Η Νίνα είναι μια μπαλαρίνα στην Νέα Υόρκη και ο χορός παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη ζωή της, όπως γίνεται συνήθως στα επαγγέλματα αυτά. Ζει με την ψυχαναγκαστική πρώην μπαλαρίνα μητέρα της, η οποία της ασκεί ασφυκτική πίεση. Όταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής Τόμας Λίροϊ αποφασίζει να αντικαταστήσει την πρίμα μπαλαρίνα για την παράσταση "Η Λίμνη των Κύκνων", η Νίνα είναι η πρώτη του επιλογή, αλλά θα πρέπει να κερδίσει τον ρόλο από την ανταγωνίστριά της, την νέα χορεύτρια Λίλι. Καθώς αναπτύσσεται μια ιδιόμορφη φιλία ανάμεσα στις δύο αντίπαλες χορεύτριες, η Νίνα έρχεται όλο και περισσότερο σε επαφή με την σκοτεινή της πλευρά...

Ο Ντάρεν Αρονόφσκι ("The Wrestler", "Requiem for a Dream"), ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους σκηνοθέτες, επιστρέφει με ένα πολυαναμενόμενο θρίλερ. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον cast αποτελείται από την Νάταλι Πόρτμαν ("V for Vendetta"), την Μίλα Κούνις ("The Book of Eli"), την Ουινόνα Ράιντερ και τον Βενσάν Κασέλ.

Σε αντίθεση με τα κλασικά θρίλερ που έχουν ως φόντο τον κόσμο του εγκλήματος ή στοιχειωμένα σπίτια, ο Αρονόφσκι παρουσιάζει το πορτρέτο μιας γυναίκας που βρίσκεται στο επίκεντρο μιας επικίνδυνης ψύχωσης χρησιμοποιώντας ένα απροσδόκητο φόντο τον καλλιτεχνικά ηλεκτρισμένο και σωματικά απαιτητικό κόσμο του επαγγελματικό μπαλέτου. Για τον Αρονόφσκι, αυτό ήταν το τέλειο φόντο για να ξετυλίξει μια οπτικά εκρηκτική ιστορία για την εμμονική πίεση του να είσαι τέλειος.

Αν και ξεκίνησε να σκέφτεται την ιστορία αυτή περίπου δεκαπέντε χρόνια πριν, ο Αρονόφσκι είχε τελικά την ευκαιρία να εκφράσει την ιδέα του για τον “Μαύρο Κύκνο” πριν δέκα χρόνια, μέσω ενός σεναρίου από τον Αντρέ Χάινς – ένα σκοτεινό δράμα που λαμβάνει χώρα στο Broadway και περιγράφει τον επικίνδυνο ανταγωνισμό ανάμεσα σε μια ηθοποιό και την μυστηριώδη αναπληρώτριά της. Ο Αρονόφσκι, όντας μάρτυρας καθώς μεγάλωνε στην συγκλονιστικά σκληρή προπόνηση της αδερφής του ως χορεύτρια μπαλέτου, ήθελε να αλλάξει το φόντο σε εκείνο μιας διακεκριμένης ομάδας μπαλέτου στην Νέα Υόρκη. Η αλλαγή αυτή οδήγησε στη δημιουργία της Νίνα και της Λίλι, δύο ανταγωνίστριες ανερχόμενες χορεύτριες, που ήταν πρόθυμες να θυσιάσουν τα πάντα για μια τέλεια απόδοση. ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΓΙΑ 5 ΟΣΚΑΡ ΤΑΙΝΙΑ «ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ»…

Όπως και με τον "Παλαιστή", η ταινία αυτή του έδωσε την ευκαιρία να εισέλθει σε έναν άγνωστο κόσμο και να βρει αυτό που κάνει έναν αφοσιωμένο άνθρωπο να θυσιάζει τόσα πολλά. Αν και ξεκίνησε να σκέφτεται την ιστορία αυτή περίπου δεκαπέντε χρόνια πριν, ο Αρονόφσκι σημειώνει πως ο "Μαύρος Κύκνος" συνδέεται σκόπιμα με την τελευταία του ταινία, "Ο Παλαιστής". Αν και η πάλη με το μπαλέτο δεν θα μπορούσαν φαινομενικά να είναι από πιο διαφορετικούς κόσμους, ο "Μαύρος Κύκνος" βουτά σε στιγμές ατόφιου ψυχολογικού τρόμου, με έναν τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί από τον Αρονόφσκι. Τις δύο ταινίες συνδέουν τα θέματα σωματικών προκλήσεων και ψυχών σε αναταραχή, αλλά και ένα ύφος κινηματογράφησης που παρασύρει το κοινό στους συναρπαστικούς εσωτερικούς κόσμους των χαρακτήρων. "Μερικοί θεωρούν την πάλη ως τον πάτο των μορφών τέχνης, ενώ κάποιοι αποκαλούν το μπαλέτο ως το απόγειο των μορφών τέχνης, αλλά υπάρχει κάτι που είναι ουσιαστικά κοινό. Ο Μίκι Ρουρκ ως παλαιστής περνούσε κάτι παρόμοιο με αυτό που περνάει η Νάταλι Πόρτμαν ως μπαλαρίνα" εξηγεί ο Αρονόφσκι. "Είναι και οι δύο καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν τα σώματά τους για να εκφραστούν και απειλούνται κι οι δύο από φυσικούς τραυματισμούς, επειδή τα σώματά τους είναι το μοναδικό εργαλείο έκφρασης που έχουν." Οι δύο ταινίες συνδέονται επίσης από μια κεντρική ερμηνεία που φτάνει πολύ πιο βαθιά από την επιφάνεια λέει ο Αρονόφσκι, ο οποίος συγκρίνει την αφοσίωση της Πόρτμαν με αυτήν του Ρουρκ. "Ο ρόλος της Νίνα είναι αρκετά διαφορετικός απ’ ότι είχε κάνει πριν η Νάταλι" σημειώνει ο Αρονόφσκι, "και τον ανέβασε σε ένα άλλο επίπεδο. Το να υποδύεται την Νίνα ήταν τόσο ένα αθλητικό κατόρθωμα όσο και κατόρθωμα υποκριτικής."

Trivia

Για να βεβαιωθεί για την αληθοφάνεια των χορευτικών κινήσεων και για να αποδοθεί σωστά η "Λίμνη των Κύκνων", ο Αρονόφσκι προσέλαβε μια ομάδα μπαλέτου με αρχηγό τον χορογράφο Μπενζαμέν Μιλπιέ, ο οποίος είναι διάσημος χορευτής του TheNewYorkCityBalletαλλά και παγκοσμίως διακεκριμένος δημιουργός νέων μπαλέτων. Αν και χορογραφούσε πρώτη φορά για ταινία, ο Μιλπιέ προσαρμόστηκε αμέσως. "Αναμείχθηκα σε όλη τη διαδικασία και με ενθουσίασαν οι ηθοποιοί" λέει ο Μιλπιέ. Ο Μιλπιέ απόλαυσε επίσης το να βρίσκεται μπροστά από την κάμερα για τον ρόλο του Ντέιβιντ, του βασικού χορευτή. Ο Μιλπιέ έπρεπε να επιλέξει καταλυτικές στιγμές της "Λίμνης των Κύκνων" και να τις χορογραφήσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να ταιριάζουν τέλεια με το όραμα του Αρονόφσκι για την ωμή παραγωγή του Τομά, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να είναι εφικτό για τις δύο ηθοποιούς να το χορέψουν, οι οποίες μπορεί να είναι αφοσιωμένες αλλά δεν είναι επαγγελματίες μπαλαρίνες. "Ήταν πολύ σημαντικό για τον Ντάρεν να είναι πιστός στην πραγματική "Λίμνη των Κύκνων"" εξηγεί ο Μιλπιέ. "Γνωρίζαμε όμως κι οι δύο πως δεν μπορείς να εκπαιδεύσεις κάποια να γίνει πρίμα μπαλαρίνα σε έξι μήνες, οπότε δουλέψαμε πολύ σκληρά στο να επιλέξουμε συγκεκριμένες κινήσεις για την Νάταλι Πόρτμαν και την Μίλα Κούνις, οι οποίες θα ταίριαζαν στην ταινία. Η Νάταλι είχε ήδη ξεκινήσει μαθήματα χορού πριν την γνωρίσω και έκανε επίσης μερικά μαθήματα στην παιδική της ηλικία, αλλά η Μίλα δεν είχε κάνει ποτέ προπόνηση. Ο ρόλος μου λοιπόν στην πραγματικότητα ήταν το να ραφινάρω τις κινήσεις τους και να χρησιμοποιήσω τη χορογραφία ώστε να βγάλω αυτό ακριβώς που χρειαζόταν. Ευτυχώς, ο Ντάρεν έχει μεγάλη κατανόηση του τι είναι καλός χορός, οπότε η δουλειά μου ήταν πολύ πιο εύκολη." Για να βοηθήσει την Πόρτμαν και την Κούνις στην προπόνησή τους, ο Μιλπιέ έφερε μια ομάδα από προπονητές μπαλέτου, ανάμεσα στους οποίους κι η θρυλική Τζορτζίνα Πάρκινσον, διάσημη χορεύτρια του RoyalBalletκαι διευθύντρια του AmericanBalletTheatreεδώ και 30 χρόνια, η οποία δυστυχώς απεβίωσε μόλις δύο εβδομάδες πριν το τέλος των γυρισμάτων.

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΚΥΚΝΟΣ: Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΡΕΦΤΕΣ

Τα γυρίσματα του "Μαύρου Κύκνου" ξεκίνησαν έξω από το Lincoln Center, έδρα του New York City Ballet, και συνεχίστηκαν για αρκετές εβδομάδες, κυρίως στο Μανχάταν αλλά και στο Performing Arts Center στο State University του New York Purchase, την σκηνή όπου ο Μπομπ Φόσι γύρισε κάποιες σκηνές της κλασικής ταινίας "All That Jazz". Ο Αρονόφσκι δούλεψε με την ομάδα του για να πραγματοποιήσει δύο οπτικές ιδέες: μια ρεαλιστική θέαση του μπαλέτου με την κάμερα ανά χείρας και μια περισσότερο σουρεαλιστική και τρομακτική με μια σειρά από εικόνες γεμάτες με διαθλαστικούς καθρέφτες που παραμορφώνουν την πραγματικότητα. Η συνεχώς κινούμενη κάμερα μοιάζει να χορεύει και να μπαίνει στο κορμί του βασικού χαρακτήρα. Οι περισσότερες από τις σκηνές της ταινίας βασίζονται σε μια απλή χειροκίνητη κάμερα που κινείται συνεχώς, ελικοειδώς, χωρίς να κάνει κοντινά πλάνα. "Ήθελα να γυρίσω ένα ψυχολογικό θρίλερ κυρίως με την κάμερα ανά χείρας, γιατί δεν μπορούσα να σκεφτώ να είχε γίνει στο παρελθόν κάτι τέτοιο", λέει ο Αρονόφσκι."Υπάρχουν κάποιες φορές ορισμένες τέτοιες σκηνές στα θρίλερ, αλλά το να γίνει όλη η ταινία με χειροκίνητη κάμερα σε στιλ ντοκιμαντέρ ήταν κάτι μοναδικό. Επίσης αισθάνθηκα ότι το να χρησιμοποιήσεις μια τέτοια κάμερα στον κόσμο του μπαλέτου θα βοηθούσε να μπει το κοινό μέσα στον χώρο αυτό, όπως είχαμε κάνει με το ρινγκ των παλαιστών στο "The Wrestler". Η κάμερα χορεύει στο ρυθμό των χορευτών. Αιχμαλωτίζει την ενέργεια, τον ιδρώτα, τον πόνο και τα καλλιτεχνικά κοντινά πλάνα." Κι έπειτα υπάρχουν οι καθρέφτες, που παίζουν σημαντικό ρόλο στην "οπτική αρχιτεκτονική" του φιλμ. "Στον κόσμο του μπαλέτου υπάρχουν καθρέφτες παντού. ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ SITE WWW.BLACKSWANMOVIE.GR