι μερικά μόνο από τα θέματα που θίγονται με εντυπωσιακή αμεσότητα από την Σιαμά, η οποία αποσπά θαυμάσιες ερμηνείες από το σύνολο του ανήλικου πρωταγωνιστικού της καστ, με τις εξαιρετικές Ζοέ Εράν και Μαλόν Λεβανά στους ρόλους της Λορ και της Ζαν, αντίστοιχα, να κλέβουν με χαρακτηριστική άνεση την παράσταση.
Το «Αγοροκόριτσο», το οποίο εγκαινίασε την επιτυχημένη φεστιβαλική του πορεία συμμετέχοντας στα τμήματα Panorama (ως ταινία έναρξης) και Generation της 61ης Berlinale, αποσπώντας παράλληλα το Βραβείο Teddy της Κριτικής Επιτροπής, έχει επίσης τιμηθεί με Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο QFest της Φιλαδέλφεια, Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στο NewFest της Νέας Υόρκης και Βραβείο Κοινού στο Frameline του Σαν Φρανσίσκο.


Η σκηνοθέτης & σεναριογράφος Σελίν Σιαμά αποκαλύπτει τα μυστικά του «Αγοροκόριτσου»
Το «Αγοροκόριτσο» γυρίστηκε μέσα σε 20 μόλις ημέρες, κατά τη διάρκεια του περυσινού καλοκαιριού, από ένα 15μελές συνεργείο και με αρχικό budget 500.000 ευρώ. Η ριζοσπαστική αυτή προσέγγιση, είχε ως στόχο τη δημιουργία μιας ταινίας, η οποία να εκπέμπει έναν απαράμιλλο δυναμισμό.

Η πλοκή της ταινίας ουσιαστικά περιστρέφεται γύρω από ένα ψέμα, μια «πλαστοπροσωπία» από την πλευρά της κεντρικής ηρωίδας, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σασπένς. Την ίδια στιγμή, οι καθημερινές συναναστροφές της με τα υπόλοιπα παιδιά, μου έδωσαν την ευκαιρία να προχωρήσω σε μια ημι-ντοκιμαντερίστικης αισθητικής καταγραφή της παιδικής ηλικίας, εστιάζοντας κυρίως σε ζητήματα φιλίας και σεξουαλικής ταυτότητας.

Προσωπικά δε θεωρώ πως η παιδική ηλικία είναι συνυφασμένη με την αθωότητα. Αντιθέτως, πρόκειται για μια περίοδο της ζωής μας με έντονη σεξουαλικότητα και γεμάτη αντικρουόμενα συναισθήματα. Μέσω της συγκεκριμένης ταινίας επιχείρησα να απεικονίσω όλη αυτή την «αναστάτωση».

Με τα χρονικά περιθώρια να στενεύουν, η αναζήτηση της κατάλληλης ηθοποιού για τον βασικό πρωταγωνιστικό ρόλο, μας οδήγησε σε ορισμένα από τα γνωστότερα πρακτορεία της χώρας. Για καλή μας τύχη, η Ζοέ Εράν εμφανίστηκε μπροστά μας στο ξεκίνημα του casting. Χρειάστηκε μόλις ένα δοκιμαστικό για να βεβαιωθώ πως ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε για τον ιδιαίτερα απαιτητικό ρόλο της Λορ. Παρατηρώντας το απίθανο αγορίστικο στυλ και το εξαιρετικά φωτογενές της πρόσωπο, αποφάσισα πως θα έκανα τα αδύνατα δυνατά για να γυρίσω αυτήν την ταινία, φυσικά με πρωταγωνίστρια εκείνη.

Η γλυκύτατη Μαλόν Λεβανά είναι ένα πανέξυπνο και ιδιαίτερα ώριμο – για την ηλικία του – κορίτσι, ακριβώς όπως η Ζαν, την οποία υποδύεται στην ταινία. Ωστόσο, εκείνο που μας έκανε να την επιλέξουμε, ήταν η απίθανη χημεία που δημιουργήθηκε ανάμεσα σ’ εκείνη και την Ζοέ, αμέσως με το που γνωριστήκανε. Ήταν πολύ σημαντικό για μένα η αδελφική τους σχέση να είναι όσο το δυνατόν πιο αληθοφανής, καθώς βασίζεται σε προσωπικά μου βιώματα.

Όσες κοπέλες είδαμε για το ρόλο της Λίζα ήταν εκνευριστικά αυτάρεσκες. Εγώ όμως αναζητούσα ένα άχαρο κορίτσι και όχι μια μικρή… «πριγκίπισσα». Ευτυχώς, η υπεύθυνη του casting μας σύστησε την Ζαν Ντισόν, η οποία είναι οικογενειακή της φίλη, και όλα βρήκαν το δρόμο τους.

Η απόφασή μας να χρησιμοποιήσουμε στην ταινία τους αληθινούς φίλους της Ζοέ για τους ρόλους των υπολοίπων παιδιών εμπεριείχε μεν ρίσκο, εντούτοις είχαμε πολύ μεγάλο κέρδος σε επίπεδο ρεαλισμού.

Για τα γυρίσματα χρησιμοποιήσαμε μια Canon 7D, η οποία είναι φτηνή, ελαφριά, με περιορισμένο βάθος πεδίου, ενώ η απόδοσή της όσον αφορά στα χρώματα, είναι πολύ κοντά σε εκείνο που είχα στο μυαλό μου για την ταινία. Και, εξάλλου, μου άρεσε πολύ η αισθητική του «εδώ και τώρα» που σου προσφέρει το γύρισμα με ψηφιακή φωτογραφική μηχανή.

Η αλήθεια είναι πως είχα το άγχος της δεύτερης ταινίας. Παρόλα αυτά, η απόφασή μας να προχωρήσουμε με ακόμη λιγότερα εφόδια σε σχέση με τα «Νούφαρα», το ντεμπούτο μου, μας έδωσε μια ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη αίσθηση ελευθερίας και μας επέτρεψε να πειραματιστούμε αρκετά σε επίπεδο παραγωγής και σκηνοθεσίας. Και, θεωρώ, πως το τελικό αποτέλεσμα μας δικαίωσε.


Τι έγραψε ο διεθνής τύπος
«Η Ζοέ Εράν ενσαρκώνει το «αγοροκόριτσο» του τίτλου με τέτοια ωριμότητα και φυσικότητα, που θα ζήλευαν αρκετοί πεπειραμένοι συνάδελφοί της, σε μια ταινία, η οποία καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα χαμηλότονη και τολμηρή, συγκινητική, αλλά και προκλητική». Film Ink

«Η Σελίν Σιαμά εξερευνά την σεξουαλικότητα στην προεφηβική ηλικία μέσα από μια ταινία, η οποία διακρίνεται για τις ιδιαίτερα ρεαλιστικές ερμηνείες και τη “ρευστή” της κινηματογράφηση, που αποτελεί σήμα-κατατεθέν της σκηνοθέτριας, ήδη από το ντεμπούτο της». Screen Daily

«Η νατουραλιστική προσέγγιση των χαρακτήρων από πλευράς Σελίν Σιαμά, φέρνει στο νου κλασικές εφηβικές ταινίες της Nouvelle Vague, όπως τα “400 Χτυπήματα” του Φρανσουά Τριφό και οι “Μικρές μου Ερωμένες” του Ζαν Εστάς». The Hollywood Reporter

«Το “Αγοροκόριστο” είναι μια εξαιρετική ταινία. Το σενάριο είναι αψεγάδιαστο στην εκτέλεσή του, ενώ η ερμηνεία της Ζοέ Εράν αφήνει υποσχέσεις για μια λαμπρή καριέρα». Film Fracture


«Παρουσιάζοντας παιδιά να συμπεριφέρονται και να μιλάνε σαν παιδιά, η ταινία της Σιαμά μας ταξιδεύει σε στιγμιότυπα της παιδικής ηλικίας, που κοντεύουμε να ξεχάσουμε». Flixist

«Η Σιαμά προσεγγίζει με εντυπωσιακή ωριμότητα πολύπλοκα και απαιτητικά ζητήματα, όπως εκείνο της ταυτότητας και της σεξουαλικής αφύπνισης στην εφηβεία, τηρώντας, παράλληλα, ουδέτερη στάση απέναντι στις επιλογές των ηρώων της». 24 Framez

«Το “Αγοροκόριτσο” αποτελεί τη σπάνια εκείνη περίπτωση ταινίας, η οποία σου φτιάχνει τη διάθεση, επιτυγχάνοντας, παράλληλα να σου εμπνεύσει γνήσια συναισθήματα, χωρίς να νιώθεις στιγμή ότι σε χειραγωγεί». Flick Feast

«Η τρυφερή και συνάμα ρεαλιστική ματιά της Σιαμά παραπέμπει σε κλασικά εφηβικά αριστουργήματα του Γαλλικού κινηματογράφου, όπως τα “400 Χτυπήματα” του Φρανσουά Τριφό» THE HOLLYWOOD REPORTER.

«Ένα από τα κατορθώματα της Σιαμά στη συγκεκριμένη ταινία, είναι το ότι εκμαιεύει αφάνταστα νατουραλιστικές ερμηνείες από τις ανήλικες πρωταγωνίστριές της…» SCREEN INTERNATIONAL