Μετά από μια δεκαετή περιπλάνηση γεμάτη περιπέτειες, γεμάτη εγκλήματα ,το μοιραίο ζευγάρι Μήδεια – Ιάσονας καταφθάνει στο λιμάνι της Κορίνθου, με την ελπίδα να βρει άσυλο και ειρήνη.

Η Μήδεια αναμένει μαζί με τα παιδιά της και την Τροφό, την επιστροφή του αγαπημένου της. Ο χωρισμός θα ήταν πρόσκαιρος. Ήχοι πανηγυριού, που ακούγονται από μακριά, την αναστατώνουν. Η διαίσθηση της , της αποκαλύπτει το μεγάλο μυστικό… της το επιβεβαιώνει η έλευση ενός φαντάρου σταλμένου από τον ίδιο τον Ιάσονα. Ο αγαπημένος της πρόκειται να παντρευτεί την επόμενη κιόλας μέρα, την κόρη του τοπικού άρχοντα. Οι συμμαχίες και τα συμφέροντα αποδεικνύονται πιο ισχυρά απ’ τον απόλυτο έρωτα που βίωσε επί 10 χρόνια το καταραμένο ζευγάρι.

Σαν να μην έφτανε αυτό έρχεται αυτοπροσώπως ο ίδιος ο άρχοντας του τόπου να της επιβεβαιώσει επισήμως την είδηση … να διώξει τη ‘’βάρβαρη’’ μακριά από την πόλη του. Της ανακοινώνει ότι τα δύο της παιδιά θα παραμείνουν στην Ελλάδα, ακολουθώντας τον πατέρα τους, στο συμβιβασμό του.
Η Μήδεια επιδιώκει να τον πείσει να συναντήσει έστω και για λίγο τον σύντροφό της, να προστατέψει ό,τι μπορεί από τα παιδιά της. Το μόνο που καταφέρνει …να πείσει τον Κρέοντα να την αφήσει με τα παιδιά της για μια τελευταία νύχτα. Η έλευση του Ιάσονα κατά τη διάρκεια αυτής, η τελευταία τους συνάντησή ξετυλίγει το κουβάρι μιας σχέσης που αντικατοπτρίζει την αιώνια διαμάχη των δύο φύλων. Τη διαμάχη δύο κόσμων.

Εξηγήσεις δίνονται εκατέρωθεν αλλά το τελικό αποτέλεσμα δε μπορεί να είναι τίποτα άλλο, παρά ένας οδυνηρός χωρισμός.

Θολωμένη από την οργή και την πίκρα της η «βάρβαρη» πριγκίπισσα καταστρώνει το μοιραίο σχέδιο εκδίκησης. Δίνει οριστικό τέλος και ξεριζώνει για πάντα από μέσα της ό,τι έχει σχέση με τον άπιστο σύντροφό της.

Σκοτώνει τα παιδιά της, καίει τα πάντα, αυτοκτονεί μπροστά στα μάτια του Ιάσονα, θέλοντας να “μην αφήσει τίποτα πίσω της, παρά μια μαύρη κηλίδα”.

Και η ζωή συνεχίζει την πορεία της…

Ο θεατρικός οργανισμός Altera Pars συνεχίζοντας με συνέπεια την παρουσία του στο θεατρικό χώρο, παρουσιάζει για δεύτερη περίοδο την παράσταση ΜΗΔΕΙΑ του γνωστού Γάλλου συγγραφέα Ζαν Ανούιγ, σε σκηνοθεσία Πέτρου Νάκου από τις 8 Οκτωβρίου. Το έργο παρουσιάστηκε τον προηγούμενο χειμώνα σε συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βόλου στο θέατρο της Παλαιάς Ηλεκτρικής Βόλου και στον πολυχώρο τέχνης Altera Pars στην Αθήνα και στο φεστιβάλ Ερμουπολείων, στη Σύρο, όπου είχε τη θερμή υποδοχή θεατών και τύπου. Το έργο αντλεί το θέμα του από τον αρχαίο μύθο και εστιάζει στη σχέση Ιάσονα-Μήδειας. Δεν αποτελεί απλή παράθεση ιστορικών γεγονότων, εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις, στα ψυχολογικά κίνητρα των ηρώων, στον έρωτα… Είναι μια παράσταση με σύγχρονη οπτική και σεβασμό στους μεγάλους δραματουργούς.

Η Μήδεια του Ανούιγ είναι μια γυναίκα που διεκδίκησε το απόλυτο… στη ζωή… στον έρωτα. Υπερέβη την κοινωνική δεοντολογία, υπερέβη τον καθωσπρεπισμό της. Ως γνήσια ηρωίδα το παίρνει πάνω της… αναλαμβάνει, απαιτεί… αρνείται να γεράσει, αρνείται να συμβιβαστεί …να ενταχθεί στον κόσμο των ενηλίκων… Γιατί η Μήδεια είναι
να υπακούει, να χαμογελάει, να στολίζεται για να του αρέσει. Έπρεπε να του πάνω απ’ όλα ένα αθώο κορίτσι, μια μικρή κόρη, αγνή και απαιτητική. Μια γυναίκα που εξακολουθεί να πιστεύει στα παραμύθια. Βιώνει το κοριτσίστικο παραμύθι της , ακολουθεί τον πρίγκιπά της στη δική του εκστρατεία. Για χάρη του πρόδωσε, σκότωσε, έσφαξε… κι αν τη λένε ανυπότακτη, εκείνη είναι δοσμένη ολόψυχα… σύγκορμα… στο μοναδικό ναύτη της δικής της εκστρατείας. Έπρεπε να δώσει το Χρυσόμαλλο Δέρας που τόσο ήθελε, να τον περιμένει ξαπλωμένη… ορθάνοιχτη.

Κι όταν ο πρίγκιπας, ο ξακουστός Ιάσονας, αποφασίζει να γίνει άνθρωπος , να συμβιβαστεί “ταπεινά”, όπως έκαναν και οι άλλοι πριν από αυτόν και πιο απλά από αυτόν… όταν την εγκαταλείπει… το αθώο κορίτσι πεθαίνει.

Το απόλυτο γίνεται σχετικό… Ο έρωτας, πορνεία… Τότε η οργή της ξυπνά… Η ηρωίδα μέσα της ξαναγεννιέται… και χτυπά θανάσιμα. Ο Jean Anouilh χρησιμοποιεί το μύθο της βάρβαρης πριγκίπισσας, της «παιδοκτόνου» Μήδειας, για να μας δώσει μέσα σ’ ένα φλογερό και παθιασμένο περιβάλλον… μαθήματα ανθρωπιάς, μαθήματα αξιοπρέπειας, μαθήματα ζωής.